Psychology Daily - Maria Panayiotou

26/01/2024

"Όταν είσαι χαρούμενος, κοίταξε βαθιά μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι μονάχα εκείνο που σου έχει δώσει λύπη είναι εκείνο που σου δίνει χαρά

Όταν είσαι λυπημένος, κοίταξε ξανά μέσα στην καρδιά σου , και θα δεις ότι πραγματικά κλαις για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου.

Η Λύπη και η Χαρά έρχονται πάντα μαζί, κι όταν το ένα κάθεται μόνο του δίπλα σου στο τραπέζι, θυμήσου ότι το άλλο κοιμάται στο κρεβάτι σου."

από το ποίημα του Χαλίλ Γκιμπράν “Χαρά και Λύπη”

04/11/2020

21/05/2020

Πρώτη συνεδρία παιδοψυχολόγου με έναν 12χρονο:

- Ξέρεις γιατί έρχεσαι εδώ;
- Ξέρω.
- Θες να μου πεις;
- Έχω ΔΕΠΥ.
- Τι είναι αυτό ξέρεις;
- Είμαι υπερκινητικός και δε συγκεντρώνομαι αρκετά.
- Το καταλαβαίνεις όταν συμβαίνει;
- Ναι.
- Θες να σε βοηθήσω;
- Οι γονείς μου θέλουν.
- Εσύ δε θες;
- Δεν ξέρω σίγουρα. Θέλω σίγουρα να μη θυμώνουν. Να μη μου φωνάζουν.
- Μόνο γι’ αυτό θες; Δε θα σε βοηθήσει κι εσένα στην καθημερινότητά σου;
- Μου αρέσει που έχω άτακτο μυαλό! Με βοηθάει να ξεφεύγω.
- Από τι;
- Από το θυμό των άλλων.
- Θες να μου μιλήσεις λίγο για σένα και αυτό που πιστεύεις πως έχεις;
- Κουνιέμαι όλη την ώρα, το ξέρω! Και με λένε ζιζάνιο... Και κάνω πολύ γρήγορες σκέψεις και δυσκολεύομαι να σταματήσω. Μου λένε ότι όλο διακόπτω. Αλλά εγώ απλά θέλω να μιλήσω... Καμιά φορά δεν ακούω καν τι μου λένε. Ή μάλλον… οι άλλοι νομίζουν ότι δεν ακούω!
- Ακούς;
- Καμιά φορά θα ήθελα να μην… Ξέρεις κάτι; Μιλάνε για μένα σαν να μην είμαι μπροστά! Οι γονείς μου, οι παππούδες, φίλοι των γονιών μου, οι δάσκαλοι. Καμιά φορά και τα άλλα παιδιά, αλλά για αυτά δε με πειράζει τόσο. Παιδάκια είναι. Τι να πρωτοκαταλάβουν;
- Λένε για τη συμπεριφορά σου δηλαδή;
- Ναι. Αλλά δεν καταλαβαίνω. Πριν σχολιάσουν τη δική μου συμπεριφορά, έχουν σχολιάσει τη δική τους;
- Δεν καταλαβαίνω.
- Μα είναι απλό. Ο μπαμπάς μου για παράδειγμα. Τον ρωτάω κάτι. Τις μισές φορές δεν απαντάει, τις άλλες μισές απαντάει κάτι άσχετο και αν τον παρατηρήσεις όλο κουνιέται. Σηκώνεται απότομα από το γραφείο του, κάνει κάτι άχαρες κινήσεις, ξανακάθεται. Κουνιέται στην καρέκλα, τον διακόπτει το τηλέφωνο, του λέει κάτι η μαμά, του μιλάει ο αδερφός μου. Κάτι χάνει στο τέλος, κάτι ξεχνάει. Χάνεται στις σκέψεις του. Εκνευρίζεται η μαμά. Του φωνάζει. Συχνά τον προσβάλλει. Μετά αρχίζει ο καβγάς. Η μαμά κλαίει, χτυπάει τις πόρτες. Παραπονιέται που κάνει τόσα πράγματα και δεν προλαβαίνει και δεν την καταλαβαίνει κανείς. Γιατί να την καταλάβω εγώ που είμαι μικρός; Εκείνη με καταλαβαίνει;
- Γιατί το λες αυτό;
- Γιατί ούτε για μένα είναι εύκολη η ζωή! Ξυπνάω νωρίς. Σχολείο. Βγάλε τα μαθηματικά, γράψε αυτό, απάντα εκείνο, βγες στο διάλειμμα, γύρνα γρήγορα, άλλη δασκάλα. Κάνε γρήγορα! Συγκεντρώσου! Θυμήσου! Απάντα! Μέχρι και τις παραξενιές της κάθε δασκάλας πρέπει να θυμάμαι, για να προσαρμοστώ! Σχολάω. Μπες γρήγορα στο αμάξι! Φάε γρήγορα το φαγητό σου! Ξεκίνα γρήγορα τα μαθήματά σου! Μη χαζεύεις! Πήγαινε για τσίσα να φύγουμε για αγγλικά! Για ποδόσφαιρο, για, για… για… Και όταν επιτέλους έχω τελειώσει όλες μου τις υποχρεώσεις, να πάλι η μαμά να παραπονιέται για τη ζωή της τη μαύρη. Και που δεν προλαβαίνει να σιδερώσει, να σκουπίσει, να βγει με μια φίλη της. Και κλαίει. Και βρίζεται με τον μπαμπά. Δε θυμάμαι από πότε έχω να τη δω να γελάει. Ούτε τον μπαμπά. Και τότε εγώ φαντάζομαι δράκους! Που πετάνε βέβαια! Και ελπίζω να μου πάρουν ντραμς να μην τους ακούω! Και να πουν ο ένας στον άλλον ότι έχουν ΔΕΠΥ και διακόπτουν, όταν τους μιλάμε! Και ότι είναι υπερκινητικοί! Δεν κάθονται λίγο σε μια μεριά! Και ότι δεν ξέρω αν θα ήμουν έτσι, αν με είχαν βοηθήσει όταν ήμουν πιο μικρός. Αν με αγαπούσαν όπως είμαι και αντί για τιμωρίες, με έπαιρναν αγκαλιές... Τώρα να σου πω μια αλήθεια;
- Ναι…
- Τώρα δε θέλω να αλλάξω. Κι ας μου λένε ότι βαριέμαι όλη την ώρα και αναβάλλω και αλλάζω γρήγορα συναισθήματα. Και οι μεγάλοι το ίδιο είστε. Απλά δεν είναι κανείς εκεί κοντά, για να σας μαλώσει!
- Να σου πω την αλήθεια… ούτε εγώ θέλω να σε βοηθήσω να αλλάξεις!
- Ευχαριστώ!
- Παρακαλώ!

