Μαρία-Χριστίνα Σμυρναίου, Ψυχοθεραπεύτρια/ Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

24/07/2025

Όχι, δεν ξεπερνιέται με μια θετική σκέψη.
Ούτε με ωμοφαγία και κρύα ντους. Ούτε καν με ένα δίπατο μπέργκερ black Angus.(Άκουσον άκουσον!).

Το τραύμα χρειάζεται χώρο να ακουστεί, χωρίς να κριθεί. Δεν θέλει να το «φτιάξεις». Θέλει να το αντέξεις. Χρειάζεται μάτια να το δουν χωρίς να αποστρέφονται. Κι έναν εαυτό αρκετά γενναίο, που να μην το φιμώσει, να μην το αποσιωπήσει.

Γιατί η θεραπεία δεν έρχεται με το “ξεπέρασέ το”, αλλά με το “σ’ ακούω… κι ας μην ξέρω τι να κάνω με σένα".

Κείμενο: Ευάγγελος Ορφανίδης

14/07/2025

Καλημέρα και καλη εβδομάδα με μια υπενθύμιση ότι σκοπός της Ψυχοθεραπείας δεν είναι να μας κάνει να αντέχουμε.
Αν μη τι άλλο συχνότερα ενας βασικος επι μέρους σκοπός της είναι να μας μαθει να ΜΗΝ αντέχουμε, την αποδοχή και την απενοχοποίηση στο ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ή ΔΕΝ ΘΕΛΩ και στον θάνατο των ενδοβολημένων Πρέπει.

Φτου ξελευθερία

11/06/2025

Ηθική Βλάβη ως αποτέλεσμα της Συλλογικής Μαρτυρίας της Γενοκτονίας στην Παλαιστίνη

Καθημερινά, γινόμαστε μάρτυρες εικόνων από τη Γάζα και την Παλαιστίνη που αποτυπώνουν μια ανείπωτη καταστροφή: νεκρά παιδιά, κατεστραμμένα νοσοκομεία, οικογένειες που αφανίζονται. Για πολλούς από εμάς, αυτή η εμπειρία – το να βλέπουμε και να μην μπορούμε να σταματήσουμε – προκαλεί κάτι πολύ βαθύτερο από θλίψη: ηθική βλάβη.

Αλλιως ειπωμένη και ως Ηθικός Τραυματισμός ή Τραυμα ΗθικήςΦυσεως, η ηθική βλαβη δεν αφορά μόνο εκείνους που πράττουν βία ενάντια στις αξίες τους ή υφίστανται άμεσα βία χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν.

Επηρεάζει και εκείνους που, παρακολουθώντας την κατάρρευση κάθε ηθικής και νομικής αρχής, νιώθουν ανήμποροι και εσωτερικά συντετριμμένοι. Είναι το ψυχικό και ηθικό τίμημα του να γνωρίζεις, να κατανοείς, αλλά να μην μπορείς να αποτρέψεις το κακό.

Η σιωπή των διεθνών θεσμών, η συνενοχή των ισχυρών κρατών, η ανεμπόδιστη επιθετικότητα του Ισραήλ με σιωνιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο – όλα αυτά εντείνουν το τραύμα, όχι μόνο στους Παλαιστίνιους, αλλά και σε όσους πιστεύουν σε έναν κόσμο δικαίου, ισότητας και προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Όταν τα θεμέλια της ηθικής μας ταυτότητας – η δικαιοσύνη, η συμπόνια, η αλληλεγγύη – συνθλίβονται μπροστά στα μάτια μας, κινδυνεύουμε να βυθιστούμε στην απάθεια, την ενοχή ή τη ντροπή.
Και όμως, ακόμη και μέσα σε αυτήν την αδυναμία, η μαρτυρία έχει σημασία.

Το να μιλάμε, να διαμαρτυρόμαστε, να καταγράφουμε– δεν είναι απλώς πράξεις διαμαρτυρίας, αλλά και τρόποι να διαφυλάξουμε την ηθική μας ακεραιότητα. Είναι οι τρόποι με τους οποίους αντιστεκόμαστε στην κανονικοποίηση του θανάτου και της βαρβαρότητας.

