Ο Χατζής Κωνσταντίνος γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Είναι κάτοχος πτυχίου Στατιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιά, καθώς και Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διαχείριση Κινδύνου από το Πανεπιστήμιο του Salford της Αγγλίας.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ψυχολογία παρακολουθώντας την ενότητα σπουδών «Introduction to Psychology» του Πανεπιστημίου St. Margaret's Episc
opal School. Έχει πραγματοποιήσει τριετή εκπαίδευση στο πρόγραμμα «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, με βασικό εισηγητή τον κ. Σάββα Μπακιρτζόγλου. Έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικές εργασίες και σεμινάρια του προγράμματος ΕΠΕΚΕΙΝΑ, εστιάζοντας σε θέματα ψυχικής υγείας, όπως θεωρίες προσέγγισης τραύματος, ονειρογνωσία, διεργασίες του πένθους, κ.ά, τα οποία έχουν συμβάλει σημαντικά στην εμβάθυνσή του στην ψυχοδυναμική.
Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο ΕΚΠΑ, παρακολουθώντας την ενότητα «Ψυχοθεραπεία: Θεωρία και Πράξη» και της Αρχαία Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Κατέχει τον τίτλο σπουδών «Psychoanalysis Diploma Course» από το Centre of Excellence. Βρίσκεται σε συνεχή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, ενώ συμμετέχει σε βιωματικές αυτογνωστικές διαδικασίες ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης.
Έχει παρακολουθήσει το διετές εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Άβατον”, Ψυχοδυναμική Κλινική της Ψυχοσωματικής Νόσου υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Γαληνός με εισηγητή τον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο (ο κος Σαββόπουλος είναι διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής ψυχαναλυτικής Εταιρείας, μέλος της Διεθνούς ψυχαναλυτικής Ένωσης και διδάσκων ψυχαναλυτής στο Ψυχοσωματικό Ινστιτούτο των Παρισίων- P. Marty).
Παράλληλα, παρακολουθεί θεραπευόμενους και συμμετέχει σε ομάδες μελέτης, λαμβάνοντας ατομική και ομαδική εποπτεία για την κλινική πρακτική του.
Συνεργάζεται με το δίκτυο Συν-ύπαρξη από τις αρχές του 2019. Η Συν-ύπαρξη είναι ένα δίκτυο αλληλεγγύης και ψυχολογικής υποστήριξης όπου συμμετέχουν λειτουργοί ψυχικής υγείας. Στόχος του δικτύου είναι η ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού και η αντιμετώπιση των συναισθημάτων φόβου και αδυναμίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο (https://syn-yparxi.gr/).
Στην ιδιωτική πρακτική του βλέπει έφηβους, μετέφηβους και ενήλικες σε ατομική ψυχοθεραπεία και προσφέρει συνεδρίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας μέσω τηλεφώνου και διαδικτυακά.
06/09/2025
Πίσω από την αίσθηση ότι«είμαι βάρος» συχνά κρύβεται η εμπειρία ενός παιδιού που αντί να καθρεφτιστεί η αξία του, καθρεφτίστηκαν οι κόποι και οι δυσκολίες του γονιού να το μεγαλώσει.
Το παιδί μαθαίνει να συνδέει την ύπαρξή του με χρέος, ενοχή και με την ανάγκη να αποδείξει ότι αξίζει να υπάρχει.
Αυτό μπορεί να εξακολουθήσει και στην ενήλικη ζωή: οι σχέσεις γίνονται πεδία όπου το άτομο παλεύει να μην είναι βάρος, να μην ζητήσει πολλά, να είναι πάντα αρκετό.
Καλείσαι τότε να κάνεις τη δουλειά που χρειάζεται για να βρεις εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που δεν κοστίζει τίποτα, γιατί απλώς είναι πολύτιμο χωρίς τιμές και αποδείξεις.
