Als je me zou vragen hoe een kamer vol verwachting eruit zou zijn, dan zou ik deze durven kiezen.
Een groep systemisch nieuwsgierigen die zich laat onderdompelen in de masterclass werk- en organisatie opstellingen door Jan Jacob Stam.
Tijd voor het serieuze werk.
Eén ding lijkt wel zeker.. Je verlaat de kamer anders als dat je ze binnen kwam.
24/10/2024
Haar lichaam schokte zachtjes, haar verdriet, zo leek het wel, werd uit de diepste lagen van haar lichaam omhoog gehaald. Haar adem kon ze niet vinden. Het was oerverdriet. Het verdriet van een ouder bij het verliezen van een kind, de schreeuw van een moeder, machteloos, zonder enig geluid, ... Een oneindige uitademing van verdriet, zo leek het.
"Ik kan jullie niet redden... En... Jullie kunnen mij niet redden...".
Heel langzaam sprak ze het uit, terwijl ze naar de opstelling keek die zich voor haar ontvouwde.
Tranen stroomden. Het veld bleef open, zolang als het nodig zou zijn, om al dit verdriet te laten landen en, misschien wel voor het eerst echt voor zichzelf te kunnen ademen.
Ik keek toe in stilte, haar alle ruimte gevend die nodig was. Haar lijf boog mee met het verdriet, het schokken werd intenser.
En terwijl ze langzaam zichzelf naar achteren verplaatste, weg van zij die niet gered konden worden, kon ook langzaam het verdriet wegebben, en misschien liet ze het zelfs daar waar het thuishoorde...
En langzaam, heel langzaam zag ik haar haar longen vullen, haar ogen gesloten en met licht open mond de eerste vrije adem nemen, in en uit.
Haar gezicht ontspande, net als haar lijf. Ze deed haar ogen open en knipperde, terwijl ze haar longen vulde met de vrije lucht die nu voor haar beschikbaar was.
Zonder te kunnen vermoeden wat dit verder voor haar (en voor mij) zou betekenen, liet ik haar gaan. Misschien is ze wel voor het eerst vrij. Vrij om voor zichzelf te bewegen, wat dat ook mogen betekenen.
En jij? Ben jij vrij om voor jezelf te kunnen bewegen?
Weet je dat zeker?
Laat het je goed gaan,
Van harte,
Kim
14/10/2024
"Ik zou zo graag met je mee gaan als je je ogen sluit...."
Hij stond naast me, de leider, zijn ogen zacht gesloten, en wanneer hij ze sloot leek het van een andere wereld, de woorden wijs, vloeiend, dynamisch, misschien zelfs helend.
Het leek alsof hij even verbaasd was over mijn reactie.
"Voor wie spreek je nu nog meer?": vroeg ik hem.
"Ik weet het niet, dit is groter dan mezelf, het is van velen,... meer dan alleen van mij."
Iedereen in de ruimte knikte bijna onmerkbaar.
Zo frivool als de woorden waren, dansend, vol levensenergie, zo contrasterend zijn beheersende lichaamshouding.
"Ik zou het je zo gunnen dat je lijf mee mag doen met de woorden." fluisterde ik.
Het raakte iets diep in hem, iets oud, over zelfwaarde en -liefde, ten volle jezelf te mogen zijn, goed genoeg te worden bevonden.. Het lijf beschermde hem tegen vele oude stemmen... Maar zijn hart.. Zijn hart danste met iets zoveel malen groter dan hemzelf.
Een illusie werd doorprikt, de waarheid, hoe intens ook, pakte hij mee. Het was oud en rauw en tegelijkertijd helemaal in het nu.
De wijze man die ik mocht ontmoeten, zag zichzelf misschien wel voor het eerst zoals anderen hem zagen. Een filosoof met de gave om met woorden mensen te bewegen, en zelfs te helen.
Wat het hem verder zal brengen? Ik weet het niet goed, ...
Maar wat was ik graag met hem mee geweest, als hij zijn ogen sloot.
Laat het je goed gaan,
Van harte,
Kim
04/10/2024
Ze keek naar de lege plek in het midden. "Ik voel de leegte zo".
Symbolisch legde ik er een voorwerp. Onmiddellijk kwam haar lijf in actie, ging ze naar het midden en nam de leegte in haar armen. Met veel liefde en toewijding hield ze het vast, koesterend.
Haar tranen stroomden ongeremd.
Er volgde een innige omhelzing, met hen die de leegte zelf niet konden dragen.
"Dit voelt zo benauwd, verstikkend..."
Ze maakte zich vrij uit de omhelzing.
Je zag het inzicht in haar landen, hoe lang ze de leegte gevuld had en hiervoor gezien en erkend is geweest.
Hoe zeer ze nu besefte dat het niet haar leegte was, die ze voelde.
Als in een vertraagd beeld legde ze de leegte neer, daar waar ze hoorde. Met evenveel liefde en toewijding als ze het gedragen had, gaf ze het nu terug.
