https://www.facebook.com/168351566354512/

Odnaleźć i poznać siebie - Agata Kudrel, York (2025)

18/10/2025

„Jeśli doprowadzisz do porządku własne wnętrze, to, co na zewnątrz, samo ułoży się we właściwy sposób.” – Eckhart Tolle

Ile razy próbujemy uporządkować świat zewnętrzny — relacje, sytuacje, chaos dnia codziennego — wierząc, że wtedy wreszcie poczujemy spokój?
A jednak prawdziwy porządek zaczyna się od środka.

To, co dzieje się wokół nas, jest odbiciem tego, co dzieje się w nas.
Kiedy w sercu panuje harmonia, świat przestaje nas atakować.
Kiedy w umyśle pojawia się klarowność, decyzje stają się oczywiste.
Kiedy pozwalamy sobie poczuć, nazwać i uzdrowić to, co domaga się uwagi – rzeczy na zewnątrz zaczynają się układać z zadziwiającą łatwością.

Nie chodzi więc o kontrolowanie świata, ale o spotkanie ze sobą.
Bo gdy Ty wracasz do wewnętrznej równowagi — świat odzwierciedla ten porządek.

🌿 Zatrzymaj się dziś na chwilę i zapytaj siebie:

👉 Co we mnie potrzebuje dziś oddechechu?
Jakich wewnętrznych porządków powinnnam/powinienem dokonać? Jakie decyzje podjąć? Czego się pozbyć?

Jeśli czujesz, że treści, którymi się dzielę są ważne i wartościowe to polub, udostępnij, podziel się z przyjacielem.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

16/10/2025

Kiedy przeszłość prosi o uzdrowienie — echo dawnych doświadczeń wciąż krąży w naszych rodzinach.

Czasem nieświadomie powtarzamy te same wzorce i konflikty, które zaczęły się wiele pokoleń wcześniej.
Świadomość tego pozwala zatrzymać nurt biologicznego wodospadu i wprowadzić uzdrowienie do naszego życia.

Kiedy odkrywamy, że w naszym życiu powtarzają się te same schematy, emocje czy doświadczenia, często nie są one „nasze” w pełnym znaczeniu — są echem tego, co wciąż pragnie zostać wysłuchane w naszym rodzie.
Świadomość tego to pierwszy krok ku uzdrowieniu. W momencie, gdy pozwalamy sobie *poczuć* dawny ból, nazwać go i przyjąć z miłością, zatrzymujemy nurt biologicznego wodospadu. To, co było nieświadome, zostaje rozświetlone — a energia życia może popłynąć nowym, wolnym strumieniem.

💫 Pytanie do refleksji:

„Czy to, co właśnie przeżywam, naprawdę należy do mnie — czy może jestem głosem dawnej historii, która prosi o zrozumienie i zakończenie?”

Jeśli masz pytania napisz lub skomentuj. Udostępnij.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

15/10/2025

PONADPOKOLENIOWOŚĆ

Nasze cechy charakteru, temperament, zawód, który wykonujemy, choroby, które przechodzimy są zaprogramowane przez pamięć rodową przepływająca z jednego pokolenia do następnego.

Nośnikami tej pamięci są najczęściej ważne wydarzenia, doświadczane w przykry sposób, obciążone ładunkiem strachu czy żalu, przeżywane w ogromnym stresie, którego intensywność znacznie odbiega od przecietnego poziomu. Pamięć rodowa ujawni się w postaci zdarzeń, które pojawiają się w naszym życiu i sposobie, w jaki będziemy na nie reagować (przeżywane emocje, podejmowane działania), jeśli zaistnieją ku temu odpowiednie warunki. Jesli nie, będzie krążyć w następnych pokoleniach.

"Wszystko, co nie zostało uświadomione, powróci jako przeznaczenie". Carl Gustaw Jung

Jeśli jakiś bolesny problem nie został rozwiązany, krąży z pokolenia na pokolenie i ujawnia się na różne sposoby- poprzez wykonywany zwód czy też choroby, które przechodzimy. Pamięć wspomnienia krąży w rodzinie tak długo, aż ktoś z jego członków uswiadomi sobie problem i rozwiąże go. Świadomość może uwolnić i oczyścić pamięć rodową z nierozwiązanych bolesnych doświadczeń emocjonalnych.

