AnalysisLab

19/05/2025

13/05/2025

🧑‍🔬Η φερριτίνη είναι η κύρια πρωτεΐνη αποθήκευσης σιδήρου του σώματος. Τα επίπεδα φερριτίνης στο αίμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την έμμεση μέτρηση των επιπέδων του σιδήρου στο σώμα.

🔴Η φερριτίνη έχει το σχήμα μιας κοίλης σφαίρας που επιτρέπει την είσοδο κάποιας ποσότητας σιδήρου για αποθήκευση.

Το τεστ φερριτίνης στο αίμα εφαρμόζεται στο φλεβικό αίμα και ουσιαστικά δεν απαιτεί κάποια ειδική εξέταση. Το άτομο αρκεί απλά να δώσει ένα δείγμα αίματος και σε αυτό να γίνει η εξειδικευμένη ανάλυση.

🌀Ποια είναι τα φυσιολογικά επίπεδα φερριτίνης;
Τα αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν ελαφρώς μεταξύ εργαστηρίων, αλλά σε γενικές γραμμές, τα κανονικά επίπεδα φερριτίνης στο αίμα είναι 12-300 νανογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο αίματος (ng/mL) για τους άνδρες και 12 έως 150 ng/mL για τις γυναίκες.

🌀Τι δείχνει η ανεβασμένη φερριτίνη στο αίμα;
Τα υψηλά επίπεδα της φερριτίνης μπορεί να είναι ενδεικτικά μιας διαταραχής αποθήκευσης σιδήρου, όπως η αιμοχρωμάτωση.

Πρόκειται για μια κληρονομική (γενετική) διαταραχή στην οποία υπάρχει υπερβολική συσσώρευση του σιδήρου στο σώμα. Σε άτομα με κληρονομική αιμοχρωμάτωση, η ημερήσια απορρόφηση του σιδήρου από τα έντερα είναι μεγαλύτερη από την ποσότητα που χρειάζεται ο οργανισμός για να αντικαταστήσει τις απώλειες που έχει σε σίδηρο. Δεδομένου ότι το σώμα δεν μπορεί να αυξήσει την απέκκριση σιδήρου, ο επιπλέον απορροφούμενος σίδηρος συσσωρεύεται στο σώμα προκαλώντας αν επάρκεια τών οργάνων. Επίσης αυξάνεται και σε λοιμώξεις αφού είναι πρωτεΐνη οξείας φάσης

🌀Τι δείχνει η χαμηλή φερριτίνη στο αίμα;
Τα χαμηλά επίπεδα της φερριτίνης σημαίνουν συνήθως ανεπάρκεια σιδήρου. Χωρίς αρκετό σίδηρο, ο οργανισμός δεν μπορεί να παράγει επαρκή επίπεδα αιμοσφαιρίνης, ένα συστατικό των ερυθρών αιμοσφαιρίων που τους επιτρέπει να μεταφέρουν οξυγόνο. Αυτό οδηγεί σε σιδηροπενική αναιμία. Η ήπια αναιμία είναι πιθανό να μην παράγει καθόλου συμπτώματα.
Αίτια
Τι μπορεί να προκαλέσει τη σιδηροπενική αναιμία και γιατί να μας απασχολεί;

Η ελλιπής πρόσληψη σιδήρου από τη διατροφή, π.χ κατά τη διάρκεια δίαιτας αδυνατίσματος
Η μειωμένη απορρόφηση σιδήρου: Ο σίδηρος απορροφάται στο λεπτό έντερο. Σε περιπτώσεις ασθενών με φλεγμονές στον εντερικό σωλήνα (όπως νόσος Crohn), ή μετά από επεμβάσεις αφαίρεσης μέρους του λεπτού εντέρου, η χρήση φαρμάκων συχνά μειώνει την απορρόφηση σιδήρου
Αυξημένες ανάγκες σε σίδηρο, όπως συμβαίνει σε εγκυμονούσες, βρέφη, εφήβους και αθλητές.
Η απώλεια αίματος, π.χ σε γυναίκες με έντονη έμμηνο ρύση ή λόγω ορισμένων παθήσεων, όπως το πεπτικό έλκος ή οι πολύποδες ή μετά από χειρουργείο και Νεοπλασιες. Συχνή επίσης είναι η πάθηση σε αιμοκαθαρόμενα άτομα.
Η σιδηροπενική αναιμία, αναλόγως της έκτασής της είναι δυνατό να προκαλέσει άλλα προβλήματα υγείας, όπως:

Καρδιακά προβλήματα, πχ ταχυκαρδία, ή αρρυθμία. Αυτό συμβαίνει καθώς η καρδιά πρέπει να μεταφέρει περισσότερο αίμα στους ιστούς, εξαιτίας της περιορισμένης περιεκτικότητας του οξυγόνου σε αυτό. Έτσι είναι πιθανό να προκύψει καρδιομεγαλία, ή καρδιακή ανεπάρκεια.
Προβλήματα κατά την εγκυμοσύνη: Στις εγκύους, η σιδηροπενική αναιμία έχει συνδεθεί με πρόωρους τοκετούς και χαμηλό βάρος του νεογνού.
Διαταραχές της ανάπτυξης: Στα παιδιά και τα βρέφη, η σοβαρή ανεπάρκεια σιδήρου μπορεί να προκαλέσει αναιμία και καθυστέρηση στην ανάπτυξη. Επιπλέον, η σιδηροπενική αναιμία έχει σχετιστεί με αυξημένη ευαισθησία στις λοιμώξεις.
Διάγνωση και πρόληψη της σιδηροπενικής αναιμίας