Σε μια υγιή σχέση, η απομάκρυνση δεν είναι απειλή αλλά φυσική ανάγκη. Η ψυχική ισορροπία απαιτεί στιγμές εσωτερικότητας.
Η απόσταση δίνει χώρο να αναπνεύσεις, να αναστοχαστείς και να γυρίσεις με καθαρότερο μυαλό. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται προσωπικό χώρο για να μην χαθεί μέσα σε μια σχέση.
Ο ασφαλής δεσμός (Bowlby) επιτρέπει στους ανθρώπους να αντέχουν την απόσταση χωρίς άγχος αποχωρισμού, διατηρώντας την εμπιστοσύνη στη σχέση.
Σύμφωνα με διάφορες έρευνες, όπως της Karen Prager (1995), τα ζευγάρια που καταφέρνουν να συνδυάσουν στιγμές εγγύτητας με διαστήματα προσωπικού χώρου αναφέρουν υψηλότερη ικανοποίηση στη σχέση.
Όταν είμαστε παιδιά, η συναισθηματική ασφάλεια εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την αποδοχή των άλλων. Από την αποδοχή των γονιών, από το μπράβο των δασκάλων, αν οι φίλοι μας μας θέλουν στην παρέα τους. Εκεί χτίζουμε την αίσθηση ότι έχουμε αξία.
Όσο μεγαλώνουμε τα πράγματα αλλάζουν. Δεν αρκεί να μας εγκρίνουν οι άλλοι. Η αληθινή ασφάλεια θεμελιώνεται όταν μπορούμε να μείνουμε πιστοί σε αυτό που είμαστε, ακόμη και αν αυτό δεν ευθυγραμμίζεται με την αποδοχή των άλλων. Να μπορούμε να υπάρχουμε χωρίς να προδίδουμε την ταυτότητά μας.
Η ωριμότητα έρχεται όταν βρίσκεις το βλέμμα που χρειάζεσαι μέσα σου.
Όταν ένας γονιός επενδύει στον εαυτό του, δεν το κάνει μόνο για τον ίδιο. Δημιουργεί ένα πρότυπο που λειτουργεί ως παράδειγμα για τα παιδιά του.
Τα παιδιά μαθαίνουν από τον τρόπο που σε βλέπουν να στέκεσαι στη ζωή. Όχι στη θεωρία αλλά στην πράξη.
Η δική σου θεραπεία γίνεται έτσι η δική τους κληρονομιά. Το πιο πολύτιμο δώρο που μπορεί να αφήσεις δεν είναι μια ζωή χωρίς εμπόδια, αλλά η σιγουριά ότι υπάρχει τρόπος να αντέξεις και να προχωρήσεις, χωρίς να χάνεις την επαφή με τον εαυτό σου και με τους άλλους.
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να δείξουν τις αδυναμίες τους μέσα σε μια σχέση. Προτιμούν να παρουσιάζουν μόνο την καλή τους πλευρά, ή εκείνη που προσαρμόζεται στις ανάγκες του άλλου.
Η αληθινή σύνδεση δεν χτίζεται με προσωπεία. Χτίζεται όταν τολμάς να αφήσεις τον άλλον να δει και τα πιο τρωτά σου κομμάτια, τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις πληγές σου.
Μόνο όταν ξεγυμνωθείς, όταν αποκαλύψεις την πλήρη σου εικόνα, θα σε αγαπήσουν για αυτό που είσαι και όχι για την εικόνα που έχεις μάθει να δείχνεις.
Αν αποκαλύψεις τις αδυναμίες σου ρισκάρεις, αλλά μόνο τότε αποκτάς τη δυνατότητα για μια σχέση που θα σε βλέπει ολοκληρωμένα και για μια σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη να μην εκθέσει αυτά που αποκάλυψες αλλά να τα αγκαλιάσει.
Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι θα πληγώσουμε και θα πληγωθούμε κάποια στιγμή. Οι σχέσεις δεν στηρίζονται στην απουσία λαθών αλλά στον τρόπο που τα αντιμετωπίζουμε.
Μια ισορροπημένη σχέση εμπεριέχει την ικανότητα και των δύο πλευρών να αναγνωρίζουν το σφάλμα τους και να νοιάζονται για το πώς το βίωσε η άλλη πλευρά.
Όταν υπάρχει αυτή η ευαισθησία, το λάθος δεν γίνεται ρήγμα, αλλά ευκαιρία για περισσότερη κατανόηση και εγγύτητα.
Το παρελθόν δεν μας καθορίζει από μόνο του. Δεν είναι τα δύσκολα γεγονότα που κουβαλάμε και μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε, να σχετιστούμε ή να δημιουργήσουμε μια ήρεμη ζωή.
Αυτό που γίνεται πραγματικό βάρος είναι όσα παραμένουν αδιαπραγμάτευτα, ανομολόγητα και άλυτα. Οι παλιές πληγές που δεν είχαν τον χώρο ή τον χρόνο να κλείσουν.
Όταν μένουν έτσι, γίνονται σκιές και μας ακολουθούν παντού. Επηρεάζουν το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας, πόσο εμπιστευόμαστε τους άλλους και πόσο χώρο αφήνουμε στη χαρά και στην αισιοδοξία.
Όταν όμως δουλέψουμε αυτές τις δυσκολίες, το παρελθόν χάνει τη δύναμή του να μας εγκλωβίζει.
Δεν είναι ντροπή να κουβαλάς δύσκολα κομμάτια. Υπάρχει μόνο η πρόσκληση να τα αναγνωρίσεις και να τα φροντίσεις.
Κι εκεί αρχίζει η ελευθερία. Όχι στο να τα ξεχάσεις, αλλά στο να μεταβολίσεις ό,τι συνέβη, ώστε να μην ορίζει πια τις επιλογές σου.
Οι έντονες αντιδράσεις σπάνια εμφανίζονται από το πουθενά. Συνήθως είναι αποτέλεσμα συσσώρευσης πολλών στιγμών που σιωπήσαμε, ανεχτήκαμε συμπεριφορές ή δεν μπορέσαμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.
Θυμάμαι μια κοπέλα που είχε λάβει μια ανάρμοστη φωτογραφία από έναν άγνωστο σε εκείνη λογαριασμό στα social και κίνησε πολύ έντονα διαδικασίες για να τον καταγγείλει. Φαινομενικά δεν είχε κάτι λάθος αυτή η αντίδραση, αλλά φαινόταν κάπως υπερβολική. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από έναν συγγενή της και δεν το είχε πει ποτέ σε κανέναν. Η αιτία της καταγγελίας στο σήμερα ήταν η απουσία καταγγελίας στο τότε. Το τότε ήταν που την «έτρωγε» και τη δυσκόλευε (απολύτως φυσιολογικά) στις σχέσεις της με τους άντρες. Η αντίδραση της δεν ήταν λάθος, αντιθέτως. Το γεγονός όμως που την είχε τραυματίσει και η ρίζα των σημερινών της δυσκολιών ήταν εκείνο το γεγονός.
Ακόμα και οι φωνές και τα ξεσπάσματα όταν επαναλαμβάνονται συχνά, μας δείχνουν πως υπάρχει κάτι ανεπεξέργαστο που ζητάει χώρο και λόγο. Και αντί να επαναλαμβάνεις με συνεχή ξεσπάσματα το θυμό σου, ίσως είναι καλύτερο κάποια στιγμή να βρεις πού οφείλεται.
Τα μοτίβα συμπεριφοράς γεννιούνται σε περιόδους που απαιτούν προσαρμογή σε μεγάλες δυσκολίες. Συχνά παγιώνονται για χρόνια, ριζώνουν μέσα σου και γίνονται οικεία. Έτσι, το να τα αφήσεις πίσω μοιάζει σχεδόν αδύνατο.