Nie zwlekaj i umów się na konsultację Totalnej Biologii/Recall Healing. Popraw jakoś swojego życia, swoich dzieci i kolejnych pokoleń.
Napisz e-mail: agatakudrel@gmail.co. lub przez messenger.
Nie bądź obojętna/y. Nie kręć się w kółko. Nie powielaj wzorców i schematów, które Ci nie służą. Zdobywaj wiedzę i zmiejnaj życie oraz jego jakość.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

14/10/2025

„Nie wyrażone emocje nigdy nie umierają. Zostają zakopane żywcem, aby później wrócić w znacznie gorszej postaci.” – Sigmund Freud

Każda emocja, której nie pozwalamy sobie odczuć lub nazwać, nie znika.
Nie znika, bo nasze ciało i podświadomość jej nie zapominają.
Zamiast odejść, zostaje „zakopana” głęboko w nas, czekając na moment, kiedy wzniesie się ponownie – często w sposób bardziej intensywny, trudny do opanowania lub zniekształcony przez tłumienie i lęk.

Świadome zauważenie emocji i danie im przestrzeni do przepłynięcia jest aktem odwagi.
To sposób, by nie dopuścić, aby w przyszłości powróciły w formie, która może zranić nas lub innych.

Nie chodzi o to, by kontrolować emocje, lecz by pozwolić im być, odczuwać je i uwolnić w bezpieczny sposób.
To troska o siebie – w ciele, w umyśle i w sercu.

Pytania do pracy własnej:

1. Jakie emocje czuję teraz, ale często je „zakopuję” lub ignoruję?
2. Gdzie w ciele mogę je poczuć? Czy jest napięcie, ucisk, ciężar?
3. Jak mogę dziś pozwolić sobie je wyrazić w bezpieczny sposób – poprzez słowo, ruch, oddech lub pisanie?
4. Co by się zmieniło w moim życiu, gdybym pozwolił(a) tym emocjom „przepłynąć” zamiast je tłumić?

Jeżeli nie wiesz jak to zrobić, masz problem by przyjrzeć się temu zapraszam na spotkania indywidualne. Razem się tym zajmiemy.

Jeśli podobają Ci się treści polajkuj, daj ❤ lub udostępnij. Razem możemy więcej.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

09/10/2025

Poranek, uważność i bycie z emocją.

Poranek był dziś wyjątkowo spokojny.
Spacer, kilka oddechów, joga, kawa z cynamonem.
Ciało obudzone, ugruntowane, obecne.
To właśnie w takich chwilach — kiedy niczego nie trzeba robić, a jedynie być — pojawia się najwięcej przestrzeni na prawdziwe spotkanie ze sobą.

Dla mnie to stan "wewnętrznej obserwacji" — nie oceniam, nie analizuję, tylko zauważam.
Myśli, napięcia, emocje.
Pozwalam im przepłynąć, tak jak rzeka płynie obok, nie zatrzymując wody na zawsze.

W duchu Totalnej Biologii ciało nie jest oddzielone od emocji.
Każde poruszenie, nawet to najdrobniejsze, jest informacją biologiczną — delikatnym sygnałem, że w jakiejś części mojego życia toczy się rozmowa między ciałem, emocjami a duszą.
Złość może mówić o granicach, smutek o utracie, a wstyd o potrzebie bycia przyjętym takim, jakim jestem.

Nie próbuję tego zmieniać.
Po prostu jestem. 🌿

Praktyka: Bycie z emocją bez oceny

Usiądź spokojnie. Weź głęboki wdech i długi, miękki wydech.
Poczuj ciało — jego ciężar, rytm, obecność.

Zapytaj siebie: co teraz czuję?
Nie musisz szukać odpowiedzi słowami.
Może to napięcie w brzuchu, może ciepło w klatce piersiowej, może cisza.

Zauważ tę emocję, gdziekolwiek jest.
Nie odpychaj jej. Nie przyciągaj.
Po prostu powiedz w myślach:

„Widzę cię. Jesteś mile widziana/y.”

W tym momencie ciało zaczyna się rozluźniać, bo przestaje być niezrozumiane.
To właśnie tu zaczyna się uzdrawianie biologiczne — przez uważność, przez zgodę na to, co jest.

Na koniec możesz dodać afirmację:

„Pozwalam sobie czuć. Każda emocja jest częścią mojej życiowej mądrości.”

