Moj Ginekolog

28/01/2020

Baknez / Poljubac
Majka dete 🥰

16/01/2020

Baby
3D/4D Volison s10

17/11/2019

❤️❤️❤️

Spot,pesma koja je napravljena kao podrska za svu decu Sveta koja su prevremeno rodjena.

08/11/2019

Слика пратена од наша трудница, благодариме 😊

08/11/2019

Happy face 😊 3D rekonstrukcija dr M.V

08/11/2019

Многу присутна во модерното време е употребата на антибеби пилули, па нивното дејство и правилно користење претставува тема која го заслужува нашето внимание

Најстарите методи за контрацепција датираат од пред две илјади години. Денес во аптеките има многу различни помагала и лекови кои успешно се користат во контрола на зачнувањето. Хормонските контрацептиви (антиконципиенси), популарно познати и како „антибеби пилули“, се најзастапен вид на контрацепција. Околу 100 милиони жени ширум светот секојдневно користат некои од нив. Во Велика Британија и Франција секоја трета жена на возраст од 16 до 49 години ги зема овие лекови.

Комбинираната контрацептивна таблета (ККТ) содржи микродози од синтетски хормони кои го имитираат дејството на естрогенот и прогестеронот, кои нормално се лачат кај жените. Со внес на вештачки хормони се влијае на физиологијата преку хипоталамусот и хипофизата, делови на мозокот кои ги лачат регулаторните хормони (LH, FSH) во организмот. Како резултат на примена имаме комбиниран ефект: инхибиција на ослободување на јајце-клетките во текот на овулацијата и зголемена густина на цервикалниот мукус, што го отежнува продорот на сперматозоидите до утерусот.

Предности на ККТ: циклусите се поредовни, пократко траат и полесно се поднесуваат менструалните симптоми. Покрај контролата на зачнување, овие лекови се користат и за други индикации, како, на пр., кај синдром на полицистични јајчници, ендометриоза, аменореја, менорагија, дисменореја и акни.

Несакани дејства кои се вообичаени се мачнина, отекување и чувствителност на градите, главоболка и зголемен апетит. Се јавуваат во 10% од случаите, кога комбинацијата од вештачки хормони не одговара на организмот на пациентката. Во тој случај лекарот се определува за друга комбинација.

Ограничувања: ККТ не се препорачува на жени активни пушачи постари од 35 години, на екстремно дебели лица, лица кои страдаат од мигрена или лекуваат кардиоваскуларни заболувања. Пациентките кои земаат препарати на база на кантарион, или пијат невролошка терапија, не би требало да ги користат овие лекови.

Пакувањата обично содржат 21 таблета, кои се пијат секојдневно. После 21 ден се прави пауза од седум дена, кога обично се јавува и циклусот. Некои лекови имаат 28 таблети, кај кои 21 се хормонски, а преостанатите 7 се плацебо (празни) таблети. Комбинациите на хормони во таблетите можат да бидат фиксни, т.е. секој ден се внесува иста доза прогестерон и естроген. Поновите лекови, меѓутоа, содржат таблети со состав кој варира, т.е. во текот на земањето некои денови се побогати со естроген, додека други имаат повеќе прогестерон. Таблетите со различен состав можат да бидат означени во пакувањето со различни бои, поради полесно разбирање.

Ефикасноста од терапијата во контролата на зачнување е висока и изнесува 99,7 насто, кога терапијата се зема правилно. Контрацептивните пилули треба да се земаат секојдневно во исто или приближно исто време.

28/10/2019

Неинвазивото пренатално тестирање (NIPT, noninvasive prenatal testing), понекогаш нареченo неинвазивен пренатален скрининг (NIPS, noninvasive prenatal screening) претставува метода за одредување на ризикот за присуство на одредени генетски абнормалности кај фетусот. Со овој тест се испитуваат мали фрагменти на вонклеточна-ДНК (cfDNA, cell-free DNA) кои циркулираат во крвта на бремената жена. Овие мали фрагменти можат да бидат составени и од помалку од 200bp (базни парови) и потекнуваат од клетки кои умираат и се распаѓаат, при што нивната содржина, вклучелно и ДНК, се ослободува во крвотокот на бремената жена. За време на бременоста, во крвта на мајката се наоѓа мешавина на cfDNA која потекнува од нејзините сопствени клетки и од клетките од плацентата, која е идентична со ДНК на фетусот. Според тоа, анализата на cfDNA од плацентата во мајчината крв дава можност за рано откривање на генетски абнормалности неиванзивно, односно без ризик да му наштети на фетусот.