Η Παλαιστίνη δεν μας αφορά μόνο πολιτικά· μας αφορά βαθιά υπαρξιακά. Και ο ηθικός τραυματισμός που φέρουμε μπορεί – αν τον μετατρέψουμε σε δράση – να γίνει εργαλείο αντίστασης και αλληλεγγύης.

25/05/2025

Όταν αναφερόμαστε σε "απελευθέρωση" από φαρμακοθεραπεία μπορεί να συνεισφέρουμε στην διαιωνιση των ικανοτιστικών στερεότυπων και του στίγματος της ψυχικής υγείας.

Η φαρμακοθεραπεια είναι ένα ακόμα accommodation από αυτά που χρειάζονται καποια-οχι όλα- τα άτομα είτε ειναι ανάπηρα ειτε νευροτυπικά είτε νευροδιαφορετικά..

Στα πλαίσια της διεκδίκησης της ίσης πρόσβασης και εφοσον προκειμενου να γινει αυτο εφικτό απαιτειται η κάθε λογής Υποστήριξης των Αναγκών, αναμεσα σε αυτές βρίσκεται και η φαρμακοθεραπεια.

Όσα άτομα φαρμακοθεραπευονται δεν είναι αδύναμα, δεν πρέπει να νιώθουν ενοχή για την κατάσταση τους.

Αν εσύ στέκεσαι και λειτουργείς χωρίς φαρμακα ειλικρινά συγχαρητήρια, ίσως δεν σου χρειάζονται πια ή ίσως και να μη σου χρειάζονταν ποτέ ωστόσο όπως δεν θα στιγματίζαμε έναν διαβητικο επειδή χρειάζεται την ινσουλίνη του ας μη στιγματιζουμε και έναν ψυχικα/νευρολογικα-εγκεφαλικα δυσκολεμενο που χρειάζεται την δική του "ινσουλινη".

21/05/2025

Για την Προέλευση και την Έκταση του Όρου Νευροδιαφορετικός

Ο όρος νευροδιαφορετικός (neurodivergent) επινοήθηκε από την Kassiane Asasumasu στις αρχές της δεκαετίας του 2000, διακριτός από την προγενέστερη επινόηση του όρου νευροποικιλότητα (neurodiversity) από την Judy Singer.

Η προσέγγιση της Asasumasu είναι ρητά συμπεριληπτική όλων των μορφών γνωστικής και νευρολογικής απόκλισης από τις κυρίαρχες κοινωνικές νόρμες—είτε είναι συγγενείς, επίκτητες ή καταστασιακές. Η χρήση της περιλαμβάνει τον αυτισμό, τη ΔΕΠΥ, τις ψυχικές διαταραχές, τους εγκεφάλους διαμορφωμένους από τραύμα, και άλλα.

Αυτός ο ευρύτερος, προσανατολισμένος στην απελευθέρωση ορισμός αποπαθολογικοποιεί την απόκλιση και μετατοπίζει την προσοχή από τη διαγνωστική προέλευση στη βιωμένη εμπειρία μέσα στις σχέσεις. Σύμφωνα με αυτό το πλαίσιο, αναγνωρίζουμε τη νευροδιαφορετικότητα ως έναν αστερισμό γνωστικών, αισθητηριακών και αντιληπτικών διαφορών—ορισμένες έμφυτες, άλλες διαμορφωμένες από παράγοντες της ζωής—των οποίων η σημασία αναδεικνύεται μέσα από την αλληλεπίδρασή τους με τις κοινωνικές δομές και προσδοκίες.

Ο Ισχυρισμός ότι η Kassiane Asasumasu Επινόησε τον Όρο Νευροδιαφορετικός
Ο ισχυρισμός ότι η Kassiane Asasumasu επινόησε τον όρο νευροδιαφορετικός (σε αντίθεση με την προγενέστερη επινόηση του νευροποικιλότητα από την Judy Singer) τεκμηριώνεται από πολλαπλές αξιόπιστες πηγές. Η ίδια η Asasumasu έχει δηλώσει ρητά ότι δημιούργησε τον όρο στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για να αναφέρεται σε όλα τα άτομα των οποίων ο εγκέφαλος λειτουργεί με τρόπους που αποκλίνουν από τις κυρίαρχες κοινωνικές νόρμες.
Έχει επίσης επιβεβαιώσει ότι η χρήση του όρου από μέρους της περιλαμβάνει άτομα με ψυχική ασθένεια και όχι μόνο όσους έχουν συγγενείς καταστάσεις, όπως ο αυτισμός ή η ΔΕΠΥ. Η προσέγγισή της είναι σκόπιμα συμπεριληπτική τόσο των έμφυτων όσο και των επίκτητων αποκλίσεων.