Czasem zapominamy, że emocje nie są po to, by nam przeszkadzać — one nas informują.

Ciało nie jest naszym wrogiem, lecz mądrym przyjacielem, który od dawna próbuje coś powiedzieć…
Wystarczy się zatrzymać i posłuchać.

W duchu Totalnej Biologii każda emocja ma swoje biologiczne uzasadnienie i cel:
👉 złość chroni granice, ale także sygalizuje o nie zdobytym celu,
👉 smutek pomaga pożegnać, zostawić, przeżyć żałobę
👉 strach ostrzega, mówi o zagrożeniu,
👉 a wstyd uczy delikatności i potrzebuje zrozumienia, nie kary.

Kiedy pozwalasz emocjom być, Twoje ciało może odetchnąć.
A Ty zaczynasz wracać do siebie — do swojej prawdy, swojej mądrości, swojej siły. 🌿

W Totalnej Biologii mowi się o pięciu pierowtnych emocjach: złość, strach, lęk, obrzydzenie i radość, którą wbrew pozorom trudno mam wyrazić tak dogłębnie.

Czy wiesz, że nie wyrażnie emocji (nie mam tu na myśli obrażanie osób z boku, trzeba być przy tym asertywnym i mieć dobre intencje) , trzymanie ich, urazy nawet pokoleniami, może powodować choroby żołądka, nerek, wątroby itp? Poprzyglądaj się proszę swoim zachowaniam w ciązgu dnia opraz reakcjom na cudze słowa.

A teraz Ty:
Jakie emocje dziś do Ciebie przyszły?
Czy potrafisz pozwolić im po prostu "być" — bez analizy, bez oceny, z ciekawością i łagodnością?

Podziel się w komentarzu, jeśli masz ochotę
Twoje doświadczenie może stać się światłem dla kogoś, kto właśnie uczy się czuć. 🌿💛

Zapraszam na spotkania indywidulne. Napisz na emial: agatakudrel@gmail.com lub przez messenger.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

08/10/2025

🌿 Czy wiesz, że…

Twoje ciało pamięta wszystko, czego Twój umysł nie chciał lub nie mógł udźwignąć?

Zanim wypowiesz słowo, zanim uświadomisz sobie emocję — Twoje ciało już reaguje.

Każde napięcie, ból czy dolegliwość to zakodowana historia: chwila, w której coś było „za dużo” albo „za trudno” i nie mogliśmy tego wyrazić.
Ciało wtedy nie milczy. Ono "mówi za Ciebie" — poprzez objawy, które z pozoru wydają się przeszkodą, a w rzeczywistości są drogowskazem.

W Totalnej Biologii mówimy, że ciało nigdy nie działa przeciwko Tobie.
Zawsze próbuje Cię ochronić, zrównoważyć emocje, pomóc Ci przetrwać.
Kiedy zaczynasz słuchać jego języka, przestajesz walczyć, a zaczynasz rozumieć.

👉 Ból żołądka może mówić o *„nie mogę tego strawić”* — sytuacji, słowa, emocji.
👉 Zatkany nos często oznacza *„nie chcę tego czuć / wąchać / widzieć”*.
👉 A napięcie w karku bywa sygnałem *„czuję zbyt wiele odpowiedzialności”*.

Twoje ciało jest Twoim największym sprzymierzeńcem.
Wystarczy, że zapytasz je z ciekawością, nie z lękiem:

„Co chcesz mi dziś pokazać?”

A Ty — które sygnały Twoje ciało wysyła Ci najczęściej?

Zapraszam do kontaktu przez messenger lub email:agatakudrel@gmail.com

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

07/10/2025

„Maski opadają — medycyna, świadomość i respekt dla inności”

Często myślę o tym, jak wygląda dzisiaj świat medycyny. Mam ogromny szacunek do lekarzy, którzy ratują życie, operują, przeszczepiają serca — to prawdziwa sztuka i ogromna wartość.

Ale widzę też coś, co boli. Ci, którzy podążają „pod prąd”, którzy odkrywają nowe ścieżki, są wyśmiewani, ignorowani, wykluczani. Doktor Hamer — twórca German New Medicine — został ośmieszony przez środowisko akademickie za to, że badał związek emocji, traumy i biologii. Gdy podążał utartym nurtem, było wszystko w porządku. Ale gdy szedł własną drogą — spotkał szyderstwo i odrzucenie.

