Στέλλα Νικολάου, Συμβουλευτική Ψυχολόγος

24/10/2025

23/10/2025

Ετοιμάζομαι να κάνω ένα σεμινάριο σε γονείς και θέλω να μοιραστώ αυτή την άσκηση για προβληματισμό.

Μαμά, Μπαμπά,
Αυτό που χρειάζομαι περισσότερο από εσένα είναι…
Όταν θυμώνω, θα ήθελα…
Όταν κάνω λάθος, θέλω να θυμάσαι ότι…
Εκείνο που με κάνει να νιώθω ασφαλής είναι…
Σε αγαπώ όταν…
Και αυτό που θα ήθελα πιο πολύ από όλα, είναι…»

Ακούστε τις απαντήσεις σας!!

20/10/2025

Σήμερα παρακολούθησα μια μαμά με το παιδάκι της. Το μικρό έκλαιγε, φοβισμένο για το σχολείο, και η μητέρα καλοπροαίρετα, μέσα στο άγχος της του είπε:

«Έλα τώρα, χαράς το πράγμα θα πας λίγο σχολείο και σε λίγο θα έρθω να σε πάρω. Μην κάνεις σαν μωρό.»

Ήθελε να το βοηθήσει. Να το καθησυχάσει. Να το κάνει να σταματήσει να πονάει. Όμως, το μόνο που άκουσε το παιδί ήταν πως τα συναισθήματά του δεν έχουν χώρο. Πως ο φόβος του είναι υπερβολή. Πως το κλάμα του είναι ντροπή.

Και σκέφτηκα πόσο συχνά συμβαίνει αυτό. Πόσες φορές, άθελά μας, μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι δεν πρέπει να νιώθουν αυτά που νιώθουν. Ότι πρέπει να είναι δυνατά, ήρεμα, λογικά ακόμα κι όταν ο κόσμος τους μοιάζει τρομακτικός και άγνωστος.

Φαντάσου, όμως, να είσαι 5 χρονών. Να πηγαίνεις κάπου που σε τρομάζει. Να θες απλά τη μαμά σου, την αγκαλιά της, τη σιγουριά της. Και αντί για κατανόηση, να ακούς: Δεν είναι τίποτα. Σταμάτα και κάποιες φορές να ακούς και φωνές!!

Έτσι μεγαλώσαμε πολλοί. Μαθαίνοντας να καταπίνουμε τον φόβο, την αγωνία, το θυμό μας. Γι’ αυτό τώρα σαν ενήλικες, μάς είναι τόσο δύσκολο να πούμε: Φοβάμαι ή Με πλήγωσε αυτό ή Σε χρειάζομαι.

Τα παιδιά, όμως, δεν θέλουν λύσεις. Θέλουν να τα νιώσουμε. Θέλουν να ακούσουν:

«Σε καταλαβαίνω που δυσκολεύεσαι.»
«Είμαι εδώ.»
«Είναι εντάξει να κλαις και να φοβάσαι.»

Μόνο αυτό. Μια καρδιά που τα χωράει. Μια αγκαλιά που δεν τα κρίνει. Έναν άνθρωπο που δεν τα κάνει να νιώθουν ότι είναι υπερβολικά και παράλογα ❤️

15/10/2025

Aτάκα της ημέρας:

"Σηκώθηκα όταν κατάλαβα ότι ο μόνος που ευθύνεται για να είμαι καλά είναι ο εαυτός μου"

Για τη μιζέρια και τη δυστυχία μας και για όλα αυτά που δεν έχουμε, συχνά φταίμε οτιδήποτε άλλο εκτός από το άτομο που μπορεί να κάνει την αλλαγή, τον εαυτό μας!

Αντί να γυρεύεις τι φταίει, εστίασε στο τι μπορείς να κάνεις για να αλλάξεις μια κατάσταση! Μόνο τότε βλέπεις φως...γιατί από θύμα μιας κατάστασης γίνεσαι δράστης!

12/09/2025

Δεν προλαβαίνουν καλά καλά να κλείσουν τα τέσσερα και μαθαίνουν Αγγλικά.
Και να το μπαλέτο,να το μπάσκετ,
να η κολύμβηση.
Πάρε κι ένα καράτε για να μην τις τρως απ'τους άλλους.
Στη ζωή πρέπει να επιβιώνεις.
Κι ως γνωστόν όσοι επιβιώνουμε (ή τουλάχιστον προσπαθούμε) είμαστε ένα κράμα μεταξύ Μπρους Λι και Τσάκι Τσαν.

