ΑχτΟίδα

  • Home
  • ΑχτΟίδα

ΑχτΟίδα Κέντρο ειδικών θεραπειών

Συναισθηματικός γραμματισμός στην τάξη: όταν η μάθηση βρίσκει γλώσσαΤο σχολείο δεν είναι μόνο «γράμματα». Είναι σχέσεις,...
29/08/2025

Συναισθηματικός γραμματισμός στην τάξη: όταν η μάθηση βρίσκει γλώσσα

Το σχολείο δεν είναι μόνο «γράμματα». Είναι σχέσεις, απογοητεύσεις, χαρές, παρεξηγήσεις.
Όταν τα παιδιά έχουν λέξεις για τα συναισθήματα, αντέχουν καλύτερα τη μέρα και μαθαίνουν βαθύτερα.

Τι βοηθά στην τάξη (χωρίς να “κόβει” χρόνο):

Check-in 60’’: «Πώς ξεκινάω σήμερα; 🙂 😐 😟» – ένα σημάδι στον πίνακα, μια λέξη στο τετράδιο.

Λεξιλόγιο συναισθημάτων σε κοινή θέα: 5–6 λέξεις (χαρά, λύπη, θυμός, άγχος, περηφάνια, απογοήτευση) με απλές περιγραφές.

Παύση–περιγραφή–επόμενο: «Βλέπω ένταση → παίρνουμε 3 ανάσες → συνεχίζουμε».

Ιστορίες με “στοπ”: σταματάμε σε μια σκηνή και ρωτάμε «πώς νομίζεις ότι νιώθει; γιατί; τι θα βοηθούσε;».

Γωνιά ηρεμίας: ένα μικρό σημείο με κάρτες/στρες μπαλάκι για 2 λεπτά ρύθμισης, χωρίς τιμωρία/στίγμα.

Γιατί αξίζει:

Λιγότερες εκρήξεις, περισσότερη συγκέντρωση.

Καλύτερες σχέσεις στην ομάδα.

Παιδιά που ζητούν βοήθεια πριν “φτάσει στο ζενίθ”.

Στην Αχτοίδα συνεργαζόμαστε με τάξεις για μικρές ρουτίνες συναισθημάτων που «κουμπώνουν» στο πρόγραμμα. Όταν η τάξη μιλά την ίδια γλώσσα, όλα ρέουν πιο ήρεμα.

«Πώς καλλιεργούμε τον συναισθηματικό γραμματισμό στο σπίτι»Ο συναισθηματικός γραμματισμός δεν χτίζεται μόνο στο σχολείο ...
27/08/2025

«Πώς καλλιεργούμε τον συναισθηματικό γραμματισμό στο σπίτι»

Ο συναισθηματικός γραμματισμός δεν χτίζεται μόνο στο σχολείο ή στη θεραπεία. Χτίζεται κάθε μέρα, μέσα στο σπίτι.

Μερικές απλές ιδέες:

Πίνακας συναισθημάτων: βάλτε σε ένα χαρτόνι φατσούλες με βασικά συναισθήματα και ζητήστε από το παιδί να διαλέξει ποια νιώθει.

Συμπλήρωσε τη φράση: παίξτε το παιχνίδι «νιώθω χαρά όταν…» ή «στενοχωριέμαι όταν…».

Ιστορίες με συναίσθημα: διαβάστε παραμύθια και σταματήστε να ρωτήσετε «πώς νομίζεις ότι νιώθει ο ήρωας;».

Μοντελοποίηση: δώστε οι ίδιοι λέξεις στο συναίσθημά σας: «Αγχώθηκα που αργήσαμε, αλλά παίρνω ανάσα και ηρεμώ».

Κάθε φορά που δίνουμε λέξεις σε ένα συναίσθημα, χτίζουμε στο παιδί μια εσωτερική βιβλιοθήκη. Κι αυτή η βιβλιοθήκη θα του είναι πολύτιμη σε όλη τη ζωή του.

