Δρ. Φρύνη Σκουτέλλα Ψυχίατρος

25/10/2025

05/10/2025

“Whatever happens, stay alive.
Don't die before you're dead.
Don't lose yourself, don't lose hope,
don't lose direction.
Stay alive, with yourself, with every cell of your body, with every fiber of your skin.
Stay alive, learn, study, think, read, build,
invent, create, speak, write, dream, design.
Stay alive, stay alive inside you, stay alive also outside, fill yourself with colors of the world,
fill yourself with peace, fill yourself with hope.
Stay alive with joy.
There is only one thing you should not waste in life, and that's life itself...

~ Virginia Woolf

{PS}

17/09/2025

09/09/2025

07/09/2025

Κάθε μέρα θα προσπαθώ να μη χάσω από τα μάτια μου τα όμορφα πράγματα του κόσμου μας..
Το ξέρω ότι υπάρχει ασχήμια ..Υπάρχει όμως και ομορφιά...
Leo Buscaglia
Καλημέρες Αγάπης ♥️

29/08/2025

Sometimes we carry childhood wounds about our parents.
They yelled. They didn’t always give enough attention. They swatted us on the back of the head. Didn’t buy the toy we wanted. Fought in front of us. Maybe they didn’t say “I love you” as often as we needed — and yes, a therapist can tell you: you weren’t loved enough.

But how could a therapist know the details? The little things we might not even remember?

I think back to when I came home on break from college with my 8-month-old daughter. She was a restless sleeper, waking and crying at night. I’d already gotten used to it. Rock her, soothe her, repeat.

That very first night, my dad quietly showed me a “life hack,” as people say now. He brought in a rug and a pillow, laid them next to the baby’s crib, and said:
“We’ll take turns sleeping right here on the floor. It’s easier. You don’t have to jump out of bed all night. Or maybe I’ll just do it myself. It’s good for my back anyway.”

Then he casually added: “I actually slept this way for a year when you were little. Your mom was in med school full-time, I was working at the psychiatric hospital and pulling shifts on the ambulance. And every night I slept on the floor by your crib. Easier to get up fast when you cried. Safer that way.”

I never knew. He never said. Nobody told me. He didn’t swear his love, didn’t make speeches, didn’t declare: I never slept! I sacrificed everything for you!

He just… slept on the floor. And was ready to do it again for his granddaughter. Because in his mind, how else could it be? That was love.

Not every parent said out loud, “I love you.” Back then, it wasn’t the norm. Instead, they showed it in details: saving the best piece of food for us, spending their last dollars on a pair of nice shoes, running out in the middle of the night for medicine, sitting up through sickness, sleeping on a rug by the crib.

So yes, if a therapist can help us heal, that’s good. But if not, maybe we need to remember the little things before we conclude we “weren’t loved.”

Because love often is the details — the kind we don’t always notice, or even remember.

— Anna Kiryanova

28/08/2025

At 103, Dr. Howard Tucker is the world's oldest practicing doctor. We gave our readers the chance to ask him their questions about leading a longer, healthier life, and he shared his tips—covering everything from combating ageism to the latest understanding of the aging brain.

Learn about his philosophy on aging: https://on.natgeo.com/46afpWE

20/08/2025

21/06/2025

«Ένας άντρας έμπαινε στο λεωφορείο κάθε μέρα για να πάει στη δουλειά.
Μια στάση αργότερα, μια ηλικιωμένη γυναίκα έμπαινε στο λεωφορείο και καθόταν δίπλα στο παράθυρο.
Η ηλικιωμένη άνοιγε μια τσάντα και σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, πετούσε κάτι από το παράθυρο.
Έκανε πάντα το ίδιο και μια μέρα, με απορία, ο άντρας ρώτησε τι πετούσε έξω από το παράθυρο.
- Είναι σπόροι, είπε η ηλικιωμένη.
- Σπόροι; Σπόροι τι;
- Από λουλούδια! Απλώς κοιτάζω έξω και όλα είναι τόσο άδεια... Θέλω να μπορώ να ταξιδεύω βλέποντας λουλούδια σε όλη τη διαδρομή.
- Μα οι σπόροι πέφτουν στην άσφαλτο, τα αυτοκίνητα τους συνθλίβουν, τα πουλιά τους τρώνε... Πιστεύεις ότι οι σπόροι σου θα φυτρώσουν δίπλα στο μονοπάτι;
- Φυσικά. Ακόμα κι αν χαθούν πολλοί, κάποιοι θα καταλήξουν στο χαντάκι και τελικά θα φυτρώσουν.
- Μα... Θα πάρουν χρόνο να μεγαλώσουν, χρειάζονται νερό...
- Οτι μπορώ κάνω. Θα έρθουν οι βροχερές μέρες!
Η ηλικιωμένη γυναίκα συνέχισε τη δουλειά της...
Και ο άντρας κατέβηκε από το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά, νομίζοντας ότι η γριά είχε χάσει λίγο τα μυαλά της.
Λίγους μήνες αργότερα, πηγαίνοντας στη δουλειά, ο άντρας κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, είδε όλο το μονοπάτι γεμάτο λουλούδια...
Το μόνο που είδε ήταν ένα πολύχρωμο και ανθισμένο τοπίο!
Θυμήθηκε τη γριά, αλλά δεν την είχε δει για μέρες. Ρώτησε τον οδηγό:
- Η γριά με τους σπόρους;
- Λοιπόν, πέθανε πριν ένα μήνα.
Ο άντρας επέστρεψε στη θέση του και συνέχισε να κοιτάζει το τοπίο.
Τα λουλούδια άνθισαν, σκέφτηκε, αλλά τι ωφελεί η δουλειά της; Δεν μπορούσε να δει το έργο της.
Ξαφνικά, άκουσε ένα αγόρι να γελάει.
Ένα κορίτσι έδειξε ενθουσιασμένη τα λουλούδια.
- Κοίτα, μπαμπά! Δείτε πόσα λουλούδια!
Δεν χρειάζεται να εξηγήσω το νόημα αυτής της ιστορίας...
Η ηλικιωμένη γυναίκα της ιστορίας μας, είχε κάνει τη δουλειά της και άφησε την κληρονομιά της σε όλους όσους μπορούσαν να τη λάβουν, σε όσους μπορούσαν να τη συλλογιστούν και να είναι πιο ευτυχισμένοι.
Λένε ότι ο άνθρωπος, από εκείνη την ημέρα, κάνει το ταξίδι από το σπίτι στη δουλειά με ένα σακουλάκι με σπόρους που πετάει από το παράθυρο.
Μη σταματάς να φυτεύεις καλά πράγματα.
Πάντα κάποιος θα θερίζει τη σπορά σου.

