Hanna Dufner - InspiRationalnie

01/08/2025

Justyna Dąbrowska: To powiedz, jak zło wygląda z perspektywy neuronaukowej.

Anna Król - Kuczkowska: Odwołam się do prac Brytyjki, Kathleen Turner.
W ramach zjawiska socjostazy, czyli tego, że nasze mózgi wpływają na siebie nawzajem, człowiek ma rozwiniętą zdolność, by współodczuwać z innym i reagować na niego. Tym się zajmują nie tylko słynne neurony lustrzane, ale w ogóle duża część naszego mózgu.

Kłopot w tym, że to działa tylko do pewnego momentu — tylko dopóki ten człowiek, na którego tak życzliwie reagujemy, jest z naszego plemienia. Jeśli jednak uda się komuś przekonać nas, że ten człowiek to jest ktoś obcy, kto nam zagraża, jest obrzydliwy, albo nieludzki — wspomniane części mózgu przestają być aktywne. Niestety tak działa mózg każdego z nas.

Na poziomie biologicznym ta prawidłowość jest niezwykle demokratyczna.
Jeśli przestajemy w drugim widzieć kogoś podobnego do nas, rozpoczyna się proces dehumanizacji.

Pisze o tym profesor Bilewicz: nikt na początku nazizmu nie mówił: wypędźcie Esterkę, która mieszka po sąsiedzku, tylko mówiono: zaprowadźmy porządek.

Dehumanizacja innego, sprowadzenie go do przedmiotu sprawia, że człowiek staje się skłonny do czynów, o które nigdy by siebie wcześniej nie podejrzewał. Kiedy mówimy, że "w życiu byśmy nie byli do tego zdolni", to mówimy o swoim stadzie. A wiesz, jakie uczucie jest największą siłą napędową tego procesu? Myślałam przez długi czas, że to lęk lub złość.

JD: Pewnie wstręt?

AKK: Dokładnie tak. Zobacz, jak to jest stymulowane przez język – śmieci, karaluchy, choroby, denazyfikacja… Turner mówi, że wzbudzanie wstrętu jest narzędziem w rękach tych, którzy chcą napuszczać jednych na drugich.

JD: Co robi z nami czucie wstrętu?

Żeby się pozbyć wstrętu, musisz się pozbyć tego, co go wywołało: tego czegoś brudnego, obrzydliwego. I to jest bardzo zero-jedynkowe. Nie można tego załagodzić.

Jeśli jesteś na mnie zła, mogę przyjść, powiedzieć "przepraszam, wybacz mi". Jeśli się mnie boisz, mogę przyjść i powiedzieć: "słuchaj, nie jestem taka straszna". Ale jeśli komuś udałoby się doprowadzić do tego, żebyś zaczęła czuć do mnie wstręt, to będę zupełnie bezradna. To bardzo ważne odkrycie. A za wstrętem idzie pogarda.

JD: To jest takie organiczne, poza myśleniem, prawda?
Bo odruch wstrętu czy coś, co nam zagraża na poziomie biologicznym. Uruchamianie wstrętu w ludziach jest równoznaczne z uruchamianiem w nich chęci pozbycia się tego, co jest źródłem tego nieprzyjemnego uczucia.

AKK: Wstręt odczłowiecza. To jest ten moment, kiedy przestajemy w Innym widzieć istotę ludzką. I stajemy się zdolni do rzeczy najgorszych.

Fragment rozmowy Justyny Dąbrowskiej i Anny Król - Kuczkowskiej, która pierwotnie została przeprowadzona dla Naukowe Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej i ukazała się na portalu ONET. Link do całości w komentarzu.

24/07/2025

Z całego serca dziękuję Fundacja Adopcyjni za te ciepłe słowa i polecenie. 💚 To dla mnie ogromna radość i zaszczyt, że moje szkolenia organizowane przez Zielone Wzgórze - Fundacja Wsparcia i Rozwoju Rodziny zostawiły po sobie wartościowy ślad.
Przygotowując każdy moduł, myślałam o tych, którzy na co dzień niosą wsparcie dzieciom z doświadczeniem traumy – o rodzicach adopcyjnych i zastępczych, o nauczycielach, psychologach, pedagogach i wszystkich, którzy towarzyszą dzieciom w ich drodze do poczucia bezpieczeństwa i dobrostanu. Wiem, jak wymagające potrafi być to zadanie – jak wiele kosztuje empatia, cierpliwość i gotowość do bycia obok wtedy, gdy dziecko najbardziej tego potrzebuje. Dlatego zależało mi, by to szkolenie dawało nie tylko wiedzę, ale też zrozumienie, nadzieję i wewnętrzne wzmocnienie. By było przestrzenią, w której można się zatrzymać, poczuć wspólnotę i wrócić do siebie – z większą łagodnością i spokojem.