Η δυσκολία να αλλάξεις δεν σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνεις. Σημαίνει ότι ο ψυχισμός σου υπερασπίζεται μηχανισμούς που κάποτε λειτουργούσαν ως δίχτυ ασφαλείας. Και παρόλο που τώρα δεν σε εξυπηρετούν, το σώμα και η μνήμη σου τους αναγνωρίζουν σαν οικείους και ασφαλείς.
Αντί να πιέζεις τον εαυτό σου, δείξε κατανόηση. Η εξέλιξη δεν έρχεται με βία, αλλά με υπομονή. Η αλλαγή βιώνεται σαν ένα μικρό πένθος του παλιού σου εαυτού και θέλει χρόνο.
Κάθε βήμα, όσο μικρό και αν σου φαίνεται, είναι η απόδειξη πως εξελίσσεσαι σε μια νέα, πιο αυθεντική εκδοχή του εαυτού σου.
Ο θυμός πολλές φορές εμφανίζεται σαν μια αυθόρμητη άμυνα. Μια έκρηξη μπορεί να σε κάνει να νιώθεις ότι παίρνεις τον έλεγχο ή ότι προστατεύεις τον εαυτό σου. Στην πραγματικότητα σπάνια οδηγεί σε λύση. Πιο συχνά καταστρέφει τη γέφυρα επικοινωνίας που δύο άνθρωποι έχουν χτίσει με κόπο.
Όταν η γέφυρα χαλάσει, η απόσταση μεγαλώνει. Ακόμα και αν το μετανιώσεις, ακόμα και αν θέλεις να πλησιάσεις ξανά, το μονοπάτι γίνεται πιο δύσβατο.
Ο θυμός μπορεί να σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι επιβάλλεσαι, αλλά στην ουσία απομακρύνει εκείνους που θέλεις να σε ακούσουν. Η δύναμη δεν κρύβεται στις φωνές και στις εξάρσεις, αλλά στην ικανότητα να μιλάς με ηρεμία, ακόμα και όταν μέσα σου βράζεις.
Οι γέφυρες χτίζονται με εμπιστοσύνη, σεβασμό και διάθεση να ακούσεις. Και χαλάνε εύκολα, ειδικά όταν αφήνεις τον θυμό να μιλήσει πριν από εσένα.
Be the first to know and let us send you an email when Αυτογνωσία - Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
Contact The Practice
Send a message to Αυτογνωσία - Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία:
Η δουλειά με έναν ψυχοθεραπευτή είναι εστιασμένη στις δυσκολίες ενός θεραπευόμενου και βοηθά στην αλλαγή του τρόπου σκέψης, των συναισθημάτων, της αντίληψης και τελικά στην απόκτηση αυτογνωσίας. Είναι ένα ταξίδι κατά το οποίο ο θεραπευόμενος μαθαίνει να ακούει τον εαυτό του, τις πραγματικές προσωπικές του ανάγκες και να τον αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. “Το περίεργο παράδοξο είναι ότι όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου ακριβώς όπως είμαι, τότε μπορώ να αλλάξω” Carl Rogers (1902-1987)
Σε περιπτώσεις έξαρσης (για παράδειγμα κρίσεις πανικού, κ.ά.), ο πρώτος στόχος της ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης είναι η ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων και η αποκατάσταση της ψυχικής ισορροπίας του ασθενούς. Αυτό επιτυγχάνεται με τις πρώτες αναδύσεις του ασυνείδητου υλικού το οποίο καλούμαστε να κατανοήσουμε μαζί, θεραπευτής και θεραπευόμενος. Σημαντικότερο και από την απάλυνση των συμπτωμάτων είναι η απαρχή μιας νέας ανάγνωσης του εαυτού που θα καταλήξει σε αυξημένη αυτογνωσία.