Στην Αχτοίδα χρησιμοποιούμε συχνά παιχνίδι, κάρτες και ιστορίες για να μάθουν τα παιδιά να αναγνωρίζουν και να μοιράζονται τα συναισθήματά τους. Γιατί τα συναισθήματα που μένουν χωρίς λέξεις, μένουν και χωρίς γέφυρες επικοινωνίας.

Όταν τα συναισθήματα μένουν χωρίς λέξειςΌταν ένα παιδί δεν έχει λέξεις για τα συναισθήματά του, αυτά βρίσκουν άλλους δρό...
26/08/2025

Όταν τα συναισθήματα μένουν χωρίς λέξεις

Όταν ένα παιδί δεν έχει λέξεις για τα συναισθήματά του, αυτά βρίσκουν άλλους δρόμους.
– Το παιδί που χτυπά αντί να πει «θυμώνω».
– Το παιδί που κλείνεται αντί να πει «φοβάμαι».
– Το παιδί που γελά νευρικά αντί να πει «αγχώθηκα».

Δεν είναι κακόβουλο, δεν είναι «δύσκολο»· είναι παιδί που παλεύει να εκφράσει κάτι που δεν ξέρει πώς.

Η έλλειψη συναισθηματικού λεξιλογίου οδηγεί σε παρεξηγήσεις, συγκρούσεις, μοναξιά. Η παρουσία του δίνει στα παιδιά δύναμη: να καταλάβουν τον εαυτό τους, να επικοινωνήσουν καθαρά με τους άλλους, να βρουν στήριξη.

-Στην Αχτοίδα βλέπουμε καθημερινά πόσο αλλάζει η συμπεριφορά ενός παιδιού όταν του δώσεις λέξεις για τα συναισθήματά του.
Μικρές φράσεις όπως «νιώθω απογοήτευση» ή «ένιωσα χαρά» γίνονται γέφυρες επικοινωνίας.

Συναισθηματικός γραμματισμός: το αλφάβητο της καρδιάςΟ συναισθηματικός γραμματισμός είναι η ικανότητα του παιδιού να ανα...
25/08/2025

Συναισθηματικός γραμματισμός: το αλφάβητο της καρδιάς

Ο συναισθηματικός γραμματισμός είναι η ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει, να ονομάζει και να εκφράζει τα συναισθήματά του.
Δεν είναι «κάτι παραπάνω»· είναι θεμέλιο, όπως η γλώσσα και τα μαθηματικά.

Όταν ένα παιδί ξέρει να πει «φοβάμαι», «στενοχωριέμαι», «νιώθω περήφανος», τότε:

Καταλαβαίνει καλύτερα τον εαυτό του.

Επικοινωνεί πιο καθαρά με τους άλλους.

Μαθαίνει να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις χωρίς να χάνεται στον θυμό ή στη σιωπή.

Χωρίς συναισθηματικό γραμματισμό, η καθημερινότητα μοιάζει με βιβλίο χωρίς λέξεις: το παιδί νιώθει πολλά, αλλά δεν μπορεί να τα «διαβάσει».

Στην Αχτοίδα καλλιεργούμε τον συναισθηματικό γραμματισμό μέσα από ιστορίες, παιχνίδι και βιωματικές δραστηριότητες. Δίνουμε στα παιδιά το «λεξιλόγιο της καρδιάς», ώστε να σταθούν πιο δυνατά στις σχέσεις και στη μάθηση

Συναισθηματικός γραμματισμός: Μαθαίνοντας τη γλώσσα των συναισθημάτωνΌπως ένα παιδί χρειάζεται να μάθει να διαβάζει και ...
24/08/2025

Συναισθηματικός γραμματισμός: Μαθαίνοντας τη γλώσσα των συναισθημάτων

Όπως ένα παιδί χρειάζεται να μάθει να διαβάζει και να γράφει, έτσι χρειάζεται και να «διαβάζει» τα συναισθήματα, τόσο τα δικά του όσο και των άλλων.