Από τα κείμενα και τις συνεντεύξεις της Asasumasu είναι σαφές ότι αναγνωρίζει:
• Ορισμένες μορφές νευροδιαφορετικότητας είναι έμφυτες (π.χ. ο αυτισμός).
• Άλλες αποκτώνται λόγω παραγόντων ζωής, όπως το τραύμα, η ψυχική ασθένεια ή ο εγκεφαλικός τραυματισμός.
• Το βασικό διακριτικό στοιχείο δεν είναι η προέλευση, αλλά η απόκλιση από τις νευροκανονιστικές προσδοκίες.

Η θεώρησή της προάγει μια απελευθερωτική, μη παθολογικοποιητική κατανόηση της νευροδιαφορετικότητας, εστιάζοντας στη βιωμένη εμπειρία των ατόμων σε σχέση με τις κοινωνικές δομές και τις αντιλήψεις περί "κανονικότητας".
Συνέπειες για τη Νευροδιαφορετική Θεώρηση
Εάν υιοθετήσουμε το εννοιολογικό πλαίσιο της Asasumasu, αναδύονται αρκετές σημαντικές συνέπειες στην εξελισσόμενη μας θεώρηση:

________________________________________
Διευρυμένη Συμπερίληψη
Ενισχύεται η ιδέα ότι η νευροδιαφορετικότητα δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε έμφυτες καταστάσεις. Αυτό διευρύνει το πεδίο μας ώστε να περιλαμβάνει:
• Σύνδρομο Μετατραυματικού Στρες και γνωστικές μορφές διαμορφωμένες από τραύμα
• Διπολική διαταραχή και σχιζοφρένεια
• Γνωστικές αλλαγές από μακροχρόνια ασθένεια ή τραυματισμό
Αυτό είναι σύμφωνο με την εξελισσόμενη θεώρησή μας, ιδίως στο σημείο όπου δηλώνεται:
«Τα νευροδιαφορετικά άτομα συχνά βιώνουν χρόνιο τραύμα απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν σε περιβάλλοντα που δεν ευθυγραμμίζονται με τις αισθητηριακές, γνωστικές και σχεσιακές τους ανάγκες...»

________________________________________
Η προσέγγιση αυτή μας καλεί να μετατοπίσουμε το ενδιαφέρον από τις ιατρικές διαγνώσεις στην ουσιαστική εμπειρία των ατόμων και να αναγνωρίσουμε το πώς οι κοινωνικές συνθήκες διαμορφώνουν ή εντείνουν τη νευροδιαφορετικότητα. Έτσι, το πλαίσιο της Asasumasu δεν είναι μόνο περιγραφικό, αλλά και απελευθερωτικό: ανοίγει τον δρόμο για μια δικαιωματική προσέγγιση που θέτει την εμπειρία των ατόμων στο επίκεντρο.

Μετατόπιση Παραδείγματος προς Μοντέλα Βασισμένα σε Χαρακτηριστικά και Επίδραση.

Αυτή η διευρυμένη συμπερίληψη απομακρύνει ακόμη περισσότερο τη συζήτηση από ορισμούς που βασίζονται στη διάγνωση και ενισχύει μια σχεσιακή και δομική προσέγγιση—κάτι που ήδη αντικατοπτρίζεται στο κείμενό μας:
«Η νευροδιαφορετικότητα δεν είναι ένας σταθερός κατάλογος καταστάσεων — είναι ένας αστερισμός γνωστικών, αισθητηριακών και αντιληπτικών χαρακτηριστικών...»
Έτσι, η προέλευση (έμφυτη ή επίκτητη) γίνεται λιγότερο σημαντική από τη βιωμένη εμπειρία της απόκλισης. Το επίκεντρο μετατοπίζεται από τη διάγνωση προς το πώς τα άτομα βιώνουν τη σχέση τους με τις κοινωνικές νόρμες και δομές.
________________________________________
Ενίσχυση της Απελευθερωτικής Θεώρησης
Η θεώρηση της Asasumasu είναι πολιτική. Δίνει έμφαση στην απελευθέρωση από τις ιατρικοποιημένες νόρμες και την αποικιοκρατική ψυχιατρική, στοιχείο που συνδέεται έντονα με τη δική μας οπτική:

«Να αυτοπροσδιορίζεσαι ως νευροδιαφορετικός είναι μια πράξη απελευθέρωσης από το DSM και την αποικιοκρατική ψυχιατρική...»

Αυτό το πλαίσιο δεν στοχεύει απλώς στην κατανόηση της απόκλισης αλλά και στην αλλαγή της ίδιας της κοινωνικής δομής που παθολογικοποιεί τη διαφορά. Η νευροδιαφορετικότητα, μέσα από αυτό το πρίσμα, παύει να είναι ένα αντικείμενο ιατρικού ορισμού και γίνεται μέσο αυτοπροσδιορισμού, αντίστασης και συλλογικής δράσης.

Συμπερίληψη της Συμβολής της Asasumasu: Θεμελίωση σε Ριζοσπαστική, Αποπαθολογικοποιητική Παράδοση
Η αναγνώριση της συμβολής της Kassiane Asasumasu εδραιώνει τη χρήση του όρου νευροδιαφορετικός μέσα σε ένα ριζοσπαστικό, απελευθερωτικό και αποπαθολογικοποιητικό πλαίσιο. Η θεώρησή της απορρίπτει την ιατρικοποίηση της διαφοράς και αναγνωρίζει το πολιτικό βάρος του όρου ως μέσο αντίστασης και αυτοπροσδιορισμού.

________________________________________
Αναδιατύπωση της Διάκρισης μεταξύ Νευροποικιλότητας και Νευροδιαφορετικότητας
Η Judy Singer εστίασε σε έμφυτες, σταθερές μορφές νευροποικιλότητας. Αντίθετα, η Kassiane Asasumasu επεκτείνει τον όρο νευροδιαφορετικός ώστε να περιλαμβάνει αποσταθεροποιημένες, καταστάσεων-εξαρτώμενες ή τραυματικά διαμορφωμένες αποκλίσεις.
Αυτό υποστηρίζει και ενισχύει το εξελισσόμενο θεωρητικό σας πλαίσιο, το οποίο αναγνωρίζει:

«...τη νευροδιαφορετικότητα όχι ως έμφυτη ταυτότητα, αλλά ως σχεσιακή θέση.»

Η διάκριση μετατοπίζεται από τη φύση της κατάστασης (σταθερή ή μεταβλητή, έμφυτη ή επίκτητη) προς την εμπειρία του ατόμου σε σχέση με τις κοινωνικές δομές, τις κανονικότητες και την εξουσία.
Έτσι, η νευροδιαφορετικότητα γίνεται λιγότερο μια βιολογική "κατηγορία" και περισσότερο ένας τρόπος να περιγράψουμε πώς κάποιες εμπειρίες αποκλίνουν από αυτό που η κοινωνία θεωρεί «φυσιολογικό» ή «αποδεκτό».

Αυτή η εννοιολογική μετατόπιση συμβάλλει στην οικοδόμηση μιας θεώρησης που είναι ταυτόχρονα ενσώματη, πολιτικά συνειδητοποιημένη και βαθιά συμπεριληπτική.
Η Θεώρησή μας Έχει Εξελιχθεί Μέσα από την Απελευθερωτική Προσέγγιση της Kassiane Asasumasu

Η ενσωμάτωση της απελευθερωτικής θεώρησης της Kassiane Asasumasu για τον όρο νευροδιαφορετικός έχει διευρύνει ουσιαστικά το πεδίο μας, ξεπερνώντας τα όρια των συγγενών καταστάσεων και αγκαλιάζοντας και τις επίκτητες ή συγκυριακές αποκλίσεις.

