Genetics Unit

06/07/2025

Οι γυναίκες καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους εκτίθενται στα οιστρογόνα, είτε φυσιολογικά σε αυξημένη ποσότητα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είτε με τη μορφή εξωγενώς χορηγούμενων φαρμακευτικών σκευασμάτων που περιέχουν οιστρογόνα όπως τα από του στόματος χορηγουμένα αντισυλληπτικά ή/και μέσω αγωγής ορμονικής αποκατάστασης.
Τα φαρμακευτικά σκευάσματα οιστρογόνων συνδέονται με αλλαγές στον αιμοστατικό μηχανισμό που επιφέρουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης φλεβοθρομβοεμβολικών επιπλοκών, γεγονός που επιτείνετmαι σε γυναίκες με θρομβοφιλία.
Επιπλέον, τα χορηγουμένα αντισυλληπτικά και η αγωγή ορμονικής αποκατάστασης, προκαλούν αναστρέψιμη υπερπηκτικότητα αλλά μόνο η πρόληψη της θρόμβωσης μπορεί να αποτρέψει τη δυνητικά επικίνδυνη ή χρόνια πορεία της.
Από το τέλος της δεκαετίας του ’60, σειρές επιδημιολογικών μελετών απέδειξαν ότι η χορήγηση των αντισυλληπτικών συνδέεται με 4 έως 7 φορές αυξημένο κίνδυνο φλεβοθρομβοεμβολικών επιπλοκών, στο γυναικείο πληθυσμό αναπαραγωγικής ηλικίας στον οποίον, χωρίς τη χορήγηση αντισυλληπτικών, η επίπτωση της νόσου δεν ξεπερνά τις 3 περιπτώσεις ανά 10.000 ανά έτος.
Η ορμονική αποκατάσταση, στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, αυξάνει τον κίνδυνο θρομβοφιλίας κατά 2 έως 5 φορές.
Ο αυξημένος κίνδυνος της θρομβοφιλίας, παρά τη χαμηλή δόση οιστρογόνων σε σχέση με τα αντισυλληπτικά, εξηγείται από τον κίνδυνο που προστίθεται λόγω της μεγαλύτερης ηλικίας των γυναικών που λαμβάνουν ορμονική αποκατάσταση.
Ο προσυμπτωματικός έλεγχος θρομβοφιλίας σε λήψη από του στόματος αντισυλληπτικών ή σε αγωγή ορμονικής αποκατάστασης περιλαμβάνει τις εξετάσεις:
• Γενική εξέταση αίματος
• PT
• aPTT
• Δραστικότητα αντιθρομβίνης
• Δραστικότητα πρωτεΐνης C(PrC)
• Αντιγόνο ελεύθερης πρωτεΐνης S(PrS)
• Μετάλλαξη G20210A της προθρομβίνης ΙΙ
• Αντίσταση στην ενεργοποιημένη πρωτεΐνη C (APC-R)
Ζητήστε να ενημερωθείτε από τον ιατρό σας.

27/05/2025

https://www.facebook.com/100007119976276/posts/4101704550076837/?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v

