10/03/2025
«Αν είναι @ σύντροφος/φιλ@ μου να κάνει κάτι επειδή το είπα εγώ δεν έχει νόημα. Θα ήθελα να το κάνει επειδή το θέλει. Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα / κοινή λογική».
Πίσω από αυτή τη σκέψη υπάρχει μια βαθιά ανησυχία: η επιθυμία να νιώσουμε ότι οι άνθρωποι γύρω μας δρουν από δική τους βούληση, επειδή πραγματικά το επιθυμούν και όχι επειδή πιέστηκαν ή υποχρεώθηκαν.
Όμως, η επικοινωνία των αναγκών και των ορίων μας δεν είναι χειραγώγηση ούτε επιβολή. Το να εκφράζουμε τι μας δυσκολεύει ή τι θα μας έκανε να νιώσουμε καλύτερα δεν σημαίνει ότι εξαναγκάζουμε κάποιον σε μια συμπεριφορά που δεν θέλει. Αντίθετα, του δίνουμε την πληροφορία που χρειάζεται για να κατανοήσει τη θέση μας και να επιλέξει ελεύθερα πώς θέλει να ανταποκριθεί.
Αν δεν μιλήσουμε, αν δεν πούμε τι νιώθουμε ή τι χρειαζόμαστε, τότε αφήνουμε χώρο στις υποθέσεις και στις παρερμηνείες. Περιμένουμε από τον άλλον να “διαβάσει” το μυαλό μας ή να αλλάξει μόνος του, χωρίς να ξέρει ακριβώς τι μας προβληματίζει. Όμως, οι σχέσεις δεν λειτουργούν μέσα από τη σιωπή. Χρειάζονται διάλογο, κατανόηση και τη συνειδητή επιλογή και των δύο πλευρών να φροντίσουν τη σύνδεσή τους.
Αν κάποιος αποφασίσει να αλλάξει μια συμπεριφορά τ@ επειδή τ@ εκφράσαμε πώς μας επηρεάζει, αυτό δεν σημαίνει ότι πιέστηκε - σημαίνει ότι νοιάστηκε.
Και αν δεν θελήσει να αλλάξει, τουλάχιστον θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το πώς αντιλαμβάνεται τη σχέση μας. Η ειλικρινής επικοινωνία, ακόμα κι αν φέρνει δύσκολες αλήθειες, μας επιτρέπει να βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά και να χτίζουμε σχέσεις που βασίζονται στην αμοιβαία κατανόηση, όχι στις σιωπηλές προσδοκίες.
