Terapeutka Ewelina Piotrowska-Wituła

Terapeutka Ewelina Piotrowska-Wituła Prowadzę terapię w języku polskim. Jestem z wykształcenia pedagogiem specjalny.
(1)

Jestem Polskim certyfikowanym terapeuta w zakresie terapii pedagogicznej,integracji sensorycznej oraz terapia ręki.

„Od skakanki do smartfona: porównanie aktywności dzieci kiedyś i teraz”.Zabawy mojego dzieciństwa – piękne czas i cudown...
27/11/2025

„Od skakanki do smartfona: porównanie aktywności dzieci kiedyś i teraz”.

Zabawy mojego dzieciństwa – piękne czas i cudowne chwilę dzieciństwa.
(Skakanka, guma, trzepak, klasy, podchody, kapsle, gra w berka, piłka na podwórku).

⭐️Dzieci bawiły się w grupach z sąsiadami, rodzeństwem, wszystkimi „z osiedla”. Zasady zabaw były ustalane wspólnie – dzieci same organizowały strukturę gry.
Pełniły funkcję „centrum życia społecznego”.⭐️

🧩Rozwój społeczny:

Dużo bezpośrednich interakcji: negocjowanie zasad, rozwiązywanie konfliktów, ćwiczenie współpracy.
Dzieci uczyły się samodzielności, odpowiedzialności i radzenia sobie w grupie.

🧩Koordynacja wzrokowo-ruchowa.

Gry jak skakanka, „guma”, klasy wymagały:
Dokładności ruchów,kontroli rytmu,
szybkiej reakcji,przewidywania toru ruchu.

🧩 Sprawność motoryczna:
Dużo biegania, skakania, wspinania się, balansowania.
W sposób naturalny rozwijała się:
Motoryka duża (skoki, biegi, rzuty),
Motoryka mała (np. kapsle, sznurki, zabawy zręcznościowe),ogólna kondycja.

⭐ Zabawy dzieciństwa dziś⭐️

Smartfon, tablet, gry online, media społecznościowe, kontrolowane zajęcia dodatkowe.

🧩 Charakter zabaw:

Więcej czasu spędzanego w domu, często przed ekranem.

🧩Kontakty społeczne przenoszą się na:

Komunikatory, gry online,social media.
Aktywność ruchowa jest często ograniczona lub przeniesiona do zajęć zorganizowanych (treningi, basen, gimnastyka).

🧩Rozwój społeczny.

Kontakty nadal istnieją, ale są:
Bardziej cyfrowe niż bezpośrednie,
mniej spontaniczne.
Dzieci częściej doświadczają izolacji lub relacji „na odległość”.
Umiejętności społeczne mogą rozwijać się wolniej w zakresie komunikacji twarzą w twarz.

🧩Koordynacja wzrokowo-ruchowa.

Gry komputerowe rozwijają:
Refleks,koordynację ręka–oko,szybkie przetwarzanie informacji.
Jednak ten rozwój dotyczy ruchów małego zakresu (palce, nadgarstek), a nie całego ciała.

🧩Sprawność motoryczna.

Mniej spontanicznej aktywności fizycznej.
Niedobór ruchu wpływa na:
Gorszą kondycję,osłabienie mięśni posturalnych,częstsze wady postawy.
Motoryka duża rozwija się głównie podczas zajęć sportowych, a nie codziennej zabawy.

Porównanie: kiedyś vs dziś.

Obszar rozwoju Kiedyś (skakanka, guma, trzepak) Dziś (tablety, gry online).

🧩Społeczny :

Dużo interakcji bezpośrednich, nauka współpracy, spontaniczne grupy Kontakty głównie w sieci, mniej naturalnej komunikacji twarzą w twarz
Koordynacja wzrokowo-ruchowa
Skoki, rzuty, celowanie, rytm, balans Reakcja szybka w grach, ale ograniczona do ruchów dłoni.

🧩Motoryka duża:

Wysoki poziom aktywności – bieganie, skakanie, wspinanie Często niedostateczna ilość ruchu spontanicznego.

🧩Motoryka mała:

Naturalny rozwój przy zabawach (sznurki, kapsle) Świetna precyzja palców od urządzeń, ale kosztem ciała
Samodzielność Samoorganizacja zabaw Zajęcia często zaplanowane przez dorosłych.