Ο συναισθηματικός γραμματισμός είναι η ικανότητα να αναγνωρίζω, να ονομάζω και να εκφράζω ό,τι νιώθω. Να ξέρω ότι το σφίξιμο στο στήθος λέγεται «άγχος», ότι τα δάκρυα δεν είναι μόνο λύπη αλλά και συγκίνηση, ότι πίσω από τον θυμό μπορεί να κρύβεται η απογοήτευση.

Παιδιά χωρίς αυτό το «λεξιλόγιο» μένουν συχνά παγιδευμένα: χτυπούν αντί να πουν «θυμώνω», σιωπούν αντί να πουν «φοβάμαι».
Παιδιά που ξέρουν τη γλώσσα των συναισθημάτων, αντίθετα, μπορούν να συνδεθούν, να ζητήσουν βοήθεια, να κατανοήσουν τον άλλον.

Αυτή την εβδομάδα στην Αχτοίδα θα δούμε μαζί:

Τι είναι ο συναισθηματικός γραμματισμός και γιατί έχει τόση σημασία.

Τι συμβαίνει όταν λείπει.

Πρακτικές ιδέες για το σπίτι και το σχολείο.

Τον ρόλο του γονέα στην καθημερινή καλλιέργεια αυτής της δεξιότητας.

Η γλώσσα των συναισθημάτων είναι η γέφυρα που μας ενώνει.
Κι όσο πιο νωρίς τη μάθουν τα παιδιά, τόσο πιο δυνατά θα σταθούν στις χαρές και στις δυσκολίες της ζωής.

Κάποτε ο αυτισμός παρουσιαζόταν μόνο με στερεότυπα: σαν παιδί κλεισμένο σε έναν κόσμο μόνο του. Πολλά παιδιά «κρύβονταν»...
23/08/2025

Κάποτε ο αυτισμός παρουσιαζόταν μόνο με στερεότυπα: σαν παιδί κλεισμένο σε έναν κόσμο μόνο του. Πολλά παιδιά «κρύβονταν», οι οικογένειες σιωπούσαν, η κοινωνία έκανε πως δεν βλέπει.

Σήμερα ξέρουμε καλύτερα. Ξέρουμε ότι ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια. Είναι μια μορφή νευροδιαφορετικότητας. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να σκέφτεσαι, να νιώθεις, να μαθαίνεις, να σχετίζεσαι.

Δεν υπάρχει μία μόνο «σωστή» νευρολογική ταυτότητα· υπάρχουν πολλές. Οι νευροφυλές είναι πολλές, και όλες έχουν αξία.

Οι αυτιστικοί άνθρωποι είναι πολλοί γύρω μας. Είναι παιδιά, έφηβοι, ενήλικες, γονείς. Δεν χρειάζονται διόρθωση· χρειάζονται αποδοχή.

Και όσο αλλάζει η κοινωνία, όσο μεγαλώνει η κατανόηση και η συμπερίληψη, τόσο ανοίγει ο δρόμος για να ανθίσουν όπως πραγματικά τους αξίζει.

Όταν οι αυτιστικοί γονείς ανακαλύπτουν τον εαυτό τουςΣυχνά, η διάγνωση ενός παιδιού γίνεται καθρέφτης για τον γονιό.Μετά...
22/08/2025

Όταν οι αυτιστικοί γονείς ανακαλύπτουν τον εαυτό τους

Συχνά, η διάγνωση ενός παιδιού γίνεται καθρέφτης για τον γονιό.
Μετά την διάγνωση του παιδιού τους, πολλοί γονείς αρχίζουν να θυμούνται:
«Κι εγώ έτσι ήμουν μικρός… κι εγώ απέφευγα το βλέμμα, κι εγώ δεν άντεχα τον θόρυβο, κι εγώ μιλούσα ασταμάτητα για το ίδιο θέμα».

