Love and Grief, Chiou 18, Athens (2025)

06/07/2025

☀️Καλοκαίρι ήταν όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του μωρού μου.
Και ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα καλοκαίρια χωρίς μωρό
στην αγκαλιά...
🌊Κύματα δροσιάς και ένα τρυφερό αεράκι σου στέλνω
με αυτό το e-book,
που το έγραψα και για μένα και για σένα!
Απόκτησέ το δωρεάν εδώ: https://mailchi.mp/loveandgrief/summerguide

26/06/2025

Προχτές συνάντησα τον Λεωνίδα.
Ο Λεωνίδας είναι σχεδόν 8 ετών, και με τη μαμά του είχαμε ίδια πιθανή ημερομηνία τοκετού στις εγκυμοσύνες μας.
Θυμάμαι που συγκρίναμε τις κοιλιές μας και γελούσαμε -εμένα η δικιά μου ήταν πολύ μεγαλύτερη λες και είχα δίδυμα!
Μαζί την αυχενική, μαζί και τη Β’ επιπέδου.
Και όλα προχωρούσαν ρολόι.

Μέχρι που για μένα στις 12 Αυγούστου 2017, λίγο πριν τον 8ο μήνα, όλα σταμάτησαν, όταν το μωρό μου γεννήθηκε νεκρό.

Eίδα τον Λεωνίδα λίγες φορές, μωρό – φύγανε στο εξωτερικό και δεν συναντιόμαστε πια συχνά.

Προχτές μου άνοιξε την πόρτα, σε ένα κοινό μας φιλικό σπίτι.
Ψηλό παιδάκι, Τρίτη δημοτικού.
Με κοίταξε δειλά – δεν με γνώρισε.
Εγώ όμως τον γνώρισα, και του χαμογέλασα.
Μπήκαμε μέσα, κι ενώ όλοι μικροί μεγάλοι, κάθισαν να φάνε, εγώ μπήκα για λίγο στο μπάνιο -δυσκολεύτηκα που τον είδα, και ήθελα να κλάψω, αλλά δεν ένιωθα άνετα μπροστά σε όλους.

Μετά από λίγο βγήκα από την τουαλέτα, και είδα μπροστά μου τον Λεωνίδα.
Με περίμενε. Όλοι οι άλλοι είχαν καθίσει, κι αυτός με περίμενε.
“Έλα να σου δείξω κάτι”, μου λέει.

Τον ακολουθώ. Με πήγε στο μπαλκόνι.
“Κοίτα μια γάτα! Θέλω να την πιάσω αλλά δεν έρχεται!’’ Μου λέει γελώντας.
Και μ’ αγκαλιάζει.

Ένα παιδί που δεν με ξέρει σχεδόν καθόλου, με διάλεξε εκείνο το απόγευμα,
Διάλεξε εμένα για να μοιραστεί τον ενθουσιασμό του, και να μου δώσει την αγάπη του.
Δάκρυσα ξανά, και τον αγκάλιασα κι εγώ.
Και μείναμε για λίγη ώρα αγκαλιασμένοι, εκεί στο μπαλκόνι,
Συνδεδεμένοι με κάτι που λίγοι καταλαβαίνουν,
Αλλά που ο Λεωνίδας κι εγώ το θυμόμαστε ακόμα,
Τόσο, μα τόσο καλά.

🧡 Αν έχεις βιώσεις απώλεια εγκυμοσύνης και δυσκολεύεσαι, κλείσε ραντεβού εδώ για να γνωριστούμε και να μάθεις πώς δουλεύω: https://loveandgriefsupport.youcanbook.me/

15/06/2025

Ο μπαμπάς μου με έμαθε να μην ντρέπομαι να κλαίω,
γιατί το ίδιο έκανε κι αυτός.
Και λόγια πολλά μου είπε, λόγια αληθινά και ουσιαστικά.
Αλλά περισσότερο μέτρησαν και έγραψαν μέσα μου οι πράξεις,
οι κινήσεις,
κάθε αδιόρατη στιγμή που περνά στο υποσυνείδητο
και μένει εκεί για πάντα.

