Σοφία Κόρδιτς-Ψυχολόγος

18/09/2025

Με τον χρήστη Αννα Παρδάλη – Μόλις διακρίθηκα ως ένας από τους ανερχόμενους θαυμαστές! 🎉

31/08/2025

13/08/2025

Η καρδιά σου ❤️ ελέγχει τον εγκέφαλό σου 🧠 περισσότερο από ό,τι ο εγκέφαλός σου ελέγχει την καρδιά σου.
Αυτό εξηγεί γιατί πρέπει πάντα να ακούς την διαίσθησή σου.

Η καρδιά σου περιέχει 40.000 νευρώνες, ένα ολόκληρο νευρικό δίκτυο που επεξεργάζεται πληροφορίες ανεξάρτητα από τον εγκέφαλό σου. (PMID: 38415053)

Η καρδιά σου στέλνει τέσσερις φορές περισσότερα σήματα στον εγκέφαλό σου από όσα λαμβάνει από αυτόν.

‼️Το 80% της κυκλοφορίας του πνευμονογαστρικού νεύρου (vagus nerve) ρέει από την καρδιά προς τον εγκέφαλο.
‼️Μόνο το 20% ρέει από τον εγκέφαλο προς την καρδιά.

Το νευρικό δίκτυο της καρδιάς σου αναλύει συναισθηματικές και κοινωνικές πληροφορίες χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν ο συνειδητός σου εγκέφαλος προλάβει.

Λαμβάνει αποφάσεις πριν καν συνειδητοποιήσεις την ύπαρξή τους (PMID: 33255284).

⁉️Το άμεσο αίσθημα για το αν κάποιος είναι
αξιόπιστος;
⁉️Η καρδιά σου που χτυπάει δυνατά πριν από μια σημαντική παρουσίαση;
Οι 40.000 νευρώνες της καρδιάς σου επεξεργάζονται πολύπλοκα δεδομένα πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί να τα επεξεργαστεί λογικά ο προμετωπιαίος φλοιός σου.

Δυστυχώς, συχνά παρακάμπτουμε αυτά τα σήματα:
❌ Προχωράμε παρά την ενόχληση
❌ Αγνοούμε το ένστικτό μας
❌ Επιλέγουμε τη λογική αντί για το συναίσθημα

Κάνοντάς το αυτό, βάζουμε σε σίγαση την έμφυτη νοημοσύνη της καρδιάς και του νευρικού μας συστήματος.

❌Η καρδιά σου γνωρίζει πότε μια δουλειά σε εξαντλεί.
❌Πότε μια σχέση σε αδειάζει.
❌Πότε μια απόφαση δεν είναι σύμφωνη με τις αξίες σου.

Επεξεργάζεται αυτές τις πληροφορίες 24/7 μέσω του έμφυτου καρδιακού νευρικού της συστήματος (PMID: 38392323).

Την επόμενη φορά που θα νιώσεις ένα έντονο συναίσθημα για κάτι, σταμάτα.

Ρώτα τον εαυτό σου: «Πώς με κάνει αυτό να νιώθω;»

Το νευρικό δίκτυο της καρδιάς σου έχει αναλύσει δεδομένα που ακόμη δεν έχεις συνειδητοποιήσει.

