http://www.costasphilippou-urology.com/

Dr. Costas Philippou MD, Urologist-Andrologist, Strovolo (2025)

19/10/2019

Ο Δρ. Κώστας Φιλίππου είναι συμβεβλημένος με το Γεσυ ως ειδικός Ουρολόγος - Ανδρολόγος.

20/01/2019

Θηλώματα ουροδόχου κύστης

Αίτια – παράγοντες κινδύνου

Η ακριβής αιτιολογία ανάπτυξης του καρκίνου της ουροδόχου κύστης είναι άγνωστη. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής του:
1. Το κάπνισμα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισής του. Οι καπνιστές διατρέχουν 2,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο ουροδόχου κύστης σε σχέση με τους μη καπνιστές.
2. Η έκθεση σε χημικές ουσίες στον χώρο εργασίας. Εργαζόμενοι σε χώρους επεξεργασίας δέρματος, με βιομηχανικά ελαστικά, ή όσοι έχουν επαγγελματική έκθεση σε βαφές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
3. Η θεραπεία με φάρμακα όπως η κυκλοφωσφαμίδη.
4. Η ακτινοβολία στην πύελο (κάτω μέρος κοιλίας), πχ για τη θεραπεία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου ουροδόχου κύστης.

Συμπτώματα

Τις περισσότερες φορές, ο καρκίνος της κύστης δεν δίνει συμπτώματα, εκτός από αιματουρία ή συχνουρία που επιμένει. Μπορεί να υπάρξει ένα μοναδικό επεισόδιο αιματουρίας και μετά τα ούρα να είναι καθαρά. Έτσι, ο ασθενής το ξεχνά για μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν ξαναπαρουσιαστεί επεισόδιο αιματουρίας, ο καρκίνος ίσως έχει προχωρήσει. Άλλα, πιο σπάνια συμπτώματα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, είναι πόνος στην κοιλιά, αδυναμία-καταβολή, απώλεια βάρους, επώδυνη ούρηση, συχνουρία/επιτακτική ούρηση (παρόμοια συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν και σε πολλές άλλες παθήσεις).
Είναι πολύ σημαντικό με την πρώτη εμφάνιση αίματος στα ούρα να συμβουλευτούμε άμεσα τον ουρολόγο μας.

Διάγνωση - σταδιοποίηση

Μετά την κλινική εξέταση γίνονται κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις. Σε αυτές, μπορεί να περιλαμβάνονται:
1. Γενική εξέταση ούρων.
2. Υπερηχογράφημα ουροδόχου κύστης.
3. Κυστεοσκόπηση (με ειδικό εργαλείο ελέγχεται το τοίχωμα της κύστης)
4. Κυτταρολογική εξέταση ούρων (για εντοπισμό καρκινικών κυττάρων)
5. Αξονική ουρογραφία.
6. Βιοψία κύστης.
Σε περίπτωση όπου διαγνωστεί καρκίνος της ουροδόχου κύστης, τότε πρέπει να γίνουν επιπλέον εξετάσεις για σταδιοποίηση της νόσου. Ο καρκίνος της κύστης αρχικά σταδιοποιείται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, η αντιμετώπιση των οποίων είναι εντελώς διαφορετική.
Α. Επιφανειακός ή μη διηθητικός καρκίνος της ουροδόχου κύστεως.
Σε αυτή την περίπτωση, ο καρκίνος περιορίζεται στο επιφανειακό στρώμα του τοιχώματος της κύστης. Αποτελεί την πιο συχνή μορφή κατά τη διάγνωση (75% περίπου των περιπτώσεων). Ακόμη και μετά τη χειρουργική αφαίρεση, υπάρχει η τάση να υποτροπιάζουν βλάβες πολύ συχνά, γι’ αυτό η παρακολούθηση με κυστεοσκόπηση σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι απαραίτητη.
Β. Διηθητικός καρκίνος της κύστης.
Αποτελεί την πιο απειλητική μορφή του καρκίνου, επειδή έχει προχωρήσει σε πιο βαθιά στρώματα (μυϊκό χιτώνα) της ουροδόχου κύστης. Το γεγονός αυτό αυξάνει τον κίνδυνο ο καρκίνος να δώσει μεταστάσεις σε λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα (ήπαρ, πνεύμονες, οστά).

Θεραπεία-Το είδος της θεραπείας εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενή.

Θεραπεία επιφανειακού καρκίνου

Η θεραπεία των επιφανειακών όγκων γίνεται με χειρουργική αφαίρεση μέσω της ουρήθρας. Η διουρηθρική αφαίρεση του όγκου της κύστης γίνεται με ειδικό εργαλείο μέσα από το οποίο, με απευθείας όραση, βλέπουμε τον όγκο και με ειδικό εργαλείο τον κόβουμε σε κομμάτια και τον αφαιρούμε. Η αφαίρεση πρέπει να είναι πλήρης, μέχρι την βάση του. Τα τεμάχια στέλνονται για ιστοπαθολογική εξέταση, ώστε να διαπιστωθεί το βάθος εξάπλωσής του. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται για επιφανειακό καρκίνο μπορεί συμπληρωματικά να χρειαστεί να γίνει ενδοκυστική χημειοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία, οι λεγόμενες ενδοκυστικές εγχύσεις. Αυτές γίνονται περιοδικά (π.χ. ανά εβδομάδα ή μήνα) και, με τη χρήση ενός λεπτού ουροκαθετήρα, το φάρμακο εγχύεται μέσα στην κύστη και μετά ο καθετήρας αφαιρείται. Αφήνεται εκεί να δράσει για περίπου 2 ώρες και στη συνέχεια η κύστη αδειάζει.

Ενδοκυστική ανοσοθεραπεία με BCG.
Το BCG αποτελείται από εξασθενημένα βακτηριακά στελέχη, τα οποία προκαλούν ανοσολογική απάντηση του οργανισμού απέναντι στα καρκινικά κύτταρα. Στις παρενέργειες της θεραπείας, είναι η συχνουρία, η αιματουρία και πιο σπάνια ο πυρετός.
Ενδοκυστική χημειοθεραπεία.
Γίνεται με τον ίδιο τρόπο, όπως η ανοσοθεραπεία. Παρουσιάζει λιγότερες και πιο ήπιες παρενέργειες από την ανοσοθεραπεία.