Dla mnie nie ma w tym logiki. Ciało, umysł i dusza są jednym, a system często patrzy tylko na część z nich. Ludzie uczą się latami, wkuwają procedury i definicje, a nie potrafią dostrzec zmiany, która nie mieści się w schemacie. Najłatwiej jest wyśmiać. Na to ja nie mam zgody.

Wierzę, że zdrowa medycyna ratuje życie i ma ogromną wartość. Ale istnieją też ścieżki, które pomagają uzdrawiać świadomość, emocje, całego człowieka. Nie trzeba wybierać jednej drogi. Można szanować obie, łączyć je i patrzeć szerzej.

Świat zmienia się wtedy, gdy zaczynamy widzieć więcej, ufać sobie, podejmować odpowiedzialność za własne życie — i przestajemy bać się inności.

Czuj, patrz, korzystaj z intucji. Nie odrzucaj siebie!

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

02/10/2025

Post długi ale proszę przeczytaj do końca! Fajne ćwiczenia do pracy własnej.

Odwrotność Poczucia Winy: Wzięcie odpowiedzialności za swoje życie.

W dzisiejszym świecie, gdzie presja społeczna, oczekiwania i błędy z przeszłości często nas przytłaczają, poczucie winy staje się powszechnym towarzyszem wielu ludzi. To uczucie, które paraliżuje, zamyka w kręgu samooskarżeń i uniemożliwia postęp. Ale czy wiesz, że odwrotnością poczucia winy nie jest zapomnienie czy unikanie, lecz wzięcie pełnej odpowiedzialności? Wzięcie odpowiedzialności to akt odwagi, który przekształca winę w siłę napędową do zmian. Dziś przyjrzymy się bliżej temu zjawisku, wyjaśnię mechanizmy psychologiczne stojące za nim i zaproponuję praktyczne ćwiczenia, które pomogą Ci wdrożyć tę zasadę w życie codzienne.

Dlaczego poczucie winy jest destrukcyjne?

Poczucie winy to emocja, która wynika z przekonania, że zrobiliśmy coś złego lub nie spełniliśmy oczekiwań – własnych lub cudzych. Psychologowie podkreślają, że wina często prowadzi do irracjonalnych myśli, takich jak "jestem złym człowiekiem" zamiast "popełniłem błąd".

Uczucie to:

Paraliżuje działanie: Zamiast motywować do naprawy, wina sprawia, że unikamy konfrontacji z problemem, co pogłębia frustrację.

Wpływa na zdrowie psychiczne: Chroniczne poczucie winy może prowadzić do depresji, lęku czy nawet problemów somatycznych, jak bóle głowy czy bezsenność.

Blokuje relacje: Osoby obciążone winą często izolują się, co niszczy więzi z bliskimi.

Na przykład, wyobraź sobie osobę, która popełniła błąd w pracy, np. nie dotrzymała terminu projektu. Zamiast przyznać się i szukać rozwiązań, tkwi w poczuciu winy, co tylko pogarsza sytuację.

Wzięcie odpowiedzialności jako antidotum.

Odwrotnością poczucia winy jest wzięcie odpowiedzialności – to świadome uznanie swoich działań, ich konsekwencji i podjęcie kroków, by je naprawić lub zapobiec w przyszłości. To nie oznacza samoobwiniania, ale raczej przyjęcie roli aktywnego uczestnika własnego życia.

Korzyści z tego podejścia są liczne:

Uwolnienie od przeszłości: Odpowiedzialność skupia się na teraźniejszości i przyszłości, pozwalając zostawić winę za sobą.

Budowanie siły charakteru: Przyznanie się do błędu wzmacnia poczucie własnej wartości i uczy resiliencji.

Poprawa relacji: Ludzie cenią szczerość; wzięcie odpowiedzialności buduje zaufanie.

Motywacja do wzrostu: Zamiast stagnacji, odpowiedzialność zachęca do nauki i rozwoju.

Badania psychologiczne, np. te prowadzone przez Carol Dweck na temat mindsetu wzrostu, pokazują, że osoby przyjmujące odpowiedzialność za swoje porażki osiągają większe sukcesy, ponieważ traktują je jako lekcje.