Do zobaczenia w Łodzi! 🌿

26/06/2025

Suchtprävention Aargau, Mediothekch Meier Christoph und Reto Zurflüh vielen Dank für die Einladung und das wertvolle Gespräch. Wir wünschen den Lesern eine inspirierende Begegnung mit unserem Buch. 😃📖📚 https://suchtpraevention-aargau.ch/mediothek/

Barti Urszula
Usługi Tłumaczeniowe i Językowe Aleksandra Rduch
FNCE

23/06/2025

Pieknie i prawdziwie 💕 Fundacja Adopcyjni

Cześć!
Dziś jest Dzień Ojca. Od kilku lat jest to również moje święto. Nie tylko moje. Piszę te słowa ze szczególną uwagą na Was, ojcowie adopcyjni, którzy być może będziecie to czytać. Piszę, ponieważ jest mi do Was bardzo blisko a czuję, że znam Was tak mało. Liczę na to, że czytając te słowa odnajdziecie w nich część Waszych historii. Być może kiedyś będę miał okazję je poznać.

Na spotkaniach Fundacji mijam się głównie z kobietami. Często słyszę, że w dyskusjach o adopcji głos męski jest ważny. Jest go mało, pewnie tak. Myśląc o tym nie umiem zacząć inaczej, niż mówiąc wprost. Kocham moje dziecko najbardziej na świecie. Nie ma we mnie cienia wątpliwości. Nie mają znaczenia geny, czy historie w stylu "krew z mojej krwi". Mój synek jest dla mnie całym światem. Dałbym się za niego pokroić. Wszystko co robię jest po to, aby moja żona i dziecko czuli się bezpiecznie i mieli to czego potrzebują. To jest dla mnie główny priorytet. Moje działania skupiają się na tym, żeby moi bliscy mieli ciepły, spokojny i stabilny dom, w którym mają to czego im potrzeba. Nawet jeśli wiąże się to z przepracowaniem, nerwami i zmęczeniem i tak wydaje mi się, że to najłatwiejsza część tej układanki. Pod warunkiem, że dobrze rozumiem ich potrzeby. Czy rozumiem?

Jako ojciec dużo uwagi przykładam również do tego, aby mój syn poznawał świat. Uwielbiam go zabierać w różne miejsca, opowiadać mu historie, tłumaczyć jak "to wszystko" działa. Jestem bardzo dumny z mojego synka, widząc jak szybko się uczy. To niesamowite jakie wnioski i obserwacje rodzą się w jego małej główce. Nie ma dnia, żeby mnie czymś nie zadziwił. Z drugiej strony wiem, że świat nie zawsze jest dobry i jest we mnie sporo lęku o to czy nie spotka go w nim jakaś krzywda. Boję się o moje dziecko i chciałbym uchronić je i zabezpieczyć przed każdym niebezpieczeństwem. Często wchodzę w rolę "tarczy", nawet wtedy kiedy mój syn wyraźnie daje mi do zrozumienia, że tego nie chce. To jest dla mnie trudne, bo z automatu wchodzę w rolę wszystkowiedzącego dorosłego. Często wtedy kończy się walką między nami.

Ciemną stroną mojego ojcostwa jest niestety poczucie krzywdy, które niosę ze sobą. Nie mojej krzywdy. Moje dziecko ma w sobie ranę przeszłości. Adopcja tego nie wymazała niestety. Ciężko mi o tym zapomnieć, bo to na dziś jedyna rzecz, której nie mogę zrobić dla mojego synka. Nie potrafię tej rany uzdrowić. Moja żona jest w tym rewelacyjna. Ja nie potrafię. Myślę, że powodem jest to, że życie nauczyło mnie moje rany zaklejać "plastrem" zrobionym z zasad, kar, nagród, obowiązków, dyscypliny, ale i lęków, obaw oraz samotności. Moje rany przez 45 lat zdążyły się już zabliźnić, ale są tam nadal zaklejone "plastrami". Kiedy ktoś je rusza - bolą. Moje dziecko często je dotyka i wtedy warczę. Moja żona, która się ogarnęła szybciej niż ja, też dotyka moich blizn, częściej niż przed adopcją. Przed żoną uciekam - chyba, że już nie mam dokąd. Wtedy też warczę. Głośno.

Na koniec zostawiam sobie chyba najtrudniejsze dla mnie oblicze ojcostwa: bycie wzorem. Jest to dla mnie olbrzymie brzemię i odpowiedzialność, biorąc pod uwagę ile walczę i warczę. To dla mnie nieustanne balansowanie pomiędzy byciem autentycznym a odpowiedzialnym. To ciągłe dążenie do tego, żeby te moje "plastry" stopniowo odklejać. I chociaż wiem, że moich blizn nie da się już wyleczyć, tak jak nie wyleczę ran mojego dziecka, to dążę do tego, aby stać przy moim synku z akceptacją tego co nas spotyka. Chciałbym być dla niego wzorem mężczyzny, który nie boi się pokazywać światu swoich blizn w bezpieczny sposób. Chciałbym być przy nim, kiedy swoje rany będzie przekuwał w siłę. Głęboko wierzę w niego, że da radę.