Ετεροπροσδιορίζονται παιδιά-θαύματα.
Και είναι!
Ποιά άλλα θα μπορούσαν να υπομένουν καρτερικά τόσα μαρτύρια και να ανέχονται τα πάσης φύσεως απωθημένα σου;
Στους πρώτους μήνες του Δημοτικού γνωρίζουν ήδη γραφή και ανάγνωση.
Αλλά δε συναναστρέφονται μόνο με δασκάλους που έχουν σπουδάσει το αντικείμενο.
Δάσκαλοι είναι κι οι γονείς.
Και τι δάσκαλοι!Τα ξέρουν όλα!
Έχουν άποψη από το τι χρώμα πρέπει να έχουν τα διακριτικά γιλέκα των σχολικών τροχονόμων μέχρι και το σε ποιά σημεία πλεονεκτεί η τρίγωνη τυρόπιτα του κυλικείου έναντι της στρογγυλής (μεταξύ μας κι εγώ υπέρ της τρίγωνης τάσσομαι αναφανδόν).

Κι έρχονται τα πρώτα Α στους ελέγχους.
Και φουσκώνουν τα στήθη από περηφάνεια.
Το παιδί μας,το παλικάρι μας,η πριγκίπισσά μας "έσκισε"!
Φιλιά,αγκαλιές,τηλέφωνα σε συγγενείς,πρώτο θέμα συζήτησης στη γειτονιά (έτσι για να σκάσει απ'το κακό της η κυρά Κατίνα που'χει γιό αχαΐρευτο ντουβάρι) κι οπωσδήποτε θριαμβευτική ανάρτηση του ελέγχου στα σόσιαλ (με πρώτο σχόλιο απ'τη νονά δικαιωματικά) λες και ξαναπήραμε το Γιούρο ένα πράγμα!

Να σου κι η δεύτερη ξένη γλώσσα απ'το πουθενά.
Έλα μωρέ μια φορά την εβδομάδα είναι.
Να σου κι ένα ιδιαίτερο στα Μαθηματικά.
Παραδέξου το μικρέ!
Κόμπιασες για 1,3 νανοσεκόντς στην προπαίδεια του 7 κι αυτό είναι ασυγχώρητο.
Τελείωσες το διάβασμα;
Γιατί είσαι αφηρημένος;
Τι θα πει βαριέσαι σήμερα να πας κιθάρα;
Και σκάει κι η ερώτηση-γροθιά στο στομάχι κάθε δύσμοιρου μαθητή.
Τα άλλα τα παιδιά τι πήραν στο τεστ;
Η Μαρία γιατί τα έχει όλα Α;
Τι δηλαδή;Είναι πιο έξυπνη από σένα;
Κομμένη η μπάλα στη γειτονιά.
Κομμένο το playstation.
Κομμένη η κατασκήνωση.
Κομμένα όλα!
Τα παιδιά της τελειότητας παίρνουν πάντα άριστα!

Και φτάνουν στην εφηβεία.
Και γίνονται παιδιά που κραυγάζουν για ουσιαστική προσοχή.
Παιδιά των άκρων.
Παιδιά αγρίμια,στα όρια της παραβατικότητας,απ'το πακέτο της αφόρητης πίεσης που δεν άντεξαν στους ώμους.
Ή παιδιά άβουλα,υποχείρια των τοξικά παρεμβατικών γονέων.
Ή απλώς παιδιά αδιάφορα,σκασμένα που κουράστηκαν πια να αποδεικνύουν την "τελειότητά" τους.

Αφήστε τα παιδιά να αναπνεύσουν.
Μην τα χειραγωγείτε.
Δώστε χώρο να αναδείξουν τα δικά τους ταλέντα κι όχι αυτά που ετσιθελικά τους υποδεικνύετε εσείς.
Απέναντί σας βρίσκονται άνθρωποι.
Μικροί μεν,αλλά ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Αφήστε τα να ζήσουν κάνοντας τις δικές τους επιλογές κι ο ρόλος σας να είναι απλώς συμβουλευτικός.

Τα παιδιά δυστυχούν.
Γεμίζουν ψυχοσωματικά.
Δείξτε τους τον κόσμο.
Αφήστε τα να πάρουν πρωτοβουλίες.
Θέλουν αγάπη κι εμπιστοσύνη.
Τα σπουδαιότερα θα τα διδαχθούν εκτός σχολείου.
Θωρακίστε τα.
Μάθετέ τα να χάνουν.
Να διαχειρίζονται το Β στον έλεγχο.
Μάθετέ τα να τρώνε τα μούτρα τους.
Μην απαιτείτε απ'αυτά διακαώς και με κάθε μέσο εκείνη την τελειότητα που έχετε μόνον εσείς στο νου σας.
Η ήττα είναι απαραίτητος προθάλαμος της νίκης.
Κι η αποτυχία σκαλοπάτι της κατάκτησης.

Κάντε τα χαρούμενα να απολαμβάνουν το δώρο της ζωής.
Της δικής τους ζωής...