Η διάγνωση της σιδηροπενίας και της σιδηροπενικής αναιμίας είναι εργαστηριακή, δηλαδή επιβεβαιώνεται μέσω αιματολογικών εξετάσεων. Βασικούς δείκτες αποτελούν η αιμοσφαιρίνη και ο αιματοκρίτης, που περιλαμβάνονται στη Γενική Εξέταση Αίματος. Παράλληλα, η πιθανή έλλειψη σιδήρου για τον εξεταζόμενο διαπιστώνεται και μέσω του ελέγχου της φερριτίνης. Σε περίπτωση που ζητηθεί από τον προσωπικό σας ιατρό, είναι δυνατή η διενέργεια πιο εξειδικευμένων εξετάσεων και συγκεκριμένα η μέτρηση της TIBC (ολικής σιδηροδεσμευτικής ικανότητας) και η μέτρηση της τρανσφερρίνης, όπου σε περιπτώσεις σιδηροπενικής αναιμίας συνήθως εμφανίζονται αυξημένες.

Σε περίπτωση που από τις εξετάσεις αίματος προκύψει η ύπαρξη σιδηροπενικής αναιμίας, ο γιατρός δύναται να ζητήσει επιπλέον εξετάσεις, για να εντοπιστούν τα αίτιά της. Τέτοιες μπορεί να είναι η ενδοσκόπηση για έλεγχο της αιμορραγίας του στομαχιού, η κολονοσκόπηση, ή αξονική κολονογραφία για τον έλεγχο εστιών αιμορραγίας στο έντερο και ό υπέρηχος, για τον έλεγχο ύπαρξης ινομυωμάτων της μήτρας σε γυναίκες.

Πώς αντιμετωπίζεται η σιδηροπενική αναιμία;

Για την αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας, σημαντικό ρόλο κατέχει η διατροφή. Συγκεκριμένα, είναι μεγάλης σημασίας η πρόσληψη τροφών πλούσιων σε σίδηρο, σε συνδυασμό με τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C, που βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου από τον οργανισμό. Τροφές ιδιαίτερα πλούσιες σε σίδηρο είναι οι ακόλουθες:

Συκώτι, κόκκινο κρέας και πουλερικά
Αυγά
Θαλασσινά
Ξηροί καρποί
Φασόλια και αρακά
Σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (π.χ. σπανάκι)
Αποξηραμένα φρούτα
Τα δημητριακά, το ψωμί και τα μακαρόνια με πρόσθετο σίδηρο
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο σίδηρος που προέρχεται από ζωικές τροφές είναι ευκολότερα απορροφήσιμος. Για τον λόγο αυτό, άτομα με διαφοροποιημένο διατροφολόγιο, όπως οι χορτοφάγοι, χρειάζεται να καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες τροφών που περιέχουν σίδηρο, ώστε να αναπληρώνουν τη μειωμένη απορρόφησή του από πηγές φυτικής προέλευσης.

Τέλος, σε περιπτώσεις που η αντιμετώπιση του προβλήματος μόνο μέσω της κατάλληλης διατροφής, δεν είναι εφικτή, είναι δυνατή η χορήγηση σιδήρου μέσο χαπιού ή ενδοφλεβίως για την αποκατάσταση της φυσιολογικής ερυθροποίησης και των αποθηκών του σιδήρου.

25/02/2025

Ζητείται Τεχνολόγος ιατρικού Εργαστηρίου

Το Ιατρικό εργαστήριο AnalysisLab στην Αραδιππου αναζητά εξειδικευμένη Τεχνολόγο Εργαστηρίου για πλήρη απασχόληση. Ο ιδανικός υποψήφιος θα είναι υπεύθυνος για τη διενέργεια αιματολογικών αναλύσεων και τη διασφάλιση της ακρίβειας των αποτελεσμάτων.

Απαιτούμενα Προσόντα:

Πτυχίο Τεχνολόγου Ιατρικών Εργαστηρίων, Βιολογίας ή συναφούς κλάδου.

Εμπειρία σε αιματολογικό εργαστήριο θα θεωρηθεί επιπρόσθετο προσόν.

Άριστη γνώση της ελληνικής και αγγλικής γλώσσας.

Ικανότητα χρήσης εργαστηριακού εξοπλισμού και λογισμικού.

Προσφέρουμε:

Ανταγωνιστικό πακέτο αποδοχών.

Συνεχή εκπαίδευση και επαγγελματική ανάπτυξη.

Φιλικό και υποστηρικτικό περιβάλλον εργασίας.

Τρόπος Υποβολής Αίτησης
Socratousd@yahoo.gr
Τηλ 99159492 ".

21/02/2025

21/02/2025

𝞐𝞾𝞽𝞸ά𝞶𝞸𝞼𝞪 𝞶𝞸𝞼ή𝞵𝞪𝞽𝞪.🤔
𝞖 𝞵ά𝞼𝞽𝞲𝞬𝞪 𝞽𝞰ς 𝞮𝞹𝞸𝟀ής 𝞽𝞸𝞾 ά𝞬𝟀𝞸𝞾ς.
𝞜𝞪𝞲, 𝞹𝞸𝞴𝞴𝞸ί 𝞯𝞰𝞽ά𝞶𝞮 𝞶𝞪 𝞵ά𝞱𝞸𝞾𝞶 𝞽𝞲 𝞮ί𝞶𝞪𝞲 𝞳𝞪𝞲 𝞽𝞲 𝞮𝞷𝞮𝞽ά𝞼𝞮𝞲ς 𝞱𝞪 𝞯𝞰𝞽ή𝞼𝞸𝞾𝞶 𝞬𝞲𝞪 𝞶𝞪 𝞵ά𝞱𝞸𝞾𝞶 𝞪𝞶 𝞹ά𝞼𝟀𝞸𝞾𝞶 𝞪𝞹ό 𝞪𝞾𝞽ά.

