ΑχτΟίδα

ΑχτΟίδα Κέντρο ειδικών θεραπειών

Επικοινωνία στην οικογένειαΗ επικοινωνία δεν είναι μόνο οι λέξεις που λέγονται.Είναι ο τρόπος που κοιτάμε, το πώς ακούμε...
19/10/2025

Επικοινωνία στην οικογένεια

Η επικοινωνία δεν είναι μόνο οι λέξεις που λέγονται.
Είναι ο τρόπος που κοιτάμε, το πώς ακούμε, το πώς αντιδρούμε όταν ο άλλος δυσκολεύεται να βρει τις δικές του λέξεις.

Μέσα στην οικογένεια, η επικοινωνία είναι σαν ρυθμός.
Άλλοτε γίνεται μουσική που ενώνει κι άλλοτε θόρυβος που κουράζει.
Το ζητούμενο δεν είναι να μιλάμε τέλεια· είναι να συνδεόμαστε αληθινά.

Οι έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά δεν χρειάζονται γονείς που να απαντούν πάντα σωστά, αλλά γονείς που να τα ακούν με παρουσία.
Η ενεργητική ακρόαση μειώνει την ένταση, αυξάνει την εμπιστοσύνη και διδάσκει στο παιδί πως τα συναισθήματα έχουν χώρο.

Στην Αχτοίδα, δουλεύουμε συχνά πάνω σε αυτόν τον ρυθμό να μάθει κάθε μέλος της οικογένειας να ακούει, να μιλά και να αναγνωρίζει.
Γιατί όταν η επικοινωνία αλλάζει, αλλάζει ολόκληρη η σχέση.

Αυτή την εβδομάδα, θα περπατήσουμε μαζί τα πιο σημαντικά μονοπάτια της επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια:
πώς ακούμε, πώς απαντάμε, πώς συγχωρούμε, πώς μένουμε σιωπηλοί όταν χρειάζεται.

Η επικοινωνία δεν είναι τέχνη των λέξεων· είναι τέχνη της καρδιάς.

Η αποδοχή : να μπορείς να πεις “είμαι αρκετός” και να το πιστεύεις»Η αποδοχή δεν είναι παραίτηση.Είναι το σημείο όπου στ...
18/10/2025

Η αποδοχή : να μπορείς να πεις “είμαι αρκετός” και να το πιστεύεις»

Η αποδοχή δεν είναι παραίτηση.
Είναι το σημείο όπου σταματά ο αγώνας να είσαι κάτι περισσότερο και αρχίζει η γαλήνη του “είμαι αυτό που είμαι”.

Η γονεϊκότητα είναι γεμάτη προσδοκίες, από τους άλλους, από τον εαυτό μας, από την κοινωνία.
Κάθε μέρα νιώθουμε ότι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί, δημιουργικοί, ψύχραιμοι, διαθέσιμοι.
Όμως η πραγματική ασφάλεια για ένα παιδί δεν προέρχεται από τον τέλειο γονιό·
προέρχεται από τον αληθινό γονιό.

Οι μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά αναπτύσσουν εσωτερική σταθερότητα όταν βλέπουν τους γονείς τους να δέχονται τον εαυτό τους.
Η αποδοχή είναι μοντέλο· διδάσκει ότι μπορούμε να κάνουμε λάθη και να συνεχίσουμε να αξίζουμε.

Στην Αχτοίδα, λέμε συχνά:

«Όταν ένας γονιός συμφιλιώνεται με τον εαυτό του, δίνει στο παιδί του το πιο όμορφο παράδειγμα ψυχικής υγείας.»

Η αποδοχή είναι απλότητα.
Να μπορείς να κοιτάξεις πίσω τη μέρα και να πεις:
“Δεν τα έκανα όλα τέλεια, αλλά ήμουν εκεί. Και αυτό φτάνει.”

Η γονεϊκότητα δεν είναι τεστ επιδόσεων , είναι σχέση.
Κι όταν υπάρχει σχέση, υπάρχει ελπίδα.

«Η κόπωση : όταν αγαπάς, αλλά δεν αντέχεις άλλο»Υπάρχουν μέρες που δεν έχει μείνει τίποτα άλλο να δώσεις.Όχι γιατί δεν α...
17/10/2025

«Η κόπωση : όταν αγαπάς, αλλά δεν αντέχεις άλλο»

Υπάρχουν μέρες που δεν έχει μείνει τίποτα άλλο να δώσεις.
Όχι γιατί δεν αγαπάς, αλλά γιατί έχεις δώσει ήδη τα πάντα.

