https://www.facebook.com/109815610480378/

sfakianakis_markos, Καρνεάδου (Κολωνάκι), Athens (2025)

20/10/2025

Δεν φοβόμαστε τα γεγονότα
φοβόμαστε αυτό που ξυπνά μέσα μας,
όταν συναντάμε τη ζωή.
Φοβόμαστε την επιθυμία,
γιατί εκείνη κουβαλάει έκθεση, απώλεια, ρίσκο.
Φοβόμαστε τη χαρά,
γιατί θυμίζει στιγμές που δεν άντεξαν να κρατήσουν.
Το άγχος δεν είναι εχθρός,
είναι η φωνή ενός κομματιού μέσα μας
που κάποτε τρόμαξε να ζήσει.
Έρχεται να μας προστατέψει
από το βάθος, την οικειότητα, τη ζωντάνια μας.
Είναι ο τρόπος του “εγώ”
να κρατήσει αποστάσεις απ’ ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει.
Κι όμως, πίσω από κάθε ταχυπαλμία,
πίσω από κάθε σφίξιμο στο στήθος,
υπάρχει μια επιθυμία
που περιμένει να την εμπιστευτούμε ξανά.
Ίσως, λοιπόν, το άγχος να μην είναι τίποτα άλλο
παρά η ζωή που χτυπά την πόρτα
κι εμείς δεν ξέρουμε ακόμα
αν θέλουμε να της ανοίξουμε.

03/09/2025

Ο άνθρωπος δεν θεραπεύεται με εξιδανικεύσεις, αλλά με την αλήθεια.

Η εξιδανίκευση είναι ο πρώτος μηχανισμός άμυνας μας.
Στην παιδική ηλικία εξιδανικεύουμε τους γονείς μας για να αντέξουμε την εξάρτηση. Στην εφηβεία εξιδανικεύουμε τον έρωτα για να αντέξουμε την αβεβαιότητα.
Στην ενήλικη ζωή εξιδανικεύουμε τον εαυτό, τον σύντροφο, ακόμη και τον θεραπευτή, για να μη συναντήσουμε τη γύμνια και τα όρια της ύπαρξης.
Η εξιδανίκευση προστατεύει, αλλά είναι προσωρινή ασπίδα.
Όσο την κρατάμε, η αλήθεια μένει απ’ έξω. Και όταν καταρρεύσει, εμφανίζεται η απογοήτευση: «ο άλλος δεν είναι αυτός που νόμιζα», «η ζωή δεν είναι αυτή που περίμενα», «εγώ δεν είμαι αρκετός».
Η αλήθεια στην αρχή πονά.
Είναι να αντικρίσεις την ενοχή, τον φθόνο, την αδυναμία σου.
Να παραδεχτείς ότι μπορεί να πληγωθείς, ότι δεν είσαι τέλειος ούτε παντοδύναμος.
Μα μέσα σε αυτή τη γύμνια, υπάρχει η αυθεντικότητα.
Η αλήθεια δεν είναι το τέλος είναι το πραγματικό ξεκίνημα.
Και στη θεραπεία, η ίαση δεν έρχεται όταν ο θεραπευτής εξιδανικευτεί ως παντοδύναμος σωτήρας, αλλά όταν αντέξει να φανεί με τα όριά του.
Τότε ο θεραπευόμενος μαθαίνει κάτι ανεκτίμητο:
«Μπορώ να υπάρχω, ακόμα κι αν δεν είμαι τέλειος. Μπορώ να αγαπηθώ, ακόμα και με τις ρωγμές μου.»
Η εξιδανίκευση μας κλείνει στον ψευδαισθησιακό παράδεισο.
Η αλήθεια μάς φέρνει στην κόλαση της ανθρώπινης γύμνιας αλλά μόνο εκεί, μέσα από τα δάκρυα και το φως, μπορεί να αρχίσει η θεραπεία.