𝞓𝞲𝞳ή 𝞵𝞸𝞾 𝞼𝞾𝞵𝞫𝞸𝞾𝞴ή🩺..𝞵𝞰𝞶 𝞪𝞬𝟀ώ𝞶𝞮𝞼𝞽𝞮 𝞳𝞪𝞲 𝞭𝞮ί𝞽𝞮 𝞽𝞪 ό𝞴𝞪.𝞐𝞶 𝞽𝞾𝟀ό𝞶 𝞹ά𝞼𝟀𝞮𝞽𝞮 𝞪𝞹ό έ𝞶𝞪 𝞪𝞾𝞽𝞸𝞪𝞶𝞸𝞼𝞸 𝞶ό𝞼𝞰𝞵𝞪 𝞵𝞹𝞸𝞺𝞮ί 𝞶𝞪 𝞮𝞵𝞿𝞪𝞶𝞲𝞼𝞽𝞮ί 𝞳𝞲 ά𝞴𝞴𝞸 𝞪𝞴𝞴ά 𝞪𝞾𝞽ό 𝞭𝞮𝞶 𝞮ί𝞶𝞪𝞲 𝞪𝞹ό𝞴𝞾𝞽𝞸. 𝞨𝞼𝞽ό𝞼𝞸 έ𝞶𝞪ς έ𝞴𝞮𝞬𝟀𝞸ς 𝞭𝞮𝞶 𝞮ί𝞶𝞪𝞲 𝞹𝞸𝞽έ 𝞹𝞮𝞺𝞲𝞽𝞽ός.👏💉🩺

🟫Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένας πολύπλοκος αμυντικός μηχανισμός του οργανισμού μας που δουλεύει αδιάκοπα ώστε να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει απειλές κάθε είδους, όπως ιούς και βακτήρια. Μερικές φορές όμως αυτός ο μηχανισμός δυσλειτουργεί, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζει σωστά τα ξένα κύτταρα αλλά να επιτίθεται σε υγιή κύτταρα και ιστούς του ίδιου του σώματος.

🟫Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι εκδηλώνεται ένα αυτοάνοσο νόσημα. Στην κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων κατατάσσονται περισσότερα από 100 νοσήματα, μεταξύ των οποίων ο λύκος, η πολλαπλή σκλήρυνση και η ψωρίαση.

🟫Τα αυτοάνοσα νοσήματα προσβάλλουν τις γυναίκες πολύ συχνότερα απ’ ό,τι τους άντρες. Υπολογίζεται ότι το 75% των πασχόντων στις ΗΠΑ είναι γυναίκες. Αν και οι αιτίες που τα αυτοάνοσα νοσήματα «προτιμούν» τις γυναίκες δεν είναι απολύτως σαφείς, οι γυναικείες ορμόνες θεωρείται ότι παίζουν κεντρικό ρόλο.

🤔🤔Παρακάτω θα δείτε εννέα από τα πιο κοινά αυτοάνοσα νοσήματα .

🔲1. Λύκος
Ο λύκος χαρακτηρίζεται από τις επίμονες φλεγμονές στο δέρμα, στις αρθρώσεις, στα αιμοφόρα αγγεία και/ή σε εσωτερικά όργανα. Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ) είναι η συνηθέστερη και πιο σοβαρή μορφή της νόσου. Οι εκδηλώσεις του λύκου στο σώμα καλύπτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα, με τα συμπτώματα να επηρεάζουν πολλαπλά όργανα και συστήματα. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά του συμπτώματα είναι το κοκκίνισμα σε σχήμα πεταλούδας στο πρόσωπο, που καλύπτει τη μύτη και τα μάγουλα. Άλλα κοινά συμπτώματα του λύκου είναι η κόπωση, ο πόνος, το πρήξιμο στις αρθρώσεις, ο πυρετός και τα δερματικά εξανθήματα σε σημεία του σώματος που εκτίθενται στον ήλιο. Ο λύκος μπορεί επίσης να προκαλέσει αναιμία, πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια, πόνο στο στήθος, τριχόπτωση και έλκη στο στόμα. Στην εκδήλωσή του εμπλέκονται γενετικοί (κληρονομικοί), ορμονικοί αλλά και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Στόχος της θεραπείας που προτείνεται στους ασθενείς είναι πρωτίστως η αντιμετώπιση του πόνου και της φλεγμονής.

🔲2. Ψωρίαση
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι ψωρίασης. Ο συνηθέστερος είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, η οποία προκαλεί κατά τόπους κοκκίνισμα, ξεφλούδισμα και φλεγμονή στο δέρμα. Η ψωρίαση μπορεί να προκαλεί είτε φαγούρα είτε πόνο στο δέρμα και οι δερματικές αλλοιώσεις είναι συχνότερες στους αγκώνες, στα γόνατα, στην επιδερμίδα του κρανίου και χαμηλά στη μέση. Κάποιοι τύποι ψωρίασης προσβάλλουν κυρίως τις παλάμες, τα πέλματα, τις μασχάλες ή τις δερματικές πτυχώσεις γύρω από τα γεννητικά όργανα. Η ψωρίαση τείνει να είναι κληρονομική, ωστόσο εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες όπως το στρες, ένας τραυματισμός στο δέρμα ή μια λοίμωξη. Για την ήπια και μέτριας έντασης ψωρίαση προτείνονται συνήθως θεραπείες τοπικής εφαρμογής ή φωτοθεραπεία. Η σοβαρή ή εκτεταμένη ψωρίαση μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο με από του στόματος ή ενέσιμες θεραπείες.