🧩Kreatywność tworzenie zasad, wymyślanie zabaw kreatywność przeniesiona do przestrzeni cyfrowej, ale mniej ruchowa.

🧩Współczesne dzieci rozwijają inne umiejętności – szybkie tempo przetwarzania informacji, koordynację w obrębie dłoni, zdolności cyfrowe – ale odbywa się to często kosztem pełnego rozwoju ruchowego i relacji społecznych twarzą w twarz.

Jaki jest związek między motoryką małą a rozwojem mowy? 👌🧠👐Między sprawnością rąk (motoryką małą) a rozwojem mowy istnie...
23/11/2025

Jaki jest związek między motoryką małą a rozwojem mowy? 👌🧠👐

Między sprawnością rąk (motoryką małą) a rozwojem mowy istnieje silny, naukowo potwierdzony związek. Oba te obszary rozwijają się w mózgu jednocześnie i wzajemnie się wspierają.

Bliskość ośrodków ruchu i mowy w mózgu w korze mózgowej obszary odpowiedzialne za ruchy dłoni oraz za ruchy narządów mowy (języka, warg) znajdują się blisko siebie.

Kiedy dziecko ćwiczy ręce, aktywuje obszary, które wspierają również rozwój mowy.

Praksja – planowanie ruchu

Motoryka mała to wykonywanie precyzyjnych sekwencji ruchów:

⭐️nawlekanie koralików

⭐️układanie małych elementów:

⭐️manipulowanie drobnymi przedmiotami.

Mowa to również sekwencja ruchów, tylko że wykonywana narządami artykulacyjnymi.
Lepsze planowanie ruchów dłoni wspiera planowanie ruchów potrzebnych do mówienia.

Integracja sensoryczna -
Zabawy manualne dostarczają dziecku wiele bodźców dotykowych i proprioceptywnych.
Dobre przetwarzanie sensoryczne pomaga w odbiorze i produkcji mowy — dziecku łatwiej naśladować dźwięki, kontrolować siłę i tempo mówienia.

Doświadczanie świata-
Dzięki sprawnym rękom dziecko aktywnie bada otoczenie, co rozwija jego słownik i rozumienie. Im więcej doświadczeń, tym bogatsza mowa.

Sprawne dłonie to wsparcie dla sprawnej mowy.
Ćwiczenia ręki wpływają na rozwój mózgu, co przekłada się na lepszą artykulację, rozumienie i komunikację.

20/11/2025

20 listopada - Ogólnopolski Dzień Praw Dziecka 🍀

Rozwój motoryczny jest ściśle związany z dojrzewaniem układu nerwowego.W pierwszych latach życia mózg intensywnie tworzy...
18/11/2025

Rozwój motoryczny jest ściśle związany z dojrzewaniem układu nerwowego.
W pierwszych latach życia mózg intensywnie tworzy nowe połączenia, a włókna nerwowe pokrywają się mieliną, co pozwala dzieciom wykonywać ruchy coraz szybciej, dokładniej i bardziej świadomie. Na początku ruchy są odruchowe i nieskoordynowane, ale wraz z rozwojem mózgu dziecko zdobywa umiejętność kontrolowania dłoni, palców i całego ciała.

Z czasem pojawiają się bardziej złożone czynności — chwytanie, manipulowanie zabawkami, rysowanie, a później pisanie czy wykonywanie precyzyjnych zadań. Rozwój ten jest stopniowy i wymaga zarówno dojrzewania neurologicznego, jak i doświadczeń ruchowych zdobywanych podczas zabawy.

W pierwszym roku życia dziecko uczy się sięgać, chwytać i kontrolować ruchy palców.
Między 1. a 3. rokiem życia doskonali manipulację przedmiotami i zaczyna rysować.
W wieku przedszkolnym rośnie precyzja — pojawia się wycinanie, nawlekanie, budowanie i odwzorowywanie kształtów.
Od 6. do 10. roku życia ruchy stają się płynne i dokładne, a dziecko opanowuje pisanie i inne złożone czynności manualne.

Rozwój ten zależy od dojrzewania mózgu oraz doświadczeń zdobywanych w zabawie i codziennych aktywnościach.

„Zabawy rozwijające motorykę ręki i koordynację wzrokowo-ruchową od niemowlęcia do 10 roku życia”.