Η συχνότητα και η διάρκεια των ενδοκυστικών εγχύσεων θα καθοριστεί από τον ιατρό σας. Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζεται ότι ο ιατρός σας θα σας υποδείξει ένα πρωτόκολλο παρακολούθησης σε τακτά χρονικά διαστήματα με κυστεοσκοπήσεις. Στόχος είναι η πρώιμη ανεύρεση τυχόν νέων βλαβών και η αφαίρεσή τους, προτού αυτές επεκταθούν ή διηθήσουν τα βαθύτερα στρώματα της κύστης.

Θεραπεία διηθητικού καρκίνου-Ριζική κυστεκτομή

Αφαιρείται ολόκληρη η ουροδόχος κύστη και ο προστάτης με τις σπερματοδόχους κύστεις στον άνδρα, ενώ στις γυναίκες γίνεται αφαίρεση της μήτρας, των εξαρτημάτων και τμήματος του κόλπου. Είναι μία βαριά επέμβαση με πολλές ημέρες νοσηλείας. Μετά την αφαίρεση της κύστης, θα πρέπει να αποκατασταθεί ο τρόπος με τον οποίο θα αποβάλλονται τα ούρα από τον οργανισμό. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την έξοδό τους από το δέρμα (με σακουλάκι) είτε με τη δημιουργία νέας κύστης από τμήμα λεπτού εντέρου. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές της αποκατάστασης, και καθεμιά από αυτές παρουσιάζει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Η πιο κατάλληλη για έναν ασθενή θα πρέπει να συν-αποφασίζεται με τον ιατρό του.
Χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με ακτινοβολία.
Στην περίπτωση αυτή, γίνεται αφαίρεση του όγκου από την ουρήθρα και ακολουθεί συνδυασμός χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας, ώστε να αποφευχθεί η αφαίρεση της κύστης.
Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται σε αρρώστους που αρνούνται ή που δεν τους επιτρέπει η γενική τους κατάσταση να υποβληθούν σε κυστεκτομή.

14/11/2018

Φίμωση-Παραφίμωση

Είναι η κατάσταση κατά την οποία το τμήμα του δέρματος το οποίο καλύπτει τη βάλανο του πέους είναι στενό. Αυτό έχει ως συνέπεια να μη μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω, ώστε να αποκαλύπτεται πλήρως η βάλανος όταν το πέος βρίσκεται τόσο σε χάλαση όσο και σε στύση.
Η φίμωση είναι είτε συγγενής (απο τη γέννηση του παιδιού), είτε επίκτητη (εμφανίζεται κάποια στιγμή στη ζωή). Οι χρόνιες φλεγμονές στη βάλανο και στην ακροποσθία καθώς επίσης και ο τραυματισμός κατά τη σεξουαλική πράξη, είναι καταστάσεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη φίμωσης.

Η φίμωση μπορεί να προκαλέσει:
1. Υποτροπιάζουσες φλεγμονές της βαλάνου και της ακροποσθίας.
2. Πόνο και δυσχέρεια κατά τη σεξουαλική επαφή.
3. Επώδυνη στύση.
4. Πλήρη απόφραξη της βαλάνου που μπορεί να έχει ως συνέπεια ακόμα και την αδυναμία ούρησης.
5. Παραφίμωση.

Θεραπεία
1. Συντηρητική θεραπεία.
Όταν η φίμωση είναι σε αρχικό στάδιο και οφείλεται σε κάποια δερματολογική πάθηση ή φλεγμονή της περιοχής, η χρήση κάποιων αλοιφών μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα. Όταν όμως το δέρμα της ακροποσθίας έχει χάσει την ελαστικότητα του και έχει γίνει ουλώδες τα φάρμακα δεν μπορούν να βοηθήσουν και τότε χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση.
2. Χειρουργική αντιμετώπιση.
Αφαιρείται το παθολογικό δέρμα και ακολουθεί η πλαστική συρραφή της ακροποσθίας. Συνήθως, γίνεται με τοπική αναισθησία.

Παραφίμωση
Είναι μια επείγουσα κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία παραμένει τραβηγμένη προς τα πίσω χωρίς να μπορεί να επανέλθει στη φυσιολογική θέση. Δημιουργείται μια δακτυλιοειδής περίσφιξη στο πέος το οποίο εμποδίζει τη φυσιολογική κυκλοφορία του αίματος. Αν αυτό παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει ισχαιμία και νέκρωσης της περιοχής. Η παραφίμωση πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα από ουρολόγο.

19/10/2018

Καρκίνος όρχεων

Εμφανίζεται συχνότερα σε άντρες ηλικίας μεταξύ 20-35 ετών. Υπάρχει μία αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου σε άντρες που είχαν κρυψορχία, ιδιαίτερα όταν η κρυψορχία καθυστερήσει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά. Κάποιες μελέτες δείχνουν πως οι υπογόνιμοι άντρες αντιμετωπίζουν μία ελαφρά αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του όρχεως.

Συμπτώματα του καρκίνου των όρχεων:

Συνήθως εμφανίζεται μία ψηλαφητή ανώδυνη σκληρία πάνω στον όρχι. Σε κάποιες περιπτώσεις η σκληρία αυτή μπορεί να είναι και επώδυνη. Στις περιπτώσεις όπου ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, τότε μπορεί να παρουσιαστούν και άλλα συμπτώματα όπως πόνος στην πλάτη ή στην κοιλιά, απώλεια βάρους ή δύσπνοια.

Διάγνωση του καρκίνου των όρχεων:

Γίνεται με την κλινική εξέταση και το υπερηχογράφημα όρχεων. Επίσης γίνονται εξετάσεις αίματος, που βοηθούν στην επιβεβαίωση του καρκίνου των όρχεων (μέτρηση της α-εμβρυϊκής σφαιρίνης (AFP), β ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (β-hCG) και γαλακτικής αφυδρογονάσης ). Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει καρκίνος των όρχεων, και οι τιμές αυτών των ουσιών στο αίμα να είναι σε φυσιολογικά επίπεδα. Σε περίπτωση όπου επιβεβαιωθεί η ύπαρξη καρκίνου του όρχεως, θα πρέπει να γίνουν επιπλέον εξετάσεις, όπως απλή ακτινογραφία θώρακος, αξονική τομογραφία και ίσως μαγνητική τομογραφία για σταδιοποίηση της νόσου.

