17/05/2025
A mendoni se ekziston morali i dyfishtë edhe në martesë ashtu si edhe në shumë marrëdhënie të tjera ndërnjerëzore? Si fëmijë kisha dëgjuar nga gjyshi se „Xheneti i kësaj dynjaje është nafaka e mirë“”, ndërsa nga gjyshja kisha dëgjuar se “Dy anmiq e nojn kryet ne një jastak”, mirëpo gati kurrë nuk kam dëgjuar është martesa ajo që do duhej të jetë e shenjtë por gjithmonë na është ngulitur në mendje se familja është e shenjtë!
Por, burimi i një familje a nuk është martesa? Siç duket në rregullat tradicionale ndoshta nuk kemi qenë të drejtë por së paku të sinqertë kur predikojmë se familja ēshtē mbi të gjitha! Ajo familja që kornizat kurrë nuk i ka pasur në dysh, por në një shkallë deri në 10! A mbrohet, miratohet, vendoset, preferohet, por edhe shkatërrohet ende në shoqërinë tonë martesa pikërisht nga familja, sepse familja është mbi të gjitha, apo sepse familja është e vetmja që ta donë të mirën dhe për këtë ti as që “dyshon” në vlerat e partnerit/ es ku që në fillim e ndjenë që të irritojnë ?! E çuditshme kjo normë edukative sepse kjo pastaj shtyn shumë djem dhe vajza të martohen për të bërë familjen të lumtur, të pasur, me status, me letra, por para se gjithash që familja dhe farefisi të mund të mburren me dhëndrin apo nusen e tyre!
Sipas psikologjisë nderdija jonë luan një rol të madh në zgjedhjen e partnerit, ku në shumicën e rasteve martesa pastaj pasqyron ose riprodhon dinamika të pavetëdijshme të njohura që nga fëmijëria jonë, si për të mirë e si për të keq! Mos e zgjedh partnerin që duket bukur vetëm për syrin por zgjedh atë që ta qetëson shpirtin, ai që të respekton dhe nuk të paragjykon kur t'i nuk je gjithmonë ajo gruaja që ai ka paramenduar, zgjedh atë që të "dëgjon" edhe kur je e heshtur, zgjedh atë që të qëndron pranë jo vetëm kur ka epsh për të bërë dashuri por edhe atëherë kur me ju të dy jo gjithçka shkon mirë. Zgjedh atë që prioritet është familja që me ty do krijoi, e jo ajo që e formoi por në asnjë mënyrë atë ta nënvlerësoj.
Dashuria e vërtetë nuk është përrallë, e as vetëm lule e fjalë. Dashuria në martesë zhvillohet dhe thellohet më kohën, është edhe sakrificë, është punë, është pasion, është shpesh edhe pishman, është një ndjenjë romantike në fillim por kërkon respekt që të qëndroj deri në mbarim. Është shtylla e një marrëdhënie që bazamenti do ndërtuar mbi komunikim të hapur, mirëkuptim, durim dhe falje, ndjeshmëri të ndërsjellët dhe përkujdesje emocionale e shpirtërore për një jetë të tërë!
Zgjedhja e partnerit është vendimi më i rëndësishëm i jetës tënde, vendim ky që do duhej marrë jo për interes, por me parime për vlerë dhe progres. Vendim që ndikon jo vetëm në lumturinë tënde por edhe në suksesin, shëndetin dhe mirëqenien tënde të përgjithshme. Prandaj dëgjoje zemrën, por mos e harro edhe mendjen!
Ne dimë të duam shumë si shoqëri, por të flasim hapur për problemet në një martesë na vjen mërzi! Ti edukojmë brezat e ri se martesa është hap që merret vetëm nga ti, pa ndikim, pa imponim, se nëse martohesh me këtë apo atë ja jep bregut dhe siguron ardhmërinë! Se martesa nuk është as garë klikimesh në rrjetet sociale por është projekti më i bukur për dy të rinjë, që vendosin pa interesa materiale, pa neglizhime në gjini të fillojnë të rriten, e të formohen për vete, për fëmijë sepse vetëm kështu mund te zhvillohemi si njerëz të denjë dhe vlera shpirtërore si shoqëri!
PS: E kjo vlen për dy gjinitë!