Χόρχε Μπουκάι

08/05/2020

Ζούμε στην "εποχή του γρήγορα"...κάνε γρήγορα, αποφάσισε γρήγορα, σκέψου γρήγορα, αγάπησε γρήγορα, νιώσε γρήγορα, πένθησε γρήγορα, γίνε 'καλά γρήγορα.... και αν δεν τα κάνεις όλα γρήγορα τότε σκέφτεσαι ότι κάτι λάθος πάει μαζί σου, δεν είσαι όσο γρήγορος πρέπει!
Όχι...τα πράγματα δεν είναι ετσι! Χρειάζεσαι τον χρόνο σου, έχεις τον δικό σου ρυθμό. Πάρε χρονο για να νιώσεις, για να σκεφτείς και για να ζυγίσεις τις επιλογές σου!
Το καθετί χρειάζεται τον χρόνο του και τον δικαιούσε.. Να σκέφτεσαι ότι κάτι πάει λάθος μαζί σου αν πας πολύ γρήγορα!
Μην βιάζεσαι, χάνεις την ζωή και τις στιγμές..!

01/05/2020

Καλως ήρθες Μάη!!! 🌸🌸

"..Διότι, αν δεν κουβαλάς την Άνοιξη μέσα σου, πρέπει να μάθεις να την χτίζεις.
Από το χειρότερο σκοτάδι στο πιο λαμπερό φως.

Μην την αφήσεις ποτέ να φύγει.
Διότι, όσο πιο δυνατά μπαίνει αυτή, τόσο πιο εύκολα διώχνει τους χειμώνες από την καρδιά σου.