Κάποιοι για πρώτη φορά βάζουν όνομα σε εμπειρίες που τους ακολουθούσαν μια ζωή.
Κι εκεί γεννιέται ένα μίγμα: ανακούφιση, γιατί καταλαβαίνουν, αλλά και θλίψη, γιατί συνειδητοποιούν πόσο μόνοι ένιωθαν τότε.

Η γονεϊκότητα για έναν αυτιστικό ενήλικα μπορεί να είναι πρόκληση αλλά και δώρο.
-Προσφέρουν στο παιδί ρουτίνες, σαφήνεια και ασφάλεια.
+ Το καταλαβαίνουν «από μέσα», χωρίς να χρειάζονται πολλές εξηγήσεις.
- Μπορούν να μετατρέψουν την εμπειρία τους σε δύναμη, δείχνοντας πως δεν χρειάζεται να «διορθωθείς» για να αξίζεις.

Υπάρχουν βέβαια και δυσκολίες:

- Ο αισθητηριακός καταιγισμός από κλάματα, φωνές, αγγίγματα.
-Οι κοινωνικές προσδοκίες για τον «τέλειο γονιό».
-Η αυστηρότητα με τον εαυτό τους, που συχνά τους εξαντλεί.

Αυτό που χρειάζεται να θυμόμαστε είναι ότι οι αυτιστικοί γονείς δεν είναι «λιγότερο ικανοί». Είναι διαφορετικοί.
Κι όταν βρουν στήριξη, μπορούν να χτίσουν οικογένειες γεμάτες αγάπη, αυθεντικότητα και αποδοχή.

Στην Αχτοίδα το βλέπουμε καθημερινά: όταν ο γονιός συναντά το παιδί του, συναντά ξανά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Νεαρή ενήλικη ζωή στον αυτισμό: πέρα από την ανεξαρτησίαΗ μετάβαση στην ενήλικη ζωή είναι γεμάτη απαιτήσεις: σπουδές, ερ...
21/08/2025

Νεαρή ενήλικη ζωή στον αυτισμό: πέρα από την ανεξαρτησία

Η μετάβαση στην ενήλικη ζωή είναι γεμάτη απαιτήσεις: σπουδές, εργασία, φιλίες, σχέσεις.
Για τους αυτιστικούς νέους, κάθε ένα από αυτά τα βήματα μπορεί να κρύβει επιπλέον εμπόδια.

Συχνές δυσκολίες

Σπουδές: δυσκολία στο να διαχειριστούν την ελευθερία του πανεπιστημίου, την έλλειψη δομημένου προγράμματος, την ανάγκη να ζητήσουν βοήθεια.

Εργασία: οι κοινωνικές συμβάσεις στις συνεντεύξεις, οι ομαδικές συναντήσεις, ακόμη και το small talk στην κουζίνα της δουλειάς είναι βουνό.

Σχέσεις: η ανάγκη για σύνδεση συγκρούεται με τη δυσκολία να διαβάσουν τα “άγραφα μηνύματα” πολλές φορές νιώθουν ότι «οι άλλοι έχουν οδηγίες που εγώ δεν πήρα ποτέ».

Αυτονομία: διαχείριση σπιτιού, οικονομικών, ρουτίνας. Φαίνεται απλό, αλλά η εκτελεστική δυσκολία μπορεί να φέρει χάος.

Δυνατά σημεία που αξίζει να καλλιεργηθούν

Βαθιά αφοσίωση σε θέματα που αγαπούν.

Σταθερότητα, συνέπεια, ειλικρίνεια: στοιχεία που συχνά αναγνωρίζονται αργότερα στον εργασιακό χώρο.

Δημιουργικές καινοτόμες ιδέες, επειδή βλέπουν τον κόσμο «από άλλη γωνία».