10/08/2025

Υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλούν μέσα τους την πιο λεπτή, εύθραυστη χορδή
ευάλωτοι στα συναισθήματα κατωτερότητας,
σαν να ζουν πάντα μισή ανάσα κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Κι όμως
βρίσκουν τρόπους να ανασαίνουν,
να διατηρούν μια αίσθηση αξίας,
προσφέροντας, προστατεύοντας,
κάνοντας καλές πράξεις που τους γλιτώνουν από τα πιο σκοτεινά βάθη.
Μα πίσω απ’ αυτή τη γενναιοδωρία
υπάρχει ένα παιδί που κάποτε πίστεψε
ότι έφταιγε για την αγάπη που δεν πήρε.
Ένα παιδί που έμαθε να κοιτάει τον εαυτό του με μάτια σκληρά,
να βλέπει έναν εαυτό μικρό και ανεπαρκή.
Όταν η αγάπη των γονιών δεν επαρκεί,
το παιδί δεν κατηγορεί τον γονέα.
κατηγορεί τον εαυτό του.
Και για να αντέξει,
συρρικνώνει τις ανάγκες του
μέχρι να χωράνε στο λίγο που του δόθηκε.
Κι έτσι, μια από τις μεγαλύτερες ειρωνείες της ζωής
είναι πως οι πιο αγνές ψυχές,
αυτές που έχουν τις πιο καθαρές προθέσεις,
είναι συχνά εκείνες που κουβαλούν τις πιο βαθιές πληγές.

10/07/2025

Αγαπάμε πιο πολύ ό,τι ξέρουμε πως θα χαθεί.
Κι ίσως δεν είναι αδυναμία αυτό, αλλά το πιο γενναίο κομμάτι μας.
Να δίνεις την καρδιά σου εκεί που ξέρεις πως κάποτε θα πονέσει
να δίνεσαι σ' έναν άνθρωπο, σε μια στιγμή, σε μια εποχή
όχι επειδή θα κρατήσει για πάντα,
αλλά επειδή δεν θα κρατήσει.
Κι όσο πιο κοντά νιώθεις το τέλος,
τόσο πιο βαθιά φυτεύεται η αγάπη.
Σαν τελευταία αγκαλιά πριν το καλοκαίρι τελειώσει.
Σαν βλέμμα που λέει "ευχαριστώ" χωρίς λόγια.
Ό,τι μας δόθηκε για λίγο,
είναι αυτό που μένει μέσα μας για πάντα.

26/03/2025

Αν δεν καταφέρω να κόψω τον ομφάλιο λώρο, αν επιμένω να λατρεύω το είδωλο της σιγουριάς και της προστασίας, τότε το είδωλο γίνεται ιερό. Δεν πρέπει να το κατακρίνω.
Αν η "μητέρα" είναι αδύνατον να κάνει λάθος, πως μπορώ να κρίνω αντικειμενικά οποιονδήποτε άλλο, αν βρίσκεται σε σύγκρουση με τη "μητέρα" ή δεν τον εγκρίνει;
Αυτή η μορφή εξασθένιση της κρίσης είναι λιγότερο εμφανής όταν το αντικείμενο της προσήλωσης δεν είναι η μητέρα αλλά η οικογένεια, το έθνος, ή η φυλή.
Επειδή αυτές οι προσηλώσεις περνούν για αρετές, μια έντονη εθνική ή θρησκευτική προσήλωση εύκολα οδηγεί σε μεροληπτικές και στρεβλωμένες κρίσεις, που εκλαμβάνονται ως αληθινές επειδή τις μοιράζονται όλοι αυτοί που συμμετέχουν στην ίδια προσήλωση.
Η αιμομικτική προσήλωσή δεν επιτρέπει τη βίωση του άλλου ως πλήρους ανθρώπινου όντος.
Μόνο όσοι μοιράζονται το ίδιο αίμα ή χώμα είναι άνθρωποι. Ο ξένος είναι ένας βάρβαρος.
Ως αποτέλεσμα παραμένω επίσης ξένος προς τον εαυτό μου, αφού δεν μπορώ να βιώσω την ανθρώπινη φύση πέρα από αυτή την ακρωτηριασμένη μορφή την οποία μοιράζεται η ομάδα που την ενώνουν κοινοί δεσμοί αίματος.
Επιπλέον το άτομο που είναι προσκολλλημένο στη μητέρα και τη φυλή δεν είναι ελεύθερο να είναι ο εαυτός του, να έχει δικές του πεποιθήσεις, να είναι αφωσιομένο.
Δεν μπορεί να ανοιχτεί στον κόσμο, ούτε να τον αποδεχτεί, βρίσκεται πάντα στο δεσμωτήριο της μητρικής φυλετικο-εθνικό-θρησκευτικής προσήλωσης.
Ο άνθρωπος γεννιέται ολοκληρωτικά και άρα είναι ελεύθερος να προχωρήσει και να γίνει ο εαυτός του, στον βαθμό που απελευθερώνεται από όλες τις μορφές αιμομικτικής προσήλωσης. Έριχ Φρόμ