Η γονεϊκή κόπωση δεν είναι αδυναμία.
Είναι σημάδι υπερπροσπάθειας· αποτέλεσμα της διαρκούς εγρήγορσης, της φροντίδας, της ενοχής, της ανησυχίας.
Οι γονείς δεν “καίγονται” από την αγάπη· καίγονται όταν προσπαθούν να είναι συνεχώς δυνατοί.

Η ψυχολογία μάς δείχνει πως η συναισθηματική εξάντληση στους γονείς είναι συχνή και φυσιολογική.
Το σώμα και ο νους ζητούν επαναφορά, όπως κάθε οργανισμός που βρίσκεται σε συνεχή ένταση.
Η ξεκούραση δεν είναι πολυτέλεια· είναι θεραπευτική ανάγκη.

Στην Αχτοίδα, συχνά λέμε στους γονείς:

“Δεν χρειάζεται να αντέχετε για να είστε καλοί. Χρειάζεται να αναπνέετε.”

Η κόπωση είναι το σώμα που ψιθυρίζει: «Σταμάτα λίγο, θα συνεχίσουμε μετά».
Και κάποιες φορές, η πιο γενναία πράξη αγάπης είναι να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ξεκουραστεί.

Η περηφάνεια : να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει χωρίς να το ελέγχεις»Η περηφάνεια είναι ένα από τα πιο ήσυχα, βαθιά ...
16/10/2025

Η περηφάνεια : να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει χωρίς να το ελέγχεις»

Η περηφάνεια είναι ένα από τα πιο ήσυχα, βαθιά συναισθήματα της γονεϊκότητας.
Δεν έχει τον ενθουσιασμό της επιτυχίας, αλλά τη γαλήνη της παρατήρησης.
Είναι εκείνη η στιγμή που κοιτάς το παιδί σου και καταλαβαίνεις ότι δεν σου ανήκει και όμως, κουβαλά μέσα του όλα όσα του έδωσες.

Η πραγματική περηφάνεια δεν είναι για το αποτέλεσμα, αλλά για τη διαδρομή.
Όταν βλέπεις το παιδί να βρίσκει τον ρυθμό του, να παίρνει αποφάσεις, να δοκιμάζει, να πέφτει και να ξανασηκώνεται . Εκεί βρίσκεται η ουσία της ανάπτυξης.

Η ψυχολογία μιλά για τη γονεϊκή αποσύνδεση με ασφάλεια·
το σημείο όπου ο γονιός επιτρέπει στο παιδί να γίνει ξεχωριστό άτομο, χωρίς να αισθάνεται απώλεια.
Είναι πράξη ωριμότητας και αγάπης , όχι απομάκρυνσης.

Στην Αχτοίδα συχνά λέμε:

«Η περηφάνεια δεν είναι να λες “το παιδί μου τα κατάφερε”, αλλά να λες “το παιδί μου βρήκε τον δικό του τρόπο να τα καταφέρει”.»

Η περηφάνεια δεν έχει ανάγκη από επίδειξη.
Μοιάζει περισσότερο με σιωπή, με εκείνο το χαμόγελο που έρχεται όταν το παιδί γυρίσει να σε κοιτάξει όχι για επιβεβαίωση, αλλά για μοιρασιά.

τρυφερότητα : μικρές στιγμές που σώζουν την παρτίδαΗ τρυφερότητα δεν κάνει θόρυβο.Δεν ανακοινώνει τον εαυτό της, δεν χρε...
15/10/2025

τρυφερότητα : μικρές στιγμές που σώζουν την παρτίδα

Η τρυφερότητα δεν κάνει θόρυβο.
Δεν ανακοινώνει τον εαυτό της, δεν χρειάζεται μεγάλες πράξεις.
Ζει στις μικρές στιγμές, στο “μαμά, κοίτα τι έφτιαξα”, στο χάδι πριν τον ύπνο, στο βλέμμα που λέει “είμαι εδώ”.

Η τρυφερότητα είναι η πιο σιωπηλή μορφή ασφάλειας.
Κι όμως, πολλές φορές την προσπερνάμε βιαστικοί, κουρασμένοι, εγκλωβισμένοι στις υποχρεώσεις.
Αν σταθούμε ένα δευτερόλεπτο και την αναγνωρίσουμε, γίνεται άγκυρα.