Niemowlęta (0–12 miesięcy)

Cel: rozwój chwytu, koordynacji oko–ręka, percepcji sensorycznej.

Chwytanie i potrząsanie grzechotką – różne faktury i dźwięki rozwijają motorykę i percepcję słuchowo-dotykową.

Przekładanie przedmiotów z ręki do ręki – ćwiczy precyzję i koordynację.

Zabawy paluszkowe (np. masowanie dłoni, „a kuku”) – stymulacja sensoryczna i przygotowanie do późniejszego chwytu pisarskiego.

Dotykanie różnych faktur – tkaniny, gumowe zabawki, papier – rozwija świadomość ciała i precyzję chwytu.

Wczesnego dzieciństwa (1–3 lata)

Cel: rozwój motoryki małej i większej, wprowadzanie prostych wzorców ruchowych.

Układanie klocków – ćwiczy precyzję, stabilizację nadgarstka i planowanie ruchu.

Przekładanie koralików lub guzików do pojemników – rozwija precyzję i koordynację wzrokowo-ruchową.

Rysowanie i malowanie palcami – wprowadzanie ruchu nadgarstka i kontroli siły nacisku.

Proste zabawy manipulacyjne z ciastoliną – ugniatanie, wałkowanie, lepienie kształtów.

Wieku przedszkolnym (3–6 lat)

Cel: dalsze rozwijanie precyzji, stabilizacji ręki i koordynacji ręka–oko.

Wydzieranki i wycinanki nożyczkami – precyzyjne ruchy palców, koncentracja.

Łączenie kropek i proste labirynty – koordynacja wzrokowo-ruchowa i planowanie ruchu.

Układanki logiczne i puzzle – trening percepcji przestrzennej i manipulacji ręką.

Zabawy z nawlekaniem – sznurki, koraliki, makaron na nitce – doskonałe dla chwytu pęsetkowego.

Wczesnoszkolne dzieci (6–10 lat)

Cel: precyzja, koordynacja ręka–oko, przygotowanie do pisania i czynności manualnych.

Modelowanie z plasteliny lub masy plastycznej w szczegółowe kształty – kontrola nad palcami, wytrwałość.

Pisanie, kolorowanie, kaligrafia – rozwija kontrolę nad narzędziami pisarskimi.

Rysowanie według wzoru / kopiowanie kształtów – ćwiczy koordynację i pamięć ruchową.

Gry zręcznościowe – rzucanie piłki do celu, bilard dziecięcy, układanie drobnych elementów w ruchu.

Zabawy z nakładaniem i dopasowywaniem – klocki typu LEGO, drewniane układanki 3D.

11 listopada, ludzie wspominają świętego Marcina — patrona dobroci i miłosierdzia. W wielu krajach w tym dniu piecze się...
11/11/2025

11 listopada, ludzie wspominają świętego Marcina — patrona dobroci i miłosierdzia. W wielu krajach w tym dniu piecze się rogale świętomarcińskie, pali lampiony i opowiada o jego uczynkach.

Zachęcam was do przeczytania pięknej opowieści pt. „Wieczór Świętego Marcina” G. Hermans.