❤️Ήρθε η ώρα να αρχίσεις να ακούς την καρδιά σου.❤️

Via

📷 Camilo Jimenez

12/08/2025

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που γέμισες το σώμα σου μ'ενέσεις και ορμόνες.Που μάταια ήλπιζες,μάταια ονειρεύτηκες,μάταια λαχτάρησες.Και που έγινες νονά και θεία,
μα ποτέ μάνα.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που μεγάλωσες το δικό σου με πόνο και θυσίες.Που έμεινες ξάγρυπνη μέχρι να πέσει ο πυρετός κι έτρεχες πανικόβλητη σε φαρμακεία και παιδιάτρους.
Και τώρα τρέμεις κάθε φορά που βγαίνει απ'το σπίτι.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που πάλεψες γενναία.Τα'βαλες μ'ένα μηχανισμό-τέρας γεμάτο γραφειοκρατικούς σκοπέλους.
Και νίκησες.Και υιοθέτησες.Και το λατρεύεις σαν παιδί σου.Γιατί απλά είναι παιδί σου.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που βίωσες εγκατάλειψη,κακοποίηση και μοναξιά στο γάμο.Μα ποτέ δεν άφησες δίχως αγάπη το παιδί σου.Το'βαλες πάνω απ'όσα περνούσες.Πάνω κι απ'τον ίδιο σου τον εαυτό.Γιατί έτσι κάνει μια μάνα.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που ίσως δε γνώρισες κάποιον ν'αγαπήσει το παιδί σου όπως θα ήθελες εσύ.Και προτίμησες να μη συμβιβαστείς.Κι αυτό ήταν ό,τι πιο έντιμο,θυσιαστικό αλλά συνάμα κι αυτονόητο μπορούσες να κάνεις.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που έχασες το δικό σου.Κι από τότε τα "γιατί",τα "αν" κι οι αναμνήσεις στοιχειώνουν τ'αξημέρωτά σου βράδια.Και σου τρώνε τη ζωή.Γιατί εκείνο ήταν η ζωή σου.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που έχεις παιδί με ειδικές ανάγκες.Που κάθε μέρα σηκώνεις το δικό σου σταυρό κι ανεβαίνεις το δικό σου Γολγοθά.Και το κάνεις με περισσή αξιοπρέπεια κι αυτοθυσία.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Υπάρχεις κι εσύ που δεν έκανες παιδί από επιλογή.Γιατί φοβήθηκες να το φέρεις σ'έναν κόσμο που υπάρχουν "μάνες" που σκοτώνουν τα παιδιά τους.Που υπάρχουν "γονείς" που σβήνουν το τσιγάρο στο κορμάκι τους.

Υπάρχουν εκείνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Κι εκείνες που θα "σκότωναν" για τα παιδιά τους...

Αλέξανδρος Σουλιώτης

22/05/2025

Στον κόσμο αυτό που έχουμε φτιάξει για τα παιδιά μας, σε αυτο τον κόσμο μέσα στον οποίο μεγαλώνουν, διαμορφωνονται, εξελίσσονται και αναπτύσσονται, τυχαίνει να χάνουν τον προορισμό τους, τον δρόμο τους και το νόημα τους. Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιησουν ότι απλοί καθημερινοί στόχοι που εκπληρωνονται, είναι μικρές καθημερινές προσωπικές επιτυχίες που δηλώνουν πως εδώ είμαστε, αξίζουμε και προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο... η συνεργασία, η επικοινωνία, η αποδοχή, η ελευθερία του λόγου και πολλά άλλα δεν είναι δεδομένη για όλους....

06/05/2025

Δράση με τους εφήβους γ' γυμνασίου με θέμα "το μοίρασμα και η επικοινωνία μιας σημαντικής επιτυχίας μου με τους άλλους" στο 1ο Γυμνάσιο Κηφισιάς!

03/05/2025

https://www.especial.gr/sti-voyli-gia-psifisi-i-diataxi-gia-to-akatadiokto-eep-ebp-ekpaideytikon-kl-psixologon-gia-kataggelies-endooikogeneiakisi-vias-se-varos-anilikon/

Στη Βουλή για ψήφιση η διάταξη για το ακαταδίωκτο ΕΕΠ-ΕΒΠ-εκπ/κών-Κ.Λ-Ψυχολόγων που καταγγέλλουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.

28/04/2025

Η πιο σκληρή αγάπη είναι και η πιο αληθινή!
—Θα φύγεις από αυτό το σπίτι. Και δε θέλω να ξαναγυρίσεις.

Αυτό ήταν το μόνο που άκουσε.

Δεν υπήρξε καμία συζήτηση.
Ούτε φωνές.
Μόνο μια ξερή φράση… και μια πόρτα που έκλεινε.