09/02/2025

Η ανασφάλεια μεγαλώνει σε δύσκολες καταστάσεις.
Πίσω από αυτές τις φράσεις κρύβεται πολλές φορές ένα συναισθηματικό μήνυμα: "φοβάμαι να νιώσω, φοβάμαι να αφεθώ, φοβάμαι να αφήσω τους άλλους να γίνουν σημαντικοί για εμένα".
Οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να έρθουν κοντά είναι εξαρχής αμφίθυμοι ως προς το αν θα γίνουν γονείς.
Συχνά δεν είναι η πραγματική τους επιλογή, η απόκτηση ενός παιδιού.
Δεν βρίσκουν καμία ικανοποίηση στη φροντίδα ενός παιδιού και απογοητεύονται όταν παρεμβαίνει στα προσωπικά τους ενδιαφέροντα και δραστηριότητες. Διαμαρτυρονται: "παλιότερα πήγαινα κάθε μέρα γυμναστήριο, τώρα δεν μπορώ να βγω από το σπίτι". Οι άνθρωποι λοιπόν που αποφεύγουν την στενή επαφή και ανταποκρίνονται λιγότερο στους συντρόφους τους, όπως δείχνουν μελέτες γονέων που αλληλεπιδρούν με τα βρέφη τους, κάνουν το ίδιο και με τα παιδιά τους.
Ο ασθενής δεσμός κάνει τις μεταβατικές περιόδους δύσκολες για τα ζευγάρια και έτσι δημιουργεί έναν λιγότερο αποτελεσματικό τρόπο γονικής φροντίδας, που μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς το αναπτυσσόμενο παιδί. Sue Johnson.

04/02/2025

Σκέψου τη ζωή σου σαν έναν διάλογο ανάμεσα στο "ναι" και στο "όχι".
Το "ναι" είναι η ανάσα της δημιουργίας, η πόρτα που ανοίγεις στον κόσμο και στα όνειρά σου.
Είναι η ευγένεια να δεχτείς, να αγαπήσεις, να ρισκάρεις.
Αλλά μην ξεχνάς το "όχι" εκείνο το δυνατό, περήφανο "όχι" που σε κρατάει όρθιο, που σου θυμίζει ποιος είσαι και τι αξίζεις.
Μην φοβάσαι να πεις "ναι" όταν η καρδιά σου ανοίγεται, αλλά να τολμάς να πεις "όχι" όταν τα όρια σου χρειάζονται προστασία.
Είναι το "όχι" που χαράζει το δρόμο και διδάσκει στους άλλους πώς να σε διεκδικούν. Και είναι το "ναι" που κρατάει τη ζωή σου ζωντανή, γεμάτη φως.
Γίνε κύριος αυτών των δύο λέξεων.
Χρησιμοποίησέ τες με σοφία και να θυμάσαι:
Το "ναι" χτίζει τη γέφυρα και το "όχι" φροντίζει να μη σπάσει.

07/01/2025

Κλείσε τα μάτια σου και νιώσε: όλα όσα φοβάσαι, όλα όσα αποφεύγεις, έχουν ήδη γίνει. Δεν χρειάζεται πια να κουβαλάς το βάρος τους, ούτε να τα φυλάς σαν τρομαχτικές σκιές στη γωνία. Είναι εκεί, μέρος της ιστορίας σου, αλλά όχι της ελευθερίας σου.

Η ζωή σου ψιθυρίζει: "Ζήσε και απόλαυσε. Μάλωσε, αγάπησε, ζήτα συγγνώμη. Έτσι θα είσαι αυθεντικός. Έτσι θα είσαι ολόκληρος." Μην ανησυχείς για το τι θα αφήσεις ή για το τι θα βάλεις στη ζωή σου. Οι απώλειες και τα κέρδη είναι αναπόφευκτα, μα είναι κι αυτά που σε διαμορφώνουν.

Μάθε να μιλάς καθαρά, να αισθάνεσαι βαθιά, να αγαπάς χωρίς προϋποθέσεις. Μην φοβάσαι το κόστος – οι πιο ακριβές στιγμές είναι εκείνες που σου δίνουν τον εαυτό σου πίσω. Και αν όλα πάνε στραβά, αν πονέσεις, αν γελάσεις, αν νιώσεις να χάνεις το έδαφος – ρώτα τον εαυτό σου: "Και τι έγινε;"

Αυτός είναι ο δρόμος σου.
Η χαρά, η τύχη, και η αγάπη του να ζεις όπως είσαι.

