Kida na szlaku

16/05/2024

Amen

03/05/2024

"Jeśli kiedyś zapomnisz
Jeśli kiedyś zapomnisz
Jaką siłę masz
Jakie piękno w sobie masz

To ja odwiedzę cię
I przypomnę ci
I przypomnę ci
Że siłę masz

To ja odwiedzę cię
I przypomnę ci
I przypomnę ci
Że piękno masz"

🙏💚💙💜🌼💪

21/04/2024

22/03/2024

Chociaż boimy się katastrof, to największym błędem jest pozostawanie na mieliźnie.
Dlaczego? Bo kiedy na niej jesteś wmawiasz sobie, że nie jest tak źle. Patrzysz z nieukrywaną satysfakcją na ludzi, którzy się rozbili i wydaje ci się, że jesteś w lepszej sytuacji.
Nie widzisz przy tym, że te osoby zawsze znajdują inny statek i w końcu obierają dobry kurs. Nie stoją w miejscu. Do czegoś dążą. Z przytupem idą przez życie i mają coraz więcej rzeczy, o których mogą mówić: przeżyłem, byłem, czułem.
Ty na swojej liście masz tylko jeden czasownik – „czekałem”, i jedno doświadczenie – stagnację. - Volantification

Dzień dobry Kochani ❤

17/03/2024

Dzisiaj zjadam słonia małymi łyżkami.

W zasadzie, w takim tempie będę go prawdopodobnie jadła przez miesiąc, a może i dłużej, ale niech tak będzie, to jest okej. Ważne, że słoń jest zjadany. Nie ważne jak szybko.

Nauczyłam się szanować potrzeby i możliwości swojego ciała.
Uwierzcie mi - nie jest to proces łatwy i szybki.
Nic nie przychodzi łatwo i szybko. Żadna zmiana.
Ale dzisiaj poczułam, że moje ciało mi ufa.
Po czterdziestu latach przymusu, niewoli, nakazów, zakazów i nieustannego bata nad głową, wreszcie czuję spokój.
I niesamowitą ulgę.

Jem słonia małymi łyżkami.

Mam rzeczy do zrobienia. Tych rzeczy jest dużo i są ważne. One zawsze są ważne. Ważniejsze od mojego samopoczucia... Ważniejsze ode mnie....? 🤔

Nie od dziś znam zasadę małych kroków.
"Lepiej zrobić trochę, niż nic."
"Doceń siebie za to, że posprzątałaś jedną szufladę, to nic, że nie miałaś siły uporządkować całej komody. To w porządku - zrobić trochę... Bo trochę, zawsze jest lepsze niż nic."
Od dwóch lat staram się robić tyle ile zdążę/dam radę i staram się nie wkurzać na siebie za to, że nie dałam rady zrobić więcej.

Staram się.

Choć nieustannie gdzieś z tyłu głowy złośliwy głosik powtarzał: "Też mi coś, mogłaś zrobić więcej! Wystarczy się postarać! Wystarczy się NIE LENIĆ!"

Ten głos sprawiał mi przykrość.
Odbierał motywację i ochotę do robienia czegokolwiek. Obierał mi siłę i sprawczość. Odbierał mi chęć do życia....
Sprawiał, że czułam się zmęczona, nawet kiedy nic nie robiłam. I wtedy szydził jeszcze bardziej, wytykając mi jak to się zmęczyłam nic-nie-robieniem.... Jaka jestem beznadziejna i nic nie warta....

Nic się nie zmienia z dnia na dzień.
Dwa lata zajęło mi uciszenie tego głosu.
I nie łudzę się, że pozbyłam się go na zawsze. Aż taką optymistką nie jestem....

Ale dzisiaj usłyszałam inny głos.
Głos, który pozwolił mi usiąść i odpocząć. Bez wyrzutów, szyderstw i poczucia winy.
A moje ciało - po kilku minutach odpoczynku - pozwoliło mi wstać i dalej robić rzeczy.....
"Dziękuję, że pozwoliłaś mi odpocząć - Powiedziało moje ciało. - Teraz możemy działać dalej. Mam w sobie jeszcze trochę energii i ufam, że kiedy tej energii zabraknie, znowu pozwolisz mi odpocząć i się zregenerować."

Posiedziałam chwilę pisząc to.
Teraz mogę wstać i zrobić dziś jeszcze coś pożytecznego...
W końcu słoń sam się nie zje!

Miłego dnia wam życzę 🥰☺️🫂
Zrób coś dobrego dla swojego ciała. Wsłuchaj się w jego potrzeby 😉
💪🙏🛀🛌🏃🚴🪂🔋⚡🧘‍♀️🧘

16/03/2024

Nie potrzebuję Cię, pragnę być z Tobą.
Nie mam pustych przestrzeni do zapełnienia, mam przestrzenie, którymi mogę się dzielić.
Nie oczekuję, że mnie uszczęśliwisz, chcę uśmiechać się twoją radością i sprawić, żebyś uśmiechała się moją.
Nie jestem twój a ty nie jesteś moja.
Jestem kompletny nawet bez ciebie, ty jesteś doskonała nawet beze mnie.
Nie umrę jeśli odejdziesz, a Ty nie przestaniesz być szczęśliwy, jeśli ja odejdę.
Nie obciążam Cię odpowiedzialnością za moje osobiste zadowolenie.
Witam Cię jako lustro i posłańca.
Nie przywiązuję się do Ciebie i nie pozwalam się przywiązać potrzebą bycia kochanym, strachem przed porzuceniem.
Nie jestem sam bez ciebie,a Ty nie jesteś zagubiona beze mnie.
Jesteśmy dwoma wspaniałymi i cennymi wszechświatami, kompletnymi, doskonałymi, które spotykają się, aby stworzyć nowe światy.
Nie zamknę drzwi i okien, żeby mieć Cię przy sobie, i nie pozwolę Ci ograniczać mojego lotu.
Szanuję Twoją wolność, wybierając moją każdego dnia.😀
Emanuela Pacifi

14/03/2024

Trauma zmienia nasze przyszłe reakcje.