Η γιαγιά του.
Η ίδια που τον είχε μεγαλώσει από μικρό παιδί… σήμερα τον έδιωχνε σαν να ήταν ξένος.

Ο παππούς, βλέποντας τη σκηνή, έμεινε αποσβολωμένος.
—Τι κάνεις; Γιατί τον διώχνεις έτσι; Είναι ο εγγονός σου!

Αλλά εκείνη δεν είπε λέξη.
Απλώς γύρισε την πλάτη και χάθηκε μέσα στο σπίτι.

Εκείνος δεν καταλάβαινε.
Ούτε οι γείτονες.
Κανείς δεν καταλάβαινε.

Ο νεαρός, χωρίς προορισμό, άρχισε να περπατά.
Φορούσε τα ίδια ρούχα που είχε φορέσει για να πάει στο μαγαζί εκείνο το απόγευμα.
Χωρίς χρήματα. Χωρίς κινητό. Χωρίς κλειδιά.

Πήγε πρώτα σε έναν φίλο.
—Έχεις πού να μείνεις; —τον ρώτησε.

—Όχι ,με έδιωξαν.

—Ωχ… κρίμα. Αλλά οι γονείς μου δεν αφήνουν κανέναν να μείνει εδώ.
Και ειλικρινά… δεν μπορώ να κάνω κάτι για σένα.

Συνέχισε να περπατά.

Ένας άλλος φίλος τον είδε να πλησιάζει.
—Όλα καλά; Έγινε κάτι;

—Έμεινα χωρίς σπίτι. Μπορώ να μείνω μαζί σου για λίγες μέρες;

—Και τι θα κάνεις εδώ; Δεν έχεις χρήματα; Δεν μπορείς να πληρώσεις τίποτα;

—Όχι… τίποτα.

—Τότε λυπάμαι. Στο σπίτι μου δεν γίνεται.

Ο νεαρός κατέβασε το κεφάλι.
Και έφυγε.

Έψαξε την κοπέλα του.
Την αγκάλιασε και της εξήγησε τι είχε συμβεί.
Εκείνη ανησύχησε, πήγε να μιλήσει με τους γονείς της… και γύρισε με σβησμένη φωνή.

—Λένε πως δεν μπορείς να μείνεις. Και εγώ… δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Συγγνώμη, αγάπη μου… αλλά δεν πάει άλλο. Όχι έτσι.

Και έμεινε μόνος.

Εντελώς μόνος.

Κάθισε σε ένα πεζούλι και κοίταξε τον ουρανό.
Είχε δώσει τα πάντα σε ανθρώπους που τώρα δεν του έδιναν τίποτα.

Πέρασαν ώρες.

Κι όταν πίστεψε πως κανείς δεν θα τον αναζητήσει…
Εμφανίστηκε ο παππούς του.

—Πάμε σπίτι, του είπε.

Εκείνος δεν ήθελε.
—Για ποιο λόγο; Για να με ξαναδιώξετε;

—Σε παρακαλώ, εμπιστεύσου με. Έλα μόνο.

Μπήκε στο αυτοκίνητο.
Σιωπή απόλυτη σε όλη τη διαδρομή.

Όταν έφτασαν, η γιαγιά έτρεξε να τον αγκαλιάσει.
Εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω.

Τότε, ο παππούς τον κάθισε και του μίλησε ήρεμα:

—Η γιαγιά σου δεν το έκανε από σκληρότητα. Το έκανε από αγάπη.
Ήθελε να δεις με τα μάτια σου… ποιοι είναι δίπλα σου μόνο όταν έχεις κάτι να προσφέρεις.

Νόμιζες πως είχες φίλους.
Πίστευες ότι η σχέση σου ήταν σταθερή.
Αλλά εκείνη έβλεπε όσα εσύ δεν ήθελες να δεις.
Άνθρωποι που σε χρησιμοποιούσαν, που επωφελούνταν από σένα… που ήταν εκεί μόνο όταν έδινες, αλλά όχι όταν χρειαζόσουν.