Τι χρειάζεται ο γονιός να ξέρει:

Η νεαρή ενήλικη ζωή δεν σημαίνει ξαφνικό κόψιμο δεσμών. Χρειάζεται:

Συνεχής, αλλά προσαρμοζόμενη στήριξη ούτε υπερπροστασία, ούτε εγκατάλειψη.

Εργαλεία οργάνωσης (λίστες, οπτικά προγράμματα, υποστηρικτικές εφαρμογές).

Συζήτηση για τα δικαιώματά τους, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στη ζωή.

Σύνδεση με κοινότητες: ομάδες υποστήριξης, peer groups, χώρους συμπερίληψης.

Στην Αχτοίδα, βλέπουμε πως η πιο δύσκολη στιγμή για τους γονείς είναι να αφήσουν το παιδί τους να κάνει λάθη. Κι όμως, είναι απαραίτητο. Γιατί μόνο έτσι ο νεαρός ενήλικας θα χτίσει ανθεκτικότητα και αυτογνωσία.

Η νεαρή ενήλικη ζωή στον αυτισμό δεν είναι «χαμένη υπόθεση». Είναι φάση που απαιτεί γέφυρες αντί για τοίχους.
Με αποδοχή, στήριξη και ρεαλιστικές προσαρμογές, οι νέοι μπορούν να βρουν τον δικό τους δρόμο, έναν δρόμο ίσως διαφορετικό, αλλά εξίσου γεμάτο αξία.

Αυτισμός και εφηβεία: μια περίοδος ευαισθησίας και αλλαγήςΗ εφηβεία είναι μια μεταβατική φάση για όλα τα παιδιά. Για του...
20/08/2025

Αυτισμός και εφηβεία: μια περίοδος ευαισθησίας και αλλαγής

Η εφηβεία είναι μια μεταβατική φάση για όλα τα παιδιά. Για τους αυτιστικούς εφήβους όμως, οι αλλαγές που φέρνει αυτή η ηλικία μπορεί να είναι ακόμη πιο απαιτητικές.

Το σώμα αλλάζει, οι φιλίες γίνονται πιο σύνθετες, οι προσδοκίες των άλλων μεγαλώνουν. Εκεί που μέχρι χθες αρκούσε ένα χαμόγελο ή ένα παιχνίδι, σήμερα χρειάζονται πολύπλοκες κοινωνικές δεξιότητες, που δεν είναι πάντα αυτονόητες.

Τι μπορεί να παρατηρήσει ο γονιός:

Έντονο άγχος για την εμφάνιση ή για το αν «ταιριάζει» με την παρέα.

Δυσκολία στο να ακολουθήσει τις συζητήσεις ή να βρει τη θέση του σε μια ομάδα.

Κρίσεις θυμού ή απόσυρση, συχνά μετά από μια απαιτητική μέρα στο σχολείο.

Αναζήτηση ταυτότητας, μερικές φορές μέσα από έντονα ενδιαφέροντα ή εμμονές.

Πώς μπορεί να στηρίξει ο γονιός:

Με υπομονή και χώρο, ολοι οι έφηβοι χρειάζονται χρόνο για να επεξεργαστούν τις εμπειρίες τους.
Με καθαρή επικοινωνία: απλές, άμεσες κουβέντες βοηθούν περισσότερο από περίπλοκες εξηγήσεις.
Με σεβασμό στην ταυτότητά τους: η εφηβεία είναι περίοδος αυτοπροσδιορισμού· ας δείξουμε ανοιχτότητα και αποδοχή.

Με στήριξη στις φιλίες ας είναι λίγες, είναι ουσιαστικές σχέσεις και πολυ σημαντικές ώστε να νιώθει ότι «ανήκει» καπου.

Στην Αχτοίδα, δουλεύουμε μαζί με τους εφήβους και τις οικογένειές τους, δημιουργώντας ασφαλείς χώρους για να εκφράσουν τον εαυτό τους, να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους και να αναπτύξουν δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν να σταθούν με σιγουριά στον κόσμο γύρω τους.