Przykłady z Życia Codziennego:

Rozważmy kilka scenariuszy:

W relacjach osobistych: Zamiast czuć winę za kłótnię z partnerem, weź odpowiedzialność: "Przepraszam, że podniosłem głos. To było nie fair. Co mogę zrobić, by to naprawić?"

W pracy: Jeśli spóźniłeś się z zadaniem, zamiast ukrywać winę, powiedz: "Biorę na siebie odpowiedzialność za opóźnienie. Oto plan, jak to nadrobić."

W samoocenie: Po nieudanej diecie, zamiast się obwiniać, pomyśl: "Nie udało mi się tym razem, ale wezmę odpowiedzialność za wybór zdrowszych nawyków od jutra."

Te przykłady pokazują, jak odpowiedzialność przekształca negatywne emocje w pozytywne działania.

Ćwiczenia do pracy nad sobą:

Aby wdrożyć zasadę wzięcia odpowiedzialności, wypróbuj te praktyczne ćwiczenia. Zalecam wykonywanie ich regularnie, np. raz dziennie przez tydzień, by zauważyć zmiany.

Ćwiczenie 1: Dziennik Odpowiedzialności

Opis: Każdego wieczoru zapisz trzy sytuacje z dnia, w których poczułeś winę. Dla każdej opisz: "Co zrobiłem źle? Jakie były konsekwencje? Co mogę zrobić, by wziąć odpowiedzialność i to naprawić?"
Czas: 10-15 minut.
Cel: Przekształcenie winy w plan działania.
Przykład: "Poczułem winę za ignorowanie wiadomości od przyjaciela. Odpowiedzialność: Odpiszę jutro i umówię się na spotkanie."

Ćwiczenie 2: Medytacja na Odpowiedzialność

Opis: Usiądź w cichym miejscu na 5 minut. Skup się na oddechu, a potem wizualizuj sytuację wywołującą winę. Powtórz mantrę: "Biorę odpowiedzialność za moje działania i wybieram zmianę."
Czas: 5-10 minut.
Cel: Budowanie mentalnej siły i redukcja emocjonalnego obciążenia.
Wskazówka: Użyj aplikacji do medytacji, jeśli potrzebujesz przewodnika.

Ćwiczenie 3: Rozmowa z lustrem

Opis: Stań przed lustrem i opowiedz sobie o błędzie, jakbyś mówił do przyjaciela. Użyj słów: "Popełniłeś błąd, ale weź odpowiedzialność i idź dalej." Następnie zapisz kroki naprawcze.
Czas: 5 minut.
Cel: Zwiększenie empatii do siebie i praktyka samoakceptacji.
Przykład: "Nie ćwiczyłem dziś, ale jutro zaplanuję trening o 7 rano."

Ćwiczenie 4: Analiza Konsekwencji

Opis: Wybierz nawyk wywołujący winę (np. prokrastynacja). Narysuj mapę: "Przyczyna → Działanie → Konsekwencja → Odpowiedzialne rozwiązanie." Omów to z zaufaną osobą.
Czas: 20 minut.
Cel: Zrozumienie łańcucha zdarzeń i zapobieganie powtórkom.

Wnioski
Przejście od poczucia winy do wzięcia odpowiedzialności to nie jednorazowy akt, ale proces wymagający praktyki i cierpliwości. Pamiętaj, że każdy błąd to okazja do wzrostu.
Wdrażając te ćwiczenia, nie tylko uwolnisz się od ciężaru winy, ale też zbudujesz silniejsze, bardziej autentyczne życie.

Jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia, rozważ konsultację.
A Ty, jak radzisz sobie z winą? Podziel się w komentarzach!

Jeżeli to co robię podoba Ci się, jest wartościowe to proszę udostępnij, podziel się z koleżanką lub przyjacielem.

Zapraszam do kontaktu. E-mail:agatakudrel@gmail.com lub messenger
Totalna Biologia to moja pasja.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Unsplash

01/10/2025

Wstyd, który nas więzi. Jak toksyczne poczucie winy kradnie nam życie.