🔲3. Σκλήρυνση κατά πλάκας
Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση εκδηλώνεται συνήθως στην ηλικία των 20 έως 50 ετών. Υπολογίζεται ότι οι πάσχοντες φτάνουν τα 2,5 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Σε αυτό το αυτοάνοσο νόσημα, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στη μυελίνη –μια ουσία που περιβάλλει τα νεύρα του κεντρικού νευρικού συστήματος και λειτουργεί σαν «μόνωση»– και τις νευρικές ίνες. Αποτέλεσμα της βλάβης αυτής είναι η κακή επικοινωνία μεταξύ του εγκεφάλου και άλλων μερών του σώματος. Τυπικά συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι η αδυναμία, η κόπωση, το μούδιασμα, οι δυσκολίες στη βάδιση, καθώς και οι διαταραχές της όρασης, της γαστρεντερικής λειτουργίας και του ουροποιητικού. Χάρη στις θεραπευτικές λύσεις που είναι πλέον διαθέσιμες στους ασθενείς, έχει περιοριστεί σημαντικά η αναπηρία που κανονικά προκαλεί η νόσος. Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τη σκλήρυνση, τα φάρμακα μειώνουν αισθητά τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των κρίσεων και επιβραδύνουν τις βλάβες στο νευρικό σύστημα.

🔲4. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ) το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στις αρθρώσεις, προκαλώντας σοβαρές βλάβες και παραμόρφωση. Η νόσος χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το οίδημα, τη δυσκαμψία και τη μειωμένη κινητικότητα στις αρθρώσεις, κυρίως στα δάχτυλα των χεριών, στους καρπούς και στα πόδια. Όπως πολλά άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, η ΡΑ μπορεί να προσβάλλει πολλά διαφορετικά όργανα και συστήματα, όπως τα μάτια, το δέρμα, το στόμα, οι πνεύμονες και τα αιμοφόρα αγγεία. Μπορεί επίσης να προκαλέσει αναιμία, κόπωση και πυρετό. Ο κίνδυνος εκδήλωσης ΡΑ εξαρτάται από γενετικούς, ορμονικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Στις γυναίκες εκδηλώνεται σε ηλικία 30 έως 60 ετών. Τα φάρμακα δεν θεραπεύουν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, όμως επιβραδύνουν ή και σταματούν τις βλάβες στις αρθρώσεις και ανακουφίζουν από τον πόνο και το οίδημα.

🔲5. Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Το ανοσοποιητικό μπορεί να απελευθερώσει αντισώματα που επιτίθενται στον θυρεοειδή, τον μικρό αδένα σε σχήμα πεταλούδας που βρίσκεται στη βάση του λαιμού. Στην περίπτωση αυτή εκδηλώνεται στον θυρεοειδή φλεγμονή, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να παράγει επαρκείς ποσότητες των ορμονών που ελέγχουν τον μεταβολισμό. Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η συνηθέστερη αιτία του υποθυρεοειδισμού. Εμφανίζεται συνήθως σε ηλικία 40 έως 60 ετών και τείνει να είναι κληρονομική. Συμπτώματα που υποδεικνύουν ότι ο θυρεοειδής υπολειτουργεί είναι η επίμονη κόπωση, η ανεξήγητη αύξηση του σωματικού βάρους, η δυσκοιλιότητα, η αυξημένη ευαισθησία στο κρύο, η ξηρότητα του δέρματος, η κατάθλιψη και οι μυϊκοί πόνοι. Επίσης, είναι πιθανό ο θυρεοειδής αδένας να παρουσιάζει διόγκωση. Η διαχείρισης της θυρεοειδίτιδας και του υποθυρεοειδισμού περιλαμβάνει τη λήψη συνθετικών θυρεοειδικών ορμονών.

🔲6. Νόσος του Graves
Πρόκειται για ένα ακόμη αυτοάνοσο νόσημα του θυρεοειδούς. Στην περίπτωση αυτή, το ανοσοποιητικό δεν καταστρέφει τα κύτταρα του αδένα αλλά πυροδοτεί την υπερβολική παραγωγή ορμονών (υπερθυρεοειδισμός). Αυτή η υπερπαραγωγή ορμονών οδηγεί σε διόγκωση του θυρεοειδούς, ταχυπαλμίες, νευρικότητα και ευερεθιστότητα, απώλεια βάρους, επεισόδια διάρροιας και προβλήματα ύπνου. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα που εκδηλώνουν οι πάσχοντες από τη νόσο του Graves είναι το οίδημα στα μάτια, με αποτέλεσμα αυτά να μοιάζουν σαν να βγαίνουν μέσα από τις κόγχες. Για να θέσουν τη νόσο υπό έλεγχο, οι ασθενείς συνήθως λαμβάνουν ειδική φαρμακευτική αγωγή που περιορίζει την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Αν η αγωγή δεν δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ο θυρεοειδής ενδέχεται να αφαιρεθεί.

🔲7. Διαβήτης τύπου 1
Γνωστός και ως «νεανικός διαβήτης», ο διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται από την απελευθέρωση αντισωμάτων που καταστρέφουν τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν την ορμόνη ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που ρυθμίζει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, επομένως η ανεπάρκεια ή η παντελής απουσία της συνεπάγεται μόνιμη και επικίνδυνη άνοδο του σακχάρου. Χωρίς την απαραίτητη θεραπεία, ο διαβήτης τύπου 1 προκαλεί βλάβες στην καρδιά, στα μάτια, στα νεφρά και στο νευρικό σύστημα και μπορεί να οδηγήσει στο κώμα ή και στον θάνατο. Ο διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται ως «νεανικός» επειδή εκδηλώνεται συχνότερα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν την έντονη δίψα και πείνα, τη συχνουρία, την κόπωση, την ανεξήγητη απώλεια βάρους, τις πληγές που αργούν να επουλωθούν, το μούδιασμα στα χέρια και τα πόδια και τη θολή όραση. Οι πάσχοντες επιβάλλεται να ακολουθούν θεραπεία με ινσουλίνη ώστε να ελέγχονται τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, ενώ παράλληλα πρέπει να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής με ισορροπημένη διατροφή και τακτική σωματική άσκηση.