Test listopad, dni stają się coraz krótsze, a powietrze jest coraz zimniejsze. W parku nic już nie kwitnie, a drzewa zrzuciły już swoje kolorowe liście. Przyroda przygotowuje się na nadchodzącą zimę. Wiewiórki pracowicie zbierały przez całą jesień orzechy i in-ne pożywienie, żeby mieć dużo zapasów na zimę. Również ludzie przygotowują się na nadejście zimnej pory roku. Wieczorami w domach palą się znowu świeczki. Jest znowu naprawdę przytulnie.
W takie zimne listopadowe wieczory każdy cieszy się, gdy może wejść do dobrze ogrzanego mieszkania. Jak pięknie jest siedzieć przy ciepłym kominku. Wyobraź sobie, jak jest tam przyjemnie ciepło!
Podczas gdy w lesie i na polu zwierzęta wtulają się w siebie na-wzajem, żeby się trochę ogrzać, a większość ludzi siedzi wygodnie na kanapie, na zewnątrz na mrozie jest mężczyzna, który nie ma domu. Mieszka w parku, ponieważ jest bezdomny. Sam już dokładnie nie pamięta, jak doszło do tego, że musi mieszkać na ulicy. Kiedyś pogodził się już ze swoim życiem. Ma na imię Antoni, ale ludzie, którzy go znają, nazywają go krótko Toni.
- Tego wieczoru Antoni siedzi na ławce w parku i marznie. Jego dłonie i stopy są zdrętwiałe z zimna. Jego oddech wygląda jak dym. Z daleka słyszy muzykę, która zbliża się coraz bardziej. Głęboko w swoim sercu najwyraźniej zna tę muzykę. Teraz mu się przypomina, że to piosenki o św. Marcinie. Toni przypomina sobie, że jako mały chłopiec zawsze szedł w procesji w dniu świętego Marcina. Z przodu jechał na okazałym koniu św. Marcin. Toni słyszy znowu piosenki z tamtych dni. To było bardzo piękne, a na koniec każde dziecko dostawało torbę pełną słodyczy. Robi mu się gorąco na ser-cu; jakie piękne były te chwile w dzieciństwie.
Procesja zbliża się coraz bardziej. Antoni widzi dzieci z pochodniami idące na skraju parku. Śpiewają na całe gardło. Jak bardzo Antoni chciałby być razem z nimi. Ale siedzi zmarznięty na ławce i otula się mocniej starą kurtką. Marzy o minionych czasach.
W procesji mały Michał mocno trzyma swoją pochodnię. Lampion z dyni sam zrobił w przedszkolu. Michał ma pięć i pół roku, mieszka z rodzicami w ładnym domu. Mama od kilku tygodni ćwiczyła z nim każdego wieczoru piosenki o św. Marcinie. Teraz dobrze zna je wszystkie i śpiewa z pamięci. W przedszkolu wychowawczyni rozmawiała z dziećmi o historii św. Marcina. Stąd Michał wie, że św. Marcin pewnego dnia spotkał na śniegu i mrozie biednego żebraka, któremu podarował połowę swojego płaszcza. Dzięki temu żebrak został uratowany. Z tego powodu Marcin czczony jest jeszcze dzisiaj i każdego roku mnóstwo procesji w tym dniu przypomina o jego dobrym uczynku. Procesja dotarła do ogniska. Michał cieszy się. Takiego dużego ognia jeszcze nigdy nie widział. Lśni odcień pomarańczowy. Tryskające z ognia iskry odcinają się od ciemnego nieba. Jest ciepło, przyjemnie ciepło. Poczuj, jak jest przyjemnie ciepło!
Całe mnóstwo świecących się pochodni wygląda tak wspaniale. Przy ogniu św. Marcin na koniu zatrzymuje się. Jego długi, wony płaszcz wygląda bardzo pięknie. Na głowie ma dużą czapkę biskupią. Jego twarz pokryta jest gęstą brodą. W słomie siedzi żebrak. Marcin dzieli mieczem swój płaszcz na pół i oddaje biedakowi jedną połowę. Żebrak dziękuje, ale św. Marcin już jedzie dalej. Dzieci z pochodniami įdą za nim. W kościele Marcin będzie teraz rozdawał torby ze słodyczami i bułki „parki”. Michał bardzo się na to cieszy. Nareszcie dotarli na miejsce. Michał mocno ściska swoje prezenty. Razem z rodzicami idzie do domu. Wchodzą do parku, przechodzą obok ławki, na której siedzi zmarznięty Antoni. Michał widzi biedaka, jest mu go szkoda. Pyta swoich rodziców, dlaczego ten pan w taki mróz siedzi na ławce. Wyjaśniają mu, że na pewno jest bezdomnym, który nie ma mieszkania i dlatego śpi w parku. Michał chce mu pomóc i mówi: „Mam doskonały pomysł, zabierzemy go ze sobą i zaprosimy na «marcinowe» rogale”. Rodzice nie mają szczęśliwych min, ale Michał nie daje za wygraną:
„Podzielimy się z nim, tak jak to zrobił św. Marcin”. I już pod-biega do ławki. Antoni nie może uwierzyć w to, co słyszy. Mały chłopiec zaprasza go na rogale „marcinowe”. Chciałby pójść, ale to po prostu niemożliwe. Kiedy się jeszcze zastanawia, chłopiec ciągnie go za rękę. Antoni idzie z nim, jego nogi po prostu same go niosą. Chłopiec uśmiecha się do niego radośnie. Po niedługim czasie docierają do dużego, pięknego domu. W pokoju stołowym pali się ogień w kominku. Jest ciepło, tak przyjemnie ciepło. Poczuj, jak jest wspaniale ciepło! Michał ciągnie Antoniego do kominka, Antoni siada w wygodnym fotelu. Czuje przyjemne ciepło, rozpływa się ono po całym jego ciele. Antoni rozluźnia się, bardzo mu się tutaj podoba. Tymczasem mama chłopca nakrywa do stołu. Świeże ro-gale tak pięknie i kusząco pachną. Powąchaj, jaki to piękny zapach! Piją gorącą herbatę. Jedzą razem i rozmawiają o pięknej procesji z pochodniami. Rodzice Michała przyzwyczaili się do tego, że mają w domu obcego człowieka. Są teraz nawet dumni ze współczucia swojego syna.
Później Antoni siedzi w wygodnym fotelu obok ciepłego kominka. Jest bardzo spokojny. Jego ramiona i nogi są ciepłe i ciężkie. Poczuj, jakie ciepłe i ciężkie są jego ramiona i nogi! Jego całe ciało jest przyjemnie ciepłe. Wszędzie rozpływa się wspaniałe ciepło. Jego powieki są ciężkie. Poczuj, jakie ciężkie są jego powieki! Zamyka oczy i delektuje się tym stanem. Antoni zasypia. We śnie życzy sobie, żeby czas po prostu zatrzymał się. Jest szczęśliwy. Również Michał jest szczęśliwy. Teraz wie, jak to wzbogaca, gdy dzielimy się z innymi.