Καλή σχολική χρονιά σε όλους με υγεία και...ψυχραιμία!

Αλέξανδρος Σουλιώτης-Φιλόλογος
https://www.facebook.com/share/1BANe9SzCB/

20/01/2025

Εξαιρετική συνέντευξη από το παιδίατρο Πάρη Ιακωβίδη. Dr Paris Chr.Iacovides
Συχνά ακούω στο γραφείο μου άτομα να προσπαθούν να κόψουν τα γλυκά, να κάνουν ακραίες δίαιτες να χάσουν κιλά και να μην τα καταφέρνουν και αναρωτιούνται γιατί.

Ο λόγος είναι ότι το ανθυγιεινό φαγητό είναι μια διέξοδος από τη πραγματικότητα, τα προβλήματα και τη ρουτίνα μας. Επίσης δρα ως διαχείριση συναισθημάτων, είτε κατευνάζει προσωρινά δυσάρεστα συναισθήματα, είτε ενισχύει τα ευχάριστα. Δηλαδή δεν είμαι καλά ας φάω μια σιοκολάτα ή να παραγγείλω το φάμιλυ μποξ μόνο για μένα από το μακτόναλτς. Η είμαι χαρούμενος πήρα προαγωγή ας βγούμε να πάμε για φαγητό να φάω για τρία άτομα για να το γιορτάσουμε. Επίσης για πολλούς λειτουργεί ως επιβράβευση μετά από μια κουραστική μέρα…τα κατάφερα επιβίωσα και σήμερα έβγαλα πολλή δουλειά ας φάω μια κρέπα με νουτέλλα…λες και το δικαιούμαστε. Για κάποιους το φαγητό είναι και η μόνη τους απόλαυση στη ζωή.

Και εννοείται μετά έχουμε τύψεις και αρχίζουμε τις δίαιτες που ποτέ δεν πετυγχαίνουν. Και ξέρετε γιατί; Επειδή βάζουμε λάθος στόχο…να χάσουμε κιλά και όταν χάσουμε δεν έχουμε άλλο κίνητρο. Επίσης αφαιρούμε τελείως την απόλαυση από τη ζωή μας. Και κουραζόμαστε και σταματάμε…και πέφτουμε ξανά με τα μούτρα στα γλυκά και στο ανθυγιεινό φαγητό. Από το ένα άκρο στο άλλο.

Στόχος μας λοιπόν είναι να αποκτήσουμε μια καλή σχέση με το φαγητό και όπως λέει ο παιδίατρος αυτό αρχίζει από τη βρεφική ηλικία.

Γιαυτό αγαπητοί γονείς βοηθήστε τα παιδιά σας να αποκτήσουν μια καλή σχέση με το φαγητό χωρίς πίεση και πρέπει, να αγαπήσουν και να σέβονται το σώμα τους(χωρίς το “φάε ακόμη μια κουταλιά για μένα”, φάε αν με αγαπάς”και πολλά άλλα), να έχουν δικαίωμα στην απόλαυση χωρίς ενοχές έτσι ώστε να αποφύγουν κινδύνους στο σωματικό και ψυχικό τους κόσμο.

Παιδική Παχυσαρκία στην Κύπρο: Αιτίες, Συνέπειες και ΛύσειςΠεριγραφή:Σε αυτό το επεισόδιο του podcast, συζητάμε για την παιδική παχυσαρκία στην Κύπρο, ένα φα...

01/11/2024

Χθες την ώρα που έβγαινα από τον ανελκυστήρα της πολυκατοικίας μας βλέπω ένα νεαρό κορίτσι να βάζει στον τοίχο ανακοίνωση για trick or treat στο block 2. Πρώτη φορά την έβλεπα αν και μου είπε ότι μένει εδώ το τελευταίο χρόνο. Τη ρωτώ τι θα έχει είσαι νηπιαγωγός θα κάνεις κάποιο εργαστήρι να φέρω τη κόρη μου; μου λέει όχι σπουδάζω γιατρός εδώ στο Παν. Κύπρου απλά τα έβαλα για να χαρούν τα παιδάκια της πολυκατοικίας. Ουάο είπα.

Την ευχαρίστησα και παίνεψα τη πράξη της και καθώς έφευγα σκεφτόμουν τι όμορφη κίνηση ποιος από εμάς θα αφιέρωνε μισή ώρα από το χρόνο του για να δώσει χαρά σε άγνωστα παιδάκια που δεν θα είχε καν συμφέρον από αυτά. Θα μπορούσα και εγώ να το κάνω και εσύ αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι μας είμαστε εγκλωβισμένοι στο εγώ μας, σε αυτά που μας προβληματίζουν, στο μικρόκοσμο των προβλημάτων μας και των πρέπει και ελάχιστες είναι οι φορές που θα σκεφτούμε τι να κάνουμε για να κάνουμε ένα συνάνθρωπο μας χαρούμενο.