Θεραπεία:

Χειρουργική αφαίρεση του όρχεως που πάσχει. Αυτή από μόνη της μπορεί να είναι θεραπευτική, αν ο καρκίνος βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο και δεν έχει εξαπλωθεί. Αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί πολύ, μπορεί επίσης να χρειαστεί ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία, καθώς επίσης και νέα χειρουργική επέμβαση μετά από αυτές, για να αφαιρεθούν κάποιες καρκινικές μάζες που παρέμειναν στην κοιλιά. Η διάρκεια και το είδος της χημειοθεραπείας εξαρτάται από τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου κατά τη διάγνωση.

Πρόγνωση του καρκίνου του όρχεως:

Είναι συνήθως πολύ καλή. Ο καρκίνος των όρχεων, χάρη στην πρόοδο της χημειοθεραπείας, έχει γίνει μία ιάσιμη μορφή καρκίνου σε πάνω από 95% των περιπτώσεων. Και μάλιστα, εάν ο καρκίνος διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί σε πρώιμο στάδιο, η ίαση είναι δεδομένη. Αλλά ακόμη και αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος, εξακολουθεί να υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα ίασης και μάλιστα πολύ υψηλότερη συγκριτικά με άλλους τύπους καρκίνου.

12/06/2018

Λίφτινγκ όσχεου - Scrotal lift or Scrotoplasty

Σε πολλούς άνδρες καθώς γερνούν, ή μετά από παθήσεις όπως η υδροκήλη, εμφανίζεται μεγένθυση του οσχεικού σάκου (“ξεχείλωμα”).
Το ξεχείλωμα αυτό μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό στο όσχεο και στο εσωτερικό των μηρών.
Μερικοί άνδρες έχουν δυσφορία σε στενά ρούχα και εσώρουχα.
Κάποιοι εμφανίζουν ένα χρόνιο άλγος στους όρχεις, λόγω του ότι οι όρχεις “κρέμονται” και δημιουργείται μεγαλύτερη τάση στον σπερματικό τόνο.

Τους περισσότερους όμως τους απασχολεί αισθητικά το “κρεμασμένο”όσχεο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί άντρες να καταφεύγουν σε αισθητικές επεμβάσεις στην περιοχή του όσχεου(Λίφτινγκ οσχέου ή κατά κάποιους “balls ironing”).

Η επέμβαση είναι απλή, ελάχιστα επεμβατική, χωρίς σοβαρές επιπλοκές. Απαιτεί όμως σωστούς χειρισμούς για όσο το δυνατόν καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.
Διαρκεί περίπου 1ώρα και απαιτεί ολιγόωρη νοσηλεία.

Το «λίφτινγκ όσχεου» αποτελεί ουσιαστικά μια επέμβαση κατά την οποία το περίσσιο δέρμα αφαιρείται από το όσχεο και ανασηκώνονται οι κρεμασμένοι όρχεις.
Είναι μια επέμβαση που επιλέγει ο άνδρας κυρίως για την άνοδο της αυτοπεποίθησής του λόγω της νεανικής όψη του όσχεου που επιτυγχάνεται ενώ δεν επηρεάζεται η σεξουαλική ζωή του.

03/06/2018

Θηλώματα ουροδόχου κύστης

Αίτια – παράγοντες κινδύνου

Η ακριβής αιτιολογία ανάπτυξης του καρκίνου της ουροδόχου κύστης είναι άγνωστη. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής του:
1. Το κάπνισμα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισής του. Οι καπνιστές διατρέχουν 2,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο ουροδόχου κύστης σε σχέση με τους μη καπνιστές.
2. Η έκθεση σε χημικές ουσίες στον χώρο εργασίας. Εργαζόμενοι σε χώρους επεξεργασίας δέρματος, με βιομηχανικά ελαστικά, ή όσοι έχουν επαγγελματική έκθεση σε βαφές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
3. Η θεραπεία με φάρμακα όπως η κυκλοφωσφαμίδη.
4. Η ακτινοβολία στην πύελο (κάτω μέρος κοιλίας), πχ για τη θεραπεία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου ουροδόχου κύστης.

Συμπτώματα

Τις περισσότερες φορές, ο καρκίνος της κύστης δεν δίνει συμπτώματα, εκτός από αιματουρία ή συχνουρία που επιμένει. Μπορεί να υπάρξει ένα μοναδικό επεισόδιο αιματουρίας και μετά τα ούρα να είναι καθαρά. Έτσι, ο ασθενής το ξεχνά για μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν ξαναπαρουσιαστεί επεισόδιο αιματουρίας, ο καρκίνος ίσως έχει προχωρήσει. Άλλα, πιο σπάνια συμπτώματα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, είναι πόνος στην κοιλιά, αδυναμία-καταβολή, απώλεια βάρους, επώδυνη ούρηση, συχνουρία/επιτακτική ούρηση (παρόμοια συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν και σε πολλές άλλες παθήσεις).
Είναι πολύ σημαντικό με την πρώτη εμφάνιση αίματος στα ούρα να συμβουλευτούμε άμεσα τον ουρολόγο μας.