Να την αγαπάς την Άνοιξη.
Όχι μόνο για τα όμορφα και τα ανάλαφρα ρούχα που φοράς.
Μήτε για τους καταγάλανους ουρανούς που σου δωρίζει.
Αλλά για την Αναγέννηση που σε κάνει να ζεις.

Εκείνον τον γλυκό αέρα που δροσίζει την ψυχή σου.
Και εκείνον τον ήλιο που σου χαρίζει ζεστασιά.

Να της δίνεις γεύση λοιπόν.
Σαν εκείνη την βαριά και γλυκιά, που μόνο ο Έρωτας μπορεί να δώσει.

Και μην στεναχωριέσαι αν ξαφνικά χαθεί ή απλά δεν σου έρθει.

Διότι, την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις" - Οδυσσέας Ελύτης

#αναγέννηση #αισιοδοξία #δημιουργικότητα

26/04/2020

Η πιο κάτω ιστορία αφορά όσους αισθάνονται και σκέφτονται ότι ενώ την 'πάτησαν' αρκετές φορές συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια και ποτέ δεν μαθαίνουν ή αυτούς που είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε μια ιδέα ή σκέψη... ή αυτούς που δεν δοκιμάζουν κάτι καινούριο γιατί θα αποτύχουν ενώ προσπάθησαν πολλές φορές! Υπάρχει πάντοντε και μια άλλη προοπτική, μια άλλη επιλογή ή λύση αρκεί απλά να στρέψουμε λίγο το βλέμμα και στους άλλους δρόμους. Ο δρόμος που επιλέγουμε να περπατούμε κάθε μέρα ίσως να κρύβει πολλές παγίδες και κάποιες φορές να χρειάζεται απλά να αλλάξουμε πεζοδρόμιο...

"Σηκώνομαι το πρωί. Βγαίνω από το σπίτι μου. Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο. Δεν τη βλέπω και πέφτω μέσα.

Την επόμενη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου, ξεχνάω ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο και ξαναπέφτω μέσα. Την τρίτη μέρα βγαίνω απ΄ το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ oτι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο.

Ωστόσο, δεν το θυμάμαι και πέφτω μέσα. Την τέταρτη μέρα βγαίνω απ’ το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ την τρύπα στο πεζοδρόμιο. Τη θυμάμαι και,παρόλα αυτά, δεν τη βλέπω και πέφτω μέσα. Την πέμπτη μέρα βγαίνω απ’ το σπίτι μου.

Θυμάμαι ότι πρέπει να έχω στο νου μου την τρύπα στο πεζοδρόμιο και περπατάω κοιτάζοντας κάτω. Την βλέπω και, παρόλο που τη βλέπω, πέφτω μέσα. Την έκτη μέρα βγαίνω απ’ το σπίτι μου. Θυμάμαι την τρύπα στο πεζοδρόμιο.

Πηγαίνω ψάχνοντάς την με τα μάτια μου. Την βλέπω, προσπαθώ να πηδήξω από πάνω, αλλά πέφτω μέσα. Την έβδομη μέρα βγαίνω απ’ το σπίτι μου. Βλέπω την τρύπα. Παίρνω φόρα, πηδάω, φτάνω με την άκρη των ποδιών μου ως την άλλη μεριά, αλλά όχι αρκετά μακριά και πέφτω μέσα.

Την όγδοη μέρα, βγαίνω απ’ το σπίτι μου, βλέπω την τρύπα, παίρνω φόρα, πηδάω, φτάνω στην άλλη άκρη! Αισθάνομαι τόσο υπερήφανος που τα κατάφερα που χοροπηδάω από τη χαρά μου… Και, έτσι όπως χοροπηδάω, ξαναπέφτω μέσα.

Την ένατη μέρα, βγαίνω απ’ το σπίτι μου, βλέπω την τρύπα, παίρνω φόρα, πηδάω και συνεχίζω το δρόμο μου. Τη δέκατη μέρα, σήμερα μόλις, συνειδητοποιώ ότι είναι πιο βολικό να περπατάω… στο απέναντι πεζοδρόμιο."

