11/04/2025
I first read “Waking Up in a New World” in the middle of my own chaos—
when life had brought me to my knees,
and I had just begun to ask life’s big questions.
Since then, I’ve read it again and again.
Each time, something new speaks to me.
Each time, I see myself differently.
And now, here I am again,
feeling the pull to read it once more.
Because something in me still needs to remember.
From that quiet space, these words poured through me:
I dream of a world where love is eternal.
Where, as parents—by blood or by heart—
we choose not to pass on the weight of our wounds.
Where we lay down generations of inherited pain,
and turn our suffering into love,
into awareness.
For our children.
And for the world they will grow in.
Love. Peace. Stillness.
Always.
این متن “بیدار شدن در دنیای جدید” رو چندین سال پیش خونده بودم، در حالیکه در بحرانی ترین وضعیت خودم بودم و شروع کرده بودم به سوال پرسیدن از خودم و معنای زندگی!
طی این سالها بارها خوندمش، و هر بار حس و دیدگاه جدیدی رو ازش گرفتم.
و الان در این نقطه از زندگیم دوباره بهش رجوع کردم و احساس کردم که چقدر نیاز دارم به خوندن دوباره و دوباره اش!
و در پس خوانش این متن، این نوشته ها در من جاری شد:
جهانی رو آرزو میکنم که در اون عشق یک وجود نامتناهیست… جاییکه که به عنوان والد (نه صرفاً ژنتیکی) تصمیم میگیریم به زمین بگذاریم زخم و ترومای چندین ساله اجدادی مان را، و دردهایمان را نه به نفرت، بلکه به عشق و آگاهی تبدیل سازیم!
به خاطر فرزندانمان و برای آینده!
عشق، صلح، آرامش🤍✨
#یوگا #یوگالندن #یوگافارسی
