31/10/2025
Όταν ο αποχωρισμός γίνεται δύσκολος
Πολλά μικρά παιδιά δυσκολεύονται να αποχωριστούν τον γονιό τους. Κλαίνε, αρνούνται να μπουν στο σχολείο ή στο μάθημα, ζητούν συνεχώς αγκαλιά. Κάποια άλλα δε λένε τίποτα, αλλά αρχίζουν ξαφνικά να παραπονιούνται για πόνους στην κοιλιά ή στο κεφάλι, ή λένε «δεν νιώθω καλά». Αυτά συχνά είναι σημάδια άγχους αποχωρισμού.
Το παιδί δεν προσπαθεί να τραβήξει προσοχή ούτε να δυσκολέψει τον γονιό. Ζει μια εμπειρία που για εκείνο είναι μεγάλη και τρομακτική. Ο αποχωρισμός από το οικείο πρόσωπο φέρνει αβεβαιότητα, φόβο και ανασφάλεια. Επειδή δεν ξέρει ακόμα να διαχειρίζεται αυτά τα συναισθήματα, το σώμα τα εκφράζει μέσα από ψυχοσωματικά.
Είναι σημαντικό ο γονιός να σταθεί με ψυχραιμία και σταθερότητα. Το παιδί χρειάζεται να δει στο βλέμμα του γονιού σιγουριά και εμπιστοσύνη, όχι άγχος ή ενοχή. Όσο πιο σταθερός είναι ο γονιός, τόσο πιο γρήγορα το παιδί αρχίζει να νιώθει ασφάλεια. Μαθαίνει ότι μπορεί να αποχωρίζεται χωρίς να χάνει.
Η σταδιακή προσαρμογή βοηθά πολύ. Μικρά βήματα, λίγη ώρα τη φορά, με επαναλαμβανόμενη ρουτίνα. Ένα σταθερό “αντίο” και μια αγκαλιά που επαναλαμβάνεται κάθε μέρα στέλνουν το μήνυμα: “Φεύγω, αλλά πάντα επιστρέφω”.
Αν το παιδί εκφράζει το άγχος του με πόνους ή δυσφορία, δείξε κατανόηση χωρίς να το πιέζεις. Αντί για «μην κάνεις έτσι», πες «καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να μείνεις μόνος, αλλά θα τα καταφέρεις». Όταν νιώσει ότι το συναίσθημά του γίνεται αποδεκτό, αρχίζει να το διαχειρίζεται.
Το άγχος αποχωρισμού δεν είναι αδυναμία, είναι στάδιο ανάπτυξης. Με την παρουσία, την ηρεμία και την εμπιστοσύνη του γονιού, το παιδί μαθαίνει σιγά-σιγά ότι μπορεί να σταθεί μόνο του. Κι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά βήματα προς την ανεξαρτησία του.
#παιδιά #γονείς #άγχοςαποχωρισμού #ψυχοσωματικά #παιδοψυχολογία #οικογένεια #ασφάλεια #γονεϊκότητα #ψυχικήυγεία #παιδικήηλικία