Η επιστήμη μάς δείχνει πως ακόμη και δέκα δευτερόλεπτα θετικής επαφής μέσα στην ημέρα (αγκαλιά, γέλιο, κοινό βλέμμα) αρκούν για να μειώσουν τη φυσιολογική ένταση τόσο στον γονιό όσο και στο παιδί.
Η τρυφερότητα είναι βιολογία σχέσης· φροντίζει και το σώμα και τον ψυχισμό.

Στην Αχτοίδα αγαπάμε να υπενθυμίζουμε πως η τρυφερότητα δεν είναι αδυναμία , είναι δύναμη με ήχο χαμηλό.
Γιατί εκεί που σταματούν τα λόγια, αρχίζει η παρουσία.

Κάθε φορά που χαμογελάτε στο παιδί σας χωρίς λόγο,
κάθε φορά που λέτε “έλα να σε πάρω αγκαλιά”,
εκείνη τη στιγμή χτίζετε ασφάλεια.

Η ανησυχία :το βλέμμα που τρέχει πιο μπροστά απ’ το παιδίΗ ανησυχία είναι το πιο άγρυπνο συναίσθημα του γονιού.Ξυπνά πρι...
14/10/2025

Η ανησυχία :το βλέμμα που τρέχει πιο μπροστά απ’ το παιδί

Η ανησυχία είναι το πιο άγρυπνο συναίσθημα του γονιού.
Ξυπνά πριν από εμάς, κοιμάται τελευταία.
Φαντάζεται όλα όσα μπορεί να πάνε στραβά, όλα όσα θα θέλαμε να προλάβουμε.

Κάθε ανήσυχος γονιός κουβαλά μέσα του την ελπίδα να προστατέψει.
Όμως η ανησυχία, όταν μεγαλώνει πολύ, δεν μας επιτρέπει να δούμε το παρόν.
Και τότε, το βλέμμα που ήθελε να φροντίσει, γίνεται βλέμμα που προβλέπει και το παιδί νιώθει την πίεση αυτού του βλέμματος.

Οι έρευνες μάς δείχνουν πως τα παιδιά ρυθμίζονται μέσα από τη ρύθμιση του γονιού.
Όταν ο γονιός ηρεμεί, ο εγκέφαλος του παιδιού «αντιγράφει» αυτή την ηρεμία.
Η συναισθηματική ασφάλεια δεν χτίζεται με προνοητικότητα, αλλά με παρουσία.

Στην Αχτοίδα, λέμε συχνά στους γονείς:

«Δεν χρειάζεται να προβλέπετε κάθε καταιγίδα ,αρκεί να είστε εκεί όταν έρθει».

Η ανησυχία είναι αγάπη που χρειάζεται ανάσα.
Κι όταν ο γονιός αρχίζει να εμπιστεύεται τη δύναμη του παιδιού, τότε το βλέμμα του γίνεται πιο ήρεμο, πιο καθαρό, πιο ελεύθερο.

Η ενοχή : όταν νομίζεις πως δεν κάνεις αρκετάΗ ενοχή είναι ίσως το πιο κοινό συναίσθημα των γονιών.Εμφανίζεται αθόρυβα, ...
13/10/2025

Η ενοχή : όταν νομίζεις πως δεν κάνεις αρκετά

Η ενοχή είναι ίσως το πιο κοινό συναίσθημα των γονιών.
Εμφανίζεται αθόρυβα, κάθε φορά που σηκώνουμε τη φωνή, που δεν προλαβαίνουμε να παίξουμε, που κουραζόμαστε πριν τελειώσει η μέρα.

Η ενοχή μάς κάνει να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετοί.
Μας ψιθυρίζει πως άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα.
Όμως η αλήθεια είναι πως η ενοχή γεννιέται από φροντίδα , όχι από αδιαφορία. Μόνο ένας γονιός που νοιάζεται τόσο βαθιά μπορεί να νιώθει έτσι.

Η επιστήμη μάς δείχνει ότι το παιδί δεν χρειάζεται τέλειους γονείς.
Χρειάζεται γονείς που να επανορθώνουν, να ζητούν συγγνώμη, να συνεχίζουν με συνέπεια. Αυτό διδάσκει στο παιδί τη συναισθηματική ανθεκτικότητα και τη συγχώρεση του εαυτού.

Στην Αχτοίδα, συχνά λέμε στους γονείς:

“Δεν χρειάζεται να είστε πάντα ήρεμοι· χρειάζεται να είστε διαθέσιμοι.”
Το παιδί δεν θυμάται τα λάθη· θυμάται τη σχέση.