31/12/2024

Εύχομαι για αυτή τη χρονιά να γεμίσετε με ό,τι ξυπνά βαθιά την ευαισθησία σας, με ό,τι δίνει νόημα και φως στην καθημερινότητά σας.
Μετά από μια χρονιά που κλείνει για εμένα με μια απώλεια, συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμες είναι οι στιγμές που γεμίζουν την καρδιά μας και οι άνθρωποι που αφήνουν ανεξίτηλα ίχνη στη ζωή μας.
Τι καλύτερο, λοιπόν, από το να αποτυπώσω αυτή την ευαίσθητη ανάμνηση με ένα μήνυμα ελπίδας και πληρότητας: να γεμίσει η ζωή σας με ανθρώπους και στιγμές που θα γίνουν φάροι στις μνήμες σας, που θα σας εμπνέουν και θα σας στηρίζουν στα ταξίδια σας.
Ακόμα κι αν κάποια κομμάτια μας λείπουν, η ελπίδα και η αγάπη έχουν τον τρόπο να τα αντικαθιστούν με νέα, γεμάτα ζεστασιά και ουσία.

30/12/2024

Η αναζήτηση της αγάπης, της κατανόησης, της αναγνώρισης, ακόμα και μέσα από τις σχέσεις μας με τους άλλους, είναι συχνά ένας τρόπος να θεραπεύσουμε τα δικά μας τραύματα.
Η «ραγισμένη φωνή» είναι ο καθρέφτης μιας εσωτερικής αλήθειας, ενός πόνου που προσπαθούμε να κρύψουμε. Κι όμως, μέσα από την επαφή με τους άλλους, προσπαθούμε να γεφυρώσουμε τα δικά μας κενά.
Αυτή η διπλή κίνηση να προσφέρεις προστασία και ταυτόχρονα να ζητάς αγάπη είναι βαθιά ανθρώπινη και μας συνδέει με την παιδική μας αθωότητα, την ανάγκη για αποδοχή και ασφάλεια.
Η σπατάλη χρόνων για την καταστολή αυτών των αναγκών, δείχνει τον αγώνα μας να προσαρμοστούμε σε έναν κόσμο που συχνά τιμωρεί την ευαισθησία.
Κι όμως, αυτή η «παιδική ανάγκη για αγάπη» παραμένει, άσβεστη, μια διαρκής υπενθύμιση ότι η πιο αυθεντική μας φύση είναι να δίνουμε και να λαμβάνουμε μέσα από την αλληλεπίδραση με τον άλλο.
Ίσως η λύση να μη βρίσκεται στην πλήρη καταστολή, αλλά στην αποδοχή αυτής της ανάγκης, στη μετατροπή της από βάρος σε δύναμη, σε μια γέφυρα για αληθινές συνδέσεις.