Διάγνωση - σταδιοποίηση

Μετά την κλινική εξέταση γίνονται κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις. Σε αυτές, μπορεί να περιλαμβάνονται:
1. Γενική εξέταση ούρων.
2. Υπερηχογράφημα ουροδόχου κύστης.
3. Κυστεοσκόπηση (με ειδικό εργαλείο ελέγχεται το τοίχωμα της κύστης)
4. Κυτταρολογική εξέταση ούρων (για εντοπισμό καρκινικών κυττάρων)
5. Αξονική ουρογραφία.
6. Βιοψία κύστης.
Σε περίπτωση όπου διαγνωστεί καρκίνος της ουροδόχου κύστης, τότε πρέπει να γίνουν επιπλέον εξετάσεις για σταδιοποίηση της νόσου. Ο καρκίνος της κύστης αρχικά σταδιοποιείται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, η αντιμετώπιση των οποίων είναι εντελώς διαφορετική.
Α. Επιφανειακός ή μη διηθητικός καρκίνος της ουροδόχου κύστεως.
Σε αυτή την περίπτωση, ο καρκίνος περιορίζεται στο επιφανειακό στρώμα του τοιχώματος της κύστης. Αποτελεί την πιο συχνή μορφή κατά τη διάγνωση (75% περίπου των περιπτώσεων). Ακόμη και μετά τη χειρουργική αφαίρεση, υπάρχει η τάση να υποτροπιάζουν βλάβες πολύ συχνά, γι’ αυτό η παρακολούθηση με κυστεοσκόπηση σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι απαραίτητη.
Β. Διηθητικός καρκίνος της κύστης.
Αποτελεί την πιο απειλητική μορφή του καρκίνου, επειδή έχει προχωρήσει σε πιο βαθιά στρώματα (μυϊκό χιτώνα) της ουροδόχου κύστης. Το γεγονός αυτό αυξάνει τον κίνδυνο ο καρκίνος να δώσει μεταστάσεις σε λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα (ήπαρ, πνεύμονες, οστά).

Θεραπεία-Το είδος της θεραπείας εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενή.

Θεραπεία επιφανειακού καρκίνου

Η θεραπεία των επιφανειακών όγκων γίνεται με χειρουργική αφαίρεση μέσω της ουρήθρας. Η διουρηθρική αφαίρεση του όγκου της κύστης γίνεται με ειδικό εργαλείο μέσα από το οποίο, με απευθείας όραση, βλέπουμε τον όγκο και με ειδικό εργαλείο τον κόβουμε σε κομμάτια και τον αφαιρούμε. Η αφαίρεση πρέπει να είναι πλήρης, μέχρι την βάση του. Τα τεμάχια στέλνονται για ιστοπαθολογική εξέταση, ώστε να διαπιστωθεί το βάθος εξάπλωσής του. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται για επιφανειακό καρκίνο μπορεί συμπληρωματικά να χρειαστεί να γίνει ενδοκυστική χημειοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία, οι λεγόμενες ενδοκυστικές εγχύσεις. Αυτές γίνονται περιοδικά (π.χ. ανά εβδομάδα ή μήνα) και, με τη χρήση ενός λεπτού ουροκαθετήρα, το φάρμακο εγχύεται μέσα στην κύστη και μετά ο καθετήρας αφαιρείται. Αφήνεται εκεί να δράσει για περίπου 2 ώρες και στη συνέχεια η κύστη αδειάζει.

Ενδοκυστική ανοσοθεραπεία με BCG.
Το BCG αποτελείται από εξασθενημένα βακτηριακά στελέχη, τα οποία προκαλούν ανοσολογική απάντηση του οργανισμού απέναντι στα καρκινικά κύτταρα. Στις παρενέργειες της θεραπείας, είναι η συχνουρία, η αιματουρία και πιο σπάνια ο πυρετός.
Ενδοκυστική χημειοθεραπεία.
Γίνεται με τον ίδιο τρόπο, όπως η ανοσοθεραπεία. Παρουσιάζει λιγότερες και πιο ήπιες παρενέργειες από την ανοσοθεραπεία.

Η συχνότητα και η διάρκεια των ενδοκυστικών εγχύσεων θα καθοριστεί από τον ιατρό σας. Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζεται ότι ο ιατρός σας θα σας υποδείξει ένα πρωτόκολλο παρακολούθησης σε τακτά χρονικά διαστήματα με κυστεοσκοπήσεις. Στόχος είναι η πρώιμη ανεύρεση τυχόν νέων βλαβών και η αφαίρεσή τους, προτού αυτές επεκταθούν ή διηθήσουν τα βαθύτερα στρώματα της κύστης.

Θεραπεία διηθητικού καρκίνου-Ριζική κυστεκτομή

Αφαιρείται ολόκληρη η ουροδόχος κύστη και ο προστάτης με τις σπερματοδόχους κύστεις στον άνδρα, ενώ στις γυναίκες γίνεται αφαίρεση της μήτρας, των εξαρτημάτων και τμήματος του κόλπου. Είναι μία βαριά επέμβαση με πολλές ημέρες νοσηλείας. Μετά την αφαίρεση της κύστης, θα πρέπει να αποκατασταθεί ο τρόπος με τον οποίο θα αποβάλλονται τα ούρα από τον οργανισμό. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την έξοδό τους από το δέρμα (με σακουλάκι) είτε με τη δημιουργία νέας κύστης από τμήμα λεπτού εντέρου. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές της αποκατάστασης, και καθεμιά από αυτές παρουσιάζει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Η πιο κατάλληλη για έναν ασθενή θα πρέπει να συν-αποφασίζεται με τον ιατρό του.
Χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με ακτινοβολία.
Στην περίπτωση αυτή, γίνεται αφαίρεση του όγκου από την ουρήθρα και ακολουθεί συνδυασμός χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας, ώστε να αποφευχθεί η αφαίρεση της κύστης.
Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται σε αρρώστους που αρνούνται ή που δεν τους επιτρέπει η γενική τους κατάσταση να υποβληθούν σε κυστεκτομή.