NIPT најчесто се користи за детекција на хромозомски нарушувања - анеплоидии: Даунов синдром (трисомија 21), Едвардов синдром (трисомија 18), Патау синдром (трисомија 13), анеуплоидии на Х и Y хромозомите (како што се: Тарнеров синдром (моносомија Х), трисомија Х (ХХХ), Клинефелтеров синдром (XXY), Јакобсов синдром (XYY)) и Триплоидија. Освен на цели хромозоми, со NIPT може да се направи и скрининг на дополнителни хромозомски нарушувања кои се предизвикани од делеции или дупликации на делови на хромозоми, како што се: ДиЏорџ синдром (микроделеција 22q11.2), Cri-du-chat синдром (5р делеција), Прадер-Вили синдром (15q делеција), Ангелман синдром (15q делеција) и др. Покрај ова, со NIPT тестот може да се изврши и рано откривање на полот на детето, што може да биде важно при генетско советување за наследни моногенетски болести поврзани со Х хромозом. Во поново време NIPT почнува да се користи и за тестирање на генетски нарушувања кои се предизвикани од промени (варијанти) во единечни гени. Како што се подобрува технологијата и се намалуваат трошоците за генетско тестирање, се смета дека NIPT ќе овозможи детекција на многу повеќе различни генетски состојби.

NIPT е индициран во определени случаи:

мајки постари од 35 години кај кои постои поголем ризик за појава на анеуплоидии кај плодот
претходна бременост со хромозомско нарушување
кога резултатите од ултразвук укажуваат на абнормалности во однос на растот и/или развојот на бебето
позитивен резултат од традиционалните биохемиски скрининг тестови во прв или втор семестар (PAPP-A, hCG, uE3, AFP, Inhibin-A)

21/10/2019

Повеќеплодова бременост се случува кога една јајце клетка ќе се подели на два ембрионa, пред да се имплантира во матката, или кога две или повеќе јајце клетки во исто време ќе се оплодат со различни сперматозоиди.

Разликуваме еднојајчани, идентични или уште наречени хомозиготни близнаци, и двојајчани или хетерозиготни близнаци. Првите настануваат со оплодување на една јајце клетка, која подоцна се дели на два идентични ембрионa, а вторите настануваат со оплодување на две јајни клетки со два сперматозоиди. Еднојајцевите близнаци имаат ист генетски идентитет, тие секогаш се од ист пол и изгледаат речиси идентично. Хетерозиготните близнаци настануваат од различни јајце клетки, секоја оплодена со различен сперматозоид. Во овој случај близнаците можат да бидат од ист или различен пол, не мора да личат еден на друг, имаат различен генетски идентитет, тие всушност се браќа и сестри кои во исто време растат во матката и се родени во исто време. Во случаите на повеќеплодова бременост, бебињата може да се еднојајчани (идентични), двојајчани или мешавина од двете.

Што ги зголемува шансите за повеќеплодова бременост?
Шансите жената да носи двојајчани близнаци се зголемуваат со возраста на жената. Покрај тоа, близначка бременост е почеста ако жената е близнак или ако во семејството од страна на мајката има близнаци. Појавата на близнаци е најчеста кај црната раса (во Нигерија со највисока стапка), а најниска кај жолтата раса (најниска стапка во Јапонија). Повеќеротките имаат зголемени шанси да имаат близначка бременост. Да не ги заборавиме процедурите за третман на брачна неплодност како медикаментозната стимулација на овулација, инсеминација, ин витро фертилизација (ИВФ), кои значително ја зголемуваат веројатноста за повеќеплодова бременост. При ИВФ процедурите кај жената се внесуваат најчесто два ембриона со цел да се зголемат шансите за бременост, но со тоа и се зголемуваат шансите за близначка бременост.