Ο μπαμπάς μου μεγαλώνει και τρέμω που ο καιρός περνά,
και κάθε φορά που τον βλέπω τον κοιτάζω καλά,
να τον θυμάμαι,
κάθε ρυτίδα,
κάθε έκφραση,
κάθε βιαστική του κίνηση,
τίποτα να μη μου ξεφύγει.

Και τον αγκαλιάζω.
Εκεί που γυρίζει συνεχώς σαν σβούρα,
του λέω: “στοπ!”
και ρίχνει ρυθμούς για μισό λεπτό,
να ακουμπήσουν οι καρδιές η μία πάνω στην άλλη.

Ο μπαμπάς μου βίωσε την απώλεια δύο μωρών.
Και το λέει ακόμα και σήμερα.
“Έχασα δύο παιδιά!”
αναφωνεί, πάντα με πόνο.

Παιδιά του και αυτά, όπως η αδερφή μου κι εγώ.

Για τους μπαμπάδες που θέλησαν
αλλά δεν έγινε,

για τους μπαμπάδες που δεν τους φωνάζει κανείς μπαμπά,

για τους ανθρώπους που ο μπαμπάς τους δε ζει,

για τους μπαμπάδες που το παιδί τους δε ζει,

για τους μπαμπάδες που χαίρονται
και που λυπούνται μαζί,

για εσένα που η λέξη μπαμπάς, πατέρας,

φέρνει πολλά, ανάμεικτα συναισθήματα

σε μια αναλογία μοναδική,

Χρόνια πολλά και ουσιαστικά

να ζήσουμε και να θυμόμαστε,
και να χαιρόμαστε και να αγαπιόμαστε,

και να αγκαλιάζουμε και να υποδεικνύουμε λάθη και παραλείψεις,

και να ζούμε τις στιγμές γιατί κυλάνε τα χρόνια σαν νερό,

και αν πονάμε να το λέμε,

κι εσείς μπαμπάδες να το λέτε,

κι εμείς να σας ακούμε,

και να σας δίνουμε χώρο,

τον χρειάζεστε κι εσείς τόσο μα τόσο πολύ.

Χρόνια πολλά,

γεμάτα μνήμες, έκφραση, αγάπη και θάρρος

να προχωράμε με τις ευλογίες και με τις πληγές μας,

πλάι σε ανθρώπους που μας κάνουν να ξυπνάμε

κάθε πρωί, και να ευχαριστούμε για άλλη μία ημέρα
που μας χαρίστηκε στον κόσμο αυτό.

Στον κόσμο αυτό

Με, ή χωρίς μπαμπά,

Με, ή χωρίς παιδί.

#ημέρατουπατέρα #πατέρας #μπαμπάς #πένθος #ζωή

11/06/2025

Προετοιμάζομαι για ακόμα μία χρονιά που θα μιλήσω σε μαίες για τη σημασία της φροντίδας και της κατάλληλης στήριξης που χρειάζονται οι γυναίκες, οι άνθρωποι που βιώνουν απώλεια εγκυμοσύνης ή διακοπή κύησης.
Σε μια χώρα που έχουμε ακόμα δρόμο να κάνουμε για την θεσμική κατοχύρωση πρωτοκόλλων που σέβονται πραγματικά τις εμπειρίες αυτές,
κάθε βήμα μετράει.
Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί αυτή την Κυριακή το πρωί, στο Σπίτι Θηλασμού στο Χαλάνδρι, στα πλαίσια του Σεμιναρίου "Μαιευτική στον δρόμο της φύσης" 🧡

https://www.facebook.com/midwiferyinlove/

29/05/2025

Πριν λίγες μέρες είχα ραντεβού με την Ελένη.

Η Ελένη λοιπόν, που έχει βιώσει απώλεια, μου είπε πως όλοι γύρω της, είτε με λόγια είτε με τη συμπεριφορά τους, της ζητάνε να προχωρήσει.

