Ο Χατζής Κωνσταντίνος γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Είναι κάτοχος πτυχίου Στατιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιά, καθώς και Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διαχείριση Κινδύνου από το Πανεπιστήμιο του Salford της Αγγλίας.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ψυχολογία παρακολουθώντας την ενότητα σπουδών «Introduction to Psychology» του Πανεπιστημίου St. Margaret's Episcopal School. Έχει πραγματοποιήσει τριετή εκπαίδευση στο πρόγραμμα «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, με βασικό εισηγητή τον κ. Σάββα Μπακιρτζόγλου. Έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικές εργασίες και σεμινάρια του προγράμματος ΕΠΕΚΕΙΝΑ, εστιάζοντας σε θέματα ψυχικής υγείας, όπως θεωρίες προσέγγισης τραύματος, ονειρογνωσία, διεργασίες του πένθους, κ.ά, τα οποία έχουν συμβάλει σημαντικά στην εμβάθυνσή του στην ψυχοδυναμική.
Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο ΕΚΠΑ, παρακολουθώντας την ενότητα «Ψυχοθεραπεία: Θεωρία και Πράξη» και της Αρχαία Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Κατέχει τον τίτλο σπουδών «Psychoanalysis Diploma Course» από το Centre of Excellence. Βρίσκεται σε συνεχή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, ενώ συμμετέχει σε βιωματικές αυτογνωστικές διαδικασίες ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης.
Έχει παρακολουθήσει το διετές εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Άβατον”, Ψυχοδυναμική Κλινική της Ψυχοσωματικής Νόσου υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Γαληνός με εισηγητή τον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο (ο κος Σαββόπουλος είναι διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής ψυχαναλυτικής Εταιρείας, μέλος της Διεθνούς ψυχαναλυτικής Ένωσης και διδάσκων ψυχαναλυτής στο Ψυχοσωματικό Ινστιτούτο των Παρισίων- P. Marty).
Παράλληλα, παρακολουθεί θεραπευόμενους και συμμετέχει σε ομάδες μελέτης, λαμβάνοντας ατομική και ομαδική εποπτεία για την κλινική πρακτική του.
Συνεργάζεται με το δίκτυο Συν-ύπαρξη από τις αρχές του 2019. Η Συν-ύπαρξη είναι ένα δίκτυο αλληλεγγύης και ψυχολογικής υποστήριξης όπου συμμετέχουν λειτουργοί ψυχικής υγείας. Στόχος του δικτύου είναι η ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού και η αντιμετώπιση των συναισθημάτων φόβου και αδυναμίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο (https://syn-yparxi.gr/).
Στην ιδιωτική πρακτική του βλέπει έφηβους, μετέφηβους και ενήλικες σε ατομική ψυχοθεραπεία και προσφέρει συνεδρίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας μέσω τηλεφώνου και διαδικτυακά.
14/12/2025
Τα ναρκισσιστικά άτομα ζητούν συμμόρφωση γιατί η ειλικρίνεια απειλεί την εικόνα που έχουν ανάγκη να διατηρούν. Η σιωπή παρουσιάζεται ως ηρεμία, ενώ στην πραγματικότητα λειτουργεί ως τρόπος ελέγχου.
Η αποδοχή και η αγάπη δίνονται υπό όρους και μόνο όσο ο άλλος διατηρεί τη θέση που του έχει αποδοθεί. Όταν σταματάει να παίζει τον ρόλο του και αρχίζει να μιλάει ανοιχτά, κατηγορείται ότι δημιουργεί χάος, ένταση ή προβλήματα.
Στην πραγματικότητα, δεν φοβούνται το χάος αλλά την αποκάλυψη. Η ειλικρίνεια φωτίζει τις ανισορροπίες και τους μηχανισμούς ελέγχου που βασίζονταν στη σιωπή και τη συμμόρφωση.
Έτσι, αυτός που μιλάει γίνεται το πρόβλημα. Όχι γιατί διαλύει κάτι υγιές, αλλά γιατί ταρακουνάει μια δυναμική που στηριζόταν στο ψέμα και όχι στην αλήθεια.
Οι σχέσεις δεν επιβιώνουν επειδή κάποιος έχει έναν τίτλο στη ζωή σου. Οι ρόλοι είναι απλά ονομασίες, δεν συνιστούν εγγυήσεις.
Αυτό που κρατάει μια σχέση ζωντανή είναι το πώς σε συναντάει ο άλλος, αν έχει χώρο για εσένα, αν σε ακούει, αν δείχνει σεβασμό, αν νοιάζεται πραγματικά.