W świecie pełnym filtrów na Instagramie i presji, by być "idealnym", wielu z nas nosi w sobie ciężar, o którym rzadko mówi. To nie zwykłe zażenowanie po gafie, ale głęboki, toksyczny wstyd – poczucie, że jesteśmy fundamentalnie wadliwi, niegodni miłości, nie dość dobrzy. To uczucie, które niczym niewidzialne kajdany odbiera nam wolność bycia sobą.
Wyobraź sobie dziecko, które wciąż słyszy: "Zawsze coś zepsujesz!" albo "Dlaczego nie możesz być jak inni?". Te słowa nie znikają – one wnikają w duszę, stając się wewnętrznym głosem, który szepcze: "Jesteś do niczego". To nie tylko chwilowy wstyd za konkretny czyn, ale przekonanie, że to my sami jesteśmy problemem. Ten rodzaj wstydu rodzi się z krytyki, odrzucenia czy nierealistycznych oczekiwań – od rodziców, rówieśników, a czasem kultury, która mówi: "Bądź perfekcyjny, albo nie jesteś nic wart".
Toksyczny wstyd jest jak trucizna. Popycha nas do zakładania masek: perfekcjonizmu, nadmiernej kontroli, a czasem ucieczki w uzależnienia – od pracy, alkoholu czy toksycznych relacji. Sprawia, że unikamy bliskości, bo boimy się, że ktoś odkryje naszą "wadliwość". W Polsce, gdzie otwartość na mówienie o emocjach wciąż bywa tabu, ten wstyd rozkwita w cieniu – w samotności, depresji czy cichym cierpieniu.
A jednak jest nadzieja. Zdrowy wstyd – ten, który przypomina nam o granicach i motywuje do zmiany – jest naturalną częścią życia. Toksyczny wstyd można uleczyć, zaczynając od odwagi, by go nazwać. Spróbuj prowadzić dziennik: Co czujesz, gdy myślisz o sobie najgorsze? Skąd pochodzą te myśli? Terapia, rozmowy z bliskimi, a nawet proste praktyki, jak medytacja czy wdzięczność, mogą pomóc rozpuścić ten ciężar. Wyobraź sobie życie, w którym nie musisz się ukrywać – gdzie możesz być autentyczny, niedoskonały, ale wolny.
Nie jesteś swoim wstydem. Jesteś wart miłości, dokładnie taki, jaki jesteś.

Odsłuchasz krótkiego nagrania? Zachecam:

https://www.dropbox.com/scl/fi/p5vxrlra28hpnkui2dniz/Tok-wstyd-2.mp3?rlkey=xj48pq7wqqdsagkqxlrwfmr2i&st=whgbb0vl&dl=0

Podziel się w komentarzu: Jak wstyd wpływa na twoje życie? Może to początek twojej drogi do wolności.

Zapraszam do kontaktu i spotkania 1:1.
E mail: agatakudrel@gmail.com lub messenger.

Nie zwlekaj z poprawą jakości swojego życia.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

30/09/2025

Toksyczny wstyd w kontekście Totalnej Biologii**

W Totalnej Biologii każda emocja, w tym wstyd, ma sens biologiczny. Nie jest „błędem” czy „problemem psychicznym” w oderwaniu od ciała, lecz sygnałem organizmu i umysłu, że coś w Twoim życiu wymaga uwagi.

1. Wstyd jako konflikt biologiczny

Toksyczny wstyd często rodzi się w relacjach rodzinnych i społecznych.
Może pojawić się, gdy dziecko czuje się odrzucone, krytykowane lub niewystarczające.
W Totalnej Biologii mówi się, że takie emocje uruchamiają w ciele reakcje biologiczne – np. napięcie mięśni, zaburzenia trawienia, bóle pleców – mechanizmy ochronne, które mają chronić jednostkę przed powtarzającym się bólem emocjonalnym.

2. Ciało przechowuje wstyd

* Chroniczny wstyd może prowadzić do fizycznych manifestacji: otyłość, problemy żołądkowe czy chroniczne zmęczenie.
* Każde takie objawienie jest w Totalnej Biologii postrzegane jako przekaz ciała: „Zwróć uwagę na konflikt, który nosisz w sobie od dawna”.

3. Wstyd a strategie adaptacyjne

* Wstyd zmusza nas do ukrywania siebie, wycofywania się z relacji i życia społecznego.
* W biologicznym sensie organizm „chroni” siebie przed odrzuceniem lub zagrożeniem.
* Jednak w dłuższej perspektywie staje się toksyczny – blokuje rozwój, relacje i poczucie własnej wartości.