Αυτή η μετατόπιση βαθαίνει περαιτέρω την κατανόησή μας για τη νευροδιαφορετικότητα ως σχεσιακή θέση, όχι ως σταθερή ή έμφυτη ταυτότητα. Επικυρώνει τις βιωμένες πραγματικότητες εκείνων που έχουν διαμορφωθεί από τραύμα, ψυχική ασθένεια ή συστημικό αποκλεισμό και μας καλεί να ξεπεράσουμε τα διαγνωστικοκεντρικά μοντέλα.

Η αναγνώριση της νευροδιαφορετικότητας ως ρευστής και συμπεριληπτικής κατηγορίας ενισχύει τη δέσμευσή μας να αποδομήσουμε τις νευροκανονιστικές δομές και να χτίσουμε περιβάλλοντα προσαρμοσμένα στις ποικίλες μορφές ύπαρξης, αίσθησης και σχέσης—ανεξαρτήτως του αν αυτές οι διαφορές είναι δια βίου ή αναδυόμενες.
Αυτό το πλαίσιο δεν είναι απλώς περιεκτικό• είναι μετασχηματιστικό. Μας μετακινεί από την κατανόηση της διαφοράς ως "προβλήματος" προς μια οπτική που τη βλέπει ως πολύτιμη έκφραση της ανθρώπινης ποικιλομορφίας.

Σημειώσεις και Αναφορές
Kassiane Asasumasu και ο Όρος Νευροδιαφορετικός
Η Kassiane Asasumasu, Αμερικανίδα ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των αυτιστικών ατόμων, θεωρείται ότι επινόησε τους όρους νευροδιαφορετικός (neurodivergent) και νευροδιαφορετικότητα (neurodivergence) γύρω στο 2000. Οι όροι αυτοί εισήχθησαν για να περιγράψουν άτομα των οποίων η νευρογνωστική λειτουργία αποκλίνει από τις κυρίαρχες κοινωνικές νόρμες με διάφορους τρόπους, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα νευρολογικών διαφορών.

Η Asasumasu τόνισε ότι αυτοί οι όροι πρέπει να είναι συμπεριληπτικοί και όχι αποκλειστικοί, ώστε να περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων, όχι μόνο εκείνους με νευροαναπτυξιακές διαταραχές όπως ο αυτισμός, η ΔΕΠΥ ή η δυσλεξία.
Απόσπασμα από την ίδια:
«Νευροδιαφορετικός σημαίνει νευρολογικά αποκλίνων από το τυπικό, κάτι που περιλαμβάνει αυτιστικά άτομα, άτομα με ΔΕΠΥ, άτομα με μαθησιακές δυσκολίες, επιληπτικά άτομα, άτομα με ψυχικές ασθένειες, άτομα με Πολλαπλή Σκλήρυνση, Πάρκινσον, αποπραξία, εγκεφαλική παράλυση, δυσπραξία ή χωρίς συγκεκριμένη διάγνωση αλλά με κάποια ασυνήθιστη πλευρική εγκεφαλική λειτουργία ή κάτι αντίστοιχο.»

— Neurodivergent Rebel: Η Νευροδιαφορετικότητα Περιλαμβάνει Τόσο Έμφυτες Όσο και Επίκτητες Μορφές Απόκλισης»
________________________________________
Judy Singer και ο Όρος Νευροποικιλότητα
Αντιδιαμετρικά, η Αυστραλή κοινωνιολόγος Judy Singer θεωρείται ότι επινόησε τον όρο νευροποικιλότητα (neurodiversity) στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο όρος αυτός εισήχθη για να προάγει την ιδέα ότι οι νευρολογικές διαφορές είναι φυσιολογικές παραλλαγές του ανθρώπινου γονιδιώματος και θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να γίνονται σεβαστές ως κοινωνική κατηγορία, παρόμοια με την εθνικότητα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την αναπηρία.
«Ο όρος νευροδιαφορετικός αποτελεί κατεξοχήν εργαλείο συμπερίληψης»________________________________________
Περίληψη
Ενώ και οι δύο, Asasumasu και Singer, έχουν προσφέρει ουσιαστική συμβολή στον διάλογο για τις νευρολογικές διαφορές, οι όροι τους εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς:
• Νευροποικιλότητα (Neurodiversity): Όρος της Judy Singer για να περιγράψει τη φυσική ποικιλομορφία των ανθρώπινων εγκεφάλων και νοοτροπιών, με έμφαση στις κοινωνικές και πολιτισμικές επιπτώσεις των νευρολογικών διαφορών.
• Νευροδιαφορετικός (Neurodivergent): Όρος της Kassiane Asasumasu για την αναγνώριση των ατόμων των οποίων η νευρολογική λειτουργία αποκλίνει από το κοινωνικά αποδεκτό "τυπικό", συμπεριλαμβάνοντας ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων, είτε έμφυτων είτε επίκτητων.
Αυτές οι διακρίσεις είναι καθοριστικές για την κατανόηση των μεταβαλλόμενων θεωρήσεων εντός του κινήματος για τη νευροποικιλότητα και για την προώθηση πρακτικών που αναγνωρίζουν ολόκληρο το φάσμα των νευρολογικών εμπειριών.