🔲8. Κοιλιοκάκη
Η κοιλιοκάκη είναι μια αυτοάνοση νόσος που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του οργανισμού να επεξεργαστεί τη γλουτένη, μια πρωτεΐνη που βρίσκεται σε δημητριακά όπως το σιτάρι, το κριθάρι και η σίκαλη. Συγκεκριμένα, όταν ένας πάσχων από κοιλιοκάκη καταναλώνει γλουτένη, το ανοσοποιητικό επιτίθεται στο λεπτό έντερο. Οι επακόλουθες βλάβες στο έντερο εμποδίζουν την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών από τις τροφές. Στα παιδιά, η κοιλιοκάκη προκαλεί γαστρεντερικά συμπτώματα όπως το φούσκωμα, ο εμετός, η χρόνια διάρροια ή η δυσκοιλιότητα. Στους ενήλικες, εκτός από τα γαστρεντερικά συμπτώματα εκδηλώνεται επίσης κόπωση, αναιμία, απουσία περιόδου ή και οστεοπόρωση. Η μόνη λύση για την πρόληψη των συμπτωμάτων και την αντιμετώπιση της κοιλιοκάκης είναι η αποχή από την κατανάλωση γλουτένης.

🔲9. Αγγειίτιδα
Η αγγειίτιδα είναι ένας γενικός όρος που περιγράφει ένα σύνολο διαταραχών στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα αιμοφόρα αγγεία και προκαλεί φλεγμονές. Οι βλάβες που προκύπτουν ενδέχεται να εμποδίσουν την ομαλή κυκλοφορία του αίματος στο σώμα, ανάλογα με τα συγκεκριμένα αγγεία και όργανα που πλήττονται. Οι περισσότερες μορφές αγγειίτιδας είναι σπάνιες και οι αιτίες τους άγνωστες. Μπορεί να εμφανιστεί μεμονωμένα ή συνδυαστικά με κάποιο άλλο αυτοάνοσο νόσημα, όπως ο λύκος. Η γιγαντοκυτταρική (ή κροταφική) αρτηρίτιδα είναι η συνηθέστερη μορφή αγγειίτιδας στους ενήλικες. Συνήθως εμφανίζεται μετά τα 50 και προκαλεί συμπτώματα όπως οι πονοκέφαλοι, η κόπωση, η απώλεια της όρεξης, ο πόνος στο σαγόνι και ο πυρετός. Η χρήση στεροειδών φαρμάκων συνιστάται για την αντιμετώπιση της φλεγμονής, ενώ τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα καταστέλλουν τις ανεπιθύμητες ανοσολογικές αντιδράσεις.

Πηγή: health.com

11/09/2024

𝞐𝞾𝞽𝞸ά𝞶𝞸𝞼𝞪 𝞶𝞸𝞼ή𝞵𝞪𝞽𝞪.🤔
𝞖 𝞵ά𝞼𝞽𝞲𝞬𝞪 𝞽𝞰ς 𝞮𝞹𝞸𝟀ής 𝞽𝞸𝞾 ά𝞬𝟀𝞸𝞾ς.
𝞜𝞪𝞲, 𝞹𝞸𝞴𝞴𝞸ί 𝞯𝞰𝞽ά𝞶𝞮 𝞶𝞪 𝞵ά𝞱𝞸𝞾𝞶 𝞽𝞲 𝞮ί𝞶𝞪𝞲 𝞳𝞪𝞲 𝞽𝞲 𝞮𝞷𝞮𝞽ά𝞼𝞮𝞲ς 𝞱𝞪 𝞯𝞰𝞽ή𝞼𝞸𝞾𝞶 𝞬𝞲𝞪 𝞶𝞪 𝞵ά𝞱𝞸𝞾𝞶 𝞪𝞶 𝞹ά𝞼𝟀𝞸𝞾𝞶 𝞪𝞹ό 𝞪𝞾𝞽ά.

𝞓𝞲𝞳ή 𝞵𝞸𝞾 𝞼𝞾𝞵𝞫𝞸𝞾𝞴ή🩺..𝞵𝞰𝞶 𝞪𝞬𝟀ώ𝞶𝞮𝞼𝞽𝞮 𝞳𝞪𝞲 𝞭𝞮ί𝞽𝞮 𝞽𝞪 ό𝞴𝞪.𝞐𝞶 𝞽𝞾𝟀ό𝞶 𝞹ά𝞼𝟀𝞮𝞽𝞮 𝞪𝞹ό έ𝞶𝞪 𝞪𝞾𝞽𝞸𝞪𝞶𝞸𝞼𝞸 𝞶ό𝞼𝞰𝞵𝞪 𝞵𝞹𝞸𝞺𝞮ί 𝞶𝞪 𝞮𝞵𝞿𝞪𝞶𝞲𝞼𝞽𝞮ί 𝞳𝞲 ά𝞴𝞴𝞸 𝞪𝞴𝞴ά 𝞪𝞾𝞽ό 𝞭𝞮𝞶 𝞮ί𝞶𝞪𝞲 𝞪𝞹ό𝞴𝞾𝞽𝞸. 𝞨𝞼𝞽ό𝞼𝞸 έ𝞶𝞪ς έ𝞴𝞮𝞬𝟀𝞸ς 𝞭𝞮𝞶 𝞮ί𝞶𝞪𝞲 𝞹𝞸𝞽έ 𝞹𝞮𝞺𝞲𝞽𝞽ός.👏💉🩺

🟫Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένας πολύπλοκος αμυντικός μηχανισμός του οργανισμού μας που δουλεύει αδιάκοπα ώστε να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει απειλές κάθε είδους, όπως ιούς και βακτήρια. Μερικές φορές όμως αυτός ο μηχανισμός δυσλειτουργεί, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζει σωστά τα ξένα κύτταρα αλλά να επιτίθεται σε υγιή κύτταρα και ιστούς του ίδιου του σώματος.

