19/06/2025
Το feedback στο Σιάτσου
ή αλλιώς: Αντικρίζοντας τον καθρέφτη
Feedback in Shiatsu
Or: Facing the Mirror
scroll down for English
Ο τρόπος που μαθαίνουμε στο Σιάτσου είναι βιωματικός και βαθιά ανθρώπινος. Γινόμαστε ζευγάρια και εφαρμόζουμε ο ένας στον άλλον αυτό που έχει δείξει η δασκάλα ή ο δάσκαλος. Ο πυρήνας αυτής της εκμάθησης είναι το άγγιγμα. Μαθαίνουμε μέσα από την επαφή — αγγίζοντας ο ένας τον άλλον.
Αυτό που πραγματικά μαθαίνουμε, όμως, δεν είναι απλώς μια τεχνική. Είναι η αναγνώριση της άυλης μορφής της ενέργειας. Μαθαίνουμε να διακρίνουμε αυτό που δεν φαίνεται — το αόρατο, το άπιαστο, τις αισθήσεις. Έρχεται στο νου μου το εξαιρετικό βιβλίο Touching the Invisible: Exploring the Way of Shiatsu των Chris McAllister, Jeremy Halpin & Jan Nevelius, που αγγίζει ακριβώς αυτή τη διάσταση της πρακτικής μας.
Μετά την ολοκλήρωση της πρακτικής —ας πούμε μιας 20λεπτης συνεδρίας— ακολουθεί η ανταλλαγή feedback. Μοιραζόμαστε πληροφορίες: πώς ήταν η αίσθηση, πώς ήταν το άγγιγμα, τόσο από την πλευρά του giver όσο και του receiver. Είναι μια διαδικασία που μαθαίνουμε και οι δύο.
Το feedback είναι ανεκτίμητο. Γιατί μέσα από αυτό σμιλεύεται το «εγώ» του μελλοντικού θεραπευτή. Σιγά-σιγά, το εγώ μεταμορφώνεται• λειαίνεται για να μην εξελιχθεί σε υπερεγώ.
Όταν δίνουμε feedback, χρειάζεται να είμαστε γενναιόδωροι ως receivers και ταπεινοί με ανοιχτή καρδιά και αυτιά ως givers. Το feedback γίνεται ένας καθρέφτης — μια αντανάκλαση για τον έναν και για τον άλλον.
Το feedback του receiver, με έναν τρόπο, καθορίζει την ποιότητα του θεραπευτή που θα γίνουμε. Αν ως receivers απλώς «χαϊδεύουμε τα αυτιά» του giver, αν τον κολακεύουμε, τότε ενισχύουμε το εγώ του και δεν τον βοηθάμε να εξελιχθεί. Ναι, δεν είναι εύκολο να ακούσουμε, ως givers: «Ξέρεις, δεν ήταν το άγγιγμα που χρειαζόμουν. Είχα ανάγκη από πιο βαθύ άγγιγμα. Είχα ανάγκη να μείνεις περισσότερο στα πόδια». Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να μάθουμε πέρα από τη συνάντηση — και συχνά τη σύγκρουση — με το εγώ μας.
Όσο πιο γρήγορα αρχίσουμε αυτή τη διαδικασία, τόσο πιο ουσιαστικά θα εξελιχθούμε. Με τον καιρό, το εγώ του giver λειαίνεται. Και όσο μικραίνει, τόσο περισσότερο ο giver μπορεί να αγγίζει με σεβασμό και ακρίβεια, με αίσθηση του απαραίτητου και του ουσιώδους στις συνεδρίες του Σιάτσου.
Μόνο όταν το εγώ του giver γίνει μικρό, τόσο μικρό όσο ένας κόκκος άμμου, τότε —και μόνο τότε— είναι πραγματικά ικανός να αγγίξει τον άλλο με σεβασμό.
Feedback in Shiatsu
Or: Facing the Mirror
The way we learn Shiatsu is experiential and deeply human. We pair up and practice on each other what the teacher has just demonstrated. At the heart of this learning process is touch. We learn through contact — by touching one another.
But what we’re truly learning is not merely a technique. It’s the recognition of the immaterial nature of energy. We learn to perceive what is not visible — the unseen, the intangible, sensation itself. I’m reminded of the wonderful book Touching the Invisible: Exploring the Way of Shiatsu by Chris McAlister, Jeremy Halpin & Jan Nevelius, which explores exactly this dimension of our practice.
After a practice session — let’s say a 20-minute treatment — we exchange feedback. We share information: how it felt, how the touch was, from both roles — giver and receiver. It’s a process of mutual learning.
Feedback is invaluable. Through it, the ego of the future practitioner is sculpted and refined, so it doesn't evolve into an overblown ego.
When giving feedback, we must be generous as receivers, and humble, with open hearts and ears, as givers. Feedback becomes a mirror — a reflection for both sides.
In a way, the receiver’s feedback helps shape the quality of the practitioner we are becoming. If, as receivers, we merely flatter the giver, “stroking their ego,” we feed their self-image instead of helping them grow. And yes, it’s not easy to hear, as givers:
"You know, it wasn’t the touch I needed. I needed a deeper touch. I needed you to stay longer on my feet."
But there is no other way to truly learn than to wrestle with the ego — as early as possible.
Gradually, the giver’s ego becomes more refined. And the smaller it gets, the more they are able to touch the receiver with respect, with sensitivity, with precision — with an attunement to what is necessary and essential in a Shiatsu session.
Only when the giver’s ego becomes small — as small as a grain of sand — only then they arevtruly able to touch the other with respect.