01/04/2018

Κολικός νεφρού:

Ο κολικός του νεφρού είναι οξύς πόνος που προκαλείται συνήθως από πέτρες που μπλοκάρουν τη ροή των ούρων, και μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα. Ο πόνος αυτός δεν είναι συνεχής αλλά χαρακτηρίζεται από υφέσεις και εξάρσεις ( στα πλευρά, την πλάτη, την κοιλιά ή στη βουβωνική χώρα).Μπορεί να συνοδεύεται από τάση προς εμετό ή εμετό, ανορεξία, ή ρίγος, δύσοσμα ούρα, μη φυσιολογικό χρώμα ούρων, πυρετό.
Ο κολικός του νεφρού δεν είναι νόσος αλλά σύμπτωμα. Οι εξετάσεις που είναι απαραίτητες είναι η κλινική εξέταση από τον ουρολόγο, η απλή ακτινογραφία κοιλίας / αξονική τομογραφία, η βιοχημική ανάλυση αίματος και μια γενική εξέταση ούρων. Η αξονική τομογραφία χωρίς σκιαγραφικό μέσο αποτελεί, σήμερα, την εξέταση εκλογής στα περισσότερα ουρολογικά κέντρα για τη διερεύνηση της λιθίασης.
Στη οξεία φάση του κολικού του νεφρού, σκοπός είναι η ανακούφιση από τον πόνο. Χορηγούνται φάρμακα σε ενέσιμη μορφή (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη). Αν ο πόνος επιμείνει, μπορούν να χορηγηθούν ισχυρότερα παυσίπονα, όπως οπιοειδή αναλγητικά. Για πρόληψη των επεισοδίων κολικών χορηγούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη από το στόμα και μπορεί να χορηγηθεί και ένας αναστολέας των α-αδρενεργικών υποδοχέων.
Σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών, θα χρειαστεί κάποια άμεση παρέμβαση, όταν:
1. Ο πόνος δεν περνάει με τη φαρμακευτική αγωγή.
2. Η απόφραξη βάζει σε κίνδυνο τη νεφρική λειτουργία.
3. Συνυπάρχει ουρολοίμωξη με πυρετό.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να τοποθετηθεί ένας ουρητηρικός καθετήρας (pig-tail).

Η αφαίρεση του λίθου εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση του στο ουροποιητικό σύστημα.
1. Εξωσωματική λιθοθρυψία με κύματα κρούσης (ESWL): Πραγματοποιείται θραύση του λίθου με
κρουστικά κύματα.
2. Ουρητηροσκόπηση και ενδοσωματική λιθοθρυψία με λέιζερ
3. Διαδερμική νεφρολιθοθρυψία με ειδικούς λιθοθρύπτες: Χρησιμοποιείται για μεγάλους λίθους του
νεφρού ή λίθους του νεφρού που δεν σπάνε με την εξωσωματική λιθοθρυψία.

Η πιθανότητα σχηματισμού νέου λίθου ένα χρόνο μετά το αρχικό επεισόδιο λιθίασης φθάνει το 10%. Το ποσοστό αυξάνεται στο 30-40% μετά τα 5 χρόνια. Χρειάζεται παρακολούθηση των ασθενών με λιθίαση εξατομικευμένα, ανάλογα με την προδιάθεση του ατόμου να δημιουργεί λίθους. Ακόμη, απαραίτητο είναι να παρθούν μέτρα για την αποφυγή της υποτροπής της λιθίασης.

05/03/2018

Ακράτεια ούρων στις γυναίκες - Ελάχιστη επεμβατική μέθοδος τοποθέτησης ταινίας ελεύθερης τάσης ΤΟΤ:

Μορφές ακράτειας ούρων που συνήθως παρουσιάζονται στις γυναίκες:
1. Ακράτεια ούρων από προσπάθεια που εμφανίζεται όταν αυξάνεται η πίεση στην κοιλιά, όπως με τον βήχα, το γέλιο, το φτέρνισμα, το σήκωμα βάρους, τη σωματική άσκηση.
2. Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου, που είναι η αιφνίδια και έντονη ανάγκη για ούρηση η οποία ακολουθείται από απώλεια ούρων.
3. Μικτού τύπου, όπου συνυπάρχουν και οι δύο προηγούμενες μορφές ακράτειας.
4. Ακράτεια ούρων από υπερπλήρωση.

Τα αίτια της ακράτειας :
Ηλικία, παχυσαρκία, πολυτοκία, εμμηνόπαυση (έλλειψη οιστρογόνων), χειρουργικές επεμβάσεις στην ελάσσονα πύελο, πρόπτωση των οργάνων της πυέλου (κυστεοκήλη, ορθοκήλη), ακτινοθεραπεία, νευρολογικές παθήσεις (σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσος του Πάρκινσον), κάπνισμα, δυσκοιλιότητα, φάρμακα (ηρεμιστικά, υπνωτικά, νευρολογικά, αντιυπερτασικά).

Η διάγνωση του προβλήματος θα ξεκινήσει από τη λήψη ενός πλήρους ιστορικού και μιας σωστής κλινικής εξέτασης. Στη συνέχεια θα χρειαστεί να γίνουν κάποιες εργαστηριακές εξετάσεις και ένας ουροδυναμικός έλεγχος (μέτρηση δραστηριότητας της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας).Τέλος η συμπλήρωση ενός ημερολογίου ούρησης από την ασθενή, συχνά προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες που βοηθούν στη διαγνωστική προσέγγιση του προβλήματος.

Ελάχιστη επεμβατική μέθοδος τοποθέτησης ταινίας ελεύθερης τάσης ΤΟΤ:

Η ταινία είναι φτιαγμένη από υλικό αντίστοιχο των πλεγμάτων που χρησιμοποιούνται στις κήλες, και στηρίζει την ουρήθρα χωρίς τάση, αποκαθιστώντας με αυτόν τον τρόπο τη
λειτουργικότητά της. Τοποθετείται, με περιοχική αναισθησία, στη βάση της ουρήθρας μέσω μικρής τομής στον κόλπο. Η επέμβαση διαρκεί 10-15λεπτά και είναι αναίμακτη και ανώδυνη. Η ασθενής την ίδια ή την επόμενη μέρα του χειρουργείου παίρνει εξιτήριο, και μπορεί να επιστρέψει κανονικά στις καθημερινές της δραστηριότητες.
Η διαθυροειδική ανάρτηση-TOT, δημιουργεί μια αιώρα που υποστηρίζει το κάτω τμήμα της ουρήθρας όπως ακριβώς ο ηβοουρηθρικός σύνδεσμος και επιτυγχάνει τον έλεγχο της ούρησης. Δημιουργείται μικρότερη γωνίωση από ότι με τη μέθοδο TVT (οπισθοηβική) με αποτέλεσμα μικρότερη συχνότητα μετεγχειριτικής επίσχεσης ούρων.
Το θυροειδές κανάλι (αγγεία και νεύρα) βρίσκεται πλάγια και άνω, μακριά από τη θέση που τοποθετείται η ταινία, με αποτέλεσμα η μέθοδος αυτή να είναι ασφαλής (δεν κινδυνεύουν αγγεία, νεύρα, έντερο, κύστη).
Τα αποτελέσματα της μεθόδου που έχουν δημοσιευτεί δείχνουν 92% θεραπεία, 8% βελτίωση, καμία αποτυχία.Ανάλογα με το είδος της ακράτειας επιλέγεται και η κατάλληλη θεραπεία που μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική (γυμναστική των μυών του πυελικού εδάφους, ασκήσεις Kegel, επανεκπαίδευση της κύστης, φαρμακευτική θεραπεία, ελάχιστα επεμβατική μέθοδος τοποθέτησης κολπικής ταινίας ελεύθερης τάσης).

