27/10/2025
Είναι βαθειά κάποιων οικογενειών η άρνηση, που ναι μεν ξεκινούν την παρέμβαση και αποθεώνουν τον θεραπευτή για τη βοήθεια που λαμβάνει το παιδί τους, όταν όμως εκείνο βρεθεί στάσιμο ή παρουσιάσει αργή εξέλιξη μετά από μια ραγδαία βελτίωση, αρνούνται να το δεχτούν, και φταίνε όλοι οι γύρω.
Εκείνη είναι και η λεπτή γραμμή που ο ίδιος ο γονέας σταματά να παρέχει βοήθεια στο παιδί του, πιστεύοντας πως φταίει ο δάσκαλος, ο λογοθεραπευτής, η εργοθεραπεύτρια και γενικότερα όλοι οι γύρω.
Αυτο είναι που πληγώνει βαθειά κάποιους από εμάς, γιατί τα αγαπάμε τα παιδιά μας και έχουμε δώσει τον καλύτερο εαυτό μας για εκείνα και νιώθουμε την αδικία κάπως παραπάνω από όσο θα έπρεπε..
Όχι για εμάς.
Για εκείνα.
Όταν όμως η οικογένεια αναγνωρίζει πραγματικά τις δυσκολίες του παιδιού και τις αποδέχεται, τότε είναι που το παιδί σημειώνει πρόοδο.
Είναι εκείνη η οικογένεια που όσο και αν κουράζεται συνεχίζει , μαζι με τον θεραπευτή, δίπλα σε αυτόν, και όχι απέναντι του, να δίνει ό,τι έχει και δεν έχει από ενέργεια και χρόνο, γιατί η πρόοδος είναι εκεί μπροστά στα μάτια του
Γιατί τα μικρά είναι που μετράνε και οφείλουμε να τα αναγνωρίζουμε γιατί κάποια μικρά στοματάκια και μυαλουδάκια, κόπιασαν πολύ για αυτά τα βήματα!
Θα μου πεις που κολλάει η αλυσίδα τροφίμων σε όλα αυτά;
Είναι από τα μεγαλύτερα βήματα αυτές οι αλυσίδες, εκεί κολλάει!
Εμπεριέχουν τεράστια μικρούτσικα βήματα που κρίκο με κρίκο οδηγούν στην εξέλιξη, και εγώ είμαι περήφανη για αυτά τα παιδιά και για αυτούς τους γονείς!
(Ξέρετε εσείς 💜)
Ειρήνη 💜