16/10/2013
Βουβωνοκήλη
Μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως εμφανίζεται στο 2ο μήνα της ζωής ή στο 2ο χρόνο. Είναι συχνότερη στα αγόρια και στα νεογέννητα με πολύ χαμηλό βάρος. Η ύπαρξη βουβωνοκήλης γίνεται συνήθως αντιληπτή με τη μορφή μιας διόγκωσης στη βουβωνική χώρα (λίγο πάνω από τα γεννητικά όργανα), είτε αριστερά είτε δεξιά. Η βουβωνοκήλη ενέχει κινδύνους όταν κάνει περίσφιξη, δηλαδή όταν ένα τμήμα εντέρου περάσει μέσα από το στόμιο της κήλης, με ενδεχόμενο να «στραγγαλιστεί» και να μην μπορεί να επανέλθει. Αυτό προκαλεί έντονο πόνο ή και εμετό, ενώ υπάρχει πιθανότητα να «στραγγαλιστούν» και τα αγγεία που μεταφέρουν αίμα στο έντερο, με αποτέλεσμα να νεκρωθεί το έντερο και να τεθεί σε κίνδυνο η αιμάτωσή του. Τότε μιλάμε για «περιεσφιγμένη βουβωνοκήλη», που αποτελεί κατεπείγον πρόβλημα. Εάν υπάρχει έντονη ανησυχία με πόνο και εμετό, ενώ η διόγκωση γίνεται πολύ σκληρή, απαιτείται ανάταξη από παιδουχειρουργό και στη συνέχεια -την επόμενη μέρα- χειρουργική διόρθωση.
Τι πρέπει να γίνει: Η βουβωνοκήλη δεν υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί από μόνη της με την ανάπτυξη του παιδιού, διότι η παρεμβολή ενδοκοιλιακού οργάνου δεν επιτρέπει το κλείσιμο του ανοίγματος. Έτσι, η θεραπεία είναι πάντοτε χειρουργική λόγω του κινδύνου περίσφιξης. Η εγχείρηση γίνεται αμέσως μετά τη διάγνωση, ανεξάρτητα από την ηλικία και το βάρος του βρέφους. Η επέμβαση για μη περιεσφιγμένη κήλη είναι σήμερα μια επέμβαση ρουτίνας. Διαρκεί περίπου μισή ώρα, γίνεται πάντα με γενική και τοπική αναισθησία και συνήθως πραγματοποιείται πλαστική σύγκλιση, ώστε να αποφευχθεί η χρησιμοποίηση ραμμάτων των οποίων η αφαίρεση θα μπορούσε να είναι τραυματική για το παιδί. Την ίδια κιόλας μέρα, το παιδί επιστρέφει στο σπίτι του, αφού μείνει λίγες ώρες στο νοσοκομείο.