🟫Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι εκδηλώνεται ένα αυτοάνοσο νόσημα. Στην κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων κατατάσσονται περισσότερα από 100 νοσήματα, μεταξύ των οποίων ο λύκος, η πολλαπλή σκλήρυνση και η ψωρίαση.

🟫Τα αυτοάνοσα νοσήματα προσβάλλουν τις γυναίκες πολύ συχνότερα απ’ ό,τι τους άντρες. Υπολογίζεται ότι το 75% των πασχόντων στις ΗΠΑ είναι γυναίκες. Αν και οι αιτίες που τα αυτοάνοσα νοσήματα «προτιμούν» τις γυναίκες δεν είναι απολύτως σαφείς, οι γυναικείες ορμόνες θεωρείται ότι παίζουν κεντρικό ρόλο.

🤔🤔Παρακάτω θα δείτε εννέα από τα πιο κοινά αυτοάνοσα νοσήματα .

🔲1. Λύκος
Ο λύκος χαρακτηρίζεται από τις επίμονες φλεγμονές στο δέρμα, στις αρθρώσεις, στα αιμοφόρα αγγεία και/ή σε εσωτερικά όργανα. Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ) είναι η συνηθέστερη και πιο σοβαρή μορφή της νόσου. Οι εκδηλώσεις του λύκου στο σώμα καλύπτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα, με τα συμπτώματα να επηρεάζουν πολλαπλά όργανα και συστήματα. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά του συμπτώματα είναι το κοκκίνισμα σε σχήμα πεταλούδας στο πρόσωπο, που καλύπτει τη μύτη και τα μάγουλα. Άλλα κοινά συμπτώματα του λύκου είναι η κόπωση, ο πόνος, το πρήξιμο στις αρθρώσεις, ο πυρετός και τα δερματικά εξανθήματα σε σημεία του σώματος που εκτίθενται στον ήλιο. Ο λύκος μπορεί επίσης να προκαλέσει αναιμία, πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια, πόνο στο στήθος, τριχόπτωση και έλκη στο στόμα. Στην εκδήλωσή του εμπλέκονται γενετικοί (κληρονομικοί), ορμονικοί αλλά και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Στόχος της θεραπείας που προτείνεται στους ασθενείς είναι πρωτίστως η αντιμετώπιση του πόνου και της φλεγμονής.

🔲2. Ψωρίαση
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι ψωρίασης. Ο συνηθέστερος είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, η οποία προκαλεί κατά τόπους κοκκίνισμα, ξεφλούδισμα και φλεγμονή στο δέρμα. Η ψωρίαση μπορεί να προκαλεί είτε φαγούρα είτε πόνο στο δέρμα και οι δερματικές αλλοιώσεις είναι συχνότερες στους αγκώνες, στα γόνατα, στην επιδερμίδα του κρανίου και χαμηλά στη μέση. Κάποιοι τύποι ψωρίασης προσβάλλουν κυρίως τις παλάμες, τα πέλματα, τις μασχάλες ή τις δερματικές πτυχώσεις γύρω από τα γεννητικά όργανα. Η ψωρίαση τείνει να είναι κληρονομική, ωστόσο εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες όπως το στρες, ένας τραυματισμός στο δέρμα ή μια λοίμωξη. Για την ήπια και μέτριας έντασης ψωρίαση προτείνονται συνήθως θεραπείες τοπικής εφαρμογής ή φωτοθεραπεία. Η σοβαρή ή εκτεταμένη ψωρίαση μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο με από του στόματος ή ενέσιμες θεραπείες.

🔲3. Σκλήρυνση κατά πλάκας
Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση εκδηλώνεται συνήθως στην ηλικία των 20 έως 50 ετών. Υπολογίζεται ότι οι πάσχοντες φτάνουν τα 2,5 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Σε αυτό το αυτοάνοσο νόσημα, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στη μυελίνη –μια ουσία που περιβάλλει τα νεύρα του κεντρικού νευρικού συστήματος και λειτουργεί σαν «μόνωση»– και τις νευρικές ίνες. Αποτέλεσμα της βλάβης αυτής είναι η κακή επικοινωνία μεταξύ του εγκεφάλου και άλλων μερών του σώματος. Τυπικά συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι η αδυναμία, η κόπωση, το μούδιασμα, οι δυσκολίες στη βάδιση, καθώς και οι διαταραχές της όρασης, της γαστρεντερικής λειτουργίας και του ουροποιητικού. Χάρη στις θεραπευτικές λύσεις που είναι πλέον διαθέσιμες στους ασθενείς, έχει περιοριστεί σημαντικά η αναπηρία που κανονικά προκαλεί η νόσος. Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τη σκλήρυνση, τα φάρμακα μειώνουν αισθητά τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των κρίσεων και επιβραδύνουν τις βλάβες στο νευρικό σύστημα.