Η ενοχή, όταν τη δούμε με καλοσύνη, μεταμορφώνεται σε επίγνωση.
Και τότε, η φράση “δεν είμαι αρκετός” γίνεται “είμαι άνθρωπος και συνεχίζω”.

Συναισθηματικό ημερολόγιο γονέα -γιατί και οι μεγάλοι χρειάζονται φροντίδα-Κάθε γονιός έχει μέσα του μια φωνή.Μερικές μέ...
12/10/2025

Συναισθηματικό ημερολόγιο γονέα
-γιατί και οι μεγάλοι χρειάζονται φροντίδα-

Κάθε γονιός έχει μέσα του μια φωνή.
Μερικές μέρες είναι σίγουρη και δυνατή· άλλες, κουρασμένη και αμφίβολη.
Όλοι προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αγάπη και σταθερότητα, αλλά μέσα σε αυτό, συχνά ξεχνάμε να ακούσουμε και τον εαυτό μας.

Το συναισθηματικό ημερολόγιο γονέα δεν είναι μια άσκηση αυτοβοήθειας.
Είναι ένας τρόπος αυτοπαρατήρησης: να δούμε ποια συναισθήματα μάς επισκέπτονται μέσα στην καθημερινότητα της γονεϊκότητας.
Την ενοχή, την ανησυχία, την κόπωση, την τρυφερότητα, την περηφάνια, την αποδοχή.
Όλα όσα υπάρχουν μαζί, ταυτόχρονα, χωρίς σωστό και λάθος.

Όταν ο γονιός μαθαίνει να αναγνωρίζει τα δικά του συναισθήματα, αποκτά τη δυνατότητα να βοηθήσει και το παιδί να κάνει το ίδιο.
Η συναισθηματική επίγνωση είναι θεμέλιο ασφάλειας, όχι μόνο για το παιδί αλλά και για την οικογένεια ολόκληρη.

Στην Αχτοίδα πιστεύουμε πως η φροντίδα του γονιού είναι φροντίδα του παιδιού.
Γιατί τα παιδιά δεν χρειάζονται τέλειους γονείς· χρειάζονται γονείς που να νιώθουν.

Αυτή την εβδομάδα, θα περπατήσουμε μαζί τις σελίδες αυτού του ημερολογίου.
Μια σελίδα κάθε μέρα, ένα συναίσθημα κάθε φορά.

«Το άγχος δεν είναι εχθρός· είναι μήνυμα»Όλοι οι γονείς θέλουμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας από το άγχος.Κι όμως, όσο...
04/10/2025

«Το άγχος δεν είναι εχθρός· είναι μήνυμα»

Όλοι οι γονείς θέλουμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας από το άγχος.
Κι όμως, όσο κι αν το επιθυμούμε, δεν μπορούμε να τους χαρίσουμε μια ζωή χωρίς δυσκολίες. Αυτό που μπορούμε να τους χαρίσουμε είναι κάτι πολύ πιο πολύτιμο: τον τρόπο να διαχειρίζονται τις δυσκολίες.

Το άγχος δεν είναι αρρώστια. Είναι μήνυμα. Ένας εσωτερικός συναγερμός που μας λέει ότι το παιδί συναντά κάτι δύσκολο.
Αν το δούμε έτσι, τότε:

δεν χρειάζεται να νιώθουμε ενοχές,

δεν χρειάζεται να το πιέζουμε να «ξεπεράσει» το άγχος,

μπορούμε να σταθούμε δίπλα του με κατανόηση, ηρεμία και λόγια που δίνουν νόημα.

Στην Αχτοίδα βλέπουμε καθημερινά γονείς που ανησυχούν:
«Μήπως φταίω εγώ; Μήπως θα μείνει έτσι για πάντα;»
Και η απάντηση είναι καθησυχαστική: όχι. Το άγχος δεν είναι καταδίκη. Είναι ένα σήμα που μας καλεί να συνεργαστούμε γονείς, παιδιά, θεραπευτές , για να βρούμε νέους δρόμους.

Με πρακτικά εργαλεία, με μικρές ρουτίνες, με παιχνίδι και επικοινωνία, τα παιδιά μπορούν να μάθουν να ακούν το άγχος τους χωρίς να παραλύουν. Κι εσείς, οι γονείς, δεν είστε μόνοι σε αυτό.