Θετικά νέα: Αποζημίωση προφυλακτικών μαστεκτομών & ωοθηκεκτομών – Τα Νέα μας

20/04/2025

Ως αυξηµένη αυχενική διαφάνεια καθορίζεται η υπερηχογραφική απεικόνιση της υποδόριας συσσώρευσης υγρού στον αυχένα του εµβρύου (πάχυνση του αυχένα) κατά το 1ο τρίµηνο της κύησης.
Κατά το 2ο τρίµηνο η αύξηση είτε υποχωρεί είτε επιδεινώνεται σε αυχενικό οίδηµα/κυστικό ύγρωµα µε την παρουσία ή όχι γενικευµένου ύδρωπα.
Η ετερογένεια των καταστάσεων που σχετίζονται µε την αύξηση αυτή υποδεικνύει ότι πιθανότατα η συσσώρευση υγρού στον αυχένα του εµβρύου να µην οφείλεται σε έναν µόνο µηχανισµό. Πιθανοί µηχανισµοί είναι:
* η καρδιακή δυσλειτουργία
* η συµφόρηση αγγείων στο κεφάλι και τον αυχένα
* η ανώµαλη ή καθυστερηµένη ανάπτυξη του λεµφικού συστήµατος
* η εµβρυϊκή αναιµία
* ή η παρουσία κάποιων νευροµυϊκών διαταραχών του εµβρύου
Η βέλτιστη ηλικία κύησης για τη µέτρηση της τιµής της είναι το διάστηµα από την 11η-14η εβδοµάδα της κύησης.
Η τιµή της αναφέρεται ως αυξηµένη όταν ξεπερνά τα 2,5-3,0 χιλιοστά (mm).
Η µέτρηση της αποτελεί εξαιρετικό δείκτη πιθανής παρουσίας γενετικών ανωµαλιών στο έµβρυο, είτε µεµονωµένα είτε σε συνδυασµό µε τον βιοχηµικό έλεγχο και την προχωρηµένη αναπαραγωγική ηλικία της εγκύου.
Η συσχέτιση της αύξησης µε δυσµενή έκβαση της κύησης έχει ανασκοπηθεί στη διεθνή βιβλιογραφία και µάλιστα ο κίνδυνος αυξάνει εκθετικά όσον αυξάνει η τιµή της.
Αυξηµένη αυχενική και γενετικά σύνδροµα. Υπάρχει ένας µακρύς κατάλογος γενετικών συνδρόµων που είναι δυνατό να σχετίζονται.
Όσον αφορά τα χρωµοσωµατικά σύνδροµα, η αυξηµένη αυχενική αποτελεί σηµαντικό δείκτη κυρίως για το σύνδροµο Down (τρισωµία 21), το σύνδροµο Edwards (τρισωµία 18), το σύνδροµο Patau (τρισωµία 13), το σύνδροµο Turner (µονοσωµία Χ), καθώς επίσης και για τριπλοειδίες.
Εκτός από τις παραπάνω αριθµητικές χρωµοσωµατικές ανωµαλίες, έχουν συσχετιστεί και υποµικροσκοπικές χρωµοσωµατικές ανωµαλίες που δεν παρατηρούνται στο µικροσκόπιο και δεν φαίνονται στον συµβατικό καρυότυπο. Αυτές αναφέρονται ως µικροελλείµµατα και µικροδιπλασιασµοί και αποτελούν αιτίες σοβαρών συνδρόµων, όπως, για παράδειγµα, το σύνδροµο di George, µε συχνότητα 1/1.000 κυήσεις. Ανιχνεύονται µε την εξέταση µοριακού καρυοτύπου (Xρωµοσωµατική Ανάλυση µε Μικροσυστοιχίες, CMA). Άλλα σύνδροµα τα οποία έχουν συσχετιστεί είναι βλάβες σε γονίδια που σχετίζονται µε καρδιακές ανωµαλίες, όπως το Noonan.
Επίσης, σύνδροµα που σχετίζονται µε διαταραχές του κολλαγόνου (Αchondrogenesis type II, Nance-Sweeney syndrome, Οsteogenesis imperfecta type II κ.ά.) και διαταραχές υποδοχέων αυξητικών παραγόντων των ινοβλαστών (FGFRs, αχονδροπλασία, θανατηφόρος δυσπλασία κ.ά.), καθώς και νευροµυϊκές διαταραχές, όπως η νωτιαία µυϊκή ατροφία (SMA – Spinal Muscular Atrophy). Στο σύνολο των κυήσεων πολλά έμβρυα παρουσιάζουν αυξηµένη αυχενική στο 1ο τρίµηνο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις συστήνεται προγεννητικός επεµβατικός έλεγχος µε λήψη τροφοβλάστης (λάχνες). Αναµένεται 15% των εµβρύων αυτών να έχουν παθολογικό συµβατικό καρυότυπο, παρουσιάζοντας κάποιο από τα προαναφερθέντα αριθµητικά χρωµοσωµατικά σύνδροµα, µε πιο συχνό το σύνδροµο Down. Στο υπόλοιπο 85% των περιπτώσεων, στις οποίες ο συµβατικός καρυότυπος είναι φυσιολογικός, υπάρχει περίπου 6% πιθανότητα ανίχνευσης υποµικροσκοπικής χρωµοσωµατικής ανωµαλίας µε την εξέταση µοριακού καρυοτύπου (χρωµοσωµατική ανάλυση µε µικροσυστοιχίες, CMA). Έπειτα από το αποτέλεσµα φυσιολογικού συµβατικού και µοριακού καρυοτύπου σε έµβρυα µε αυξηµένη αυχενική στο 1ο τρίµηνο της κύησης, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη µετέπειτα διαχείριση, προκειµένου να αποφευχθεί η υπέρµετρη αγωνία από πλευράς των γονέων και συγχρόνως να γίνουν όλοι οι περαιτέρω απαραίτητοι έλεγχοι. Λόγω της συσχέτισης µε πιθανή δυσµενή έκβαση της κύησης και µε αυξηµένη συχνότητα περιγεννητικής νοσηρότητας, αποτελεί εύρηµα το οποίο οφείλει να διερευνάται ενδελεχώς.
Επί φυσιολογικού µοριακού καρυοτύπου, και ανάλογα µε τη συνύπαρξη άλλων υπερηχογραφικών ευρηµάτων, συνεχίζεται η διερεύνηση επιπλέον γενετικών συνδρόµων στο γενετικό υλικό του εµβρύου.
Ο έλεγχος είναι δυνατό να πραγµατοποιηθεί σε έναν µεγάλο αριθµό εµπλεκόµενων γονιδίων µε την εξέταση αλληλούχισης DNA νέας γενιάς (Clinical Exome Sequencing).
Ιδιαίτερα σηµαντική είναι η στενή υπερηχογραφική παρακολούθηση της κύησης για τη διαπίστωση εµφάνισης ανατοµικών ανωµαλιών, µε έµφαση στον υπερηχογραφικό έλεγχο της καρδιάς και των µεγάλων αγγείων.
Απαραίτητη είναι η λήψη αναλυτικού οικογενειακού ιστορικού από γενετιστή, από το οποίο είναι δυνατό να προκύψουν ενδείξεις διερεύνησης συγκεκριµένου γενετικού συνδρόµου.
Παράλληλα ακολουθούνται διεθνώς αποδεκτά πρωτόκολλα αποκλεισµού µη γενετικών αιτιών, όπως ιϊκές µολύνσεις από κυτταροµεγαλοϊό ή Β19 κ.ά. Θα πρέπει να σηµειωθεί ότι, εφ’όσον στο έµβρυο δεν διαπιστωθεί παθολογικό εύρηµα ο κίνδυνος επιπλοκών στην κύηση και την περιγεννητική περίοδο παραµένει πολύ µικρός.