Και έπρεπε να σου δείξει την αλήθεια.

Ο νεαρός άρχισε να κλαίει.
Η γιαγιά πλησίασε.

—Μου ράγισε την καρδιά να το κάνω… αλλά σ’ αγαπάω πάρα πολύ για να σε αφήσω να συνεχίζεις να ζεις σε ένα ψέμα.

Την αγκάλιασε.
Δυνατά. Όπως όταν ήταν μικρός.

Και κατάλαβε κάτι που δεν διδάσκεται με λόγια:
Καμιά φορά, αυτός που σ’ αγαπάει πιο πολύ είναι κι εκείνος που τολμά να σε ταρακουνήσει… για να σου ανοίξει τα μάτια.

Γιατί όταν έχεις, όλοι είναι κοντά σου.
Αλλά όταν δεν έχεις τίποτα, τότε βλέπεις ποιοι αξίζουν πραγματικά.
Ποιοι σ’ αγαπούν… όχι για όσα δίνεις, αλλά για αυτό που είσαι.

Κι αυτή η αλήθεια, όσο κι αν πονά, σε κάνει πιο δυνατό.

Susana Rangel

28/04/2025

Αγαπημένε μπαμπά,

Έχεις πάντα το κινητό σου κοντά, έτσι δεν είναι;
Θέλω να το χρησιμοποιήσεις για κάτι όμορφο: να της τραβήξεις φωτογραφίες.
Ναι, εκείνης. Της μαμάς.

Όχι στημένες φωτογραφίες. Αληθινές.

Όταν διαβάζει παραμύθι στο παιδί σας.
Όταν γελάει με μια κουβέντα του.
Όταν το κρατάει αγκαλιά, απλά και αληθινά.

Τράβηξε αυτές τις στιγμές. Χωρίς να το καταλάβει.

Και μια μέρα, όταν νιώσει κουρασμένη ή αμφιβάλλει για τον εαυτό της, στείλε της μία από αυτές τις φωτογραφίες.

Θύμισέ της όλα όσα βλέπετε εσείς κάθε μέρα:
Μια μαμά γεμάτη αγάπη.
Μια γυναίκα που είναι ο κόσμος όλος για κάποιον.

Γιατί η ευτυχία κρύβεται στις πιο μικρές, καθημερινές στιγμές.
Και καμιά φορά χρειαζόμαστε απλά μια φωτογραφία για να το θυμηθούμε.

Βγάλε φωτογραφίες. Βγάλε πολλές.

✍️ Μάρα | Mommy Cool

27/04/2025

Τα παιδιά συνήθως είναι πηγή μεγάλης ευχαρίστησης και ατελείωτου θαυμασμού για τους γονείς τους. Αυτές τις χαρές μερικές φορές τις επισκιάζουν οι πολλές φροντιδες και η συναίσθηση της ευθύνης που επίσης είναι στενά συνυφασμενες με τον γονεϊκο ρόλο. Η ικανοποίηση μπορεί να μεταβληθεί σε άγχος και ανησυχία και ο θαυμασμός σε αμηχανία και σύγχυση, όταν το παιδί συμβαίνει να συμπεριφερεται με τρόπο παράξενο, με τρόπο αλλιώτικο....