Εύγε κορίτσι μου έτσι ανθρώπους χρειαζόμαστε και ειδικά έτσι γιατρούς.

Σε ευχαριστώ που μου υπενθύμισες τη σημαντικότητα του να δίνεις χωρίς να περιμένεις.

09/10/2024

Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ ότι άλλαξα…
Δεν θέλω φασαρία, δεν θέλω τρελούς ρυθμούς...
Δεν θέλω εντάσεις και διαφωνίες,δεν έχω ανάγκη να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν.
Θέλω έναν περιποιημένο μυρωδάτο καφέ, αγαπημένη μουσική και καλοπροαίρετους ανθρώπους να μοιράζομαι μαζί τους όνειρα. Να απολαύσω ένα καλό φαγητό, να καλαμπουρίσω, να γελάσω. Να ‘χω υγεία, καλοσύνη, ουσία και ποιότητα… Να ‘χω θάλασσα και ήλιο, σπίτι φιλόξενο, γεμάτο με καθαρά βλέμματα ανθρώπων.
Δεν σπαταλάω πια τον χρόνο μου για τίποτα λιγότερο…
Μαρία Τουντουζή

24/05/2024

Η ζωή είναι πιο όμορφη όταν κάνεις χώρο για ότι αγαπάς.

12/05/2024

Γιορτή της μητέρας

Μαμά…αν είχα μια κάμερα και έβλεπα..

-πόσες φορές με αγκάλιαζες όταν έκλαιγα
-πόσες φορές δεν έκλεισες μάτι γιατί καιγόμουνα στο πυρετό ή επειδή απλά ξυπνούσα εκατό φορές μέσα στη νύχτα
-πόσες φορές δεν έτρωγες γιατί έπρεπε να με κρατάς αγκαλιά
-πόσες φορές έπαθες υπερκόπωση γιατί έτρεχες να μας προλάβεις όλους
-πόσες φορές έκανες υπομονή και με έπαιρνες στην αγκαλιά σου ενώ εγώ πλάνταζα στο κλάμα
-πόσες φορές ήσουν δίπλα μου σε κάθε μου ξέσπασμα, όταν έπεφτα στα πατώματα και έκλαιγα χωρίς λόγο
-πόσες φορές θυσίασες τα θέλω σου για τα θέλω μας
-και ότι πάντα ήσουν το στήριγμα μου και στις χαρές και στις λύπες

τότε…

-θα έκανα περισσότερη υπομονή μαζί σου τώρα που νιώθεις κουρασμένη, που δεν είσαι όπως σε θέλω να είσαι
-δεν θα θύμωνα για αυτά όλα που δεν συμφωνώ μαζί σου
-θα σου έλεγα συχνά ότι σε αγαπώ και ότι σε ευχαριστώ για τη δύναμη σου, την αγάπη σου και την υπομονή σου.
-θα σου έλεγα πόσο ευγνώμων είμαι που είχα μια μαμά σαν εσένα.

15/04/2024

Μαμά…αν είχα μια κάμερα και έβλεπα..

-πόσες φορές με αγκάλιαζες όταν έκλαιγα
-πόσες φορές δεν έκλεισες μάτι γιατί καιγόμουνα στο πυρετό ή επειδή απλά ξυπνούσα εκατό φορές μέσα στη νύχτα
-πόσες φορές δεν έτρωγες γιατί έπρεπε να με κρατάς αγκαλιά
-πόσες φορές έπαθες υπερκόπωση γιατί έτρεχες να μας προλάβεις όλους
-πόσες φορές έκανες υπομονή και με έπαιρνες στην αγκαλιά σου ενώ εγώ πλάνταζα στο κλάμα
-πόσες φορές ήσουν δίπλα μου σε κάθε μου ξέσπασμα, όταν έπεφτα στα πατώματα και έκλαιγα χωρίς λόγο
-πόσες φορές θυσίασες τα θέλω σου για τα θέλω μας
-και ότι πάντα ήσουν το στήριγμα μου και στις χαρές και στις λύπες

τότε…

-θα έκανα περισσότερη υπομονή μαζί σου τώρα που νιώθεις κουρασμένη, που δεν είσαι όπως σε θέλω να είσαι
-δεν θα θύμωνα για αυτά όλα που δεν συμφωνώ μαζί σου
-θα σου έλεγα συχνά ότι σε αγαπώ και ότι σε ευχαριστώ για τη δύναμη σου, την αγάπη σου και την υπομονή σου.
-θα σου έλεγα πόσο ευγνώμων είμαι που είχα μια μαμά σαν εσένα.

Αφιερωμένο μαμά!

13/04/2024