20/04/2025

Ποιοί είναι οι λόγοι που ο ιατρός θα επιλέξει να πραγματοποιήσει περινεοτομή;
• η επιτάχυνση του τοκετού σε περίπτωση διαπίστωσης δυσχέρειας του μωρού. Η δυσχέρεια του μωρού καταγράφεται χάρη στο συνεχή καρδιοτοκογραφικό έλεγχο, στον οποίον αυτό υπόκειται καθ’ όλη τη διαδικασία του τοκετού.
• διευκόλυνση εξόδου ενός σχετικά μεγάλου μωρού. Μπορεί να γίνει εκτίμηση το μεγέθους του μωρού με σχετική ακρίβεια δια του υπερηχογραφικού ελέγχου πριν την έναρξη του τοκετού.
• αν το μωρό είναι πρόωρο. Τα πρόωρα νεογνά θεωρείται, πως είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν αιμορραγία στον εγκέφαλό τους, οπότε θέλουμε πάσει θυσία να μειώσουμε την πίεση, που θα ασκηθεί στο κεφάλι τους κατά τον τοκετό και για το λόγο αυτό σχεδόν πάντα προκρίνεται η εκτέλεση περινεοτομής σε τέτοιες περιπτώσεις.
• στην περίπτωση δυστοκίας ώμων
• στην περίπτωση, που χρειαστεί να εφαρμοστεί η μέθοδος της σικυουλκίας (βεντούζας), για την υποβοήθηση της περάτωσης του τοκετού
• παράταση του δεύτερου σταδίου του τοκετού. Αν το 2ο στάδιο του τοκετού διαρκεί περισσότερο από 3 ώρες για την πρωτοτόκο με επισκληρίδιο αναισθησία ή περισσότερο από 2 ώρες για την πρωτοτόκο χωρίς επισκληρίδιο. Τα αντίστοιχα όρια που τίθενται για την πολυτόκο είναι 2 ώρες με επισκληρίδιο ή 1 ώρα χωρίς επισκληρίδιο. Η παράταση του δεύτερου σταδίου σε μερικές περιπτώσεις συνδέεται με εμφάνιση δυσχέρειας στο μωρό.
Κατά κανόνα η απόφαση για εκτέλεση ή όχι περινεοτομής αποφασίζεται από τον ιατρό επιτόπου κατά τη διάρκεια του τοκετού, με βασικό κριτήριο την ασφάλεια του μωρού.

06/10/2024

Η μαγνητική τομογραφία σε έμβρυα εφαρμόζεται ευρέως τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες χώρες του κόσμου και χαίρει αποδοχής τόσο από τους γυναικολόγους που παρακολουθούν την κύηση όσο και από τις μέλλουσες μητέρες, καθώς αποτελεί καθιερωμένη μέθοδο προγεννητικής απεικόνισης, η οποία συμπληρώνει το υπερηχογράφημα σε κυήσεις υψηλού κινδύνου.
Θεωρείται ασφαλής μέθοδος εφόσον διενεργείται στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο της κύησης, ενώ μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμη και σε μαγνητικούς τομογράφους υψηλού πεδίου.

Πότε εφαρμόζεται;
Σε μαγνητική τομογραφία υποβάλλονται έμβρυα αν υπάρχει κάποιο δυνητικά παθολογικό εύρημα στο υπερηχογράφημα κύησης, συνήθως στο Β΄ επιπέδου, ή αν υπάρχει βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό ή παθολογικό εύρημα σε προηγούμενη κύηση. Η μαγνητική τομογραφία πραγματοποιείται προκειμένου να επιβεβαιωθεί το παθολογικό υπερηχογραφικό εύρημα και κυρίως για να αποκλειστούν συνοδές ανωμαλίες που είναι δυσδιάκριτες στο υπερηχογράφημα.