04/02/2018

Βαζεκτομή-Ανδρική αντισύλληψη:

Είναι η απολίνωση των σπερματικών πόρων (στον άνδρα), και αποτελεί την καλύτερη μέθοδο αντισύλληψης. Με την επέμβαση αυτή, που διαρκεί περίπου 20-30 λεπτά και γίνεται με τοπική αναισθησία, διακόπτεται η μεταφορά του σπέρματος από τους όρχεις στον προστάτη. Κατά την εκσπερμάτιση υπάρχει σπερματικό υγρό αλλά δεν υπάρχουν σπερματοζωάρια.
Η ποσότητα του υγρού της εκσπερμάτισης δεν επηρεάζεται.
Δεν επηρεάζονται οι ορμόνες, η σεξουαλική επιθυμία, ούτε η στύση στον άνδρα.
Τα ποσοστά επιτυχίας πλησιάζουν το 100%. Ο έλεγχος της επιτυχίας γίνεται με 2 σπερμοδιαγράμματα (12 και 16 εβδομάδες μετά το χειρουργείο).
Η ανάρρωση είναι γρήγορη και ο ασθενής επιστρέφει σπίτι του 1-2 ώρες μετά το χειρουργείο.

13/12/2017

Πρόπτωση πυελικών οργάνων: Ορθοκήλη - Κυστεοκήλη

Η πρόπτωση των πυελικών οργάνων είναι μια πάθηση που, αν και δεν απειλεί τη ζωή, επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητά της. Υπολογίζεται ότι μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της ζωής της έχει περίπου 10% πιθανότητες να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Η πρόπτωση αν μείνει χωρίς θεραπεία τείνει με την πάροδο του χρόνου να χειροτερεύει. Πλέον υπάρχουν συντηρητικές μέθοδοι αντιμετώπισης οι οποίες μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα. Αλλά, ακόμα και στην περίπτωση που το χειρουργείο είναι μονόδρομος, οι σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισης είναι ελάχιστα επεμβατικές, ανώδυνες και ασφαλείς.
Η σεξουαλική δραστηριότητα επανέρχεται πλήρως εφόσον γίνει σωστή ανατομική αποκατάσταση της χαλαρότητας του κόλπου από εξειδικευμένο γιατρό.
Η πρόπτωση των πυελικών οργάνων οφείλεται σε χαλάρωση ή εξασθένηση των μυών και των συνδέσμων που στηρίζουν τη μήτρα και τον κόλπο. Εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, ανάλογα με το όργανο που επηρεάζεται:

1. Κυστεοκήλη
Εμφανίζεται όταν χαλαρώνει η στήριξη μεταξύ του κόλπου και της ουροδόχου κύστης, με αποτέλεσμα η τελευταία να προβάλει στον κόλπο. Μικρού βαθμού κυστεοκήλη μπορεί να μην είναι αντιληπτή από την ασθενή, ενώ μεγάλου βαθμού κυστεοκήλη μπορεί να σχετίζεται με ακράτεια ούρων είτε με προβλήματα στην ούρηση.
2. Ορθοκήλη
Συμβαίνει ό,τι ακριβώς και με την κυστεοκήλη με τη διαφορά ότι αντί για την ουροδόχο κύστη, στον κόλπο προβάλλει το κατώτερο τμήμα του εντέρου, δηλαδή το ορθό. Όταν η ορθοκήλη είναι μεγάλου βαθμού μπορεί να προκαλεί δυσκολίες στην αφόδευση.
3. Εντεροκήλη
Αποτελεί μια μορφή πρόπτωσης των πυελικών οργάνων όπου το λεπτό έντερο πιέζει το ανώτερο τοίχωμα του κόλπου με αποτέλεσμα αυτό να προβάλλει.

Καταστάσεις που προδιαθέτουν στην πρόπτωση των πυελικών οργάνων:

1. Οι πολλαπλές φυσιολογικές γέννες.
2. Το αυξημένο βάρος γέννησης του μωρού.
3. Η διάρκεια και η δυσκολία του φυσιολογικού τοκετού.
4. Η χρήση εργαλείων για την έξοδο του μωρού από τον κόλπο.
5. Η παχυσαρκία.
6. Η απώλεια των φυσιολογικών ορμονών με την αύξηση της ηλικίας.
7. Η βαριά σωματική εργασία.
8. Αιτίες χρόνιου βήχα όπως το κάπνισμα ή αλλεργίες.
9. Η χρόνια δυσκοιλιότητα.
10. Γενετικοί παράγοντες.
11. Η χειρουργική αφαίρεση της μήτρας (υστερεκτομή) μπορεί, επίσης, να επιδεινώσει την κυστεοκήλη.

Πρόπτωση πυελικών οργάνων - συμπτώματα:

Τα συμπτώματα της πρόπτωσης των πυελικών οργάνων ποικίλουν σε βαρύτητα, ανάλογα με το είδος και τον βαθμό της πάθησης. Στις ήπιες περιπτώσεις, συχνά δεν εκδηλώνονται συμπτώματα, ενώ σε πιο σοβαρές καταστάσεις συνήθως η συμπτωματολογία εμφανίζεται εντονότερα μετά από έντονη σωματική δραστηριότητα ή ύστερα από παρατεταμένη ορθοστασία λόγω της πίεσης που ασκείται στους μύες της περιοχής από την βαρύτητα:
1. Αίσθηση πίεσης, πόνου ή πληρότητας στον κόλπο.
2. Αίσθηση ότι κάτι «προεξέχει» από τον κόλπο.
3. Δυσκολία στην ούρηση ή συχνουρία ή ακράτεια ούρων.
4. Δυσφορία στην βουβωνική χώρα ή χαμηλά στην πλάτη.
5. Μειωμένη σεξουαλική διέγερση και απόλαυση ή το σεξ είναι επώδυνο.