Ενάμισης μήνας πέρασε από την απώλεια.
Στην αρχή είχε υποστήριξη και κατανόηση.

Και τώρα, λες και υπάρχει κάποιος άγραφος νόμος που λέει ότι το πένθος έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης,

τα πάντα πρέπει να στραφούν αλλού.

Η ζωή να προχωρήσει, κι εσύ να πάψεις να μιλάς.
Να ξεχάσεις.
Κι αν δεν θες να ξεχάσεις, τουλάχιστον να σιωπήσεις
και να μην πιάνεις χώρο με τη θλίψη σου.

Γιατί η θλίψη φέρνει αμηχανία, σε κάνει να νιώθεις άβολα, σε ξεκουνά -ίσως σου καθρεφτίζει και τη δική σου θλίψη που δεν τολμάς να δεις κατάματα.

Συχνά το πένθος αναζωπυρώνεται μετά τον πρώτο καιρό.
Κι ένας από τους λόγους είναι ακριβώς αυτός.
Γιατί οι γύρω σου δεν σου δίνουν πια χώρο.
Δεν κατανοούν.
Δεν αποδέχονται ότι εσύ μιλάς ακόμα για την απώλεια.

Σκέφτομαι πάντα πόσο σημαντικό είναι να στεκόμαστε πλάι στους ανθρώπους που πονάνε.

Και ακόμα πιο σημαντικό είναι να στεκόμαστε πλάι τους,
όταν όλοι νομίζουν ότι το πένθος πάει, τέλειωσε.

Όταν τα λυπάμαι έχουν πάψει,
οι προσκλήσεις για βαφτίσια και για πάρτυ έρχονται βροχή,
οι κοιλιές εγκυμοσύνης φαίνονται περισσότερο τώρα που πιάσανε οι ζέστες,
και η κοινωνία βάζει τους δικούς της όρους στο συναίσθημά σου,

τότε είναι, που ο άνθρωπος που πενθεί
μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.

Με αγάπη
Μαρία – Love and Grief

🩷 Αν έχεις βιώσει απώλεια-διακοπή εγκυμοσύνης και δυσκολεύεσαι, κλείσε ένα δωρεάν ραντεβού να γνωριστούμε και να σου πω πώς δουλεύω: https://loveandgriefsupport.youcanbook.me/

15/05/2025

Όταν μου ήρθε περίοδος πρώτη φορά, ήμουν 12 χρονών.
Φώτα ανήμερα, 06.01.1993.

Είχαμε σηκωθεί αξημέρωτα να πάμε εκκλησία -ο μπαμπάς μου είναι ψάλτης και πηγαίναμε και πριν τον παπά ακόμα- κι ενώ κοιμόμουν κυριολεκτικά στο μπάνιο, είδα στο εσώρουχο μου λίγες κόκκινες σταγόνες.

Τρόμαξα, νόμιζα πως κάποια πληγή μέσα μου αιμορραγούσε.

Ήξερα για την περίοδο, την περίμενα, αλλά όταν είδα το αίμα να βγαίνει από μέσα μου,
Αμέσως ένιωσα ότι άνοιξε μια βαθιά πληγή.

Τα χρόνια πέρασαν, και η αίσθηση της πληγής δε χάθηκε ποτέ– άργησα να συμφιλιωθώ με το αίμα που τρέχει ανάμεσα στα πόδια μου.

Αυτό το αίσθημα αναζωπυρώθηκε έντονα όταν ξεκινήσαμε τις προσπάθειες να κάνουμε δεύτερο παιδί. Προσπάθειες που διήρκεσαν δύο χρόνια μέχρι να μείνω έγκυος στον γιο μου που γέννησα τελικά νεκρό.

Εκείνα τα δύο χρόνια, κάθε μήνα η πληγή άνοιγε -κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αυτό το πένθος που βιώνεις κάθε μήνα όταν θες να μείνεις έγκυος και δεν έρχεται,

Ήταν αυτή η πληγή που έβλεπα στις πρώτες σταγόνες αίμα.