W obliczu katastrofalnego wypadku na rowerze, naturalną odpowiedzią ochronną byłoby: nigdy więcej nie wsiadać na rower / mieć się na baczności przy innych rowerach.
Naturalną reakcją ciała na widok przypadkowych, ulicznych rowerów mogłoby być: przyśpieszone bicie serca, wzmożona potliwość, zamrożenie lub np. wycofanie się i zmiana kierunku spaceru.

W relacjach nie jest inaczej.
Po przeszłych doświadczeniach trudnej, zimnej, głęboko raniącej relacji, to czego się spodziewamy od innych, ale i to jak odpowiadamy na drugiego człowieka także jest ograniczone.
Naturalną strategią ochronną (by nie doświadczyć po raz kolejny bólu) może być: wycofywanie się z relacji i izolowanie, sabotowanie bliskości, chroniczny brak zaufania, kontrola i walka o władzę („tylko u władzy będę bezpieczny”), brak otwartości i dopuszczenia drugiego, niepotrzebowanie i nadmierna niezależność.

Nie ma znaczenia, czy zranienie było fizyczne czy psychiczne.
I jedno i drugie zmieni nasze reakcje, odpowiedzi oraz to czego się spodziewamy.
I jedno i drugie ograbi nas z elastyczności i wyboru odpowiedzi.

Bądź dla siebie wyrozumiały.
Reakcji z poziomu traumy nie skontrolujesz.
Możesz się nią jedynie zaopiekować.
Powoli. Teraz już krok po kroku.

❤️

08/03/2024

Kobiety.

Na chwilę opowiem Wam jedną historię mojej babci jej pięknej mądrości i siły. Kiedy jej syn popełnił samobójstwo z powodu nieudanej miłości. Tuż po jego pochowaniu podeszła do tej dziewczyny, która go odrzuciła i powiedziała: "Co było, to było. Trzeba żyć dalej" Jak wielkiego ducha potrzeba było. Babcia była prostą kobietą. Jakże mądrą.

Mój świat wypełniają kobiety i często są to kobiety wspaniałe. Mama i Sąsiadka -babcia. Moje babcie.

Dużo w tym temacie kobiet jest.

Dużo krzywdy i zdrady. Tej, która spotkała kobiety.
Ale też i tej, którą kobiety wyrządzają - matki synom, żony mężom. Nie chcemy na to patrzeć. Nie wolno. Nie tak się o kobietach mówi i myśli. Wiadomo kto świnia. Moja druga babcia mawiała, że mężczyznę można poznać, kiedy się go opije lub ogra w karty…coś w tym jest, ale też i ogromny brak zaufania i pogarda. I też wiem, czemu i to nie teraz do pisania.

Ale nie…Nie tylko tak jest.

W moim życiu dużo z powodu kobiet wycierpiałem. Sprawiło to, że nie byłem zbyt ufny w tej relacji z kobiecym. Niechętny. Może nawet pasywnie mściwy. „Nigdy nie dostaniesz mojego najlepszego” oczywiście niestety powinienem skończyć „mamo”

Ale też kobiety…uratowały mnie wiele razy - dobrocią serca, mądrością, która jest mi niedostępna, siłą gorąca i witalnej seksualności, która pojawia się kiedy są piękne otwarte (niekoniecznie w kochaniu się) i która sprawia, że chcę przenosić góry.

Kobiety wspierały moją drogę i są przyjaciółkami.
Moja oddechowa i Szamańska babcia dr Joy Manne, duchowa siła opiekuńcza Ewa Foley. Marta Grabowska, która przynosi siłę lojalnej przyjaźni.

Czasem wytwory mężczyzn, które pojawiają się w świecie dzieją się dzięki zasileniu płynącym od kobiet. Chciałbym, żeby to było uszanowane - ponieważ wówczas autorami dzieła są oboje, choć często mężczyzna w świecie zajmował bardziej widoczne miejsca.

I wiele mądrych kobiet z ich świętością energetyczną, mocą, jest wśród Praktyków Oddechu - jestem Wami zachwycony, zdumiony, uczę się Was i Waszych ran, ale też ogromnej siły odradzającej i piękna. Dzięki Wam widzę dobro kobiecości.

Na ostatnim wyjeździe do Kikowa asystowały po raz pierwszy same kobiety. Trochę się tego obawiałem. Okazało się to pięknym doświadczeniem wspólnej drogi i służby. Mógłbym każdej kobiecie podziękować za dar jej obecności w moim życiu. Za to, co wnosicie. Bez Was kobiety świat byłby pustszy, często głupszy i gorszy. Piękno kobiecej energii, serca i siła płynąca z ziemi i łona są dla mnie przejmującą tajemnicą. I ta relacja z Kobiecością i we mnie samym i spotkaniu z Wamim jest coraz bardziej karmiąca. Ja staję w zasilaniu wobec kobiecości i kobiety stają się karmiące. Nie da się tego wszystkiego opowiedzieć. Kłaniam się. Kocham. Najlepszego w rozkwicie. W niezahamowanej i nieograniczonej Pełni, która jest wolna, dzika, rwąca, życiodajna. Twoja. Niezależna.

Dziękuję.