Η Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία που εφαρμόζουμε εστιάζει στο ασυνείδητο. Η κατανόηση της λειτουργίας του ασυνειδήτου και η επιρροή που έχει στη σκέψη, στη συμπεριφορά και στην εν γένει λειτουργία ενός ατόμου είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε το άτομο αυτό σε όλο το εύρος του και να αντιληφθούμε καλύτερα τον ψυχισμό του. Φωτίζοντας το ασυνείδητο καταφέρνουμε να καταλάβουμε καλύτερα προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες, εσωτερικές συγκρούσεις που αγνοούμε και εν τέλει να αποκτήσουμε μεγαλύτερο έλεγχο των καταστάσεων που μας δυσκολεύουν.
Η Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία απευθύνεται σε ασθενείς με έντονα ή μη ψυχικά συμπτώματα, καθώς ακόμα και σε άτομα που επιδιώκουν να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Δεν είναι τόσο εντατική όσο η Ψυχανάλυση και συνήθως οι συνεδρίες πραγματοποιούνται μία ή και δύο φορές την εβδομάδα, σε αντίθεση με την Ψυχανάλυση, όπου η συχνότητα αυξάνεται σε τρεις με τέσσερις φορές.
Χατζής Κωνσταντίνος, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ο Χατζής Κωνσταντίνος γεννήθηκε και διαμένει στην Αθήνα. Είναι κάτοχος πτυχίου Στατιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιά, καθώς και Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διαχείριση Κινδύνου από το Πανεπιστήμιο του Salford της Αγγλίας.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ψυχολογία παρακολουθώντας την ενότητα σπουδών «Introduction to Psychology» του Πανεπιστημίου St. Margaret's Episcopal School. Έχει πραγματοποιήσει τριετή εκπαίδευση στο πρόγραμμα ψυχοθεραπείας και Βιωματικών/ Εκπαιδευτικών σεμιναρίων «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, με βασικό εισηγητή τον κ. Σάββα Μπακιρτζόγλου. Έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικές εργασίες και σε πληθώρα σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» - Ψυχαναλυτική Πράξη, εστιάζοντας σε θέματα ψυχικής υγείας, όπως θεωρίες προσέγγισης τραύματος, ονειρογνωσία, διεργασίες του πένθους, κ.ά, τα οποία έχουν συμβάλει σημαντικά στην εμβάθυνσή του στην ψυχοδυναμική.
Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολουθώντας την ενότητα «Ψυχοθεραπεία: Θεωρία και Πράξη» και την ενότητα της Αρχαία Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατέχει τον τίτλο σπουδών «Psychoanalysis Diploma Course» από το Centre of Excellence.
Βρίσκεται σε συνεχή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, ενώ συμμετέχει εντατικά σε βιωματικές αυτογνωστικές διαδικασίες ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης. Παράλληλα, παρακολουθεί θεραπευόμενους και συμμετέχει σε ομάδες μελέτης, λαμβάνοντας ατομική και ομαδική εποπτεία για την κλινική πρακτική του.
Συνεργάζεται με το δίκτυο Συν-ύπαρξη από τις αρχές του 2019. Η Συν-ύπαρξη είναι ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης και ψυχολογικής υποστήριξης όπου συμμετέχουν λειτουργοί ψυχικής υγείας. Στόχος του δικτύου είναι η ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού, έτσι ώστε να επιτευχθεί η ρήξη της απομόνωσης και η αντιμετώπιση των συναισθημάτων φόβου και αδυναμίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο (https://syn-yparxi.gr/).
Στην ιδιωτική πρακτική του βλέπει έφηβους, μετέφηβους και ενήλικες σε ατομική ψυχοθεραπεία και προσφέρει συνεδρίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας μέσω τηλεφώνου και skype σε άτομα που ζουν εκτός Αθηνών (konstantinos.chatzis.psy / live:.cid.c792d84a36ea66c9).