Ze zag wat het haar gebracht had en ... wat het haar gekost had. Vandaag maakte ze een andere keuze. Onzeker over wat dat dan in de toekomst zou betekenen, maar stellig in dat ze het wel te doen had.
Ze draaide zich om naar het leven, een ontspanning nam haar lichaam over, een voorzichtige glimlach op de lippen.
Het onbewust invullen van de leemte, het brengt veel kwaliteiten met zich mee, en het kost je ook van je eigen potentieel. Wat je ermee doet, helemaal jouw keuze, wel zo fijn om het alvast te weten dat het onbewust in je leeft...
Voor ons stonden de poppetjes op tafel, ik keek naar haar, zoals ik dat vaker doe. Onderzoekend of het lijf mee is in wat er zich hier ontvouwt...
En of het mee was, en niet alleen het lijf, het hoofd en het hart volgde...
"Het lijkt erop," zei ze, "dat ik in plaats van strijdend steeds naar voor te willen, nu mag gaan bewegen door te laten gaan..."
De zin landde op de tafel, en ook in mij. Wijze woorden waren het van een bijzondere vrouw. Het leek de hele sessie samen te vatten in 1 zin.
"Ook als dat betekent dat het de ander niet goed gaat.": vulde ze aan.
Zowel ik als zij wisten het. Het is klaar.
We rondden de sessie af en namen afscheid en ik liet haar gaan.
Deze ontmoetingen vind ik het meest bijzonder. Ze voeden in 2 richtingen, bewegen in 2 richtingen. Al is de een de facilitator en de ander de klant, het veld is van allebei, en misschien wel van nog veel meer.
Wel fijn om je even af te vragen.
Is het tijd om strijdend naar voor te bewegen of..
Om te bewegen door te laten gaan....
Van harte,
Kim
10/09/2024
Om wille van grote vraag, opnieuw in het aanbod:
Systeemopstellingen of interventies van tweede orde.
Enkel voor hen die de moed hebben te doen wat nodig om het zich goed te laten gaan.
Om te kijken naar wat je remt en drijft, om te kijken naar patronen die steeds lijken terug te keren, om te kijken naar wat er beweegt en wat net niet. En... Om als je ervoor kiest keuzes te maken die nieuwe bewegingen mogelijk maken ...
Foto's die professionaliteit uitstralen en toch je (h)eerlijke zelf laten zien,
Foto's waar je kan zien dat ik "ja" zeg tegen het leven voor alles wat het is en niet is,
Foto's die je meenemen op avontuur, met een verwondering en een bewondering voor wat het leven in zich draagt,...
Foto's die laten zien dat ik vrij ben, bereid om te doen wat nodig is en het risico neem om van voor te staan.
Grote opdracht voor de fotograaf in kwestie...
en Steef Jansen, het is jou verdorie gelukt!
Dank voor de prachtige plaatjes die precies dat pakken wat het is.
Eentje als voorproefje, ... erg benieuwd wat jij er van vindt.
Laat het ook jou goed gaan,
Van harte,
Kim
20/07/2024
Foto's die professionaliteit uitstralen en toch je (h)eerlijke zelf laten zien,
Foto's waar je kan zien dat ik "ja" zeg tegen het leven voor alles wat het is en niet is,
Foto's die je meenemen op avontuur, met een verwondering en een bewondering voor wat het leven in zich draagt,...
Foto"s die laten zien dat ik vrij ben, bereid om te doen wat nodig is en het risico neem om van voor te staan.
Grote opdracht voor de fotograaf in kwestie...
en Steef Jansen, het is jou verdorie gelukt!
Dank voor de prachtige plaatjes die precies dat pakken wat het is.
Eentje als voorproefje, ... erg benieuwd wat jij er van vindt.
Laat het ook jou goed gaan,
Van harte,
Kim
15/06/2024
Opstellingen,
Een blik nog vol van vandaag, van alle emoties, alle bewegingen, vol van alle keuzes, vol van het leven. Vol van de werkelijkheid, puur en rauw.
Een veld gedragen met liefde en respect voor elk systeem door elke aanwezige.
Bijzonder, ...
Opstellingen, ze komen terug op de agenda.
Het is tijd.
Met dank voor de co-creatie aan Mieke A. Vanderkeel van Praktijk MUNA coaching, voetreflexologie, massage, healing
13/06/2024
Voeden en gevoed worden, het kan op zoveel verschillende manieren.
Je kan het zelf doen of van anderen ontvangen, nemen, pakken.
Misschien vind ik het Engelse woord nog iets meer de lading dekken: "to nurture"
En soms gebeurt net het tegenovergestelde en ontvang je net niet de voeding die je had verwacht, en misschien wel die je vindt dat je had verdiend, als kind, als zoon of dochter, als werknemer, als leidinggevende...
Dus voeden versterkt, of intensiveert, hetgeen er al is. Of dat nu geluk, gezondheid, welzijn is of teleurstelling, verdriet en gemis...
Vandaag kies ik heel bewust om me te voeden in hetgeen me het meest energie geeft, opleiding geven. En al vraagt het een kwetsbaarheid van mezelf, ik neem het risico dat het me kan bewegen, tot in de essentie . De voeding die het me geeft is het dat meer dan waard.