"Μια τρύπα στο πεζοδρόμιο" από τον Χόρχε Μπουκάι

24/04/2020

Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ...
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ...
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω... μερικές φορές...
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν...

Οδυσσέας Ελύτης - Στην απλότητα βρίσκεται η ευτυχία

18/04/2020

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να αισθανόμαστε θλίψη, θυμό, ματαίωση, νοσταλγία, άγχος και ένα μούδιασμα το τελευταίο διάστημα. Όλοι πενθούμε ακόμα και για τις "μικρές" απώλειες που βιώνουμε αυτό το καιρό, όπως το Πάσχα που δεν το ζούμε όπως θα θέλαμε, ταξίδια που ακυρώθηκαν, μια τελετή γάμου που αναβλήθηκε, ο χρόνος με τα αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν έχουμε... Δεν έχει τίποτα περίεργο σε αυτή τη δυσκολία που βιώνουμε, είναι για όλα αυτά τα καθημερινά που χάσαμε και μας λείπουν!
Ας σκεφτούμε ότι είναι μια προσωρινή διαδικασία από την οποία περνάνε όλοι....και θα περάσει! 🙂
#αισιοδοξία #πίστη #αναδιοργάνωση

18/03/2020

"Η μέθοδος για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο ή ένα έθνος είναι να κόψεις τα όνειρά του" #πίστη #ελπίδα #αισιοδοξία...και φτερά παντού!!!

08/03/2020

"Αγαπώ δεν σημαίνει στηρίζομαι.."

Με τον καιρό μαθαίνει κανείς τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.

Μαθαίνει πως «αγαπώ δε σημαίνει στηρίζομαι» και ότι «συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια»..

Kι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει....

Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και ότι τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Και αρχίζει να δέχεται τις ήττες του με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.

Και μαθαίνει να χτίζει όλες τις διαδρομές του στο σήμερα γιατί το έδαφος του αύριο είναι υπερβολικά αβέβαιο για να κάνεις σχέδια... και κάθε μέλλον μπορεί να μείνει στη μέση.

Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς πως αν είναι υπερβολική, ακόμα και η ζέστη του ήλιου μπορεί να τον κάψει.

Έτσι φυτεύει τον δικό του κήπο και διακοσμεί την δική του ψυχή αντί να περιμένει κάποιον άλλο να του φέρει λουλούδια.

Μαθαίνει κανείς ότι μπορεί πραγματικά ν’ αντέξει, πως είναι πραγματικά δυνατός, πως πραγματικά αξίζει και μαθαίνει και μαθαίνει... με κάθε του μέρα μαθαίνει.

Με τον καιρό μαθαίνεις ότι το να είσαι με κάποιον επειδή σου προσφέρει ένα καλό μέλλον σημαίνει πως αργά ή γρήγορα θα θελήσεις να γυρίσεις στο παρελθόν σου.

Με τον καιρό καταλαβαίνεις πως μόνο αυτός που είναι ικανός να σε αγαπάει με όλα σου τα ελαττώματα, δίχως να προσπαθεί να σε αλλάξει, μπορεί να σου προσφέρει όλη την ευτυχία που επιθυμείς.

Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν βρίσκεσαι στο πλευρό κάποιου μόνο και μόνο για να συντροφεύεις την μοναξιά σου, στο τέλος θα φτάσεις να μη θέλεις ούτε να τον βλέπεις.

Με τον καιρό συνειδητοποιείς ότι οι πραγματικοί φίλοι είναι μετρημένοι και ότι, εκείνος που δεν αγωνίζεται γι’αυτούς, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί πλαισιωμένος μόνο από ψεύτικες φιλίες.

Με τον καιρό μαθαίνεις πως τα λόγια που λέχθηκαν σε μια στιγμή θυμού μπορούν να συνεχίσουν να πληγώνουν αυτόν στον οποίο τα απεύθυνες για μια ολόκληρη ζωή.

Με τον καιρό μαθαίνεις να συγχωρείς αυτόν που το έπραξε, αλλά η συγχώρεση αφορά μόνο μεγάλες ψυχές.

Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν πλήγωσες σκληρά ένα φίλο, το πιθανότερο είναι ότι η φιλία ποτέ πια δε θα ξαναγίνει όπως πριν.