Διάγνωση
Η μαγνητική τομογραφία έχει θέση προκειμένου να ελεγχθεί με λεπτομέρεια η ανατομική περιοχή του ενδιαφέροντος και να αποκλειστούν συνοδές ανωμαλίες που ίσως είναι δύσκολο να ελεγχθούν με υπερηχογράφημα αλλά επηρεάζουν δυσμενώς την πρόγνωση του εμβρύου. Η κάθε μέθοδος έχει ισχυρά και αδύναμα σημεία ως προς τη διαγνωστική αξία, ωστόσο αμφότερες, το υπερηχογράφημα κύησης και η μαγνητική τομογραφία εμβρύου, αποτελούν συμπληρωματικούς τρόπους απεικονιστικής διερεύνησης των εμβρύων.
Έτσι, η μαγνητική τομογραφία επικεντρώνεται σε συγκεκριμένη ανατομική περιοχή ή σύστημα του εμβρύου και όχι σε ολόκληρο το σώμα όπως το υπερηχογράφημα. Πραγματοποιείται, για παράδειγμα, μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου εμβρύου ή τραχήλου ή θώρακος και κοιλίας ή σπονδυλικής στήλης εμβρύου. Το μυοσκελετικό σύστημα ελέγχεται δυσκολότερα με μαγνητική τομογραφία αφού η μέθοδος είναι λιγότερο ακριβής στην απεικόνιση των οστικών δομών.

Η εξέταση
Η μέλλουσα μητέρα καλείται να προσέλθει στον μαγνητικό τομογράφο μετά από ολιγόωρη νηστεία. Προτείνεται να είναι όσο το δυνατόν ξεκούραστη και ήρεμη, αφού η ψυχολογική της κατάσταση επηρεάζει συχνά τη «συνεργασία» και την κινητικότητα του εμβρύου. Η εξέταση πραγματοποιείται βάση συγκεκριμένων πρωτοκόλλων και με την επίβλεψη παιδοακτινολόγου.
Πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή ομάδα δράσης για την απεικόνιση των εμβρύων (European Society of Pediatric Radiology Fetal Task Force) δημοσίευσε σε επιστημονικό άρθρο τις ενδείξεις μαγνητικής τομογραφίας του κεντρικού νευρικού συστήματος σε έμβρυα, ενώ ακολουθεί ανάλογο άρθρο για τις λοιπές ενδείξεις άλλων εμβρυικών συστημάτων (Pediatric Radiology, 2021, 51Q2105-2114, doi: 10.1007/s00247-021-05104-w ). Μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσε διχογνωμία και σύγχυση μεταξύ των διαφορετικών χωρών λόγω διαφορετικής νομοθεσίας αλλά και διαφορετικής πρακτικής και εφαρμογής των μεθόδων απεικόνισης των εμβρύων. Η έγκαιρη διάγνωση και απεικόνιση των συγγενών ανωμαλιών ή της λοιπής παθολογίας των εμβρύων είναι ουσιώδης αφού καθορίζει την πρόγνωση της εξέλιξης αυτών των παιδιών ενώ συχνά επηρεάζει τη θεραπευτική αντιμετώπισή τους και τη συμβουλευτική της οικογένειας για επόμενες κυήσεις.

από το Τμήμα Παιδιατρικής Ακτινολογίας του Μαιευτηρίου ‘ΜΗΤΕΡΑ’.

30/09/2024

Κατά την κλινική εξέταση της κοιλίας της εγκύου ελέγχονται το μέγεθος της εγκύμονος μήτρας και η αντιστοιχία του με την διάρκεια της αμηνόρροιας, το μέγεθος, το σχήμα και η προβολή του εμβρύου, καθώς και η σχέση της προβάλλουσας μοίρας του με την είσοδο της πυέλου. Είναι επίσης δυνατό να διαπιστωθεί εάν το έμβρυο είναι ζωντανό, αλλά και να διαγνωσθούν φυσιολογικές ή και παθολογικές καταστάσεις της κύησης που προκαλούν ορατές μεταβολές στο σχήμα και στο μέγεθος της κοιλίας, όπως η πολύδυμη κύηση, το πολυάμνιο και οι ενδοκοιλιακοί όγκοι.
Μία αδρή εκτίμηση του μεγέθους και του σχήματος της μήτρας μπορεί να γίνει επισκοπικά. Είναι επίσης δυνατόν κατά την διάρκεια της εξέτασης να παρατηρηθούν εμβρυϊκές κινήσεις. Σε εγκάρσιο σχήμα του εμβρύου η μήτρα εμφανίζεται ευρύτερη προς τα πλάγια, ενώ ο πυθμένας είναι χαμηλότερα από ότι σε αντίστοιχο κάθετο σχήμα. Όταν η ράχη του εμβρύου είναι σε πρόσθια θέση, το σχήμα της κοιλίας είναι ομαλά καμπύλο, ενώ σε οπίσθια ινιακή θέση μπορεί να παρατηρηθεί μία επιπέδωση της κοιλίας επάνω από την ηβική σύμφυση.
Μετά τη 12η εβδομάδα της κύησης ο πυθμένας της μήτρας είναι ψηλαφητός από τα κοιλιακά τοιχώματα. Στην 16η εβδομάδα έχει φθάσει στην μισή απόσταση ανάμεσα στην ηβική σύμφυση και στον ομφαλό, ενώ στην 20η εβδομάδα ψηλαφάται 2 cm περίπου κάτω από τον ομφαλό. Στην 32η εβδομάδα ο πυθμένας της μήτρας ευρίσκεται μεταξύ ομφαλού και ξιφοειδούς απόφυσης, στην 36η ανέρχεται στην ξιφοειδή και μετά την εμπέδωση του εμβρύου στην πύελο προς το τέλος της κύησης κατέρχεται πάλι περίπου στο ύψος της 32ης εβδομάδας .
Το ύψος του πυθμένα της μήτρας σε εκατοστά, μετρώντας από το άνω χείλος της ηβικής σύμφυσης, αντιστοιχεί περίπου στην ηλικία της κύησης σε εβδομάδες. Η ευαισθησία της κλινικής αυτής παραμέτρου για την ανίχνευση του μικρού για την ηλικία κύησης εμβρύου αναφέρεται από 60%-85%, ενώ είναι ακόμη μικρότερη για μακροσωμικά έμβρυα.

