
04/08/2025
Δεν ήταν εύκολο.
Ούτε γρήγορο.
Και δεν είχε πάντα θεατές.
Αλλά μέσα από κάθε δυσκολία, κάθε αμφιβολία, κάθε «δεν μπορώ» που ξεπέρασες, κάθε «πονάω» που αγκάλιασες...
Έχτισες κάτι πολύτιμο:
Εμπιστοσύνη.
Όχι στο τέλειο σου εαυτό.
Αλλά σε εσένα όπως είσαι:
με δύναμη, ευαλωτότητα, σύγχυση και σοφία μαζί.
💡Και αυτή την εμπιστοσύνη δεν μπορεί να σου την πάρει κανείς.
Γιατί δεν στηρίζεται σε λέξεις. Στηρίζεται σε πράξεις.
Αυτό το ποστ, λοιπόν, είναι αφιερωμένο για σένα, τιμάει & γιορτάζει ΕΣΕΝΑ...
Για κάθε φορά που ένιωσες πως δεν αντέχεις άλλο ΚΑΙ άντεξες.
Για κάθε φορά που αμφέβαλες για εσένα ΚΑΙ συνέχισες.
Για κάθε “δεν ξέρω πώς” που δεν σε σταμάτησε.
Για κάθε όριο που έθεσες, ενώ έτρεμες.
Για κάθε “όχι” που είπες, παρόλο που ήθελες να πεις “ναι” για να μην στεναχωρήσεις/ενοχλήσεις.
Για κάθε δάκρυ που σκούπισες μόνη,-ος σου, κι ύστερα σηκώθηκες.
Για κάθε μικρή νίκη που δεν πανηγύρισες, αλλά σε πήγε ένα βήμα πιο κοντά σε εσένα.
Για κάθε φορά που δεν εγκατέλειψες τον εαυτό σου, ακόμη κι όταν σε πλήγωσαν.
⤵️
Αν αυτό σου μιλάει, άφησε ένα 🔒 ή ένα 💪 στα σχόλια.
Για όλες τις φορές που στάθηκες, όταν θα μπορούσες να έχεις λυγίσει.
Είσαι εδώ,
είμαστε εδώ,
ζωντανοί.
🫂🤍🙏