Renata Joanna Bury-psychoonkolog-online

25/07/2025

Więź matki i córki jest jedną z najgłębszych, jakie można doświadczyć. Zbudowana z codziennych rozmów, spojrzeń, wspólnych chwil, trudnych emocji i bezwarunkowej miłości.

Przychodzi jednak taki moment, kiedy ich drogi zaczynają się rozchodzić. Dorosłość, nowe miejsca, decyzje, wybory... To, co było codziennością, staje się wspomnieniem. Ale to nowe nie musi być gorsze. Może być inne – dojrzalsze, bardziej świadome, wolne, ale nadal pełne czułości.

To od nich zależy, czy mimo dzielącej ich odległości – tej fizycznej czy emocjonalnej – bliskość pozostanie. Czasem wystarczy jeden telefon, jedno "myślę o Tobie", jedno "jestem".

Najtrudniej jest wtedy, gdy więź zostaje przerwana przez śmierć jednej z nich. Gdy nie ma już możliwości, by zadzwonić, przytulić, przeprosić, podzielić się radością. Wtedy pozostaje żal, tęsknota i niespełniona potrzeba obecności.

Jeśli to nie śmierć rozdziela matkę i córkę, to wciąż jest przestrzeń, by budować tę bliskość – może już inną, dojrzalszą, spokojniejszą, ale nadal piękną.
Warto to docenić. Bo póki możemy do siebie zadzwonić, przytulić się, pokłócić i pogodzić – wciąż mamy coś bezcennego.

19/07/2025

Śmierć to ostatnie zadanie, jakie mamy do wykonania w życiu.
Nie da się go odłożyć na później.
Nie da się go zlecić komuś innemu.
To moment, przez który każdy z nas musi przejść sam – nawet jeśli jesteśmy otoczeni bliskimi, trzymani za rękę, wspierani.

To trudna, ale i głęboko ludzka prawda:
nikt nie umrze za nas, tak jak nikt nie przeżyje za nas naszego życia.

Dlatego warto zadawać sobie pytania – nie po to, by się bać, ale by żyć pełniej:

Czy żyję tak, jak naprawdę chcę?
Czy mam coś do dokończenia, do powiedzenia, do wybaczenia?
Czy buduję życie, z którym – kiedy nadejdzie ostatnie zadanie – będę mógł/mogła się pożegnać spokojnie?

To nie jest łatwa refleksja.
Ale może właśnie dzięki niej łatwiej będzie żyć naprawdę.

17/07/2025

Joanna Kołaczkowska była (i dla wielu nadal będzie) wyjątkową postacią polskiej sceny kabaretowej. Jej talent, poczucie humoru i autentyczność poruszały i rozśmieszały całe pokolenia.
W obliczu takiej straty wiele osób czuje żal, ale i potrzebę zatrzymania się, spojrzenia na swoje życie inaczej – głębiej.

Wraca pytanie: czy to, jak żyję, ma dla mnie sens?
Czy mówię ludziom, że ich kocham?
Czy mam odwagę odpuszczać, gdy coś nie moje – i sięgać po to, co naprawdę chcę przeżyć?

Nie wiemy, ile mamy czasu.
Ale mamy dziś.
I możemy żyć pełniej – z czułością,
z odwagą, z wdzięcznością.
Nie na pokaz. Dla siebie.

Bo życie na maksa… nie musi być głośne. Może być prawdziwe.

30/06/2025

Mimo hejtu w komentarzach trzeba wciąż edukować

Wykorzystują nasz lęk przed kleszczami i wmawiają choroby, których nie mamy. Sprawdziliśmy, jak zarabia się na strachu przed kleszczami i boreliozą.

25/06/2025

Dziś, 25 czerwca 2025 r., o 08:31 czasu polskiego z Przylądka Canaveral wystartowała rakieta Falcon 9, zabierając na orbitę prywatną misję Axiom-4. W jej załodze jest pierwszy od czasów Mirosława Hermaszewskiego polski astronauta – Sławosz Uznański-Wiśniewski, który spędzi nadchodzące dwa tygodnie na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, realizując eksperymenty dotyczące promieniowania kosmicznego. Towarzyszą mu weteranka NASA Peggy Whitson (dowódczyni), pilot Shubhanshu Shukla z Indii i węgierski inżynier Tibor Kapu. Cała czwórka poleciała dzięki współpracy NASA i firmy Axiom Space, która otwiera drogę do przyszłych, komercyjnych stacji orbitalnych.

Czy patrząc na ich lot, możemy poczuć, że nasze ziemskie zmagania – z żalem, tęsknotą, codziennym trudem – też mają w sobie kosmiczny wymiar?
Tak. Bo doświadczenia, choć tak bardzo
„tu i teraz”, osadzają nas w historii większej niż pojedynczy moment.

"W próżni gwiazd płyniemy, jak łza w bezkresnej ciszy,
Miłość wciąż świeci, gdy czas swój alfabet pisze.
Choć ból jest orbitą, niech nie przykuje Cię mrok,
Bo wieczność nas niesie – to wspólny jest krok."

Jeśli dziś Twoje serce krąży wokół straty, pamiętaj: tak jak Falcon 9 wyniósł polskiego badacza ku stacji, tak i Twoje emocje mogą znaleźć bezpieczną trajektorię.

23/06/2025

Dla Tych, których już z nami nie ma – w Dzień Ojca

Dziś myślimy o ojcach.
O tych, których możemy przytulić, zadzwonić, zapytać: „Jak się masz?”.
Ale też – o tych, których już nie ma.