Mam nadzieje, że oprócz swoich blizn nie będzie musiał iść przez życie niosąc również te moje.

Maciek

04/06/2025

Zapowiada się bardzo ciekawie 😍

Przypominamy, że w najbliższy czwartek - 05 czerwca o godzinie 18.00 - odbędzie się webinar z Martą Piegat-Kaczmarczyk, pt; "Jak wspierać dzieci po doświadczeniach traumatyczny, poprzez pracę z ciałem, TSR i zabawę”🌻

Wszystkie osoby, które zarejestrowały się na ten webinar, najpóźniej do jutra, otrzymają od nas link🤩 Prosimy o dokładne sprawdzanie skrzynek mailowych, ponieważ mail może znajdować się w spamie lub innych zakładkach na poczcie📨 Jeśli po dokładnym przejrzeniu poczty, okaże się, że link nie dotarł, prosimy o jak najszybszą informację😉

Jest to spotkanie na żywo, które będzie nagrywane. Tak więc każda zarejestrowana osoba, otrzyma link do nagrania - aktywny przez 30 dni😉 Nie musicie być na żywo ❗

Webinar odbędzie się w ramach projektu "CENTRUM WSPARCIA" , realizowanego we współpracy z Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej 😍

Nasz cykl webinarów skierowany jest do rodziców adopcyjnych i zastępczych, nauczycieli, opiekunów oraz specjalistów pracujących z dziećmi.

Opis webinaru: Podczas webinaru dowiesz się, dlaczego metody łączące ruch, kreatywność, sensorykę i pracę na zasobach są tak skuteczne w pracy z dziećmi nad traumą i poznasz praktyczne wskazówki i techniki do pracy z dziećmi.

Krótko o prelegentce: Marta Piegat-Kaczmarczyk – psycholożka międzykulturowa, certyfikowana terapeutka Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach, Ambasadorka metody Kids Skills. Prowadzi autorskie szkolenia dla profesjonalistów pt. Wsparcie dzieci po doświadczeniach traumatycznych, poprzez pracę z ciałem, TSR i zabawę.

Serdecznie zapraszamy 🦋🤩🌿

30/05/2025

Ciekawe 😃

25/05/2025

Die ersten Exemplare sind schon in der Schweiz angekommen 📖😍

13/05/2025

Dumna i wdzięczna 😃💞
Urszula Barti
Usługi Tłumaczeniowe i Językowe Aleksandra Rduch
FNCE
Sascha Zimmermann
Joanna Helios

Das Buch "Traumatisierte Kinder unterstützen und begleiten. WEGWEISER" ist eine tiefgehende und fundiert dokumentierte Analyse, die einen wissenschaftlichen Zugang zum weit gefassten Thema Kindheitstrauma bietet. Die Autorinnen – Urszula Bartnikowska und Hanna Dufner – verbinden gekonnt wissenschaftliche Argumente mit praktischen Hinweisen und zeigen sowohl die psychophysiologischen Reaktionen von Kindern auf traumatische Erlebnisse als auch wirksame Unterstützungsmethoden auf. Die Arbeit legt zudem einen besonderen Schwerpunkt auf die praktische Anwendung der Polyvagal-Theorie und schlägt Aktivitäten vor, die das Wohlbefinden und die Handlungsfähigkeit verbessern sollen.

🛒 Buch erhältlich im FNCE Buchladen: https://www.fnce.info/de/portoflio/wegweiser/

09/05/2025

Zapraszam do Opola 💕

Serdecznie zapraszamy Państwa do rejestracji na konferencję naukowo-profilaktyczną pt.: „Adopcja: trauma i zdrowienie”, która odbędzie się w Muzeum Diecezjalnym w Opolu w dniu 15.05.2025 r. Organizatorem konferencji jest jednostka Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia – Katolicki Ośrodek...

29/04/2025

Czwarty aspekt, o którym warto pamiętać dbając o wparcie osób, które doświadczyły traumy:

Potrafimy zmieniać sytuację społeczną i tworzyć środowisko, w którym zarówno dzieci jak i dorośli czują się bezpiecznie i które sprzyja rozwojowi jednostki (Bessel van der Kolk)📖📚

25/04/2025

Trzeci aspekt, o którym warto pamiętać dbając o wparcie osób, które doświadczyły traumy:

Potrafimy świadomie wpływać na naszą fizjologię, w tym również na procesy autonomiczne, wykorzystując tak podstawowe czynności jak oddychanie, ruch i dotyk (Bessel van der Kolk) 📖📚