Μετάφραση: Μαρία-Χριστίνα Σμυρναίου PgD Int. Counselling & Psychotherapy | Neuroaffirmative | GSRD | Couples & Family Therapy .
© 2025 Neurodivergent View, All rights reserved.

Πηγή: https://neurodivergentview.com/origin-and-scope-term-neurodivergent?fbclid=IwY2xjawKX8BBleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFHcDc1aktNckQ4VlBxOHlXAR767oH7A5kG1VQq_ReaZQ-3VIEZBSSp0_WLaTuqXk-5lDO7DaVwKdEjISiHuQ_aem_dmbMQdwqrOsF5WUrVpAwTg

On the Origin and Scope of the Term NeurodivergentThe term neurodivergent was coined by Kassiane Asasumasu in the early 2000s, distinct from Judy Singer’s earlier coining of neurodiversity.

20/05/2025

Ο δημιουργός της ABA (Applied Behavioral Analysis) του συμπεριφορισμου δηλαδή που χρησιμοποιείται κατά κόρον, στα αυτιστικα παιδιά, με ΔΕΠΥ και σε κάθε νευροδιαφορετικο παιδί από κέντρα "ειδικών θεραπειων", ο Ole Ivar Lovaas ήταν τοπικός αρχηγός φασιστικού κινήματος.

Καμία έκπληξη εδώ.
Ο τρόπος και ο "τόπος" από τον οποίον έχει προέλθει η πιο διαδεδομένη και "evidenced based" προσέγγιση για την "θεραπεια" των νευροδιαφορετικων παιδιών είναι ο ναζισμος.
Οι ναζί σκότωναν τα ανάπηρα παιδιά!
Ο Ασπεργκερ από τον οποίο πήρε το όνομά του ο αυτισμος που σήμερα κλινικά ονομάζουμε Αυτισμό Πρώτου Επιπέδου ήταν επίσης ένας δολοφόνος που πρότεινε θανατώσεις παιδιών επειδή όπως έλεγε " ήταν βάρος για τις οικογένειες τους".
Οι ναζί σκότωσαν πρώτα τα ανάπηρα παιδιά και έπειτα τους άλλους "διαφορετικούς".
Η ABA είναι, αποδεδειγμένα, για τα νευροδιαφορετικα, ότι το conversion therapy για τα λοατκι.
Είναι κακοποίηση.
Δεν έχει κανένα "αποτέλεσμα".
Ο,τι αποτέλεσμα φαίνεται να υπάρχει είναι masking , ο αυτιστικός κρύβει τα αυτιστικά του χαρακτηριστικά και ο γκει δεν δείχνει ότι είναι γκει.
Μακροπροθεσμα οδηγεί σε Διαταραχή Μετατραυματικου Στρες και burnout (αυτό το τελευταίο στα νευροδιαφορετικα).

Λέμε όχι στο ΑΒΑ
Ζητάμε από τους ειδικούς παιδαγωγούς να έχουν προσέγγιση επιβεβαιωτικη ως προς την νευροδιαφορετικοτητα.
Οι ειδικοί, ψάξτε και βρείτε προγράμματα εκπαίδευσης στην neuroaffirmative therapy.

