პოლ შელდონი / paul sheldon

14/05/2025

1878 წელს ვინსენტ ვან გოგი, მისი ძმის თეოსადმი გაგზავნილ წერილში წერდა: "როდესაც თეთრი ცხენი საზიდარით მაღაროში დასახიჩრებულ კაცს ჩამოატარებს, ადამიანს თვალწინ დაგიდგება ჯოზეფ იზრაელის ნახატი "მეთევზეების მიერ დამხრჩვალი კაცის ამოყვანა".

ჰოლანდიელმა მხატვარმა ჯოზეფ იზრაელმა ეს ნახატი 1861 წელს დახატა და მისი დახატვიდან ვან გოგის წერილამდე მხოლოდ 17 წელია გასული. 1910 წელს ნახატი ალექსანდრე იანგმა ლონდონის "ეროვნულ გალერეას" გადასცა სადაც დღემდე ინახება. ნახატი იმ დროისათვის უჩვეულოდ დიდ ტილოზე იყო შესრულებული (129სმ X 244სმ) , ასეთი მასშტაბის ტილოები ძირითადად ისტორიული სურათებისთვის იყო განკუთვნილი და იმ დროისთვის სოციალური ყოფის ასახვისთვის ამ მასშტაბის ტილოს გამოყენება მიუთითებდა რომ ისტორიულ ნახატები მნიშვნელობას კარგავდნენ და მათ ნელნელა რეალისტური და ყოველდღიური ყოფის ამსახველი ნახატები ანაცვლებდნენ.

კომპოზიცია სავარაუდოდ ამსტერდამშია შესრულებული. მხატვარმა ეს ნახატი შეასრულა ზანდვურტში შესრულებული ჩანახატების მიხედვით. ჯოზეფმა ზანდვურტში რამდენიმე თვე დაჰყო სადაც ის მეთევზეების და მათი ოჯახების ყოველდღიურ ცხოვრებას იკვლევდა. ვან გოგიც სწორედ ამ მიზნით აღმოჩნდა ჯერ ზანდვურტში ხოლო შემდეგ ბორინეჟში, საიდანაც ზემოთ მოცემული წერილი გაუგზავნა ძმას.

ნახატმა იზრაელის კარიერაში უმნიშვნელოვანესი გარღვევა მოიტანა. კრიტიკოსები ამ ნახატით აღფრთოვანებულები იყვნენ და ამან განაპირობა ის რომ ნახატი 1860 - იან წლებში გამოფენილი იყო პარიზში , ლონდონსა და ანტვერპენში.

21/05/2024

17/04/2024

ეს გვერდი ვანოსთვის გაკეთდა, მასთან ერთად საბრძოლველად საბოლოო გამოჯანმრთელებამდე 🥰
ვანო, მისი ოჯახი და მეგობრები ერთად ვაპირებთ გამარჯვებას. შემოგვიერთდი ✊

28/05/2023

ძალიან ხშირად მხვდება პოსტები ნაგვის ურნასთან დაყრილ წიგნებზე. ხალხიც გლოვობს კომენტარებში და გადავწყვიტე ერთი მარტივი პოსტი დამეწერა თუ რას ნიშნავს წიგნი. წიგნი მკითხველის გარეშე არანაირი ღირებულებების მატარებელი არ არის, მკვდარია. ფურცლების გროვაა და მეტი არაფერი. ყველაზე გენიალური წიგნიც კი სულს მაშინ ჩაიდგამს და გაცოცხლდება როცა მკითხველი გადაშლის. ნაგვის ურნასთან დაყრილი წიგნები მკვდარი წიგნებია და საცოდაობა თავისთავად ფაქტი არ არის. საცოდაობა ხალხია რომელმაც კავშირი გაწყვიტა მასთან. გადაყრილი წიგნები სიცივესა და სიცხეს ვერ გრძნობენ, წიგნი ბუნებრივი კომპონენტების ნაზავია რომელიც ბუნებასვე დაუბრუნდება ლპობისა და გახრწნის გზით. საცოდავები არიან ადამიანები რომლებმაც მასთან კავშირი გაწყვიტეს და დაკარგეს შანსი კიდევ ერთი კარები გაეღოთ, კიდევ ერთი წიგნისთვის სულის ჩადგმის შესაძლებლობა დაკარგეს.

20/04/2023

მიქელანჯელო ანტონიონის ეს ფილმი იმ ფილმების კატეგორიას მიეკუთვნება რომლებიც ინტერნეტის სამყაროში, თანამედროვე ცხოვრების ორომტრიალში ძნელი საყურებელია. ფილმი დინამიზმს, ჰიპერრეალობას, შინაარსსა და ზოგადად ცხოვრების A პუნქტიდან B პუნქტამდე მიჯაჭვულობას არ აღიარებს. არ აღიარებს დანახულისა და გაგონილის რალურობასა და ნამდვილობას. არ აღიარებს განცდილის რეალურობას და გადავყავართ ჩემს საყვარელ თემაში - სოლიფსიზმში. სოლიფსიზმისთვის ყველაფერი ტყუილია. ან იმდენად არის ნამდვილი რამდენადაც მისი ინტერპრეტირება შეუძლებელია. სოლიფსიზმი ამბობს რომ თუ არსებობს რაიმე რაზეც ორი აზრი შეიძლება გამოითქვას უკვე აბსურდია, აბსტრაქციაა და რეალობას არ შესსაბამება, თუნდაც ის ვინმეს მიერ დანახული, გადასინჯული და ფოტოზეც კი იყოს აღბეჭდილი. ჭეშმარიტია მხოლოდ ის რაზეც ორი აზრი არ არსებობს.
ჩვენ ვცხოვრობთ რეალობაში ან თუნდაც ანტონიონისეულ არარეალობაში, სადაც თითქოს ყველაფერი ნამდვილია, ფირზე აღბეჭდილი, გადაღებული და დაფიქსირებულია. საზოგადოების უმეტეს ნაწილს ნანახი და გაგონილი ერთადერთ არსებულ ჭეშმარიტებად წარმოუდგენია, თუმცა ამავდროულად ეს "ჭეშმარიტება" იმდენად სახეცვალებადია, იმდენად არახელშესახებია რომ მისი დადასტურება, გამოდევნება და დაფიქსირება შეუძლებელია. ის რაც დღეს "რეალურია" ხვალ "არარეალური"ხდება, ის რაც დღეს აღიქმება როგორც "ჭეშმარიტება" ხვალ "სიცრუე" ხდება.
ანტონიონი ამ თემას არაჩვეულებრივად ეხმიანება. ეს ფილმი დაგვაფიქრებს რა არის ჭეშმარიტება? ნუთუ ის რასაც ვხედავთ ჭეშმარიტებაა? რეალობაა? სინამდვილეა?