Με τον καιρό συνειδητοποιείς ότι, ακόμα κι αν είσαι ευτυχισμένος με τους φίλους σου, κάποια μέρα θα κλάψεις για εκείνους που άφησες να φύγουν.

Με τον καιρό θα καταλάβεις ότι κάθε εμπειρία που βίωσες με κάθε άνθρωπο είναι ανεπανάληπτη.

«Κανείς μαθαίνει, μαθαίνει και μαθαίνει, κάθε μέρα που περνάει, μαθαίνει».

Χόρχε Λουίς Μπόρχες

07/03/2020

Saturday's tip: Να λες 'Ναι' χωρίς θυμό και 'Οχι' χωρίς ενοχές! Σκέψου το...

16/02/2020

Αν κάτι είναι δύσκολο δε σημαίνει ότι είναι και ακατόρθωτο.
"Δεν το κατάλαβα",
"Δεν μπορώ",
"Δεν δουλεύει"

Πάρε μια βαθιά ανάσα και μετά πρόσθεσε στο τέλος της κάθε σκέψης ένα "ακόμα"...
"Δεν το κατάλαβα ακόμα",
"Δεν μπορώ ακόμα",
"Δεν δουλεύει ακόμα"...
Αυτό σου δίνει χώρο!!

Να θυμάσαι ότι είσαι διαφορετικός. Xρειάζεσαι ακόμα χρόνο για να το καταφέρεις και ο καθένας από εμάς έχει το δικό του ρυθμό! Μην συγκρίνεις συνεχώς την δική σου πορεία με τους άλλους..αυτό σε μπλοκάρει και σε αφήνει στάσιμο.

02/02/2020

'' Ξέρω κάτι βάρκες…
που μένουν στο λιμάνι από φόβο,
μη και τα ρεύματα τις παρασύρουν και τις ρίξουν στα βράχια.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που σκουριάζουν στο λιμάνι,
επειδή δεν τόλμησαν ποτέ να ανοίξουν τα πανιά τους.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που ξεχνούν να αναχωρήσουν,
επειδή φοβούνται πως η θάλασσα θα τις γεράσει
και τα κύματα, δεν τις έχουν μεταφέρει ποτέ πουθενά,
το ταξίδι τους σταμάτησε ακόμα πριν ξεκινήσει.

Ξέρω κάτι βάρκες…
τόσο πολύ αλυσοδεμένες,
που ξεμάθανε πως να απελευθερωθούν.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που παραμένουν να κουνιούνται πάνω στο κύμα,
γιατί είναι σίγουρες πως δεν θα αναποδογυρίσουν.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που πηγαίνουν σε ομάδες
να αντιμετωπίσουν τον δυνατό αέρα, πέρα από κάθε φόβο.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που γδέρνονται λίγο
στις ρότες των ωκεανών, όπου τις φέρνει το παιχνίδι τους.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που δεν έπαψαν ποτέ να βγαίνουν κάθε μέρα της ζωής τους
και που δεν φοβούνται να ξεκινήσουν, αψηφώντας
τους κινδύνους.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που επιστρέφουν στο λιμάνι “πληγωμένες” παντού,
αλλά πιο θαρραλέες και πιο δυνατές.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που ξεχειλίζουν από ήλιο,
γιατί μοιράστηκαν υπέροχα χρόνια.

Ξέρω κάτι βάρκες…
που επιστρέφουν πάντα μετά το ταξίδι,
μέχρι την τελευταία τους μέρα
και είναι έτοιμες να ξανανοίξουν τα πανιά τους,
γιατί έχουν μια καρδιά μεγάλη, σαν τον ωκεανό!