Misschien wel eens zinvol om voor jezelf te onderzoeken hoe jij jezelf voedt en gevoed wordt. Zou zomaar kunnen dat je onbewust gevoed wordt door jezelf en door anderen in gevoelens die je net wel of net niet wilt intensiveren.
Van zodra je dat weet en ziet, kan je zowaar een nieuwe keuze maken. Wel zo fijn, toch?
Laat het je goed gaan,
van harte
Kim
05/06/2024
Heb jij potentieel of heeft het potentieel jou?
De vraag houdt me bezig, wanneer ik in mijn agenda kijk en me afvraag hoe deze zo vol is gelopen met opleidingen, workshops, teamsessies.
De vraag houdt me bezig wanneer mijn ogen om 3u 's nachts open gaan, om te denken aan de container die buiten moet en mijn hoofd begint te spinnen van ideeën, de mogelijkheden, de goesting om te beginnen.
Een drive zonder remmen, een hoofd zonder grenzen en een hart dat klopt van opwinding.
Heb jij potentieel of heeft potentieel jou..
En als ik dan zo verbonden ben met alles wat er door me heen gaat, vraag ik me af waar in het grotere systeem ik terecht ben gekomen, of misschien heb ik het niet zo ver te zoeken.. En heb ik me af te vragen op welke plek ik innerlijk ben terecht gekomen.
En zo heb ik een nieuwe vraag gevonden die me kan bezig houden.
Wel goed om weten, .. waar je innerlijk bent voor je naar buiten gaat.
Zo weet je tenminste wat je uitstraalt en... aantrekt.
Misschien kan de vraag jou ook even bezig houden?
Niet te lang, want potentieel wacht, en ... roept.
Laat het je goed gaan,
van harte
Kim
30/05/2024
"Het is tijd voor anders."
ze zegt het zacht, bijna onhoorbaar. De poppetjes van de sessie staan nog op tafel, de onverbloemde werkelijkheid staart haar aan.
Zo, opeens ligt het dan op je bord. Het is tijd voor "anders".
Tijd voor anders, daar lijkt een besluit aan vast te zitten, of misschien heeft zich wel iets besloten. Er is geen weg terug.
Ik kan naar verschillende momenten terugblikken in mijn leven dat ik het wist. Het is tijd voor anders.
Er zat nog één dingetje voor dat het onoverkomelijk werd. De werkelijkheid wordt ten volle genomen voor alles wat het is en wat het niet is.
Ik heb gedaan wat ik kon, en toch.. en toch kom ik niet verder. "ik wil" ben ik gepasseerd, net als "ik kan niet".
De strijd wordt gestaakt, de laatste kaart op tafel gegooid, en ineens lijkt de richting te veranderen.
Het naar buiten richten, naar de ander, richt zich naar binnen.
Het moet anders, .. En nu?
Langzaam maar zeker draai je om, en richt je op het anders, achterlatend wat niet langer past.
Hier is het nog leeg, en rauw, en vol potentieel.
Ik ken deze plek goed, en al ken ik ook de rouw en het verdriet dat doorleefd mag worden, ik ken ook de bevrijding en de opties die het in zich draagt.
Het is een plek van vele smaken, waar de lagen worden afgepeld, en enkel de essentie overblijft, puur en kwetsbaar. En tegelijkertijd met zoveel stelligheid.
Als het dan tijd is voor "anders", en het heeft zich besloten, vertoef dan ten volle op de plek van stellige kwetsbaarheid. Daar valt veel te rapen en.. kan je loslaten wat niet langer dient.
Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Carecoaching Kim Jansen nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.
Carecoaching staat in voor groei van elke persoon, jong of oud, en dit op alle levensdomeinen. Het wil luisteren naar de noden van de betrokkene om samen te zoeken naar waar de precieze oorzaak ligt van een welbepaalde levenssituatie, het (h)erkennen van terugkerende patronen, om van daaruit keuzes te maken over welke patronen doorbroken kunnen worden om tot groei te komen.
Het is kijken naar jezelf op een nieuwe manier, om tot inzichten te komen en van daaruit nieuwe keuzes te kunnen maken die je in staat stellen verandering door te voeren waar nodig. Het is luisteren naar je eigen noden, verantwoordelijkheid te dragen waar nodig en terug te geven als ze niet bij jou hoort.
Het is balans zoeken en vinden tussen dat wat je denkt en dat wat je voelt, om vanuit deze balans te kijken naar hoe je door het leven gaat en of dit inderdaad de beste manier is voor jou om dit te doen. Het is vallen, diep graven tot in je diepste kern en van daaruit terug op te staan. Ten volle bewust van welke keuzes je maakt en waarom je ze maakt, met je eigen groei als hoofddoel.
Bovenal is het een versterken van de betrokkene zodat hij of zij op korte termijn zijn eigen proces verder kan zetten en de stappen zelf kan nemen die genomen dienen te worden om uit een vastgeroeste situatie te kunnen stappen.