4. Praca w konsultacji Totalnej Biologii

* Identyfikacja konfliktu: analizujemy sytuacje, w których pojawia się wstyd i powiązane objawy w ciele.
* Świadomość emocji w ciele: uczę jak rozpoznawać sygnały fizyczne, które pojawiają się w momencie wstydu.
* Przepracowanie emocji: poprzez dialog, uważność, techniki oddechowe i afirmacje.
* Integracja i uwolnienie: uczysz się przyjmować siebie w pełni, bez poczucia winy, co pozwala biologicznie i psychicznie zmniejszyć chroniczne napięcie.

5. Kluczowy przekaz

Toksyczny wstyd nie jest „błędem charakteru”.
To sygnał biologiczny i emocjonalny, który może prowadzić do świadomości, transformacji i uzdrowienia – jeśli tylko pozwolimy sobie go rozpoznać i przepracować w ciele i umyśle.

Nie pozwól się dać więcej stłamsić, zgasić, zdławić, zgasić swój życiowy płomień. Wystuj ten stan, nie reaguj od razu. Buduj siebie.

Zapraszam do odsłuchania nagrania.

https://www.dropbox.com/scl/fi/95gywv8mug7ygmp0helxk/poczucie-winy.mp3?rlkey=7fxx8qbm85btislhpvznacwxf&st=yc8qgo5d&dl=0

Jeżeli czujesz, że ten temat dotyczy Ciebie zapraszam na sesje indywidualne.
Kontakt przez e-mail: agatakudrel@gmail.com lub messenger.

Totalna Biologia, praca z wewnętrznym dzieckiem, empatia.

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

29/09/2025

Trójkąt dramatyczny Karpmana to model toksycznych wzorców w relacjach.
W trójkącie pojawiają się trzy role:

🔹 Ofiara – czuje się bezradna, skrzywdzona, szuka ratunku.
🔹 Prześladowca – krytykuje, obwinia, dominuje.
🔹 Ratownik – wchodzi, by pomagać, ale często kosztem siebie i bez pytania o zgodę.

Ludzie w relacjach mogą przeskakiwać z jednej roli w drugą.
Mechanizm ten podtrzymuje konflikt i uzależnia od dramatu zamiast rozwiązywać problem.

Świadomość tego schematu to pierwszy krok, by się z niego uwolnić.
Zamiast dramatu można wybrać autentyczny dialog i odpowiedzialność za siebie.

https://www.dropbox.com/scl/fi/v90cjwwd1g0iijugq4ss6/Tr-jk-t-dramatyczny.mp3?rlkey=6jzzjsl7a8k6bhrxwj1n5d98n&st=bpg0b0ox&dl=0

Bądź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Pixabay

27/09/2025

„Powinnaś wiedzieć, jak odróżnić kto na Ciebie patrzy, a kto Cię widzi. Kto Cię słucha, a kto Cię słyszy. Kto kocha tylko ciałem, a kto całą swoją duszą.”

Te słowa przypominają nam, że w relacjach nie chodzi o ilość obecności, lecz o jej jakość.

* Patrzenie nie zawsze oznacza widzenie – ktoś może obserwować Cię powierzchownie, podczas gdy prawdziwe widzenie oznacza dostrzeganie Twojej esencji, emocji i myśli.

* Słuchanie nie zawsze oznacza słyszenie – prawdziwe słyszenie to wczucie się w to, co ktoś naprawdę chce przekazać, czasem nawet bez słów.

* Kochać tylko ciałem to przyjemność chwilowa i ograniczona do zmysłów, podczas gdy kochać całą duszą oznacza pełne zaangażowanie, akceptację i obecność w całej swojej głębi.

Uczmy się, by rozróżniać powierzchowność od autentyczności. Warto otaczać się ludźmi, którzy naprawdę widzą, słyszą i kochają w pełni.

To także zaproszenie do autorefleksji: zastanów się, kto w Twoim życiu patrzy, a kto widzi; kto słucha, a kto naprawdę słyszy. I czy Ty sama potrafisz tak widzieć i słyszeć innych – całym sercem i duszą.

Badź dla siebie dobra/y 🌺

Photo: Lisa Aisato

Odnaleźć i poznać siebie - Agata Kudrel

18/10/2025

16/10/2025

15/10/2025

14/10/2025

09/10/2025

08/10/2025

07/10/2025

02/10/2025

01/10/2025

30/09/2025

29/09/2025

27/09/2025

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Featured

Share

Category