🔲4. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ) το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στις αρθρώσεις, προκαλώντας σοβαρές βλάβες και παραμόρφωση. Η νόσος χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το οίδημα, τη δυσκαμψία και τη μειωμένη κινητικότητα στις αρθρώσεις, κυρίως στα δάχτυλα των χεριών, στους καρπούς και στα πόδια. Όπως πολλά άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, η ΡΑ μπορεί να προσβάλλει πολλά διαφορετικά όργανα και συστήματα, όπως τα μάτια, το δέρμα, το στόμα, οι πνεύμονες και τα αιμοφόρα αγγεία. Μπορεί επίσης να προκαλέσει αναιμία, κόπωση και πυρετό. Ο κίνδυνος εκδήλωσης ΡΑ εξαρτάται από γενετικούς, ορμονικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Στις γυναίκες εκδηλώνεται σε ηλικία 30 έως 60 ετών. Τα φάρμακα δεν θεραπεύουν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, όμως επιβραδύνουν ή και σταματούν τις βλάβες στις αρθρώσεις και ανακουφίζουν από τον πόνο και το οίδημα.

🔲5. Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Το ανοσοποιητικό μπορεί να απελευθερώσει αντισώματα που επιτίθενται στον θυρεοειδή, τον μικρό αδένα σε σχήμα πεταλούδας που βρίσκεται στη βάση του λαιμού. Στην περίπτωση αυτή εκδηλώνεται στον θυρεοειδή φλεγμονή, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να παράγει επαρκείς ποσότητες των ορμονών που ελέγχουν τον μεταβολισμό. Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η συνηθέστερη αιτία του υποθυρεοειδισμού. Εμφανίζεται συνήθως σε ηλικία 40 έως 60 ετών και τείνει να είναι κληρονομική. Συμπτώματα που υποδεικνύουν ότι ο θυρεοειδής υπολειτουργεί είναι η επίμονη κόπωση, η ανεξήγητη αύξηση του σωματικού βάρους, η δυσκοιλιότητα, η αυξημένη ευαισθησία στο κρύο, η ξηρότητα του δέρματος, η κατάθλιψη και οι μυϊκοί πόνοι. Επίσης, είναι πιθανό ο θυρεοειδής αδένας να παρουσιάζει διόγκωση. Η διαχείρισης της θυρεοειδίτιδας και του υποθυρεοειδισμού περιλαμβάνει τη λήψη συνθετικών θυρεοειδικών ορμονών.

🔲6. Νόσος του Graves
Πρόκειται για ένα ακόμη αυτοάνοσο νόσημα του θυρεοειδούς. Στην περίπτωση αυτή, το ανοσοποιητικό δεν καταστρέφει τα κύτταρα του αδένα αλλά πυροδοτεί την υπερβολική παραγωγή ορμονών (υπερθυρεοειδισμός). Αυτή η υπερπαραγωγή ορμονών οδηγεί σε διόγκωση του θυρεοειδούς, ταχυπαλμίες, νευρικότητα και ευερεθιστότητα, απώλεια βάρους, επεισόδια διάρροιας και προβλήματα ύπνου. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα που εκδηλώνουν οι πάσχοντες από τη νόσο του Graves είναι το οίδημα στα μάτια, με αποτέλεσμα αυτά να μοιάζουν σαν να βγαίνουν μέσα από τις κόγχες. Για να θέσουν τη νόσο υπό έλεγχο, οι ασθενείς συνήθως λαμβάνουν ειδική φαρμακευτική αγωγή που περιορίζει την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Αν η αγωγή δεν δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ο θυρεοειδής ενδέχεται να αφαιρεθεί.

🔲7. Διαβήτης τύπου 1
Γνωστός και ως «νεανικός διαβήτης», ο διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται από την απελευθέρωση αντισωμάτων που καταστρέφουν τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν την ορμόνη ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που ρυθμίζει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, επομένως η ανεπάρκεια ή η παντελής απουσία της συνεπάγεται μόνιμη και επικίνδυνη άνοδο του σακχάρου. Χωρίς την απαραίτητη θεραπεία, ο διαβήτης τύπου 1 προκαλεί βλάβες στην καρδιά, στα μάτια, στα νεφρά και στο νευρικό σύστημα και μπορεί να οδηγήσει στο κώμα ή και στον θάνατο. Ο διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται ως «νεανικός» επειδή εκδηλώνεται συχνότερα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν την έντονη δίψα και πείνα, τη συχνουρία, την κόπωση, την ανεξήγητη απώλεια βάρους, τις πληγές που αργούν να επουλωθούν, το μούδιασμα στα χέρια και τα πόδια και τη θολή όραση. Οι πάσχοντες επιβάλλεται να ακολουθούν θεραπεία με ινσουλίνη ώστε να ελέγχονται τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, ενώ παράλληλα πρέπει να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής με ισορροπημένη διατροφή και τακτική σωματική άσκηση.

🔲8. Κοιλιοκάκη
Η κοιλιοκάκη είναι μια αυτοάνοση νόσος που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του οργανισμού να επεξεργαστεί τη γλουτένη, μια πρωτεΐνη που βρίσκεται σε δημητριακά όπως το σιτάρι, το κριθάρι και η σίκαλη. Συγκεκριμένα, όταν ένας πάσχων από κοιλιοκάκη καταναλώνει γλουτένη, το ανοσοποιητικό επιτίθεται στο λεπτό έντερο. Οι επακόλουθες βλάβες στο έντερο εμποδίζουν την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών από τις τροφές. Στα παιδιά, η κοιλιοκάκη προκαλεί γαστρεντερικά συμπτώματα όπως το φούσκωμα, ο εμετός, η χρόνια διάρροια ή η δυσκοιλιότητα. Στους ενήλικες, εκτός από τα γαστρεντερικά συμπτώματα εκδηλώνεται επίσης κόπωση, αναιμία, απουσία περιόδου ή και οστεοπόρωση. Η μόνη λύση για την πρόληψη των συμπτωμάτων και την αντιμετώπιση της κοιλιοκάκης είναι η αποχή από την κατανάλωση γλουτένης.