Dla wielu to dzień z pustką. Z ciszą zamiast głosu.
Z pytaniami, które nigdy nie znajdą odpowiedzi.
Z wdzięcznością, która nie może być już wypowiedziana wprost.

Jeśli Twój Tata odszedł – nie jesteś sam, nie jesteś sama.
Twoja miłość nie zniknęła. Ona nadal żyje – w Tobie.
W Twojej pamięci, w gestach, w słowach, które po Nim zostały.

Możesz dziś zapalić świeczkę.
Napisać list, którego nie wyślesz.
Wspomnieć dobre chwile.
Pozwolić sobie na łzy – jeśli przychodzą.

Dzień Ojca może boleć.
Ale może być też czułym wspomnieniem.
Zatrzymaniem się. Uhonorowaniem.

Dla wszystkich, którzy dziś tęsknią –
niech ten dzień będzie dokładnie taki, jakiego potrzebujecie.
Z przestrzenią na smutek.
Z miejscem na miłość.
Z czułością dla siebie.

22/06/2025

WAKACYJNE WSPOMNIENIA POTRAFIĄ RANIĆ.
Czasem to drobiazgi. Zapach kremu do opalania. Piosenka z radia. Widok pary trzymającej się za ręce na deptaku.

I nagle wraca wszystko.
Bo przecież latem było Wasze morze.
Wasza kawa na balkonie.
Wasz wspólny śmiech.

Wakacje potrafią rozdrapać rany, które były już lekko zabliźnione. I to boli.
Nie jesteś przewrażliwiony/a. To normalne.

Nie da się wyłączyć wspomnień. Ale można je zauważyć. Dać im miejsce. I zadbać o siebie na tyle, na ile się da. Czasem to oznacza zatrzymać się. Czasem popłakać. Czasem poszukać wsparcia.

13/06/2025

Gdy wszyscy się cieszą, a Ty nie masz siły.

Lato.
Wszyscy wokół planują wyjazdy, wrzucają zdjęcia znad morza, grillują w ogrodzie.
A Ty?
Może ledwo wstajesz z łóżka.
Może wszystko przypomina Ci, kto odszedł.

I wiesz co? To w porządku.
To nie Twoja wina, że nie umiesz się cieszyć. Żałoba nie zna kalendarza.

Nie musisz niczego udowadniać. Nie musisz "nadrabiać wakacji". Masz prawo czuć to, co czujesz

10/06/2025

Kilka dni temu rozmawiałam z panią Basią, która straciła męża w grudniu.
Powiedziała:
„Wszyscy się cieszą na lato, a ja mam ochotę zasłonić rolety i przespać te dwa miesiące. To były nasze wakacje. 🏖
Teraz wszystko boli.”

Wakacje – czas, który potrafi szczególnie boleć tych, którzy zostali sami.

Gdy wszyscy wokół planują wyjazdy, rodzinne spotkania, chwile beztroski i odpoczynku… Ty możesz czuć coś zupełnie innego.

Tęsknotę. Pustkę. Poczucie niesprawiedliwości.

Bo może to właśnie latem zwykle jechaliście razem nad morze.🌊
Może razem grillowaliście w ogrodzie🍒 Może właśnie w wakacje wszystko przypomina Ci, że już nic nie będzie tak samo.

🏖Wakacje potrafią wyjątkowo mocno przypomnieć o stracie.
Podczas gdy świat pędzi i wrzuca zdjęcia znad morza, Ty możesz czuć pustkę, smutek albo nawet złość.
I to jest w porządku.
Naprawdę.

Twoja żałoba nie zna kalendarza. Ona po prostu jest.

Jeśli czujesz, że jest ciężko – odezwij się.
Pomagam ludziom oswajać życie po stracie.
Czasem wystarczy rozmowa, żeby ulżyło choć trochę.
📩
psychoonkolog.online@gmail.com

30/05/2025

Te wybory to nie tylko polityka.
To decyzja o tym, czy Polska będzie nowoczesnym, otwartym krajem.
Czy będzie miejscem, w którym nasze dzieci będą mogły żyć bez strachu.
Zwracam się do Was – do mam.
Zastanówcie się przez chwilę…

Czy chcecie, żeby Wasze córki były zmuszane do rodzenia dzieci z wadami letalnymi, cierpiąc fizycznie i psychicznie?
Co, jeśli Wasz syn kiedyś powie, że jest gejem?
Albo córka zakocha się w imigrancie?

Czy chcecie, żeby bali się mówić prawdę o sobie?
Żeby byli wykluczani, obrażani, traktowani jak obcy we własnym kraju?
To nie jest żadna abstrakcja.
To się dzieje. Już teraz.

A wybory w niedzielę zdecydują, czy to będzie nasza codzienność – czy ją zatrzymamy

Ja głosuję na Rafała Trzaskowskiego.
Bo chcę Polski, w której moje (i Twoje) dzieci będą mogły żyć z podniesioną głową, w wolności, z szacunkiem.
Nie bądźmy obojętne.
W niedzielę idźmy na wybory.
To naprawdę ważne. Dla nas i dla naszych dzieci.

30/05/2025

Chcę wierzyć, że jednak rozum zwycięży🇵🇱

Karol Nawrocki nie tylko nie tonie, on płynie po zwycięstwo. "Jak to możliwe?", "Po tym wszystkim?", "Taki człowiek?" – dziwią się jego przeciwnicy. Zapominają, że tożsamość bije fakty, a emocje...