''Ξέρω κάτι βάρκες'' - Jacques Romain Georges Brel

23/12/2019

Η μελαγχολία των Χριστουγέννων: Διανύουμε την περίοδο των Χριστουγέννων και τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα! Άλλοι νιώθουν χαρά και ευτυχία ενώ άλλοι αναρωτιούνται "Πώς είναι δυνατόν να μην μπορώ να χαρώ αυτές τις μέρες; Τί μου συμβαίνει και είμαι στεναχωρημένος; Γιατί είμαι διαφορετικός;" Ας σκεφτούμε τότε πόσες απαιτήσεις υποβάλλουμε στον εαυτός μας κατά την περίοδο αυτή.
Οι γιορτές των Χριστουγέννων προκαλούν σε πολλούς στρες και αισθήματα θλίψης και μοναξίας!
Αρχικά, υποβάλλουμε στον εαυτό μας πολλά "πρέπει", που προκαλούν στρες..πρέπει να ψωνίσουμε, να καθαρίσουμε, να μαγειρέψουμε, να περάσουμε τέλεια, να πάμε σε τραπέζια και πολλά πάρτυ.
Έχουμε την προσδοκία οι μέρες αυτές να είναι "τέλειες και φανταστικές" και απογοητευόμαστε συνειδητοποιώντας ότι τα πράγματα είναι λιγότερα τέλεια από όσο τα περιμέναμε. Μπορούμε απλά να απολαύσουμε αυτές τις μέρες χωρίς την προσδοκία της τελειότητας. Μπορούμε να περάσουμε όμορφα με φίλους ακόμα και αν δεν πάμε σε πάρτυ με μουσική, πολύ ποτό και κόσμο. Κολλάμε στο πώς πρέπει να γίνουν όλα για να είναι τελικά υπέροχα και όχι πως είναι στην πραγματικότητα!
Εξίσου σημαντική είναι η ικανότητά μας αυτές τις μέρες να λέμε "ναι" σε ό,τι πραγματικά θέλουμε και "όχι" σε ό,τι δεν θέλουμε. Ας μην πιεζόμαστε να λέμε συνεχώς "ναι" για να ευχαριστήσουμε τους άλλους, να μην τους στεναχωρέσουμε ή ακόμη τι θα πουν για εμάς αν τελικά δεν αποδεκτούμε μια πρόσκλησή τους. Όταν κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε καταλήγουμε θυμωμένοι και αγχωμένοι.
Τέλος, η γιορτινή ατμόσφαιρα που επικρατεί επιβάλλει μια καταναγκαστική χαρά, που αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαι ευτυχισμένος και χαρούμενος πάση θυσία...Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα μας όταν δεν είναι τα αναμενόμενα σύμφωνα με τις γιορτινές μέρες. Δεν μπορούμε με το ζόρι να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι όταν δεν το νιώθουμε πραγματικά, ιδιαίτερα αν βιώνουμε κάποια απώλεια ή περνάμε δυσκολίες. Υπάρχει και χώρος για θλίψη και στεναχώρια αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων!
Ας δούμε τις μέρες αυτές ώς ευκαιρία να βρούμε χρόνο για τον εαυτό μας και να τον αξιοποιήσουμε όπως πραγματικά εμείς θέλουμε και όχι πως θα έπρεπε να είναι!

Τα Χριστούγεννα είναι μία από τις σημαντικότερες γιορτές στην κουλτούρα μας και μία περίοδος που αναμένουμε όλοι ότι θα μας φέρει χαρά και ευχαρίστηση. Το στρες κα....