Η εφηβεία δεν είναι μόνο περίοδος κρίσης· είναι και ευκαιρία για ανάπτυξη και αυτογνωσία. Με κατανόηση, συνέπεια και αγάπη, μπορούμε να σταθούμε δίπλα στο παιδί μας και να το δούμε να ανθίζει, με τον δικό του ρυθμό.

Ο αυτισμός στα κορίτσια: γιατί μένει αόρατος;Τα αυτιστικα κορίτσια έχουν μάθει, πολύ νωρίς, να γίνονται χαμαιλέοντες. Όχ...
19/08/2025

Ο αυτισμός στα κορίτσια: γιατί μένει αόρατος;

Τα αυτιστικα κορίτσια έχουν μάθει, πολύ νωρίς, να γίνονται χαμαιλέοντες. Όχι γιατί είναι πιο «λειτουργικά», αλλά γιατί το περιβάλλον περιμένει από εκείνα να είναι ευγενικά, ήσυχα, κοινωνικά.

Έτσι, πολλές φορές:
-Μιμούνται συμπεριφορές των συνομηλίκων τους, χωρίς να τις κατανοούν.
-Κρατούν ένα “κοινωνικό ημερολόγιο” στο κεφάλι τους: ποια λέξη να πουν, πώς να γελάσουν, πότε να κάνουν παρέα.
-Αναπτύσσουν ενδιαφέροντα που περνούν ως “φυσιολογικά” (ζώα, σειρές, βιβλία, μουσική), αλλά τα ζουν με ένταση και εμμονή.
-Βιώνουν υψηλά επίπεδα άγχους συχνά με σωματικά συμπτώματα (πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι).

Γιατί αργεί η διάγνωση;

1. Τα περισσότερα τεστ έχουν φτιαχτεί με βάση την εικόνα που απαντάται στα αγόρια
2. Οι εκπαιδευτικοί περιμένουν να δουν «έντονη» κοινωνική δυσκολία ή «ασυνήθιστες εμμονές» και όταν δεν τα βλέπουν, καθησυχάζουν τους γονείς.
3. Οι ίδιες οι οικογένειες ερμηνεύουν τη συμπεριφορά ως «ντροπαλότητα» ή «υπερευαισθησία».

Το αποτέλεσμα;
Κορίτσια που διαγιγνώσκονται στην εφηβεία ή και στην ενήλικη ζωή, έχοντας ήδη κουβαλήσει χρόνια εσωτερικής πίεσης.

Τι βλέπουμε στην πράξη στην Αχτοίδα

Συχνά, κορίτσια που έρχονται για «άγχος» ή «δυσκολία στη συγκέντρωση» αποκαλύπτουν μια ολόκληρη ιστορία αυτισμού:

κούραση από το συνεχές «masking» (κάλυμμα συμπτωμάτων),

αίσθηση ότι «δεν ξέρω ποια είμαι πραγματικά»,

συχνές κρίσεις μετά το σχολείο, εκεί που δεν τα βλέπει κανείς.

Γιατί έχει σημασία η αναγνώριση;

Η διάγνωση δεν περιορίζει.
Απελευθερώνει:

το παιδί από την ενοχή ότι «κάτι κάνει λάθος»,

τους γονείς από την αμφιβολία,

το σχολείο από τις λανθασμένες προσδοκίες.

Όσο νωρίτερα το δούμε, τόσο πιο νωρίς θα μπορέσουν τα κορίτσια να χτίσουν ανθεκτικότητα χωρίς να χάσουν τον εαυτό τους στην προσπάθεια να ταιριάξουν.