Η διάγνωση της πρόπτωσης των πυελικών οργάνων γίνεται με την γυναικολογική εξέταση, κατά την οποία μπορεί να εξακριβωθεί το είδος και ο βαθμός της πρόπτωσης. Επίσης, χρήσιμες πληροφορίες δίνει και το πλήρες ιστορικό. Σε κάποιες περιπτώσεις ενδέχεται να γίνουν εξετάσεις για το ουροποιητικό σύστημα (ουροδυναμικός έλεγχος, υπέρηχοι, κ.τ.λ).

Αντιμετώπιση της πρόπτωσης:

Οι μη επεμβατικές μέθοδοι ενδείκνυνται στις περιπτώσεις γυναικών με ήπιας μορφής πρόπτωση ή όταν η ασθενής δεν μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για διάφορους λόγους (π.χ. μεγάλη ηλικία, επιβαρυμένη κατάσταση υγείας κ.τλ), και είναι οι ακόλουθες:
1. Φυσικοθεραπεία πυελικού εδάφους: Περιλαμβάνει ασκήσεις για την ενδυνάμωση των μυών της περιοχής, εμποδίζοντας έτσι την επιδείνωση της πρόπτωσης. Παράλληλα, συμβάλλει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ακράτειας ούρων, που μπορεί να συνυπάρχουν με την πρόπτωση.
2. Κολπικοί πεσσοί: Πρόκειται για μια συσκευή που εισάγεται στον κόλπο με στόχο την στήριξη του οργάνου που έχει υποστεί την πρόπτωση. Η θεραπεία ενδείκνυται ως μια προσωρινή λύση πριν το χειρουργείο ή σε γυναίκες που δεν μπορούν να χειρουργηθούν καθώς και σε γυναίκες προχωρημένης ηλικίας που δεν είναι σεξουαλικά δραστήριες.
3. Θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης: Αφορά τις γυναίκες που βρίσκονται μετά την εμμηνόπαυση. Η θεραπεία ενισχύει τα τοιχώματα του κόλπου και συμβάλλει στην βελτίωση της κατάστασης των ιστών που έχουν υποστεί χαλάρωση, με αποτέλεσμα να περιορίζονται τα ενοχλητικά συμπτώματα της πρόπτωσης.

Χειρουργική επέμβαση:
Η θεραπεία της κολπικής χαλάρωσης και της πρόπτωσης της μήτρας είναι κυρίως χειρουργική. Τα τελευταία χρόνια οι χειρουργικές μέθοδοι έχουν γίνει ελάχιστα επεμβατικές ενώ για την βελτίωση του αποτελέσματος έχει προταθεί η χρήση ειδικών πλεγμάτων. Η θεραπεία εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία και τη φυσική κατάσταση της ασθενούς, τον τύπο και τον βαθμό της πρόπτωσης. Η χειρουργική αποκατάσταση είναι μια ασφαλής διαδικασία, η οποία απαιτεί ελάχιστες ώρες ή μέρες νοσηλείας και παρέχει τη δυνατότητα στην ασθενή να επιστρέψει στις φυσιολογικές της δραστηριότητες μέσα σε 2-3 εβδομάδες. Μάλιστα από την πρώτη εβδομάδα η ασθενής αισθάνεται ότι μπορεί να επανέλθει πλήρως στις καθημερινές της δραστηριότητες.

Κυστεοκήλη: Ανάλογα με τον τύπο και τον βαθμό της, η κυστεοκήλη μπορεί να αποκατασταθεί είτε με διακολπική επέμβαση (πρόσθια κολποραφή, κατά την οποία ενισχύεται τμήμα του κόλπου ώστε η κύστη να «σηκωθεί» στην αρχική της θέση), είτε λαπαροσκοπικά, είτε με τη χρήση πλέγματος.
Ορθοκήλη: Αποκαθίσταται με διακολπική επέμβαση (οπίσθια κολποραφή) ή με πλέγμα.
Πρόπτωση μήτρας: Δεν απαιτείται πάντοτε αφαίρεση της μήτρας, καθώς οι σύγχρονες λαπαροσκοπικές τεχνικές και η χρήση πλεγμάτων στηρίζουν τη μήτρα σε νεαρές γυναίκες που δεν επιθυμούν την αφαίρεση του οργάνου. Στις περιπτώσεις που η μήτρα πρέπει να αφαιρεθεί, αυτό μπορεί να γίνει διακολπικά, ενώ ταυτόχρονα γίνεται και πλαστική επέμβαση στον κόλπο για την ανατομική του στήριξη.

10/07/2017

Καρκίνος του προστάτη:

Ο καρκίνος του προστάτη είναι από τους συχνότερους καρκίνους στους άντρες. Η πάθηση δεν δίνει κανένα σύμπτωμα στα αρχικά στάδια, όπου η νόσος είναι αντιμετωπίσιμη. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση γίνεται μόνο με τον ετήσιο προληπτικό έλεγχο.