Το άγχος μπορεί να γίνει δάσκαλος. Να μάθει στο παιδί ανθεκτικότητα, να του χαρίσει αυτογνωσία, να του δείξει ότι μπορεί να σταθεί όρθιο ακόμη και μπροστά σε δυσκολίες.

Η πιο δυνατή φράση που μπορούμε να τους χαρίσουμε είναι:
«Δεν είσαι μόνος σου· είμαι εδώ μαζί σου».
Κι αυτό είναι που τελικά κάνει τη διαφορά.

«Πώς στηρίζουμε το παιδί μας όταν έχει άγχος»Όταν το παιδί μας αγχώνεται, η πρώτη μας σκέψη είναι να το καθησυχάσουμε: «...
03/10/2025

«Πώς στηρίζουμε το παιδί μας όταν έχει άγχος»

Όταν το παιδί μας αγχώνεται, η πρώτη μας σκέψη είναι να το καθησυχάσουμε: «Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα».
Κι όμως, αυτή η φράση συχνά το αφήνει μόνο. Γιατί το άγχος του είναι αληθινό.

Τι βοηθάει πραγματικά:

Ακούμε χωρίς να κόβουμε. Δίνουμε χώρο στο παιδί να πει όσα νιώθει.

Ονομάζουμε το συναίσθημα. «Αυτό που νιώθεις λέγεται άγχος, και είναι φυσιολογικό».

Διδάσκουμε μικρές στρατηγικές. Αναπνοές, μέτρημα, «σκέφτομαι το ασφαλές μου μέρος».

Διατηρούμε ρουτίνα. Η σταθερότητα καθησυχάζει.

Ενισχύουμε την προσπάθεια. Λέμε «μπράβο που το δοκίμασες» αντί για «μπράβο που τα κατάφερες».

Τι να αποφύγουμε:

Να υποτιμήσουμε («σιγά το πράγμα»).

Να υπερφορτώσουμε με συμβουλές.

Να γίνουμε εμείς πιο αγχωμένοι από το παιδί.

Στην Αχτοίδα ενθαρρύνουμε τους γονείς να «δανείζουν» στο παιδί τους ψυχραιμία και λέξεις. Δεν χρειάζεται να εξαφανίσουμε το άγχος· χρειάζεται να δείξουμε ότι μπορούμε να το αντέξουμε μαζί του.

Το πιο σημαντικό μήνυμα για ένα παιδί είναι: «Δεν είσαι μόνος σου σε αυτό».

«Όταν μιλάει το σωμα»Πολλές φορές το άγχος των παιδιών δεν εκφράζεται με λόγια, αλλά με το σώμα τους.Ένα παιδί μπορεί να...
02/10/2025

«Όταν μιλάει το σωμα»

Πολλές φορές το άγχος των παιδιών δεν εκφράζεται με λόγια, αλλά με το σώμα τους.
Ένα παιδί μπορεί να πει «πονάει η κοιλιά μου» ή «πονάει το κεφάλι μου», ενώ στην πραγματικότητα αυτό που νιώθει είναι αγωνία.

Συνηθισμένες σωματικές εκδηλώσεις άγχους:

πόνοι στην κοιλιά ή πονοκέφαλοι χωρίς σαφή ιατρική αιτία,

δυσκολία στον ύπνο ή συχνά ξυπνήματα,

έντονη κούραση ή ευερεθιστότητα,

σφιγμένα δοντάκια, δάγκωμα νυχιών.

Αυτά τα σήματα δεν σημαίνουν ότι το παιδί «φαντάζεται» ή ότι «κάνει θέατρο».
Το σώμα είναι ο πρώτος τρόπος με τον οποίο εκφράζεται το άγχος.

Πώς βοηθάμε ως γονείς:

Παίρνουμε στα σοβαρά τα παράπονα, χωρίς να τα υπερδραματοποιούμε.

Κρατάμε ρουτίνα στον ύπνο, στη διατροφή και στο παιχνίδι.

Βοηθάμε το παιδί να «μεταφράσει» το μήνυμα: «Καμιά φορά η κοιλιά μας πονάει όταν έχουμε άγχος. Θες να μιλήσουμε για αυτό;».

Δείχνουμε ότι καταλαβαίνουμε, αντί να βιαζόμαστε να δώσουμε λύση.

Στην Αχτοίδα συχνά εξηγούμε στους γονείς ότι το σώμα δεν ψεύδεται. Όταν το παιδί πονάει συχνά χωρίς ιατρικό λόγο, αξίζει να δούμε αν πίσω από αυτό κρύβεται άγχος. Με τη σωστή στήριξη, τα παιδιά βρίσκουν τρόπους να εκφράσουν με λόγια ό,τι πριν έλεγαν με το σώμα.