Είναι χρήσιμη όταν δεν είναι δυνατός ο υπερηχογραφικός προσδιορισμός της ηλικίας της κύησης και του μεγέθους του εμβρύου.
Ο προσδιορισμός της θέσης του εμβρύου έχει μεγάλη σημασία κατά την έναρξη του τοκετού, και λιγότερο κατά την διάρκεια της κύησης, όπου η θέση του είναι ευμετάβλητη, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μήνες. Τα μέλη του εμβρύου αρχίζουν να είναι ψηλαφητά από την 24η εβδομάδα περίπου. Με την ψηλάφηση επιχειρείται ο προσδιορισμός της θέσης του εμβρύου σε σχέση με τον κορμό της μητέρας και την πύελο.
Η στάση του εμβρύου εκφράζει την σχέση των μελών του εμβρύου μεταξύ τους και με το σώμα του. Η τυπικότερη εμβρυϊκή στάση κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης είναι με την ράχη και την κεφαλή σε κάμψη, ώστε ο πώγων να είναι σε επαφή με το στήθος, οι βραχίονες επίσης σε κάμψη προς το στήθος, οι μηροί σε κάμψη προς την κοιλία και οι κνήμες προς τους μηρούς.
Σχήμα είναι η σχέση του επιμήκους άξονα του εμβρύου προς τον επιμήκη άξονα της μήτρας. Το σχήμα χαρακτηρίζεται κάθετο, όταν ο επιμήκης άξονας του εμβρύου είναι παράλληλος προς τον επιμήκη άξονα της μήτρας, λοξό, όταν ο επιμήκης άξονας του εμβρύου σχηματίζει γωνία 45° προς τον άξονα της μήτρας και η προβάλλουσα μοίρα ψηλαφάται στον λαγόνιο βόθρο, και εγκάρσιο, όταν ο επιμήκης άξονας του εμβρύου είναι κάθετος στον άξονα της μήτρας. Το κάθετο είναι το πλέον συχνό σχήμα, ενώ το λοξό είναι μεταβατικό και ασταθές, καθώς πάντα μεταπίπτει σε κάθετο ή εγκάρσιο κατά την διάρκεια του τοκετού.
Ο προσδιορισμός του σχήματος γίνεται κλινικά με την ψηλάφηση από την κοιλία και αναγνώριση του κεφαλικού ή ισχιακού πόλου του εμβρύου ή και με την ψηλάφηση της προβάλλουσας μοίρας κατά την κολπική εξέταση, όταν ο τράχηλος είναι σε διαστολή.
Προβολή του εμβρύου Προβολή ή προβάλλουσα μοίρα είναι το τμήμα του εμβρύου που ευρίσκεται πλησιέστερα στον γεννητικό σωλήνα της μητέρας. Στο κάθετο σχήμα το έμβρυο είναι δυνατό να προβάλλει με την κεφαλή ή με τα ισχία, οπότε η προβολή ονομάζεται κεφαλική ή ισχιακή αντίστοιχα. Στο εγκάρσιο σχήμα συνήθως προβάλλει ο ώμος, ενώ ονομάζεται ραχιαία όταν προβάλλει η ράχη και στηθική όταν προβάλλει το στήθος.
Η κεφαλική προβολή (96% των προβολών στο τέλος της κύησης) χαρακτηρίζεται περαιτέρω από τον βαθμό κάμψης και το τμήμα της κεφαλής του εμβρύου που προβάλλει. Όταν η κεφαλή ευρίσκεται σε πλήρη κάμψη, ώστε το πηγούνι να είναι σε επαφή με τον θώρακα, προβάλλει το ινίο και η προβολή ονομάζεται ινιακή.

