20/03/2024
👇სიტუაციებში, რომლებიც აღქმული და განცდილია მუქარის შემცველად, სადაც ჩვენი ჩვეული დაძლევის მექანიზმები აღარ გვყოფნის, ჩვენი ტვინი ავტომატურად რთავს “გადაუდებელ პროგრამას“ ,რაც ევოლუციურად აქვს გამოცდილებაში. ამ პროგრამის მიზანია გაუსაძლის სიტუაციაში გადარჩენა. გადაუდებელ მდგომარეობაში ქცევის სამი შესაძლებლობა გვაქვს: ბრძოლა, გაქცევა ან გაყინვა/გაშეშება.
🟣სამშობიარო სიტუაციაში ბრძოლის და გაქცევის რეაქციის გამოვლენის შესაძლებლობა არ გვაქვს, გვრჩება მხოლოდ გაყინვის რეაქცია, როგორც გადარცენის ერთადერთი შესაძლებლობა. მსგავსი რეაქცია ფსიქიკის ნორმალური პასუხია ექსტრემალურ სიტუაციაზე და არა დარღვევა.
🟣ფსიქიკას ჭირდება დრო, რომ შოკისმომგვრელი მოვლენის შემდეგ ბალანსი აღიდგინოს. აქედან გამომდინარე, ქალებს, რომლებმაც ასეთი ექსტრემალური სიტუაცია გამოიარეს, არ შეუძლიათ მაშინვე განიცადონ ბავშვის დაბადებით გამოწვეული სიხარული.
🟣გაყინვის რეაქციის დროს ყველა გრძნობა მინიმუმამდე მცირდება-როგორც უსიამოვნო, ისე სასიამოვნო. ქალს შეიძლება დღეების და კვირების განმავლობაშიც ქონდეს განცდა, რომ საკუთარ თავს ვერ გრძნობს და აქედან გამომდინარე ბავშვსაც. მათ აქვთ განცდა, რომ ფუნქციონირებენ, მაგრამ არ ცხოვრობენ. თითქოს საკუთარ თავს ვეღარ ცნობენ (დეპერსონალიზაციის განცდა), შეიძლება გარემო და ყოველდღიურობაც განიცდებოდეს როგორც „უცხო“ (დერეალიზაციის განცდა).
🟣მთლიანობაში ეს მდგომარეობა შეიძლება შევადაროთ საყრდენის დაკარგვის, ნიადაგის ფეხქვეშგამოცლის შეგრძნებას.
🟣ამ პერიოდში გამოვლენილი სიმპტომები: უძილობა, შფოთვა, პანიკური შეტევები, ტირილი არის ტრავმული მოვლენის გადამუშავების მცდელობა. ჩვენ ამ სიმტომებს პოსტტრავმული დატვირთვის რეაქციებს ვუწოდებთ და არა დარღვევას, ასევე არც პოსტპარტალურ დეპრესიას, მიუხედავად იმისა, რომ შესაძლოა სიმპტომები მსგავსი იყოს.
#პერიქეა