13/12/2025
Σαν σήμερα, πριν από 7 χρόνια, ήταν η παραμονή.....
Η νύχτα που κοιμηθήκαμε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, περιμένοντας να περάσει η νύχτα και να έρθει η επόμενη μέρα.
Η μέρα του χειρουργείου από τον αγαπημένο μας και των συνεργατών του.
Τη μέρα που δεν θα μας έβρισκε ίδιους.
Ήταν μια νύχτα γεμάτη φόβο, αγωνία και σιωπή.
Σκέψεις που δεν λέγονταν, προσευχές που ψιθυρίζονταν.
Κι ανάμεσα σε όλα αυτά, μια αγάπη τόσο δυνατή που ξεπερνούσε τον φόβο.
Η αγωνία μου δεν ήταν για μένα.
Ήταν για σένα καλέ μου.
Για την απόφαση σου να προσφέρεις το πολυτιμότερο δώρο που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος: το δώρο της ζωής.
Ένα κομμάτι από εσένα, δοσμένο απλόχερα στο παιδί σου.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς όρους...
Μόνο με ΑΓΑΠΗ.
Πέρασαν 7 χρόνια από τότε.
Κάθε μέρα που ζω είναι ένα «ευχαριστώ» που ίσως ποτέ δεν θα είναι αρκετό.
Κάθε ανάσα είναι υπενθύμιση της δύναμής σου, της πατρικής αγάπης στην πιο αγνή της μορφή.
Σ’ αγαπώ,
Για την καλοσύνη σου.
Για το δώρο ζωής.
Για το παράδειγμα.
Για όλα!!!!