«Άγχος αποχωρισμού: όταν το “αντίο” γίνεται δύσκολο»Το άγχος αποχωρισμού είναι φυσιολογικό αναπτυξιακο στάδιο.Όμως όταν ...
01/10/2025

«Άγχος αποχωρισμού: όταν το “αντίο” γίνεται δύσκολο»

Το άγχος αποχωρισμού είναι φυσιολογικό αναπτυξιακο στάδιο.
Όμως όταν παραμένει έντονο ή δυσκολεύει την καθημερινότητα, χρειάζεται περισσότερη προσοχή.

Πώς μπορεί να εκδηλωθεί:

Δάκρυα ή πανικός κάθε πρωί στο σχολείο ή στη δραστηριότητα.

Συνεχής ανάγκη να είναι «κολλημένο» με τον γονιό.

Επαναλαμβανόμενα παράπονα (πόνος στην κοιλιά, πονοκέφαλος) πριν τον αποχωρισμό.

Δυσκολία να κοιμηθεί μόνο του.

Τι βοηθάει:

Σταθερότητα: ίδιος τρόπος αποχαιρετισμού κάθε μέρα (ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια φράση).

Συνέπεια: δεν «φεύγουμε κρυφά», αλλά δεν παρατείνουμε και το αντίο.

Μικρά βήματα: ξεκινάμε με σύντομους αποχωρισμούς και αυξάνουμε σταδιακά.

Ενίσχυση ασφάλειας: υπενθυμίζουμε πάντα ότι θα επιστρέψουμε.

Πότε ανησυχούμε:
Αν το άγχος επιμένει μήνες, επηρεάζει σοβαρά το σχολείο ή τις σχέσεις, ή αν το παιδί δείχνει υπερβολικό φόβο, τότε αξίζει να ζητήσουμε επαγγελματική στήριξη.

Στην Αχτοίδα δουλεύουμε μαζί με τους γονείς, όχι μόνο με το παιδί. Γιατί το άγχος του αποχωρισμού δεν λύνεται με πίεση· λύνεται όταν το παιδί νιώσει εμπιστοσύνη ότι ο γονιός είναι σταθερός και παρών, ακόμη κι όταν δεν είναι δίπλα του.

Address

Πρωτόπαπα 5
Athens
16345

Opening Hours

Monday 13:00 - 21:00
Tuesday 13:00 - 21:00
Wednesday 13:00 - 21:00
Thursday 13:00 - 21:00
Friday 13:00 - 21:00
Saturday 09:00 - 15:00

Telephone

+302109953825

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when ΑχτΟίδα posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Practice

Send a message to ΑχτΟίδα:

Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

ΑχτΟίδα: Κέντρο ειδικών θεραπειών

Η Αχτοίδα δημιουργήθηκε στην Ηλιούπολη με όραμα την άρτια οργανωμένη παροχή υπηρεσιών στο χώρο της Λογοθεραπείας, της Εργοθεραπείας, της Ειδικής Αγωγής και της Ψυχολογικής Υποστήριξης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων.

Πρόκειται για ένα σύγχρονο κέντρο πρόληψης, αξιολόγησης, διάγνωσης και θεραπευτικής παρέμβασης, στελεχωμένο από μια άψογα εναρμονισμένη επιστημονική ομάδα με άρτια εκπαίδευση και με πολυετή εμπειρία στο χώρο της Ειδικής Αγωγής. . Η ποιότητα των υπηρεσιών υπερέχει μέσα σε ένα άρτια εξοπλισμένο χώρο και σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Η θεραπευτική μας προσέγγιση στηρίζεται στη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων του παιδιού, του εφήβου και του ενήλικα με την ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του, με απώτερο στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Στις υπηρεσίες του κέντρου εντάσσονται επίσης, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων οι οποίοι δραστηριοποιούνται με στόχο την ολιστική προσέγγιση και πολύπλευρη αντιμετώπιση των δυσκολιών του παιδιού και του ενήλικα.

Με βάση την έγκαιρη διάγνωση και αξιολόγηση των δεξιοτήτων του ατόμου, σχεδιάζεται και οργανώνεται στη συνέχεια ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρόγραμμα πολυεπίπεδης παρέμβασης προσανατολισμένο στην επιτυχία.