Ό,τι δεν φροντίζεται, απομακρύνεται. Κι ό,τι θεωρείται δεδομένο, τελικά χάνει την αξία του.
Οι σχέσεις δυναμώνουν όταν υπάρχει πραγματική ανταπόκριση, όχι απλώς ονομαστική παρουσία. Αυτό που ενώνει δεν είναι ο τίτλος, αλλά η στάση. Όταν ο άλλος δεν σε πιέζει να χωρέσεις σε κάτι που δεν είσαι και όταν σου δίνει την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου.
Η συμπεριφορά του άλλου δεν χαρακτηρίζει εσένα, χαρακτηρίζει εκείνον. Αναλύεις με τις ώρες τις στάσεις και τις συμπεριφορές του λες και φέρεις το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Αν ο άλλος δεν είναι διαθέσιμος για οποιοδήποτε λόγο, αξίζει τόση ανάλυση;
Η συμπεριφορά του αφορά τη δική του διαθεσιμότητα, τις δικές του πληγές, τα δικά του μοτίβα και τη δική του εποχή ζωής.
Δεν είναι όλοι έτοιμοι να εμφανιστούν, να αγαπήσουν, να σταθούν. Και αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να πάρεις προσωπικά, όσο και αν το βιώνεις σαν απόρριψη.
Το δύσκολο κομμάτι δεν είναι να καταλάβεις τον άλλον,
αλλά να εμπιστευτείς τον εαυτό σου. Μην κάνεις τις πράξεις του άλλου καθρέφτη της αξίας σου.
Υπάρχουν κομμάτια σου που δεν βλέπεις καθαρά, όχι επειδή είναι λάθος, αλλά επειδή τα φοβάσαι. Και όσο τα καταπιέζεις, τόσο πιο ξένα και λάθος θα σου φαίνονται.
Τα κομμάτια που κρύβεις έχουν κάτι να σου δείξουν: την ευαισθησία σου, τη δύναμή σου, την ανάγκη σου, την επιθυμία σου, τους φόβους σου.
Η αυθεντικότητα δεν χτίζεται με το να δείχνεις μόνο τα καλά. Χτίζεται όταν αντέχεις να δεις και να δείξεις αυτά με τα οποία δεν έχεις ακόμα συμφιλιωθεί.
Μόνο έτσι θα γεννηθεί η αίσθηση ότι είσαι αρκετός.
Όχι από την επιβεβαίωση που θα πάρεις, αλλά από την ειλικρίνεια και το θάρρος να δείχνεις ποιος ακριβώς είσαι.
Η ενοχή και η αυτομομφή δεν εμφανίζονται τυχαία στην ενήλικη ζωή. Είναι ο τρόπος με τον οποίο κάποιος κάποτε έμαθε να προστατεύει τις σημαντικές σχέσεις. Όταν η έκφραση του θυμού φαινόταν επικίνδυνη, η ένταση δεν χάθηκε, γύρισε προς τα μέσα και έγινε αυτοκριτική.
Αυτό συχνά συνεχίζει να επηρεάζει τις ενήλικες σχέσεις. Περίσσευμα υπομονής, αποφυγή συγκρούσεων, μικρά ή μεγάλα βάρη που κουβαλιούνται για να διατηρηθεί η σύνδεση.
Η θεραπεία δεν ψάχνει ενόχους. Δημιουργεί χώρο για όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ. Επιτρέπει να φανεί ότι οι άνθρωποι που μας σημάδεψαν δεν ήταν παντοδύναμοι, αλλά ατελείς. Και όταν αυτό γίνει κατανοητό, η αυτομομφή χαλαρώνει και ο εαυτός βρίσκει μια καλύτερη ισορροπία, πιο ειλικρινή, πιο ανάλαφρη και πιο αυθεντική.
Κάποια παιδιά κουβαλούν μια ντροπή που δεν τους ανήκει, γιατί μεγάλωσαν σε σπίτια όπου η αλήθεια έπρεπε να μείνει κρυφή. Σε ένα περιβάλλον χαοτικό, ασταθές ή γεμάτο συγκρούσεις, το παιδί συχνά μαθαίνει ότι ο κόσμος δεν πρέπει να ξέρει.
Αντί να θυμώσει που έπρεπε να μεγαλώσει μέσα σε όλα αυτά, ντρέπεται. Αντί να ζητήσει βοήθεια, κρύβεται.
Και με τον καιρό πιστεύει ότι κάτι πάει στραβά με το ίδιο και όχι με αυτά που συνέβαιναν γύρω του.