Колку се чести повеќеплодовите бремености?
Во нормална популација близначка бременост има различна честота во различни делови на светот, од 6–7 близначки бремености на 1000 раѓања во Јапонија до 40 на 1000 раѓања во Нигерија. Во последните години се зголемува бројот на парови кои не можат спонтано да постигнат бременост, па со методите на асистирана репродукција бројот на повеќеплодови бремености значајно се зголемува. Во последниве 20 години во САД од 18 близначки бремености на 1000 раѓања, бројот се зголемил на 33 на 1000 раѓања. Во 96% од случаите од повеќеплодови бремености, мајките носат близнаци.
Повеќеплодовата бременост има повеќе ризици отколку бременост со еден плод. Од повеќе аспекти близначката бременост спаѓа во групата ризични бремености. Тоа е разбирливо ако се има предвид дека растот на два плода во матката врши двојно оптоварување на организмот, матката е поголема и потешка па со тоа и притисокот на соседните органи се зголемува повеќе отколку кај единечна бременост. Добивањето на тежина е поголемо. Во почеток на бременоста најчесто мачнините и повраќањето со поназначени отколку кај единечна бременост. Некои компликации кои се поврзани со повеќеплодовата бременост се следниве:

Предвремено породување – една од најчестите компликации кај повеќеплодовата бременост е предвременото породување. Нормално, бременоста трае 40 недели, а за терминско породување зборуваме ако е комплетирана 37. гестациска седмица. Поради растот на два (или повеќе) фетуси во матката, таа двојно се зголемува и затоа многу порано од 37. гестациска седмица може да се јават контракции и да започне раѓањето.
Ниска родилна тежина – како последица на предвремено породување или нарушена плацентарна функција и нарушена исхрана на плодовите.
Прееклампсија или бременост комплицирана со висок крвен притисок – оваа компликација два до три пати почесто се јавува кај жени со повеќе плодова бременост за разлика од жените кои носат само еден плод.
Гестациски дијабетес е почест кај повеќеплодова бременост во споредба со единечна. Ова се должи на зголемување на нивото на хормоните од плацентата, со што се зголемува и резистентноста кон инсулин.
Синдормот на близначка трансфузија се развива во случаи на бременост со идентични близнаци. Во овој случај се нарушува рамнотежата на протокот на крв помеѓу близнаците па како последица едниот прекумерно може да расте и да има зголемена количина плодова вода, а другиот да не расте, да има намалена количина плодова течност, да страда од недостиг на крвоснабдување. Оваа состојба е високоризична и за двата плода.
Абрупција на плацентата – Оваа состојба се јавува кога плацентата се одвојува од ѕидот на матката пред породувањето. Почеста е кај повеќеплодова бременост и заради обилноста на крвавењето, како и нарушување на коагулацијата може да биде животозагрозувачка и за мајката и за плодовите.
Спец др Михајло Вангелов

19/10/2019

Danas je Dan mamografije. Da li znaš koliko je ovo važno za tebe? Ja znam. I maksimalno ću skratiti priču – navešću ti nekoliko činjenica koje možda nisi znala, aCeo tekst

16/10/2019

3D rekonstrukcija, Voluson GE E8, dr Mihajlo

14/10/2019

Во текот на бременоста треба да направите 10 прегледи доколку сте прворотка, а кај повеќеротки 7 прегледи. Кај високоризични бремености и по потреба бројот на прегледи е поголем. Секој месец вашиот гинеколог ќе го следи крвниот притисок, тежината, крвна слика, анализата на урина и растот на плодот. Покрај овие рутински прегледи важно е да се направат одредени поспецифични прегледи.

Прв триместар - На почетокот од бременоста се прави гинеколошки преглед при кој се зема детална анамнеза од трудницата за нејзините претходни болести и операции, примени вакцини и евентуалните болести во семејството. Во текот на овој триместар се земаат микробиолошки брисеви и микробиолошка анализа на урината. Вагиналните инфекции го зголемуваат ризикот од предвремено прскање на воденикот, предвремено раѓање и инфекција на новороденчето и токму затоа е потребно да бидат навреме откриени и излечени. Вообичаено еднаш месечно се прават лабораториски анализи на крвта и урината. Се одредува крвната група и Rh фактор. Од 11. до 14. гестациска недела се прави првиот ултразвучен скрининг со кој се одредува ризикот на плодот од хромозомски аномалии. При тоа ултразвучно се детектираат одредени делови на плодот кои можат да укажат на овие аномалии, а тие најчесто по 14. недела исчезнуваат. Доколку го пропуштите овој преглед , понатаму нема да може да се детектира маркерот кој укажува за можно постоење на хромозомски болести (Даунов синдром), кои, за жал, се неизлечиви.