02/05/2025

Ο θάνατος μιας μητέρας δεν μπορεί να μετρηθεί με άλλες απώλειες, είναι μια αργή μεταμόρφωση της ύπαρξης μας.

Η σιωπηλή αρχή ενός τέλους που αρχίζει όπως η ζωή κάποτε ,
Με το κλάμα ενός μωρού

Η μητέρα μου , ο πρώτος κόσμος, ο ιερός φορέας του πρώτου παλμού μου, το πρώτο καταφύγιο της ψυχής μου
Με δημιούργησε μέσα της,οστά από τα οστά της, αίμα από το αίμα της ,ψυχή από την ψυχή της.

Το σώμα μου είναι μια προέκταση δικής της, η ζωή μου είναι η συνέχεια της.
Όταν φύγει κάτι αιώνιο μαραίνεται,κάτι ουσιώδες ,κάτι αναντικατάστατο .
Δεν είναι απλά μια θλίψη είναι το τελειωτικό κόψιμο του αοράτου ομφάλιου λώρου και ακολουθεί η ορφάνια
Όσο χρόνων και να είσαι νιώθεις ορφανό..

Πάλεψα να την κρατήσω ζωντανή, να καθυστερησω την στιγμή .Ένιωθα κάθε της ανάσα έμενα άγρυπνη λες και με την αγρύπνια μου φυλάγοντας την από τον χάρο θα μπορούσα να διαπραγματευτώ με την μοίρα.
Να την κρατήσω ακόμα λίγο να ακούσω τον ψίθυρο της φωνής της.
Σε αυτές τις δανεικές ώρες που μας επέτρεψε η μοίρα της είπα τα πάντα άνοιξα την ψυχή μου της εξομολογηθηκα τα πάντα ενοχές , τύψεις ,πληγές την αγάπη μου.
Ακόμα και τώρα στα στερνά της είναι το καταφύγιο μου .

Μα το πιο σημαντικό που της είπα είναι ότι είμαι ευγνώμων που με γέννησε, που είμαι ζωντανή και που είμαι το παιδί της και ότι η ζωή μου είναι το πιο ωραίο δώρο που μου έχει κάνει.

Την ευχαρίστησα για όλο μου το είναι ,γονατιστή με ευλάβεια και τόση αγάπη
και την αποχαιρέτησα με μια υπόσχεση.
Ότι
αυτό το μικρό παιδί μέσα μου που αφήνει ορφανό πίσω της, θα το προσέχω θα το φροντίζω και θα το αγαπώ και ότι θα συνεχίσω
Να ζω το θαύμα της ζωής που μου δώρισε.

-Άγνωστη-

27/04/2025

My Mom once told me that she walked into a room where a couple of friends were discussing her, they didn’t know she was there. She shook her head, smiled and walked away. 🕊
My Mom also told me that she had a friend who talked bad about her, she never knew that Mom found out, Mom never mentioned it. She smiled and walked away from this friendship. 🕊
She told me she had family who chose to shift her out of their life because she stood up for herself for a change. And because she stopped crossing oceans for them when they would not even help her cross a bridge. She smiled, shook her head and walked away. 🕊
So I asked her how she could just walk away from people that betrayed her while pretending to be her friends or family? 🕊
She answered that every time she came to a crossroad like that, she had to decide who will be going forward on her journey with her. This showed her who she cannot take along with her. 🕊
So she explained to me that you should never get mad at a person who betrays you, even in the name of friendship or family. Just gracefully bow out and enjoy your journey with all the new people God puts in their place. 🕊