Αυτή η ντροπή δεν είναι προσωπική, είναι δανεική. Είναι ένα βάρος που το παιδί πήρε για να κρατήσει την οικογένεια όρθια. Για να απαλλαγεί από την ντροπή χρειάζεται να αναγνωρίσει ότι δεν είναι δική του και ότι εκείνο δεν έφταιγε σε τίποτα.
Το σημαντικό δεν είναι να μην κάνεις λάθη, άλλωστε αυτό δεν γίνεται. Το σημαντικό είναι να δεις καθαρά τι κάνεις, γιατί το κάνεις και πώς επαναλαμβάνεται μέσα στις σχέσεις σου.
Το να αναγνωρίζεις τα μοτίβα σου δεν σημαίνει να αυτοκατηγορείσαι. Το να αναλαμβάνεις την ευθύνη δεν σημαίνει να αυτοτιμωρείσαι. Σημαίνει να σέβεσαι τον εαυτό σου και τους άλλους. Να ζητάς συγγνώμη όχι επειδή υστερείς, αλλά επειδή έκανες κάποιο λάθος.
Ο υγιής άνθρωπος δεν κυνηγάει την αλάνθαστη εκδοχή του εαυτού του. Καλλιεργεί μια σχέση με τον εαυτό του και τους άλλους που χωράει αλήθεια, ευθύνη, επανόρθωση και καλοσύνη.
Κάποιες φορές το μυαλό αναζητάει εξηγήσεις για να καταλάβει γιατί συνέβη ό,τι συνέβη. Προσπαθεί να δώσει νόημα στα γεγονότα, να οργανώσει τον κόσμο γύρω σου, να νιώσει ασφαλές μέσα στην αβεβαιότητα.
Δεν αρκεί πάντα η κατανόηση. Κάποιες φορές χρειάζεται να αφήσεις τον εαυτό σου να νιώσει αυτό που σε πονάει, ακόμα και αν δεν έχεις τις απαντήσεις.
Μόνο όταν νιώσεις πραγματικά, ακόμα και αν το συναίσθημα είναι δύσκολο, θα αρχίσεις να απελευθερώνεσαι από το βάρος.
Τότε μόνο ο πόνος θα μαλακώσει και θα βρεις το δρόμο προς την ανακούφιση. Συχνά δεν είναι η κατανόηση που ανακουφίζει, αλλά το να επιτρέψεις στον εαυτό σου να νιώσει και να αφήσεις το χρόνο και τα συναισθήματα να κάνουν τη δουλειά τους.
Πολλοί γονείς είναι έτοιμοι να θυσιάσουν πολλά για τα παιδιά τους. Όμως η μεγαλύτερη προσφορά δεν είναι η αυτοθυσία, είναι το θάρρος να δούνε τον εαυτό τους.
Τα παιδιά πληγώνονται εξίσου από την αγάπη που δεν παίρνουν και από τον πόνο που δεν έχει αγγίξει ο γονιός μέσα του.
Θυμός που έχει συσσωρευτεί, φόβος, οι παλιές πληγές που κουβαλάνε χωρίς να το συνειδητοποιούν. Όλα αυτά μεταδίδονται από γενιά σε γενιά.
Δεν μεταδίδονται με λόγια, αλλά με βλέμματα, αντιδράσεις, σιωπές. Με τον τρόπο που ο γονιός κλείνεται, ξεσπάει ή απομακρύνεται. Με την αγάπη που υπάρχει, αλλά δεν ξέρει πώς να εκφράσει.
Η αλλαγή ξεκινάει όταν ο γονιός τολμήσει να σταματήσει να τρέχει για όλα και σταθεί για λίγο με τον εαυτό του. Όταν αρχίσει να ακούει τα κομμάτια που τον πονάνε, αντί να τα κρύβει.
Όταν αντιληφθεί ότι η θεραπεία δεν είναι πολυτέλεια, αλλά κληρονομιά για τα παιδιά του.