24/08/2024

Ξαναβρείτε το σώμα σας μετά τον τοκετό
Είστε μια πανευτυχής νέα μαμά! Μετά από εννέα μήνες αναμονής, επιτέλους κρατάτε το μωρό σας στην αγκαλιά σας. Το σώμα σας έχει περάσει πολυάριθμες αλλαγές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και τώρα στοχεύετε στο να ξαναβρείτε τη φόρμα σας... και το σώμα σας όπως ήταν πριν από την εγκυμοσύνη. Να έχετε υπομονή. Σκεφτείτε ότι αν χρειάζονται εννέα μήνες για να δημιουργηθεί ένα μωρό, θα χρειαστεί τουλάχιστον το ίδιο χρονικό διάστημα προκειμένου το σώμα σας να επανέλθει πλήρως μετά από αυτή την περιπέτεια. Εντούτοις, μπορείτε να ξεκινήσετε να φροντίζετε τον εαυτό σας αμέσως μόλις γεννηθεί το μωρό σας. Δείτε τις συμβουλές μας για την ομαλή επαναφορά και ανανέωση του σώματός σας!

ΟΙ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού, το σώμα σας υφίσταται πολυάριθμες αλλαγές που μπορεί να αφήσουν τα σημάδια τους μετά τη γέννηση του μωρού σας:
Το δέρμα σας μπορεί να σας φαίνεται χαλαρωμένο και λιγότερο σφριγηλό. Η μείωση των ορμονών της εγκυμοσύνης στο αίμα σας μπορεί επίσης να προκαλέσει ξηρότητα του δέρματος και θαμπή όψη.
Πιθανώς, να σας έχουν μείνει μερικά παραπανίσια κιλά.
Ίσως εμφανίστηκαν ραγάδες εξαιτίας ορμονικών μεταβολών και τάνυσης του δέρματος.
Επίσης, οι ορμόνες ενδέχεται να ευνοήσουν τον σχηματισμό κυτταρίτιδας.
Αν κάνατε επισιοτομή ή καισαρική, το τραύμα θα πονά για αρκετές εβδομάδες μετά τον τοκετό.
Τέλος, στο πρόσωπό σας μπορεί να έχει δημιουργηθεί η μάσκα της εγκυμοσύνης (πανάδες) και να έχει μείνει μια καφέ γραμμή στην κοιλιά σας. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ενδέχεται να σχηματιστούν επίσης κόκκινα στίγματα σε σχήμα αστεριού που ονομάζονται «αραχνοειδή αιμαγγειώματα». Όλα αυτά τα σημάδια στο δέρμα εξαφανίζονται συνήθως αυτόματα κατά τους μήνες μετά τον τοκετό.
Εξαιτίας αυτών των μεταβολών, οι νέες μαμάδες συχνά δυσκολεύονται να αποδεχτούν το σώμα τους μετά από μια γέννα. Δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας για να ξαναβρείτε τη σιλουέτα σας και να συνηθίσετε το νέο σας σώμα, ως μητέρα!

ΑΝΑΝΕΩΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ
Πρώτα απ' όλα, δώστε λίγο χρόνο στο σώμα σας για να επανέλθει, ειδικά αν θηλάζετε: μην κάνετε δίαιτα πριν από τη διακοπή του θηλασμού και μην ασχολείστε με αθλητικές δραστηριότητες που απαιτούν την ενεργοποίηση των κοιλιακών μυών πριν από την αποκατάσταση του περινέου. Επομένως, προσπαθήστε να μην σας γίνει έμμονη ιδέα η απώλεια του βάρους κατά τους πρώτους μήνες μετά τον τοκετό.
Παρακολουθήστε ευλαβικά τις συνεδρίες αποκατάστασης του περινέου: με την αποκατάσταση του τόνου του περινέου, αποφεύγεται ο κίνδυνος ακράτειας και πτώσης των οργάνων.
Καλύψτε τις μικροατέλειες της όψης του δέρματός σας με ένα διορθωτικό στικ ή με μέικαπ και αφιερώστε χρόνο στο μακιγιάζ για να ξαναβρείτε τη θηλυκότητά σας.
Να φοράτε ρούχα που σας κάνουν να νιώθετε όμορφα και άνετα.
Να ενυδατώνετε καθημερινά το πρόσωπο και το σώμα σας με ένα προϊόν θρέψης για να καταπολεμήσετε την ξηρότητα.
Αν έχετε ραγάδες, να εφαρμόζετε καθημερινά ένα εξειδικευμένο προϊόν φροντίδας για τις υφιστάμενες ραγάδες, το οποίο θα σας βοηθήσει να τις κάνετε πιο διακριτικές.
Ζητήστε από τον μπαμπά, από μια φίλη ή από κάποιον από τους γονείς σας να κρατήσει το μωρό και αξιοποιήστε αυτό το χρόνο για να κάνετε κάτι που θα σας δώσει χαρά: κομμωτήριο, περιποίηση προσώπου, μασάζ…
Χωρίς να κάνετε δίαιτα, μπορείτε να υιοθετήσετε ισορροπημένη διατροφή: προτιμήστε φρέσκα φρούτα και λαχανικά (τουλάχιστον 5 την ημέρα), κρέατα με λιγότερο λίπος ή ψάρι, δημητριακά ολικής άλεσης και αμυλώδεις τροφές και φυσικά γαλακτοκομικά προϊόντα. Αντίθετα, περιορίστε τις πολύ λιπαρές τροφές ή τις τροφές που περιέχουν ζάχαρη.
Αν έχετε κρίσεις πείνας (συχνές κατά την περίοδο του θηλασμού), να μαγειρεύετε πιο ελαφριά γεύματα και τρώτε κάποιο σνακ το πρωί και/ή το απόγευμα.
Η σιλουέτα σας θα επανέλθει σταδιακά στην προηγούμενη μορφή της: υπολογίστε 3 ως 6 μήνες για να ομαλοποιηθεί το βάρος σας και περίπου 1 χρόνο για να επανέλθει η περιφέρεια της μέσης σας. Εντούτοις, το σώμα σας δεν είναι πια όπως ήταν πριν από την εγκυμοσύνη: τα ισχία σας μπορεί να έχουν «ανοίξει», το στήθος σας μπορεί να έχει διαφορετικό σχήμα, το δέρμα σας μπορεί να έχει σημαδευτεί από ραγάδες… Μάθετε να αγαπάτε το σώμα της «μαμάς» όπως είναι. Αποδεχτείτε τον εαυτό σας και θα είστε η πιο όμορφη!

ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΠΑΛΙ ΤΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Μετά από μια γέννα, το ξεκίνημα μιας σωματικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή, θα σας βοηθήσει να «σμιλεύσετε» τη σιλουέτα σας. Εντούτοις, είναι εξίσου απαραίτητο να φροντίζετε το σώμα σας τους πρώτους μήνες μετά τον τοκετό και να επιλέγετε ειδικά προσαρμοσμένες ασκήσεις!
Μόλις σταματήσουν οι αιμορραγίες μετά τον τοκετό: περπάτημα.
Μετά από έξι εβδομάδες: κολύμπι.
Μετά την αποκατάσταση του περινέου: κοιλιακοί.
Μετά από 4 μήνες: καρδιοαγγειακή άσκηση στο γυμναστήριο ή σε εξωτερικό χώρο (τένις, γρήγορο κολύμπι, ποδήλατο).
Μετά από έναν χρόνο: τρέξιμο και όλα τα υπόλοιπα σπορ.
Παρουσιάζουμε ορισμένα παραδείγματα ασκήσεων που μπορείτε να κάθετε καθημερινά στο σπίτι:
Για να ανακουφίσετε την πλάτη σας (γίνονται από τον πρώτο μήνα)
Ξαπλώστε ανάσκελα με τα πόδια λυγισμένα και τις φτέρνες κοντά στους γλουτούς, τα χέρια σταθερά πάνω στην κοιλιά, το κεφάλι στο πάτωμα και το πιγούνι προς τα κάτω. Κουνήστε ελαφρά τη λεκάνη προς τα εμπρός, ώσπου η πλάτη να κολλήσει στο πάτωμα.
Σηκώστε τη λεκάνη ενώ παίρνετε βαθιά ανάσα και κατεβάστε τη στο πάτωμα εκπνέοντας.
Μείνετε σε αυτή τη θέση 10 λεπτά εκπνέοντας από το στόμα.
Για να ενδυναμώσετε την κοιλιά σας (γίνεται μετά την αποκατάσταση του περινέου - βλ. το κινούμενο σχέδιο)
Ξαπλώστε ανάσκελα στο πάτωμα, το πιγούνι προς τα κάτω, τα γόνατα λυγισμένα, τα πόδια στον αέρα και τα χέρια πάνω στα γόνατα.
Χωρίς να κινηθείτε, σπρώξτε τα χέρια προς τα γόνατα και τα γόνατα προς τα χέρια για 20 δευτερόλεπτα.
Επαναλάβετε την άσκηση 6 φορές, κάνοντας διάλειμμα 30 δευτερολέπτων ανάμεσα σε κάθε επανάληψη.
Για να σφίξετε τους μηρούς και να ενδυναμώσετε τους μύες των ώμων (βλ. το κινούμενο σχέδιο)
Καθίστε σε μια καρέκλα με τα πόδια ανοικτά στο άνοιγμα των ισχίων και τοποθετήσετε τα χέρια πάνω στα γόνατα.
Τα χέρια σπρώχνουν τα γόνατα μέχρι να τα κλείσουν και βάζετε αντίσταση στα γόνατα.
Μείνετε σε αυτή τη θέση 30 δευτερόλεπτα.
Επαναλάβετε την άσκηση 4 φορές, κάνοντας διάλειμμα 20 ως 30 δευτερολέπτων ανάμεσα σε κάθε επανάληψη.

