14/07/2025
ღირებულებათა თვალსაზრისით ნარცისიზმი დაჯახებულია გონებასა და სიყვარულთან.
თავისი არსით ნარცისისტული მიმართულება იმ მიზნით, როგორადაც ის არსებობს, ხელს გვიშლის სინამდვილის იმგვარად დანახვაში, როგორიც ის არის, ე.ი. ობიექტურად.
სხვაგვარად, რომ ვთქვათ, ეს ნიშნავს გონების უნართა შეზღუდულობას. შესაძლებელია, არც თუ ისე იოლი იყოს იმის გაგება, რომ, იგი, აგრეთვე, ზღუდავს სიყვარულსაც, განსაკუთრებით თუკი ჩვენ გავიხსენებთ ფროიდს, რომ სიყვარული შეიცავს ძლიერ ნარცისისტულ კომპონენტებს, რომ ადამიანი, რომელსაც უყვარს ქალი, აქცევს მას თავისი ნარცისიზმის ობიექტად და იგი ხდება კიდევ უფრო მშვენიერი და სასურველი მისთვის იმიტომ, რომ იგი არის თვით მისი ნაწილი. ქალმაც შეიძლება იგივე განიცადოს მამაკაცისადმი და ამ შემთხვევაში ჩვენ წინაშეა „დიდი სიყვარული“, რომლის დროსაც, არც თუ იშვიათად, საუბარია მხოლოდ folie à deux და არა სიყვარულზე.
ორივე ჯიუტად ჩაბღაუჭებია თავის ნარცისიზმს, მათ ერთმანეთის მიმართ არა აქვთ ღრმა ინტერესი, ისინი რჩებიან გულდაკოდილნი და ეჭვიანნი, და უფრო მოსალოდნელია მალე თვალი დაადგან ახალ პარტნიორს, რომელიც მათ შესთავაზებს ახალ ნარცისისტულ კმაყოფილებას. ნარცისისტული ადამიანისათვის პარტნიორი არასოდეს არ წარმოადგენს დამოუკიდებელ პიროვნებას, იგი არსებობს მხოლოდ როგორც საკუთარი გაზვიადებული „მე“–ს აჩრდილი. არაპათოლოგიური სიყვარული, პირიქით, არ ეფუძნება ორმხრივ ნარცისიზმზე. იგი წარმოადგენს ორ ადამიანს შორის ურთიერთობას, რომლებიც საკუთარ თავს განიცდიან დამოუკიდებელ პიროვნებებად და რომლებიც, მიუხედავად ამისა, გახსნილნი არიან ერთმანეთისადმი დამოკიდებულებაში და ძალუძთ გახდნენ ერთი მთლიანობა. სიყვარულის განცდის შესაძლებლობისათვის აუცილებელია განცალკავებული არსებობის განცდა.
© ერიხ ფრომი / ადამიანის სული