10/11/2025

Jako terapeuta integracji sensorycznej, terapii ręki i pedagog specjalny wspieram dzieci w odkrywaniu świata poprzez zmysły. Pomagam im lepiej rozumieć własne ciało, emocje i otoczenie, aby mogły rozwijać się w swoim tempie i z poczuciem bezpieczeństwa.

W pracy łączę wiedzę z zakresu neurofizjologii, pedagogiki i terapii ruchowej, tworząc przestrzeń pełną akceptacji, w której dziecko może doświadczać, próbować i uczyć się poprzez zabawę. Każde spotkanie to dla mnie okazja, by dostrzec małe sukcesy prowadzące do wielkich zmian – w samodzielności, koncentracji, równowadze i radości z bycia sobą.

Praca z dziećmi to codzienne odkrywanie, jak różnorodny i piękny może być świat zmysłów. Każde dziecko, niezależnie od tego, czy jest w spektrum autyzmu, ma ADHD, zespół Downa czy rozwija się neurotypowo, wnosi własny rytm, emocje i sposób postrzegania rzeczywistości. W terapii uczę się słuchać nie tylko słów, ale też gestów, spojrzeń i reakcji ciała. Widzę, jak drobne postępy stają się wielkimi zwycięstwami — zarówno dla dziecka, jak i dla mnie.

Wierzę, że integracja sensoryczna to nie tylko terapia, ale wspólna podróż w świat zmysłów — pełna odkryć, emocji i uważności. Ta praca uczy mnie pokory, cierpliwości i wdzięczności za każdy moment, w którym dziecko czuje się bezpieczne, rozumiane i gotowe do odkrywania siebie.

„Dziecko nie uczy się przez słuchanie. Uczy się przez doświadczanie, dotyk, ruch, zapach i radość odkrywania.”
— inspirowane podejściem A. Jean Ayres

Adresse

9 Cottage Close
Democratic Republic Of The

Heures d'ouverture

Lundi 09:00 - 15:00
Mardi 09:00 - 15:00
Mercredi 10:00 - 17:00
Jeudi 10:00 - 13:00
Vendredi 11:00 - 18:00
Samedi 08:00 - 16:00
Dimanche 00:00 - 16:00

Téléphone

+447500887659

Site Web

Notifications

Soyez le premier à savoir et laissez-nous vous envoyer un courriel lorsque Terapeutka Ewelina Piotrowska-Wituła publie des nouvelles et des promotions. Votre adresse e-mail ne sera pas utilisée à d'autres fins, et vous pouvez vous désabonner à tout moment.

Contacter La Pratique

Envoyer un message à Terapeutka Ewelina Piotrowska-Wituła:

Raccourcis

Partager

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram