18/01/2025
#იგავი #საფიქრალად
#ეძღვნებაყველამსხვერპლს
„ქალს სიკვდილი ეწვია. როგორც კი სიკვდილი დაინახა, გაიღიმა და უთხრა, რომ მზად არის.
- რისთვის ხარ მზად? - კითხა სიკვდილმა.
- მზად ვარ, რომ ღმერთმა თავისთან წამიყვანოს, სამოთხეში! - უპასუხა ქალმა.
- და რატომ გადაწყვიტე, რომ ღმერთი თავისთან წაგიყვანს? - კითხა სიკვდილმა.
- აბა რა! მე იმდენი ვიტანჯე, რომ დავიმსახურე სიმშვიდე და ღმერთის სიყვარული - უპასუხა ქალმა.
- კერძოდ, რის გამო იტანჯებოდი?
- როდესაც პატარა ვიყავი, ყოველთვის უსამართლოდ მსჯიდნენ მშობლები.. მცემდნენ, კუთხეში მაყენებდნენ, მიყვიროდნენ, თითქოს რაღაც საშინელება ჩავიდინე. როდესაც სკოლაში ვსწავლობდი, თანაკლასელები დამცინოდნენ, მცემდნენ და მამცირებდნენ. როდესაც გავთხოვდი, ჩემი ქმარი სულ სვავდა და მღალატობდა. შვილებმა სულ გამაგიჟეს, საბოლოოდ კი ჩემს გასვენებაშიც არ მოვიდნენ. როდესაც ვმუშაობდი, ჩემი უფროსი ყოველთვის მიყვიროდა, მიგვიანებდა ხელფასს და შაბათ-კვირასაც მამუშავებდა, მერე საერთოდ დამითხოვა, ისე, რომ არც გადაუხდია.
მეზობლები ისე ჭორაობენ ჩემზე, თითქოს მსუბუქი ყოფაქცევის ქალი ვიყო. ერთხელ კი, მძარცველი დამესხა თავს, გამაუპატიურა და ჩანთაც წამართვა.
- ჰო... კარგი რა გაგიკეთებია ცხოვრებაში? - კითხა სიკვდილმა.
- ყოველთვის კეთილი ვიყავი ყველას მიმართ, ეკლესიაში დავდიოდი, , ვლოცულობდი, ყველაზე ვზრუნავდი, ყველაფერს ჩემს თავზე ვიღებდი. მე იმდენი ტკივილი გადავიტანე ამ სამყაროსგან, როგორც ქრისტემ, რომ ვთვლი, ვიმსახურებ სამოთხეს...
- კარგი, - უპასუხა სიკვდილმა, - გასაგებია. ერთი პატარა ფორმალობაღა დარჩა. ხელი უნდა მოაწერო ერთ ხელშეკრულებას და პირდაპირ სამოთხეში მოხვდები.
სიკვდილმა გაუწოდა ქალს ფურცელი, სადაც მხოლოდ ერთი წინადადება იყო, რომლის ქვეშაც მას ხელმოწერა უნდა დაეტოვებინა. ქალმა შეხედა სიკვდილს და, თითქოს ცივი წყალი გადაასხესო, უთხრა, რომ ხელს ვერ მოაწერდა. ფურცელზე ეწერა: “ვპატიობ ყველას, ვინც მაწყენინა, და ვთხოვ პატიებას ყველას, ვისაც მე ვაწყენინე“.
- რატომ არ შეგიძლია აპატიო მათ და პატიება სთხოვო? - კითხა სიკვდილმა.
- იმიტომ, რომ მათ არ დაიმსახურეს ჩემი პატიება. იმიტომ, რომ თუ ვაპატიებ, გამოვა, რომ არც არაფერი ყოფილა. ეს კი ნიშნავს, რომ ისინი არ აგებენ პასუხს მათ საქმეებზე. არავისგან არ მჭირდება პატიება...არავისთვის არაფერი არ გამიკეთებია ცუდი!
- დარწმუნებული ხარ? - კითხა სიკვდილმა.
- სრულიად!
- რას გრძნობ მათ მიმართ, ვინც ამდენილი ტკივილი მოგაყენა? - კითხა სიკვდილმა.
- მე ვგრძნობ ბრაზს, მრისხანებას, წყენას! ეს უსამართლობაა, რომ უნდა დავივიწყო და წავშალო მეხსიერებიდან ის ბოროტება, რაც ადამიანებმა ჩემს მიმართ ჩაიდინეს!
- როგორ ფიქრობ, რა მოხდება, თუ აპატიებ მათ და ეგ გრძნობებიც აღარ გექნება? - კითხა სიკვდილმა.
ქალი რაღაც ხნით ჩაფიქრდა და უპასუხა, რომ მის შიგნით სიცარიელე დაისადგურებს!
- შენ ყოველთვის სიცარიელე გქონდა გულში, და ეს სიცარიელე გაუფასურებდა შენც და შენს ცხოვრებასაც, ის გრძნობები კი, რომელიც გაქვს, რაღაც მნიშვნელობას ანიჭებს შენს ცხოვრებას. ახლა მიპასუხე, რატომ გრძნობ სიცარიელეს?
- იმიტომ, რომ მთელი ცხოვრება მეგონა, ისინი, ვინც მიყვარდა, და ისინი, ვისთვისაც ვცოცხლობდი, დამაფასებდნენ, სინამდვილეში მათ მხოლოდ იმედები გამიცრუეს. მე ჩემი ცხოვრება მივუძღვენი ქმარს, შვილებს, მშობლებს, მეგობრებს, მათ კი ეს არ დააფასეს და უმადურები აღმოჩნდნენ!
- მანამ, სანამ ღმერთი მის შვილს დაემშვიდობა და დედამიწაზე გამოგზავნა, ბოლოს მან ერთი ფრაზა უთხრა, რომელიც უნდა დახმარებოდა, გაეაზრებინა სიცოცხლე საკუთარ თავში და მისი ადგილი ამ ცხოვრებაში...
- რა ფრაზა? - კითხა ქალმა.
- ს ა მ ყ ა რ ო შ ე ნ გ ა ნ ი წ ყ ე ბ ა...!
- ეს რას ნიშნავს?
- ეს იმას ნიშნავს, რომ ყველაფერი, რაც შენს ცხოვრებაში ხდება, მხოლოდ შენი პასუხისმგებლობაა! დაიტანჯები, თუ გაიხარებ მხოლოდ შ ე ნ ი რ ჩ ე ვ! აბა, ამიხსენი, კერძოდ ვინ მოგაყენა ამდენი ტკივილი?
- გამოდის, მე თვითონ... - აკანკალებული ხმით უპასუხა ქალმა.
- მაშ ვის ვერ პატიობ?
- საკუთარ თავს? - მომტირალი ხმით უპასუხა ქალმა.
- აპატიო საკუთარ თავს, ნიშნავს აღიარო შენი შეცდომა! აპატიო საკუთარ თავს, ნიშნავს, მიიღო შენი არასრულყოფილება! აპატიო საკუთარ თავს, ნიშნავს, გაიხსნა საკუთარი თავისთვის! შენ თავად მიაყენე ამდენი ტკივილი თავს და ჩათვალე, რომ ამაში მთელი სამყაროა დამნაშავე და არავინ იმსახურებს შენს პატიებას... და, შენ გინდა, რომ ღმერთი ხელგაშლილი შეგეგებოს? შენ ჩათვალე, რომ ღმერთი მიამიტი მოხუცია, რომელიც კარს გაუღებს ბრიყვებს და გაბოროტებულ ტანჯულებს?! შენ ფიქრობ, რომ მან სრულყოფილი ადგილი შენისთანებისთვის შექმნა? აი, როდესაც შენ საკუთარ სამოთხეს შექმნი, სადაც, პირველ რიგში, შენ იქნები კარგად, მერე სხვებიც, მაშინ დააკაკუნებ ზეციერი სამყოფელის კარზე. მანამდე კი, ღმერთმა დამავალა, ისევ დაგაბრუნო დედამიწაზე, რომ ისწავლო ისეთი სამყაროს შექმნა, სადაც სიყვარული და ზრუნვა მეფობენ. ის კი, ვინც ვერ ახერხებს საკუთარ თავზე ზრუნვას, ძალიან ღრმად ცდება, როდესაც ფიქრობს, რომ შეძლებს, სხვებზე იზრუნოს. იცი, როგორ სჯის ღმერთი ქალს, რომელიც თვლის, რომ იდეალური დედაა?
- როგორ? - იკითხა ქალმა.
- ის უგზავნის შვილებს, რომლების ბედი მის თვალწინ იმსხვრევა...
- მივხვდი... მე ვერ შევძელი, ჩემი ქმარი მოსიყვარულე და ერთგული ყოფილიყო. ვერ გავზარდე ბედნიერი და წარმატებული შვილები. ვერ შევინარჩუნე კერა, სადაც იქნებოდა მშიდობა და ჰარმონია... ჩემს სამყაროში ყველა იტანჯებოდა...
- რატომ? - კითხა სიკვდილმა.
- მე მინდოდა, რომ ყველას შევცოდებოდი, თანგრძნობას ველოდი... მაგრამ, საბოლოოდ, არავინ შემიცოდა... და ვიფიქრე, რომ ღმერთი ნამდვილად შემიცოდებდა და გულში ჩამიკრავდა!
- დაიმახსოვრე, დედამიწაზე ყველაზე სახიფათო ის ადამიანები არიან, ვინც ცდილობს, საკუთარი თავის მიმართ სიბრალული და თანაგრძნობა გამოიწვიოს... მათ „მსხვერპლს“ ეძახიან... თქვენი ყველაზე დიდი უვიცობა იმაში მდგომარეობს, რომ ფიქრობთ, თითქოს ღმერთს ვიღაცის მსხვეპლი ჭირდება! ის არასოდეს შეუშვებს საკუთარ სამყოფელში იმას, რომელსაც ტკივილისა და ტანჯვის გარდა არაფერი განუცდია, რადგან ეს მსხვერპლი მის სამყაროშიც ტკივილს და ტანჯვას დასთესს!.. დაბრუნდი უკან და ისწავლე სიყვარული და ზრუნვა საკუთარ თავზე, მერე კი მათზე, ვინც შენს სამყაროში ცხოვრობს. დასაწყისისთვის კი სთხოვე პატიება საკუთარ თავს უვიცობისთვის და აპატიე!
ქალმა დახუჭა თვალები და ახლიდან დაიწყო გზა, ოღონდ უკვე სხვა სახელით და სხვა მშობლების გვერდით“.
/ავტორი - Konstantin Sargsyan
თარგმანი - Eteri Filipovich /
***
რაზეა ეს იგავი თქვენთვის?
რომელი ფრაზა იყო თქვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი?
გეცნოთ რამე?
რამდენად ხშირად გწყინთ?
რამდენად ხშირად ბრაზობთ და ადანაშაულებთ სხვებს უმადურობაში?
იქნებ მსხვერპლის როლიც მოირგეთ?
თქვენ უკვე დაისწავლეთ სიყვარული და პატიება?
იქნებ ძველებურად ცდილობთ, წყენით და ბრაზით გაიკვალოთ გზა ცხოვრებაში?