Πρώιμα σημάδια και λεπτές διαφοροποιήσεις στον αυτισμόΟ αυτισμός συχνά αναγνωρίζεται αργά. Όχι γιατί δεν φαίνεται, αλλά ...
18/08/2025

Πρώιμα σημάδια και λεπτές διαφοροποιήσεις στον αυτισμό

Ο αυτισμός συχνά αναγνωρίζεται αργά. Όχι γιατί δεν φαίνεται, αλλά γιατί τα σημάδια δεν είναι πάντα “κραυγαλέα”.
Πολλά παιδιά έχουν βλεμματική επαφή, γελούν, παίζουν. Όμως κάτι στις λεπτομέρειες της ανάπτυξης προδίδει ότι χρειάζονται διαφορετική στήριξη.

Πρώιμα σημάδια που αξίζει να προσέξουμε:

Το παιδί δεν δείχνει με το δάχτυλο για να μοιραστεί κάτι (κοινή προσοχή).

Αντιδρά πιο έντονα ή πιο αδύναμα από το αναμενόμενο σε ήχους, φώτα, υφές.

Επαναλαμβάνει συγκεκριμένες κινήσεις ή ασχολείται «στενά» με αντικείμενα.

Χρησιμοποιεί τον λόγο με ιδιοσυγκρασιακό τρόπο: μπορεί να ξέρει πολλές λέξεις αλλά να δυσκολεύεται στη χρήση τους σε διάλογο.

Μοιάζει να «χάνεται» σε δικές του δραστηριότητες, αντί να αναζητά την αλληλεπίδραση.

Οι λεπτές διαφοροποιήσεις

Μερικές φορές, τα παιδιά έχουν καλές κοινωνικές δεξιότητες στην επιφάνεια, αλλά με δυσκολία στη συνέχεια:
– ξεκινούν αλληλεπίδραση, αλλά δεν την κρατούν
– χρησιμοποιούν λόγο, αλλά όχι πάντα για να επικοινωνήσουν
– μιμούνται το παιχνίδι των άλλων χωρίς να το κατανοούν σε βάθος

Αυτές οι πιο «σιωπηλές» εκδοχές κάνουν πολλούς γονείς να νιώθουν ότι κάτι υπάρχει, αλλά δεν ξέρουν τι.

Στην Αχτοίδα, συναντάμε συχνά γονείς που λένε:
«Δεν ήξερα αν έπρεπε να ανησυχήσω. Έμοιαζε φυσιολογικό, αλλά κάτι δεν μου ταίριαζε.»
Εκεί, η παρατήρηση, η σωστή αξιολόγηση και η συνεργασία με τον γονιό γίνονται κλειδί.
Η έγκαιρη αναγνώριση δίνει στο παιδί χώρο να ανθίσει χωρίς πίεση να γίνει “κάτι άλλο”.

Η πρώιμη παρέμβαση δεν αλλάζει ποιο είναι το παιδί αλλά του δίνει εργαλεία να επικοινωνεί, να κατανοεί και να συνδέεται με τον κόσμο γύρω του.

Αυτισμός: Μια διαδρομή σε πολλά πρόσωπαΑπό τα πρώτα σημάδι ως την ενήλικη ζωή«Αν το ήξερα νωρίτερα…Αν μου το είχε εξηγήσ...
18/08/2025

Αυτισμός: Μια διαδρομή σε πολλά πρόσωπα

Από τα πρώτα σημάδι ως την ενήλικη ζωή

«Αν το ήξερα νωρίτερα…
Αν μου το είχε εξηγήσει κάποιος έτσι…
Αν μπορούσα να δω το παιδί μου χωρίς τόσο φόβο…»

Αυτές είναι οι πιο συχνές φράσεις που ακούμε στην Αχτοίδα.
Όχι από αδιάφορους γονείς. Από γονείς που παλεύουν αλλά νιώθουν χαμένοι.

Ο αυτισμός δεν είναι παιδική διάγνωση. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να επεξεργάζεσαι τον κόσμο που διαρκεί μια ζωή. Αλλάζει μορφή, αλλάζει ρυθμό, αλλά δεν φεύγει.
Αυτό όμως δεν είναι απειλή. Είναι πληροφορία. Και δύναμη.