Πηγές:
https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/09526951251324102?fbclid=IwY2xjawKZCURleHRuA2FlbQIxMQABHgL1887FahE89UkWR5vctH5x8eM-OJLyqWf_aNrvD4v-C3Njt73ji6Jsu6RF_aem_DaMNY4aY6nJCbz1DJfCLXQ

https://tidsskriftet.no/en/2019/05/essay/asperger-nazis-and-children-history-birth-diagnosis

07/05/2025

Αποτελέσματα έρευνας στην Σκανδιναβία.

Πως οι έμφυλες προκαταλήψεις βλάπτουν τις γυναίκες με ΔΕΠΥ.

Η σημασία της έγκαιρης και έγκυρης αξιολόγησης και διάγνωσης.

Women and girls with ADHD are at risk for poor outcomes as persistent gender bias and stereotypes hinder proper diagnosis and treatment of females.

15/04/2025

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΨΔΕ
&
ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡOΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΨΕ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΨΥΙΧΑΤΡΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ



Με αφορμή διάφορα περιστατικά των τελευταίων μηνών όπου εμπλέκονται ασθενείς με ψυχιατρική νόσο και τα οποία συνοδεύονται από δημόσιες τοποθετήσεις μη ειδικών προσώπων —χωρίς καμία επιστημονική σύνδεση με την Ψυχιατρική κοινότητα— σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η Ελληνική Ψυχιατροδικαστική Εταιρεία και ο Κλάδος Ψυχιατροδικαστικής της ΕΨΕ κρίνουν αναγκαίο να τοποθετηθούν δημόσια.

Καταδικάζουμε απερίφραστα τη χρήση όρων και εκφράσεων που όχι μόνο δεν συνάδουν με την επιστήμη της Ψυχιατρικής, αλλά και αναπαράγουν επιβλαβή στερεότυπα. Λέξεις όπως «παλαβός», «ψυχασθενής», «τρελός» που ακούστηκαν σε τηλεοπτική εκπομπή ή δηλώσεις του τύπου «πρέπει να μείνουν κλεισμένοι μέσα», μαρτυρούν —δυστυχώς— την έλλειψη βασικής ενημέρωσης και επιστημονικής ευαισθησίας από ορισμένους δημόσιους σχολιαστές, οι οποίοι τοποθετούνται επί θεμάτων που υπερβαίνουν το γνωστικό τους αντικείμενο.

Παράλληλα, αναφορές σε ψυχιατρικές μονάδες ως «καταστήματα κράτησης» ή η χρήση του όρου «εγκλεισμός» προδίδουν ακατάλληλες και στιγματιστικές αντιλήψεις και παραπέμπουν σε άλλου είδους δομές και πρακτικές που ουδεμία σχέση έχουν με τη σύγχρονη ψυχιατρική φροντίδα και την προσωρινή νοσηλεία ασθενών με ψυχικές διαταραχές.

Το αποτέλεσμα τέτοιων δηλώσεων είναι η ενίσχυση του στίγματος. Δυστυχώς, παρόμοιες τοποθετήσεις δεν προσφέρουν έγκυρη ενημέρωση στο ευρύ κοινό, αλλά αναπαράγουν προκαταλήψεις, επιτείνοντας τον κοινωνικό αποκλεισμό ανθρώπων που υποφέρουν. Ανθρώπων που θα μπορούσαν να είναι ο αδελφός μας, ο γονιός μας ή το παιδί μας.

Θυμίζουμε πως κανένας άνθρωπος δεν επιλέγει να νοσήσει από ψυχική πάθηση. Οι επιστημονικές μελέτες καταδεικνύουν μάλιστα ότι τα άτομα με ψυχική νόσο διατρέχουν σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν βία, παρά να την ασκήσουν.

Τέλος, παροτρύνουμε κάθε δημόσιο σχολιαστή να τοποθετείται αποκλειστικά εντός του επιστημονικού η επαγγελματικού του πεδίου και να αποφεύγει ερμηνείες ή δηλώσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε περαιτέρω περιθωριοποίηση των ψυχικά πασχόντων συνανθρώπων μας, και υπογραμμίζουμε ότι η Ελληνική Ψυχιατροδικαστική Εταιρεία, όπως και η Ελληνική Ψυχιατρική Εταρεία, παραμένουν στην διάθεση των ΜΜΕ για την παροχή έγκυρης και επιστημονικά τεκμηριωμένης πληροφόρησης σχετικά με ζητήματα Ψυχιατρικής και Ψυχιατροδικαστικής.