04/12/2019

Ξεκινάς ένα θεραπευτικό ταξίδι και βρίσκεσαι στο σκοτάδι. Βρίσκεσαι στο σκοτάδι επειδή υπάρχει ζόρι εκεί, δεν δίνεις χώρο ούτε χρόνο στον εαυτό σου.. το οξυγόνο όλο και λιγοστεύει..δεν αναπνέεις..δεν ζεις όπως θέλεις, καταπιέζεσαι, βιώνεις φόβο, άγχος και αμφισβήτηση. Δεν εμπιστεύεσαι εσένα, τους άλλους ..ούτε την ζωή. Ακούγεται δύσκολο! Είναι δύσκολο!.. Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού χρειάζεται να αφήσεις παλιά κομμάτια του εαυτού σου όπως μοτίβα συμπεριφοράς, πρέπει και κανόνες, παγιωμένες αντιλήψεις και ρόλους που δυσκολεύουν και μπλοκάρουν τη ζωή και την επαφή σου με το περιβάλλον.
Η εσωτερική αυτή αλλαγή δεν είναι μια απλή διαδικασία καθώς χαρακτηρίζεται από έντονο φόβο, άγχος, πόνο, εσωτερική αμφισβήτηση, πισωγυρίσματα και ο εαυτός αναπτύσσει μηχανισμούς άμυνας για να "σαμποτάρει" τη διαδικασία (ελλειψη διάθεσης στις θεραπευτικές συνεδρίες, αποφυγή, πολλές φορές ανάγκη για διακοπή, μπέρδεμα που δεν κατανοούμε).
Η Virginia Satir πολύ εύστοχα έχει αναφέρει ότι όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια καινούρια.. όμως ο διάδρομος είναι βασανιστικός!
Ο θεραπευτής θα βοηθήσει και θα στηρίξει τον θεραπευόμενο να αποκτήσει επίγνωση της διαδικασίας, να τη βιώσει και να να την εξελίξει. Χρειάζεται να δώσεις χώρο και χρόνο και τότε ανακαλύπτεις το καινούριο, αρχίζεις να βλέπεις πιο καθαρά, υπάρχει άνοιγμα..βλέπεις φως, το οξυγόνο αυξάνεται, βρίσκεις νόημα και χαρά! Ζεις όπως θέλεις και είσαι έτοιμος να ανακαλύψεις το καινούριο, νέες εμπειρίες, εξελίσσεσαι! Εμπιστεύεσαι, Ζεις και Αναπνέεις!
Βλέπεις τον κόσμο ξανά...με μια άλλη ματιά!
Αξίζει το κόπο γιατί το αξίζεις 🥰

27/11/2019

Η αυτοφροντίδα δεν είναι απαραίτητα και πάντα το αγαπημένο σου κέικ, μια βόλτα σε κάποιο σπα ή ένα ξενύχτι με φίλους. Μερικές φορές είναι να πεις όχι σε κάτι που δεν θα ικανοποιήσει τόσο εσένα όσο κάποιον άλλο. Μπορεί να είναι να πάρεις απόσταση από συμβάντα που σε κουράζουν ή σε πληγώνουν. Μπορεί να είναι ο προγραμματισμός ενός γεύματος, το να πάμε νωρίς για ύπνο, ένα ζεστό μπάνιο ή να αφήσουμε πίσω μας μια τοξική σχέση. Είναι να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας που δεν φτάσαμε τις δικές μας παράλαγογες απαιτήσεις και να καταλάβουμε ότι αξίζουμε με αυτά που διαθέτουμε.
Θεωρούμε την αυτοφροντίδα ως κάτι πολύπλοκο και χρονοβόρο. Η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια αλλά μέσο επιβίωσης. Ναι, μέσο επιβίωσης για να αισθάνομαι σήμερα και κάθε επόμενη μέρα καλά.

26/11/2019

Σκεφτήκατε ποτέ πόσο σκληροί είμαστε με τον εαυτό μας;;
Αν είχες έναν φίλο που συνεχώς σου ασκούσε κριτική, σε αμφισβητούσε, είχε συνεχώς απαιτήσεις από σένα και δεν συγχωρούσε πότε τα λάθη και τις αδυναμίες σου πόσο καιρό θα επέλεγες να τον έχεις στη ζωή σου;
Αν αυτή η επικοινωνία σου φαίνεται σκληρή και βλαβερή.. Πώς επιλέγεις τότε να την αναπτύσσεις με τον εαυτό σου; Το κάνουμε για αρκετά χρόνια και βλέπουμε ότι δεν έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα, αντίθετα νιώθουμε όλο και πιο αποδυναμωμένοι.

Ας δοκιμάσουμε ένα νέο ξεκίνημα! Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να γεμίσουμε τον εσωτερικό μας εαυτό με σκέψεις αγάπης, αποδοχής και σεβασμού. Αν είναι κάτι άγνωστο και δύσκολο για σένα, που δεν έχεις μάθει να κάνεις μέχρι τώρα, ξεκίνα με αυτές τις λέξεις: Σε αγαπώ, Είμαι αρκετός/η, Αξίζω, Συγγνώμη.

13/10/2019

Όταν μας καταλαμβαίνουν και μας δίνουν χώρο... αλλάζουμε!