Αυτή την εβδομάδα, θα χαρτογραφήσουμε μαζί μια διαδρομή με πολλές στάσεις:

– Πώς φαίνονται τα πρώιμα σημάδια, όταν δεν είναι «κραυγαλέα»;
– Τι γίνεται με τα κορίτσια, που συχνά περνούν κάτω απ’ το ραντάρ;
– Πώς εκφράζεται ο αυτισμός στην εφηβεία και πού μπερδεύεται με την εφηβική κρίση;
– Τι δυσκολίες ή πλούτο κουβαλά ένας νεαρός ενήλικας στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά, στη σχέση;
– Και τι σημαίνει να είσαι αυτιστικός γονέας σήμερα, όταν μεγάλωσες χωρίς διάγνωση;

Θα μιλήσουμε για νευροποικιλότητα.
Για τα παιδιά που δεν φωνάζουν, αλλά υποφέρουν.
Για τους εφήβους που δεν ταιριάζουν, αλλά πασχίζουν να γίνουν “φυσιολογικοί”.
Για τους ενήλικες που έμαθαν να επιβιώνουν, αλλά τώρα θέλουν κάτι άλλο:
να υπάρξουν, όπως είναι.

Κάθε άρθρο θα είναι μια μικρή στάση. Με γνώση, με αλήθεια και με ενσυναίσθηση και πάντα με φροντίδα για τον γονιό που παλεύει να καταλάβει και να συνοδεύσει.

Στην Αχτοίδα, δεν βλέπουμε παιδιά-παραφωνίες.
Βλέπουμε νευροδιαφορετικούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη χώρο, ρυθμό και νόημα.

Αν είστε εδώ, μείνετε.
Αυτή η εβδομάδα μπορεί να σας βοηθήσει να δείτε αλλιώς το παιδί σας, τον σύντροφό σας.
Ίσως και τον εαυτό σας.

Address

Πρωτόπαπα 5

16345

Opening Hours

Monday 13:00 - 21:00
Tuesday 13:00 - 21:00
Wednesday 13:00 - 21:00
Thursday 13:00 - 21:00
Friday 13:00 - 21:00
Saturday 09:00 - 15:00

Telephone

+302109953825

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when ΑχτΟίδα posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Practice

Send a message to ΑχτΟίδα:

Shortcuts

  • Want your practice to be the top-listed Clinic?

Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

ΑχτΟίδα: Κέντρο ειδικών θεραπειών

Η Αχτοίδα δημιουργήθηκε στην Ηλιούπολη με όραμα την άρτια οργανωμένη παροχή υπηρεσιών στο χώρο της Λογοθεραπείας, της Εργοθεραπείας, της Ειδικής Αγωγής και της Ψυχολογικής Υποστήριξης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων.

Πρόκειται για ένα σύγχρονο κέντρο πρόληψης, αξιολόγησης, διάγνωσης και θεραπευτικής παρέμβασης, στελεχωμένο από μια άψογα εναρμονισμένη επιστημονική ομάδα με άρτια εκπαίδευση και με πολυετή εμπειρία στο χώρο της Ειδικής Αγωγής. . Η ποιότητα των υπηρεσιών υπερέχει μέσα σε ένα άρτια εξοπλισμένο χώρο και σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Η θεραπευτική μας προσέγγιση στηρίζεται στη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων του παιδιού, του εφήβου και του ενήλικα με την ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του, με απώτερο στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Στις υπηρεσίες του κέντρου εντάσσονται επίσης, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων οι οποίοι δραστηριοποιούνται με στόχο την ολιστική προσέγγιση και πολύπλευρη αντιμετώπιση των δυσκολιών του παιδιού και του ενήλικα.

Με βάση την έγκαιρη διάγνωση και αξιολόγηση των δεξιοτήτων του ατόμου, σχεδιάζεται και οργανώνεται στη συνέχεια ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρόγραμμα πολυεπίπεδης παρέμβασης προσανατολισμένο στην επιτυχία.