Εκείνες τις μέρες που πλησίαζε η περίοδος, έτρεμα να πάω στο μπάνιο.
Έτρεμα να σκουπιστώ.
Δεν ήθελα να πληγωθώ ξανά.
Όχι πάλι.
Κι όμως γινόταν, μήνα μετά το μήνα.
Άλλαζα τις σερβιέτες και έκλαιγα.

Το σώμα μου με κρατάει στη ζωή. Το σώμα μου με αγαπάει, το ξέρω.
Αλλά άθελά του, με πλήγωσε πολλές φορές. Πολλές.
👉Τι σχέση έχεις εσύ με την περίοδό σου;

#αποβολή #περίοδος

Υ.Γ. Αν έχεις βιώσει απώλεια εγκυμοσύνης και δυσκολεύεσαι, κλείσε ένα δωρεάν ραντεβού να γνωριστούμε και να σου πω πώς δουλεύω: https://loveandgriefsupport.youcanbook.me/ 🧡

11/05/2025

💥Δε θέλω να με κρίνεις.

⏭️Έκανα παιδιά: Μου λες ότι θα έπρεπε να τα μεγαλώνω αλλιώς – να τα σκληραγωγήσω.
⏭️Δεν έκανα παιδιά: Δεν πρέπει να έχεις άποψη δεν ξέρεις – γιατί δεν τα κατάφερες.

Ποτέ η γυναίκα δεν είναι αρκετή.
Πάντα κάποιος την περιμένει στη γωνία να σχολιάσει τα λάθη και τις παραλείψεις της.

Κι αν δεις ότι σε βάζουν σε βάθρο και σε τιμούν με λόγια ζηλευτά,
είναι γιατί μάλλον κάτι κάνεις που τους βολεύει πολύ -μα πάρα πολύ.

Στις Γιορτές πάντα θυμώνω.
-Ένα συναίσθημα που δεν μας επιτρέπεται εμάς τις γυναίκες, και έκανα χρόνια να το αποδεχτώ και να το εκφράσω.

Θυμώνω γιατί όλα μας τα ζόρια
κρύβονται για άλλη μια φορά κάτω απ' το χαλί.

🥲Σήμερα θυμήθηκα τα πρώτα χρόνια της ζωής του μεγάλου μου γιου, που ήμουν τόσο πιεσμένη που ήταν στιγμές που νόμιζα ότι θα τρελαθώ.
Αλλά έσκυβα το κεφάλι και προχωρούσα.
Γιατί έτσι πρέπει να κάνει μια μάνα.

🥲Σήμερα θυμήθηκα και τη γέννηση του μικρού μου γιου, που δεν πρόλαβε να δει το φως αυτού του κόσμου, γιατί γεννήθηκε νεκρός.
Θυμάμαι τον πόνο, την υποτίμηση του συναισθήματος.
Θυμάμαι πως μετρούσα σαν μητέρα επειδή είχα ζωντανό παιδί, κι όχι επειδή είχα νεκρό παιδί.

Ξέρω πως αν δεν έχεις παιδί στην αγκαλιά σου, σήμερα ίσως πονάς διπλά.
Γιατί δεν αναγνωρίζεσαι ως μητέρα.
Γιατί μπορεί κι εσύ η ίδια να μην δίνεις τον τίτλο αυτόν στον εαυτό σου -και είναι εντάξει όπως και αν επιλέγεις να νιώθεις και να ορίζεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου.

Σήμερα μπορεί ακόμα και να ζηλεύεις τις γυναίκες με ζωντανά παιδιά – κι είναι κι αυτό πολύ εντάξει.

Είμαι μια γυναίκα που έχω ζωντανό παιδί, και έχω βιώσει απώλεια εγκυμοσύνης.
Είμαι μία γυναίκα.
Η ιστορία μου είναι μοναδική και ξεχωριστή.
Όπως και η δική σου.