Втор триместар - Од 18. до 22. гестациска недела се прави ултразвучен скрининг со кој покрај тоа што се следи растот на плодот, главна задача е детална анализа на анатомијата на фетусот, поединечно неговите органи и исклучување на вродени аномалии на плодот, почнувајќи од најтешките, кои се ризични по животот на плодот, сè до помалите или козметички дефекти. Се анализира папчаникот, плацентата, нејзината поставеност, но и должината на грлото на матката, кое ни го одредува ризикот за предвремено породување. Во периодот од 24. до 28. недела се прави и тест за откривање гестациски дијабет.

Трет триместар - Со ултразвучен преглед во третиот триместар (30-34 недела) се проверува пропорционалниот и правилниот раст на бебето. Се детектира дали има застој во растот на бебето како последица на нарушувања во функционирањето на плацентата. Со помош на доплер се анализира дали циркулацијата на крв преку папочната врвка кон бебето е доволна, а доколку не е, кога е идеално време да се заврши бременоста, а во исто време да се добие зрело и здраво бебе. Во текот на 9. месец се почести контролите, а се прави и ЦТГ со кој се регистрираат отчукувањата на срцето на вашето бебе. Покрај тоа го регистрира и постоењето, јачината, траењето и честотата на контракциите на матката. Неговата цел е да се евалуира состојбата на плодот, неговата снабденост со кислород и дали при појавата на контракциите се нарушува снабдувањето на плодот со крв. Се изведува во последниот триместар и во текот на породувањето. Во овој период се прави и микробиолошки тест за група Б стрептокок(GBS), која е честа бактерија, вообичаено се наоѓа во дебелото црево и често е безопасна за возрасните, но бебињата може да имаат сериозни проблеми доколку се заразат со неа. За да ја открие, гинекологот ќе земе брис од долниот дел на вагината и просторот меѓу вагината и анусот. Ако тестот е позитивен, кога ќе почне породувањето ќе ви биде даден антибиотик за да се заштити бебето од бактеријата.

Кај RH негативни мајки. Доколку вие сте Rh негативна, а вашето бебе е Rh позитивно, можно е мал број клетки на вашето бебе да влезат во вашата циркулација за време на бременоста или раѓањето. Тогаш вашиот имунитет нив ќе ги третира како туѓо тело и ќе создаде антитела против нив. Доколку такви антитела се создадени во вашиот организам тие може сериозно да го оштетат вашето бебе. Вашата крв ќе биде проверена дали веќе се создадени такви антитела. За да се заштити бебето и идните бремености, во 28 г.н. ќе ви биде дадена инјекција Anti-D, која ќе спречи во вашето тело да се формираат антитела против вашето бебе. По породувањето се зема крв од вашето бебе и доколку се потврди дека е Rh позитивно, ќе треба да примите уште една инјекција Anti-D.

30/09/2019

Леомиоми на матка
Миомите или фиброиди се бенигни тумори кои потекнуваат од мазната мускулатура на матката.

Често пати се асимптоматски, но може да дадат и сериозни симптоми како абдоминална болка, пообемно менструално крварење, притисок во пределот на бешиката со зачестени микции, или отежнато мокрење, притисок на уретери со следствена хидронефроза, притисок на ректумот со тенезии или опстипација, болки во пределот на крстот…

Торквација на петелката на пендикуларните миоми може да даде јака абдоминална болка и состојба позната како акутен абдомен која бара итен хируршки третман.

Во однос на инциденцата, миомите се чести, 20-80% се појавуваат околу 50-тата година од животот.

Ризик фактори се: наследната компонента, обезност, хипертензија, ПЦО – ЦС, неправилна исхрана…

Во однос на положбата миомите се класифицираат на:

Субсерозни миоми, кои се поставени непосредно под површината на серозата, на надворешната страна на утерусот. Во оваа група се и пендикуларните миоми, т.е. миоми кои само со тенка васкуларна петелка се поврзани со телото на матката.
Интрамурални миоми, локализирани во ѕидот на матката
Субмукозни миоми, локализирани непосредно под ендометриумот на матката, при што го деформираат кавумот и се причина за зголемен обем на менструално крварење, инфертилитет, спонтани абортуси и предвремени породувања.
Дијагнозата е едноставна- гинеколошки преглед и вагинален ултразвук. Во ретки случаи е потребна МРИ на мала карлица.

Третманот може да е:

конзервативен, особено кај асимптоматски пациентки,
– хируршки – отстранување на леомиомот ( лапароскоскопија, лапаротомија)

– хистеректомија – отстранување на целата матка.

алтернативен – емболизација на артерија утерина
Др М. Вангелов