Διάγνωση:

Η πρόληψη βασίζεται σε μία απλή εξέταση αίματος (PSA). Σε ηλικίες κάτω των 50 ετών, δεν χρειάζεται, αφού ο καρκίνος του προστάτη είναι σπάνιος σε νεότερους άντρες. Μόνο εάν κάποιος συγγενής πρώτου βαθμού (πατέρας, αδελφός ή τα αδέλφια των γονέων) έχει διαγνωστεί με καρκίνο προστάτη, η εξέταση του PSA έχει νόημα σε ηλικία 40-50 ετών. Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται ανεξάρτητα από συμπτώματα. Τα αυξημένα επίπεδα PSA μπορεί να οφείλονται στον προστατικό καρκίνο, αλλά μπορεί επίσης να σχετίζονται με καλοήθη υπερτροφία προστάτη ή ακόμη και με ουρολοίμωξη ή φλεγμονή του προστάτη (προστατίτιδα). Για τον λόγο αυτόν, πρόσθετες εξετάσεις και ιδιαίτερα η δακτυλική εξέταση του προστάτη είναι πάντα απαραίτητες. Η εξέταση PSA σε ορισμένες περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη δείχνει χαμηλές τιμές (περίπου το 1% των καρκίνων).
Δεν υπάρχει κάποια τιμή PSA που να διαχωρίζει το φυσιολογικό από το παθολογικό. Παρόλο που τιμές κάτω από 3 ng/ml θεωρούνται φυσιολογικές, θα πρέπει να τονιστεί ότι οι τιμές αυτές είναι ενδεικτικές και δεν αποκλείουν καρκίνο. Άντρες, με τιμές PSA πάνω από 10 ng/ml έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να διαγνωστούν με καρκίνο και η βιοψία ενδείκνυται, εκτός αν πρόσφατα είχαν ουρολοίμωξη. Η ηλικία παίζει, επίσης, καθοριστικό ρόλο στην εκτίμηση του ασθενή. Για παράδειγμα, ένας ασθενής 80 ετών με τιμή PSA 2 ή 3 ng/ml, έχει πρακτικά μηδενικές πιθανότητες να πεθάνει από καρκίνο προστάτη, άρα ο επανέλεγχος είναι μάλλον άσκοπος. Σημαντική εξέταση είναι η δακτυλική εξέταση του προστάτη από τον πρωκτό. Αυτή η εξέταση δίνει πληροφορίες για το μέγεθος του αδένα και την πιθανότητα παρουσίας φλεγμονής. Μετά την εξέταση αυτήν, ο ουρολόγος θα κρίνει εάν ενδείκνυται η λήψη βιοψιών.

Βιοψία προστάτη:

Γίνεται με τη χρήση ειδικών υπερήχων με ειδική κεφαλή (διορθική), που εισάγεται από τον πρωκτό και απεικονίζει τον αδένα στην οθόνη. Με τη χρήση λεπτής και μακριάς βελόνας, παίρνονται μικρές ποσότητες ιστού από διαφορετικές περιοχές του προστάτη, με τοπική αναισθησία.

Ultrasound BK Flex Focus 500:

Στο ιατρείο μας υπάρχει εγκατεστημένο το σύστημα υπερηχοτομογραφίας του Δανέζικου οίκου BK Medical Flex FOCUS 500. Το σύστημα αυτό έχει ηχοβολέα ταυτόχρονης απεικόνισης σε πραγματικό χρόνο δύο διαγνωστικών επιπέδων (οβελιαίο - εγκάρσιο) και έτσι προσφέρει μια από τις καλύτερες εμπειρίες απεικόνισης του προστάτη. Είναι κατάλληλο για διορθική χαρτογράφηση του προστάτη αδένα και στοχευμένη βιοψία.

ΕΝΤΟΠΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ: θεραπευτικές επιλογές

1.Ενεργητική παρακολούθηση/επιτήρηση
2. Χειρουργική (ριζική προστατεκτομή)
3. Ακτινοθεραπεία (βραχυθεραπεία και εξωτερική)
Ενεργητική παρακολούθηση/επιτήρηση σημαίνει συχνός έλεγχος ( 3 με 6 μήνες), και συνιστάται σε ασθενείς συνήθως μεγάλης ηλικίας με ένα μικρό όγκο που δεν είναι πολύ επιθετικός ή σε ασθενείς με μικρό προσδόκιμο επιβίωσης εξαιτίας άλλων σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Χειρουργική θεραπεία, δηλαδή ριζική προστατεκτομή μπορεί να γίνει είτε ανοικτά (με τομή) είτε ενδοσκοπικά (λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά). Το ογκολογικό αποτέλεσμα είναι ίδιο.
Η ακτινοθεραπεία του προστάτη στοχεύει στη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων και διακρίνεται στην εξωτερική ακτινοβολία και στη βραχυθεραπεία. Πολλές φορές, τα 2 αυτά είδη ακτινοβολιών χρησιμοποιούνται συνδυαστικά.

ΜΗ ΕΝΤΟΠΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ: θεραπευτικές επιλογές

Α) Ορμονοθεραπεία
Στόχος της ορμονοθεραπείας είναι να σταματήσει την παραγωγή της τεστοστερόνης ή να την εμποδίζει να φτάσει στον προστάτη. Η ανάπτυξη τόσο των υγιών όσο και των καρκινικών κυττάρων του προστάτη εξαρτάται από την παρουσία της τεστοστερόνης. Αν δεν υπάρχει τεστοστερόνη, τα καρκινικά κύτταρα πεθαίνουν ή αναπτύσσονται πολύ αργά. Η ορμονοθεραπεία έχει κάποιες παρενέργειες, οι οποίες συνήθως είναι καλά ανεκτές. Ενδεικτικά, οι πιο συχνές είναι η στυτική δυσλειτουργία, εξάψεις, οστεοπόρωση, μειωμένη ερωτική επιθυμία και αύξηση του σωματικού βάρους. Όταν χορηγείται για πολλά χρόνια, αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου.
B) Χημειοθεραπεία
Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται, όταν πλέον τα καρκινικά κύτταρα αποκτήσουν αντοχή στην ορμονοθεραπεία. Η νόσος σε αυτό το στάδιο είναι προχωρημένη και υπάρχουν μεταστάσεις στα οστά με πόνους. Σε αρρώστους με προχωρημένη όμως νόσο, είναι χρήσιμη, τόσο για την παράταση της ζωής όσο και για τη μείωση του πόνου στα οστά. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να συνδυαστεί με εξωτερική ακτινοβολία στα σημεία των οστών όπου υπάρχει έντονος πόνος. Τα φάρμακα που χορηγούνται, σήμερα, έχουν μικρότερη τοξικότητα συγκριτικά με τα παλιότερα, και οι ασθενείς τα ανέχονται σχετικά καλά.

Dr. Costas Philippou MD, Urologist-Andrologist

19/10/2019

20/01/2019

14/11/2018

19/10/2018

12/06/2018

03/06/2018

01/04/2018

05/03/2018

04/02/2018

13/12/2017

10/07/2017

Address

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Share

Category