🧡Έχουμε όμως όλες κάτι κοινό:

✔️Είμαστε αγωνιζόμενα πανέμορφα όντα, σε έναν κόσμο που θέλει να μας ορίζει με τα δικά του μέτρα και σταθμά.

Σήμερα επιλέγω να ορίσω εγώ τον εαυτό μου και την εμπειρία μου.
Δυνατά, σιωπηλά, όπως εγώ αποφασίζω.

Σήμερα αυτοπροσδιορίζομαι και ζητώ να με αφήσεις να ζήσω με ησυχία τη ζωή μου.

Και σήμερα αγκαλιάζω όλες τις γυναίκες που δυσκολεύονται και κλαίνε κρυφά.

Σήμερα γιορτάζω την αναγνώριση του εαυτού μου.

⚡️Και διεκδικώ να με αφήσεις να ζήσω και να νιώσω, με τους δικούς μου όρους.⚡️

08/05/2025

Πέθανε ένα νέο κορίτσι αγαπημένο, από καρκίνο χτες, σήμερα ήταν η κηδεία της.

Όταν το έμαθα πάγωσα – μούδιασα ολόκληρη και για ώρες ένιωθα ότι δεν πατώ στη γη.

Κινούμουν μηχανικά και ήταν σαν να κοιτάζω τον εαυτό μου από κάπου αλλού -σαν να είχα βγει απ’ το σώμα μου να μην ήμουν εγώ.

Βγήκα για λίγο περπάτημα, ήμουν σαν υπνωτισμένη.

Μα όλα μοσχοβολούσαν – το γιασεμί, το χαμομήλι, απ’ όπου περνούσα ήταν σαν όλη η πλάση να αποχαιρετούσε από τον κόσμο αυτό,
Το ομορφότερο λουλούδι.

Έφαγα πολύ. Πολλά γλυκά το ένα μετά το άλλο – το φαγητό πάντα είναι παρηγοριά για μένα.

Συναισθηματικό φαγητό, πρόσκαιρη λύση; Επιφανειακή; Ναι, τα ξέρω όλα αυτά, όμως αυτό είχα τώρα, και κάπως με μαλάκωνε η γλύκα, και δεν ήθελα να με κρίνω για τίποτα.

Το πένθος κάθε φορά το βιώνω διαφορετικά.
Με βγάζει σίγουρα πάντα από την καθημερινότητα, με πάει κάπου αλλού, κάθε φορά σε άλλο μέρος.

Σήμερα έχω πολλή χαμηλή ενέργεια, δεν θέλω να κάνω τίποτα.

Σκέφτομαι κι εμένα, λέω τι είναι δεδομένο άραγε;
Τίποτα.

Και τι έχει σημασία;
Να κάνω ό,τι αντέχω και μπορώ κάθε φορά.
Κι αυτό αρκεί.

Κατέβηκα στον κήπο το απόγευμα – να πάρω αέρα.

Κι αντίκρυσα πάλι την ομορφιά της Δήμητρας.
Που αποτυπώθηκε για πάντα σε αυτό το τριαντάφυλλο, και σε όλα τα λουλούδια των Ανοίξεων,
Εδώ στη Γη.

30/04/2025

Έχουν περάσει σχεδόν 8 χρόνια από τον θάνατο του μωρού μου.
Και ένα από τα πράγματα που με δυσκόλεψε πολύ, και με δυσκολεύει ακόμα,
είναι η σχέση μου με το σώμα μου.

Μετά την απώλεια και για 2 χρόνια, δεν μπορούσα με τίποτα να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης.
Μια μέρα σε ένα ραντεβού με γυναίκα που είχε κι αυτή απώλεια, μου είπε:

“Νιώθω ότι δεν μπορώ να χάσω τα κιλά, γιατί δεν είμαι έτοιμη να τα αποχωριστώ- άλλωστε είναι ότι μου έχει παραμείνει από το μωρό μου – δεν έχω τίποτε άλλο πια από αυτό”

Και πάγωσα.
Γιατί συνειδητοποίησα ότι ακριβώς το ίδιο συνέβαινε με μένα.
Δεν είχα τίποτε άλλο πια από αυτό, εκτός από τα κιλά της εγκυμοσύνης.