16/04/2025

❗️Με αφορμή διάφορα περιστατικά των τελευταίων μηνών όπου εμπλέκονται ασθενείς με ψυχιατρική νόσο και τα οποία συνοδεύονται από δημόσιες τοποθετήσεις μη ειδικών προσώπων -χωρίς καμία επιστημονική σύνδεση με την Ψυχιατρική κοινότητα- σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η Ελληνική Ψυχιατροδικαστική Εταιρεία και ο Κλάδος Ψυχιατροδικαστικής της ΕΨΕ κρίνουν αναγκαίο να τοποθετηθούν δημόσια.
👉Καταδικάζουμε απερίφραστα τη χρήση όρων και εκφράσεων που όχι μόνο δεν συνάδουν με την επιστήμη της Ψυχιατρικής, αλλά και αναπαράγουν επιβλαβή στερεότυπα. Λέξεις όπως «παλαβός», «ψυχασθενής», «τρελός» που ακούστηκαν σε τηλεοπτική εκπομπή ή δηλώσεις του τύπου «πρέπει να μείνουν κλεισμένοι μέσα», μαρτυρούν -δυστυχώς- την έλλειψη βασικής ενημέρωσης και επιστημονικής
ευαισθησίας από ορισμένους δημόσιους σχολιαστές, οι οποίοι τοποθετούνται επί θεμάτων που υπερβαίνουν το γνωστικό τους αντικείμενο.
👉Παράλληλα, αναφορές σε ψυχιατρικές μονάδες ως «καταστήματα κράτησης» ή η χρήση του όρου «εγκλεισμός» προδίδουν ακατάλληλες και στιγματιστικές αντιλήψεις και παραπέμπουν σε άλλου είδους δομές και πρακτικές που ουδεμία σχέση έχουν με τη σύγχρονη ψυχιατρική φροντίδα και την προσωρινή νοσηλεία ασθενών με ψυχικές διαταραχές.
👉Το αποτέλεσμα τέτοιων δηλώσεων είναι η ενίσχυση του στίγματος. Δυστυχώς, παρόμοιες τοποθετήσεις δεν προσφέρουν έγκυρη ενημέρωση στο ευρύ κοινό, αλλά αναπαράγουν προκαταλήψεις, επιτείνοντας τον κοινωνικό αποκλεισμό ανθρώπων που υποφέρουν. Ανθρώπων που θα μπορούσαν να είναι ο αδελφός μας, ο γονιός μας ή το παιδί μας.
👉Θυμίζουμε πως κανένας άνθρωπος δεν επιλέγει να νοσήσει από ψυχική πάθηση. Οι επιστημονικές μελέτες καταδεικνύουν μάλιστα ότι τα άτομα με ψυχική νόσο διατρέχουν σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν βία, παρά να την ασκήσουν.

13/04/2025

Ούτε η γνώση ούτε η συσσώρευση πείρας, που είναι απλώς καλλιέργεια της μνήμης, μπορούν να φέρουν μια ουσιαστική κατανόηση του εαυτού μας. Η κατανόηση του εαυτού μας είναι εκεί κάθε στιγμή. Αν απλώς συσσωρεύσουμε γνώση του εαυτού μας, αυτή ακριβώς η γνώση εμποδίζει την παραπέρα κατανόηση, γιατί η συσσωρευμένη πείρα, η γνώση, γίνεται το κέντρο όπου η σκέψη έχει την ύπαρξή της και κοιτάζει μέσα από αυτήν. Ο κόσμος δεν είναι ξεχωριστός από εμάς και από τις πράξεις μας, επειδή εκείνο που είμαστε εμείς είναι αυτό που δημιουργεί και τα προβλήματα του κόσμου. Η δυσκολία για τους περισσότερους από εμάς είναι ότι δεν μαθαίνουμε τον εαυτό μας απευθείας, αλλά αναζητάμε ένα σύστημα, μια μέθοδο, έναν τρόπο δράσης με τον οποίο θα λύσουμε τα άπειρα ανθρώπινα προβλήματά μας.

Τζ. Κρισναμούρτι, Η χαρά της ελευθερίας, Ελευθερία - η αρχή και το τέλος, σελίδα 63
Μετάφραση (έκδοσης 2012): Νίκος Πιλάβιος
Επιμέλεια: Βιβλιοθήκη Κρισναμούρτι
Εκδόσεις Καστανιώτη
© Copyright 2002, 2012 για την Ελληνική Έκδοση: Εκδόσεις Καστανιώτη
Τίτλος πρωτότυπου: Krishnamurti, The First and Last freedom
© 1954 Krishnamurti Foundation Trust Ltd