🔲9. Αγγειίτιδα
Η αγγειίτιδα είναι ένας γενικός όρος που περιγράφει ένα σύνολο διαταραχών στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα αιμοφόρα αγγεία και προκαλεί φλεγμονές. Οι βλάβες που προκύπτουν ενδέχεται να εμποδίσουν την ομαλή κυκλοφορία του αίματος στο σώμα, ανάλογα με τα συγκεκριμένα αγγεία και όργανα που πλήττονται. Οι περισσότερες μορφές αγγειίτιδας είναι σπάνιες και οι αιτίες τους άγνωστες. Μπορεί να εμφανιστεί μεμονωμένα ή συνδυαστικά με κάποιο άλλο αυτοάνοσο νόσημα, όπως ο λύκος. Η γιγαντοκυτταρική (ή κροταφική) αρτηρίτιδα είναι η συνηθέστερη μορφή αγγειίτιδας στους ενήλικες. Συνήθως εμφανίζεται μετά τα 50 και προκαλεί συμπτώματα όπως οι πονοκέφαλοι, η κόπωση, η απώλεια της όρεξης, ο πόνος στο σαγόνι και ο πυρετός. Η χρήση στεροειδών φαρμάκων συνιστάται για την αντιμετώπιση της φλεγμονής, ενώ τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα καταστέλλουν τις ανεπιθύμητες ανοσολογικές αντιδράσεις.

Πηγή: health.com

02/08/2024

❗ΜΑΘΕ ΝΑ «ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ» ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΟΥ: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΕΝΔΕΙΞΗ❓

✔Aιμοσφαιρίνη (A:14,0-17,5 g/dL, Γ:12,0-16,0 g/dL): Aποτελεί το «όχημα» που μεταφέρει Ο2 και CΟ2 στους ιστούς. Ο προσδιορισμός της στο αίμα αποτελεί σημαντικό δείκτη βαρύτητας των αναιμιών.

✔Σίδηρος (A: 75-175 μg/dL, Γ:65-165 μg/dL): Είναι αναγκαίος για την παραγωγή της αιμοσφαιρίνης. Mειωμένη τιμή παρουσιάζεται κυρίως σε σιδηροπενική αναιμία, χρόνια απώλεια αίματος, χρόνια νοσήματα και στο 3ο τρίμηνο της κύησης.

✔Τρανσφερίνη (200-400 μg/dL): Είναι η πρωτεΐνη-φορέας του σιδήρου και ρυθμίζει την απορρόφησή του. Αυξημένη τιμή τρανσφερίνης εμφανίζεται σε σιδηροπενική αναιμία και κύηση.

✔Φερριτίνη (A:18-270 ng/mL, Γ:18-160 ng/mL): Αντανακλά τα αποθέματα σιδήρου του σώματος. Μειωμένη τιμή φερριτίνης παρατηρείται σε σιδηροπενική αναιμία, ενώ αυξημένη τιμή οφείλεται πιθανότατα σε υπερφόρτωση σιδήρου, φλεγμονώδη νοσήματα, μεγαλοβλαστική ή αιμολυτική αναιμία.

✔Φυλλικό οξύ (2-20 ng/mL): Είναι απαραίτητο για τη φυσιολογική λειτουργία των λευκοκυττάρων, των ερυθρών αιμοσφαιρίων, καθώς και για την παραγωγή DNA.

✔Βιταμίνη Β12 (100-700pg/mL): Είναι αναγκαία για την παραγωγή των ερυθροκυττάρων. Μειωμένη τιμή παρατηρείται συχνά σε κακοήθη αναιμία, δυσαπορρόφηση και σε χορτοφάγους.

✔Γλυκόζη (65-100 mg/dL): Η γλυκόζη παράγεται από τους υδατάνθρακες της δίαιτας, καθώς και από τη μετατροπή του γλυκογόνου σε γλυκόζη στο ήπαρ. Αυξημένες συγκεντρώσεις μετά από νηστεία είναι ενδεικτικές για ύπαρξη σακχαρώδους διαβήτη, γεγονός που επιβεβαιώνεται με δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη.

✔Γλυκοζυλιωμένη Aιμοσφαιρίνη (ΗbA1c) (4.5-5,7%): Η εξέταση αυτή αντανακλά τη μέση τιμή γλυκόζης στο αίμα για μια περίοδο 2-3 μηνών πριν την εξέταση. Η εξέταση αυτή μπορεί να συμβάλλει στη διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη (τιμές ≥ 6,5%).

✔Κρεατινίνη (0,6-1,3 mg/dL): Η εξέταση διαπιστώνει διαταραχή στη νεφρική λειτουργία και είναι πιο ευαίσθητος δείκτης από την ουρία. Αυξημένη τιμή κρεατινίνης σχετίζεται με νεφροπάθειες, μυϊκή νόσο, καρδιακή ανεπάρκεια, αφυδάτωση και καταπληξία.

✔Ουρικό οξύ (2-7 mg/dL): Σχηματίζεται από τη διάσπαση των νουκλεϊκών οξέων και είναι το τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών. Η μέτρησή του στο αίμα γίνεται, κυρίως, για την εκτίμηση της νεφρικής ανεπάρκειας και της ουρικής αρθρίτιδας. Αυξημένα επίπεδα παρατηρούνται, επίσης, σε αφυδάτωση, ασιτία, αιμολυτική αναιμία κ.ά.