Το σώμα δεν είναι μόνο ό,τι τρώμε.
Το σώμα είναι και μνήμες.
Κουβαλά την ιστορία μας.

Και για κάποιο λόγο έχει το σχήμα και τα κιλά που έχει
-όχι πάντως μόνο λόγω φαγητού.

Και είναι σημαντικό να το θυμόμαστε.
Είναι σημαντικό να το θυμάμαι.
Κάθε καμπύλη, κάθε ραγάδα,
κάθε εμφανής η αφανής ρωγμή,
υπάρχει εκεί για να μας πει κάτι

Το σώμα μου είναι η ζωή μου.
Και μου ζητά να το ακούσω, και να το αγαπήσω.

Κάτι μου λέει, κάτι δείχνει.
Ακόμα προσπαθώ, από μικρό παιδί, να το αγαπήσω -δεν τα έχω καταφέρει ακόμα 100%.
Όμως το θέλω.
Γιατί ξέρω, ότι κάνει το καλύτερο που μπορεί.
Και νοιάζεται.

Τι άλλο να του ζητήσω;

👉Εσένα επηρέασε η απώλειά σου τη σχέση σου με το σώμα σου;

(Στη φωτό εγώ προχτές, με καινούρια ρούχα που επιτέλους αποφάσισα να πάρω αφού για πολύ καιρό δεν έπαιρνα γιατί περίμενα να αδυνατίσω - αλλά πραγματικά αδυνατώ να αδυνατίσω!)

🩷🧡💛
Maria - Love and Grief

🌹🌹Αν έχεις βιώσει απώλεια εγκυμοσύνης και δυσκολεύεσαι, κλείσε ένα δωρεάν ραντεβού μαζί μου να γνωριστούμε και να σου πω πώς δουλεύω: https://loveandgriefsupport.youcanbook.me/

#σώμα #αυτοεικόνα #απώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #εγκυμοσύνη

27/04/2025

Έβγαλα αυτές τις φωτογραφίες με αυτές τις όμορφες μητέρες που είχαν βιώσει τον αδιανόητο πόνο της αποβολής και της θνησιγένειας.

Μπορεί να έχεις αποδείξεις ότι κουβαλούσες ένα μωρό μέσα σου, οι ραγάδες, η αλλαγή του σώματος είναι κάποιες από αυτές, αλλά να μην έχεις μωρό στα χέρια σου για να δώσει νόημα στα σημάδια της κοιλιάς, στο πρησμένο στήθος...

Αυτές οι γενναίες μαμάδες με πλησίασαν νιώθοντας ότι δεν βλέπουν τον εαυτό τους στη δουλειά μου, και δικαίως, καθώς η δουλειά μου αποτελείται κυρίως από μητέρες με τα ζωντανά μωρά τους. Κι αυτό μπορεί να είναι σκληρό για μητέρες που έχασαν μωρό, ή δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν. Σκέφτηκα πολύ πώς να αναπαραστήσω αυτές τις όμορφες γυναίκες φωτογραφικά, και σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω φωλιές πουλιών.

Συνέλεξα λοιπόν φωλιές που έχουν πέσει στο έδαφος ή είναι εγκαταλελειμμένες.
Με ελκύουν πολύ αυτές οι κατασκευές, ένα μέρος τόσο όμορφα δημιουργημένο από τη μαμά.

Έτσι λοιπόν αυτές είναι οι φωτογραφίες μας.
Υπήρξαν πολλά δάκρυα, θυμάμαι.
Αλλά επίσης, όπως πάντα, είναι τόσο όμορφο να σε βλέπουν, και να σε τιμούν!
Jade Beall

Jade Beall Photography

Love and Grief

06/07/2025

26/06/2025

15/06/2025

11/06/2025

29/05/2025

15/05/2025

11/05/2025

08/05/2025

30/04/2025

27/04/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Share

Category