14/11/2024

Η θεώρηση του Maslow περιλαμβάνει δύο είδη αγάπης: την αγάπη που βασίζεται στο έλλειμμα και την αγάπη που βασίζεται στην ανάπτυξη.
Η Αγάπη Βασισμένη στο Ελλειμμα είναι ένας τύπος αγάπης που απορρέει από συναισθηματική ή ψυχολογική ανεπάρκεια.
Πρόκειται για μια μορφή αγάπης που κατευθύνεται από την ανάγκη για αποδοχή, ασφάλεια και επιβεβαίωση από τους άλλους.
Οι άνθρωποι που βιώνουν ελλειμματική αγάπη αναζητούν να "γεμίσουν" τα κενά τους μέσω της αγάπης από τους άλλους, με σκοπό να καλύψουν τις δικές τους ανεπάρκειες. Αυτή η μορφή αγάπης συνδέεται με τις χαμηλότερες ανάγκες στην πυραμίδα του Maslow, όπως η ανάγκη για συναισθηματική ασφάλεια και η αίσθηση του ανήκειν.
Η ελλειμματική αγάπη χαρακτηρίζεται από εξάρτηση, ζήλια και φόβο εγκατάλειψης.
Επειδή βασίζεται σε ανεκπλήρωτες ανάγκες, είναι συχνά εγωκεντρική και περιστρέφεται γύρω από το τι μπορεί να προσφέρει ο άλλος ώστε να γεμίσει τα κενά. Όταν οι βασικές ανάγκες αυτές καλυφθούν, η αγάπη μπορεί να γίνει πιο ώριμη και να εξελιχθεί σε μια μορφή που στηρίζεται στην ανάπτυξη και την αυθεντική σύνδεση.
Η Αγάπη Βασισμένη στην Ανάπτυξη
Σε αντίθεση με την ελλειμματική είναι μια ανώτερη, πιο αυθεντική μορφή αγάπης, που προκύπτει από πληρότητα και αυτογνωσία.
Δεν εξαρτάται από την κάλυψη αναγκών, αλλά εκφράζεται ελεύθερα ως αποτέλεσμα της προσωπικής ανάπτυξης και της αυτοπραγμάτωσης. Αγαπούν όχι επειδή χρειάζονται κάτι, αλλά επειδή πραγματικά εκτιμούν και απολαμβάνουν τον άλλον για αυτό που είναι.
Επίσης χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια, σεβασμό και αμοιβαία αποδοχή.
Είναι μια αγάπη χωρίς όρους, στην οποία τα άτομα δεν προσπαθούν να αλλάξουν ο ένας τον άλλον, αλλά στηρίζουν την αμοιβαία ανάπτυξη και ευημερία. Αυτή η μορφή αγάπης σύμφωνα με τον Maslow, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αυτοπραγμάτωσης, καθώς είναι βαθιά συνδεδεμένη με την προσωπική εξέλιξη και την αναζήτηση νοήματος στη ζωή.
Η ελλειμματική αγάπη είναι περισσότερο κοινή στις πρώτες φάσεις της ζωής, όταν το άτομο προσπαθεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες για ασφάλεια και αποδοχή. Με την πάροδο του χρόνου, και όσο το άτομο εργάζεται για την αυτογνωσία του και την κάλυψη των βασικών του αναγκών, μπορεί να εξελιχθεί στην αγάπη ανάπτυξης.

05/11/2024

Η ύπαρξη δεν είναι μόνο κάτι που προσφέρεται στον άνθρωπο αλλά και κάτι που απαιτείται απ' αυτόν.
Ο άνθρωπος ευθύνεται για την ύπαρξή του, εάν ερωτηθεί, του ζητείται στην κυριολεξία να απαντήσει τι έκανε με τον εαυτό του;
Αυτός που τον ρωτά τον κρίνει, ο ίδιος ο εαυτός του δηλαδή.
Από αυτή την συνθήκη προέρχεται αυτό που ονομάζουμε με σχετικούς όρους άγχος της ενοχής και με απόλυτους όρους άγχος της αυτοαπόρριψης ή αυτό καταδίκης.
Από τον άνθρωπο ζητείται να κάνει τον εαυτό του αυτό που προορίζεται να γίνει, να εκπληρώσει το πεπρωμένο του.
Όταν το άτομο αρνείται τις δυνατότητές του και δεν τις εκπληρώνει, αυτό που βιώνει είναι ενοχή.
Όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές ο άνθρωπος θα εξελίξει φυσιολογικά τις εγγενείς δυνατότητές του όπως ακριβώς ένα βελανίδι θα εξελιχθεί σε βελανιδιά.
Κατά την Χόρνευ η ψυχοπαθολογία εκδηλώνεται όταν κάποιες δυσμενείς συνθήκες αναστέλλουν το παιδί εμποδίζοντάς το να ωριμάσει και να πραγμάτωσει τις δυνατότητές του.
Το παιδί τότε χάνει την επαφή με το δυνητικό του εαυτό και σχηματίζει μια διαφορετική αυτό εικόνα, την εικόνα ενός εξιδανικευμένου εαυτού στον οποίο κατευθύνει όλη του την ενέργειά.
Το κόστος είναι η μη εκπλήρωση του πεπρωμένου του.
Μιλά δηλαδή για το αίσθημα της αλλοτρίωσης, του διχασμού και της απομάκρυνσης από αυτό που πραγματικά είμαστε, το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα να παραβλέπουμε τα πραγματικά μας συναισθήματα, τις αυθεντικές μας επιθυμίες και σκέψεις.

sfakianakis_markos

20/10/2025

03/09/2025

10/08/2025

10/07/2025

26/03/2025

09/02/2025

04/02/2025

07/01/2025

31/12/2024

30/12/2024

14/11/2024

05/11/2024

Address

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Featured

Share

Category