Be the first to know and let us send you an email when Αυτογνωσία - Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
Contact The Practice
Send a message to Αυτογνωσία - Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία:
Η δουλειά με έναν ψυχοθεραπευτή είναι εστιασμένη στις δυσκολίες ενός θεραπευόμενου και βοηθά στην αλλαγή του τρόπου σκέψης, των συναισθημάτων, της αντίληψης και τελικά στην απόκτηση αυτογνωσίας. Είναι ένα ταξίδι κατά το οποίο ο θεραπευόμενος μαθαίνει να ακούει τον εαυτό του, τις πραγματικές προσωπικές του ανάγκες και να τον αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. “Το περίεργο παράδοξο είναι ότι όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου ακριβώς όπως είμαι, τότε μπορώ να αλλάξω” Carl Rogers (1902-1987)
Σε περιπτώσεις έξαρσης (για παράδειγμα κρίσεις πανικού, κ.ά.), ο πρώτος στόχος της ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης είναι η ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων και η αποκατάσταση της ψυχικής ισορροπίας του ασθενούς. Αυτό επιτυγχάνεται με τις πρώτες αναδύσεις του ασυνείδητου υλικού το οποίο καλούμαστε να κατανοήσουμε μαζί, θεραπευτής και θεραπευόμενος. Σημαντικότερο και από την απάλυνση των συμπτωμάτων είναι η απαρχή μιας νέας ανάγνωσης του εαυτού που θα καταλήξει σε αυξημένη αυτογνωσία.
Η Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία που εφαρμόζουμε εστιάζει στο ασυνείδητο. Η κατανόηση της λειτουργίας του ασυνειδήτου και η επιρροή που έχει στη σκέψη, στη συμπεριφορά και στην εν γένει λειτουργία ενός ατόμου είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε το άτομο αυτό σε όλο το εύρος του και να αντιληφθούμε καλύτερα τον ψυχισμό του. Φωτίζοντας το ασυνείδητο καταφέρνουμε να καταλάβουμε καλύτερα προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες, εσωτερικές συγκρούσεις που αγνοούμε και εν τέλει να αποκτήσουμε μεγαλύτερο έλεγχο των καταστάσεων που μας δυσκολεύουν.
Η Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία απευθύνεται σε ασθενείς με έντονα ή μη ψυχικά συμπτώματα, καθώς ακόμα και σε άτομα που επιδιώκουν να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Δεν είναι τόσο εντατική όσο η Ψυχανάλυση και συνήθως οι συνεδρίες πραγματοποιούνται μία ή και δύο φορές την εβδομάδα, σε αντίθεση με την Ψυχανάλυση, όπου η συχνότητα αυξάνεται σε τρεις με τέσσερις φορές.
Χατζής Κωνσταντίνος, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ο Χατζής Κωνσταντίνος γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Είναι κάτοχος πτυχίου Στατιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιά, καθώς και Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διαχείριση Κινδύνου από το Πανεπιστήμιο του Salford της Αγγλίας.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ψυχολογία παρακολουθώντας την ενότητα σπουδών «Introduction to Psychology» του Πανεπιστημίου St. Margaret's Episcopal School. Έχει πραγματοποιήσει τριετή εκπαίδευση στο πρόγραμμα ψυχοθεραπείας και Βιωματικών/ Εκπαιδευτικών σεμιναρίων «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, με βασικό εισηγητή τον κ. Σάββα Μπακιρτζόγλου. Έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικές εργασίες και σε πληθώρα σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, εστιάζοντας σε θέματα ψυχικής υγείας, όπως θεωρίες προσέγγισης τραύματος, ονειρογνωσία, διεργασίες του πένθους, κ.ά, τα οποία έχουν συμβάλει σημαντικά στην εμβάθυνσή του στην ψυχοδυναμική.
Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολουθώντας την ενότητα «Ψυχοθεραπεία: Θεωρία και Πράξη» και την ενότητα της Αρχαία Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατέχει τον τίτλο σπουδών «Psychoanalysis Diploma Course» από το Centre of Excellence.
Βρίσκεται σε συνεχή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, ενώ συμμετέχει εντατικά σε βιωματικές αυτογνωστικές διαδικασίες ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης. Παράλληλα, παρακολουθεί θεραπευόμενους και συμμετέχει σε ομάδες μελέτης, λαμβάνοντας ατομική και ομαδική εποπτεία για την κλινική πρακτική του.
Συνεργάζεται με το δίκτυο Συν-ύπαρξη από τις αρχές του 2019. Η Συν-ύπαρξη είναι ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης και ψυχολογικής υποστήριξης όπου συμμετέχουν λειτουργοί ψυχικής υγείας. Στόχος του δικτύου είναι η ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού, έτσι ώστε να επιτευχθεί η ρήξη της απομόνωσης και η αντιμετώπιση των συναισθημάτων φόβου και αδυναμίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο (https://syn-yparxi.gr/).
Στην ιδιωτική πρακτική του βλέπει έφηβους, μετέφηβους και ενήλικες σε ατομική ψυχοθεραπεία και προσφέρει συνεδρίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας μέσω τηλεφώνου και skype σε άτομα που ζουν εκτός Αθηνών (konstantinos.chatzis.psy / live:.cid.c792d84a36ea66c9).
