22/06/2025
Zomerzonnewende in West-Europa – een oeroud feest van licht en leven
De zomerzonnewende, rond 20 of 21 juni, markeert het moment waarop de zon haar hoogste punt bereikt aan de hemel. Het is de langste dag van het jaar, een kantelpunt waarop de kracht van het licht op haar hoogtepunt is, net voordat de dagen opnieuw beginnen te korten. In heel West-Europa werd deze dag van oudsher gevierd als een heilig moment van dankbaarheid, overvloed en verbinding met de levenskracht van de natuur.
Hoewel de benamingen verschillen – van Midzomer, Midsummer en Sint-Jansdag tot het neopaganistische Litha – delen de vieringen een diepe symboliek. Het vuur, als afspiegeling van de zon, speelde een centrale rol in rituelen. Vuren werden ontstoken op heuvels of in dorpen als teken van bescherming en zuivering. Men sprong over de vlammen, danste eromheen of wierp bloemen en kruiden in het vuur als offer voor een goede oogst of persoonlijke intenties.
Kruiden en bloemen hadden tijdens deze periode een bijzondere kracht. Planten als sint-janskruid, salie en kamille werden op midzomernacht geplukt, in de overtuiging dat hun helende werking dan op haar sterkst was. Vrouwen vlochten bloemenkransen voor bescherming of als symbool van vruchtbaarheid, en kinderen verzamelden bloesems om bij bronnen of bomen achter te laten als wens of zegening.
Naast vuur en aarde speelde ook water een belangrijke rol. Heilige bronnen en rivieren waren plekken van zuivering en gebed, waar mensen hun gezicht wasten, handen reinigden of een offer brachten om verbinding te maken met de stroom van het leven. Midzomer werd bovendien beschouwd als een magische, ‘dunne’ tijd, waarin de sluier tussen werelden vervaagt. Orakels, dromen en intuïtieve inzichten kregen daarom bijzondere aandacht.
Vandaag wordt de zomerzonnewende nog steeds gevierd, zowel in natuurspiritualiteit als binnen hedendaagse sjamanistische praktijken. Het blijft een uitnodiging om stil te staan bij het licht – buiten én binnen onszelf. Een tijd om balans te voelen tussen actie en rust, tussen bloei en verstilling. Om te herinneren dat het leven in voortdurende beweging is, en dat we als mensen deel uitmaken van een groter natuurlijk ritme waarin alles met alles verbonden is.