Ο Κλάδος Ψυχιατροδικαστικής της ΕΨΕ

H Ελληνική Ψυχιατροδικαστική Εταιρεία ΕΨΔΕ

09/04/2025

Σημαντικη ερευνα για την λειτουργια του εγκεφάλου των αυτιστικών.
Παράγει 42% περισσότερη πληροφορία σε φάση ηρεμίας. Αυτό εξηγεί γιατί οι αυτιστικοί βιωνουν αισθητηριακη υπερφόρτωση και γιατί παθαίνουν κατάρρευση.

https://www.frontiersin.org/journals/neuroinformatics/articles/10.3389/fninf.2013.00037/full?fbclid=IwY2xjawJjN5VleHRuA2FlbQIxMQABHh2MyMguq1r2Ly9t37mACN_iXxZv0_t5Dtvlw_LiVDgANXMJ9kDfdq12WWVq_aem_rwndmjZUWFdqw_VvPwW2Jw

08/04/2025

Αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι να διαχειρίζεσαι την επαφή με εκατοντάδες κόσμου που απευθύνεται σε εσένα ως ιδιώτη ή στον ιδιωτικό ή δημόσιο φορέα που εργάζεσαι.

Ωστόσο, επειδή ο πληθυσμός που απευθύνεται σε εμάς για διάγνωση, ψυχοεκπαίδευση, ψυχοθεραπεία είναι ευάλωτος, συνήθως πολλαπλά ευάλωτος, κάπου οφείλουμε και εμείς να διευκολύνουμε την πρόσβαση του, να φροντίσουμε τις συνθήκες της συνάντησης και διαδικασίας και το αυτονόητο να μην καταλήγουμε να γινόμαστε κακοποιητικοί και αισχροκερδής.

Δυστυχώς οι μαρτυρίες ατόμων που διεκδικούν μια διάγνωση Αυτισμού/Δεπυ και ψυχικών δυσκολιών είναι υπερβολικά πάρα πολλές για να τις αμφισβητήσουμε ή αγνοήσουμε, πόσω δε μάλλον όταν είναι και προσωπική εμπειρία δικής μας αλλά και κοντινών μας ανθρώπων και θεραπευόμενων.

Όσον αφορά στην αισχροκέρδεια, κατανοώ ότι ένας/μια δόκτορ έχει φάει τα χρόνια του/της στις εκπαιδεύσεις και αξίζει ένα καλό αντίτιμο για τις υπηρεσίες που παρέχει όμως στα πλαίσια της συμπερίληψης είναι να αναλογιστείτε και απο ποιους ζητάτε 100 και 150 ευρώ την συνεδρία.

Το αυτιστικό με αυτοάνοσα και ψυχικές δυσκολίες που θέλει να περάσει ΚΕΠΑ και είναι άνεργο και η πρώτη διαθέσιμη συνεδρία με δημόσιο νοσοκομείο είναι σε 3 χρόνια δεν δύναται να ανταπεξέλθει σε αυτές τις χρεώσεις. Άρα συνεπώς αποκλείεται από την πρόσβαση στην υγεία, την βοήθεια και υποστήριξη που του αξίζει και δικαιούται να λάβει.
Μιλάμε για συστημικά προβλήματα του κράτους και της δημόσιας υγείας αλλά μιλάμε και για επαγγελματική ''ιδιωτική''αλητεία.

Το gaslighting, η ειρωνεία, η ανύπαρκτη συμπεριληπτική πρόσβαση στα νοσοκομεία, και οι αξιολογήσεις του εικοσαλέπτου χωρίς χορήγηση ψυχομετρικών τεστ και εργαλείων από υποτίθεται τοπ επιστήμονες καταξιωμένους στον χώρο της ψυχικής υγείας είναι το κερασάκι στην τούρτα σε σχήμα μούτζας που κερνάτε τους νευροδιαφορετικούς.
Neurodiversity -adversity

σ: δεν αναφέρομαι σε επαγγελματίες που προσωπικά έχω απευθυνθεί στο παρελθόν και συνεργάζομαι.

03/04/2025