19/08/2024

Το εμβρυϊκό νευρουπερηχογράφημα είναι ειδικό στοχευμένο υπερηχογράφημα του κεντρικού νευρικού συστήματος ΚΝΣ (εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού) του εμβρύου.
Εκτελείται από ιατρό εξειδικευμένο στην εξέταση αυτή και μπορεί να διαγνώσει με ακρίβεια την πλειονότητα των ανωμαλιών του ΚΝΣ του εμβρύου.

07/08/2024

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να χρειαστείτε βοήθεια για την επίτευξη κολπικού τοκετού.
Οι βασικότεροι είναι:
* Όταν υπάρχουν σημάδια δυσφορίας του εμβρύου κατά τον τοκετό
* Όταν ο τοκετός δεν εξελίσσεται όπως ήταν αναμενόμενο
* Όταν δεν μπορείτε ή όταν προτείνεται να μην εξωθήσετε κατά τα τελευταία στάδια του τοκετού
*
Πόσο συχνός είναι ο υποβοηθούμενος κολπικός τοκετός;
Γενικά 1 στους 8 τοκετούς (10-15%) θα χρειαστεί βοήθεια από το μαιευτήρα.
Αυτό το ποσοστό είναι πολύ μικρότερο για τις γυναίκες που είχαν ήδη ένα κολπικό τοκετό στο παρελθόν, από την άλλη πλευρά 1 στις 3 γυναίκες στον πρώτο τους τοκετό θα χρειαστούν βοήθεια.

Πώς μπορώ να μειώσω τις πιθανότητες να χρειαστώ υποβοηθούμενο κολπικό τοκετό;
Εάν υπάρχει εξειδικευμένο άτομο (μαία) που σας υποστηρίζει κατά τη διάρκεια του τοκετού μειώνονται αρκετά οι πιθανότητες να χρειαστείτε υποβοηθούμενο κολπικό τοκετό.
Ο υποβοηθούμενος τοκετός είναι λιγότερο πιθανός όταν δεν έχετε καμία επιπλοκή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Επίσης η χρήση επισκληριδίου αυξάνει ελαφρώς την ανάγκη για χρήση εμβρυουλκών ή σικίας.
Τέλος, μικρότερη πιθανότητα για χρήση βοήθειας έχετε όταν μεσολαβεί 1 ώρα από τη στιγμή που έχετε πλήρη διαστολή τραχήλου μέχρι να ξεκινήσετε να εξωθείτε.

Η σικία (βεντούζα) είναι ένα όργανο που χρησιμοποιεί αρνητική πίεση μέσω ενός πλαστικού κυπέλου στο κεφάλι του εμβρύου.
Ο μαιευτήρας περιμένει και όταν έχετε σύσπαση σας ζητά να εξωθήσετε, ενώ αυτός έλκει με τη χρήση της σικίας και σας βοηθά ώστε να ολοκληρωθεί με επιτυχία ο κολπικός τοκετός.
Μερικές φορές είναι πιθανό να αποκολληθεί το μεταλλικό ή το πλαστικό κύπελο από το κεφάλι και ο μαιευτήρας να χρειαστεί να το επανατοποθετήσει ώστε να συνεχίσει.
Ο υποβοηθούμενος κολπικός τοκετός είναι λιγότερο πιθανό να πετύχει όταν:
* Έχετε αυξημένο σωματικό βάρος, Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI) >30. Υπολογίστε το BMI σας ΕΔΩ
* Το ύψος σας είναι λιγότερο από 160 cm.
* Το εκτιμώμενο βάρους του εμβρύου (EFW) είναι >4 Kg.
* Εάν το έμβρυο έχει την πλάτη του στη μεριά της δικής σας πλάτης προς το τέλος του τοκετού.
* Εάν η κεφαλή του εμβρύου δεν βρίσκεται αρκετά χαμηλά προς το τέλος του τοκετού.

Σοβαρός τραυματισμός κόλπου επηρεάζει περίπου το 3% των γυναικών που έχουν κολπικό τοκετό. Σε περίπτωση χρήσης σικίας (βεντούζας) το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 4%, ενώ με τη χρήση εμβρυουλκών αγγίζει το 8-12%.
* Αναλγησία:
Ενδεχομένως η δυσφορία στην περιοχή του κόλπου να είναι πιο έντονη μετά από έναν υποβοηθούμενο κολπικό τοκετό, αλλά συνήθως εύκολα υφίεται με τη χρήση ήπιας αναλγησίας.
* Ουροδόχος κύστη:
Μετά από έναν υποβοηθούμενο κολπικό τοκετό είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίζετε δυσκολία στην ούρηση, η οποία ως επί το πλείστον υποχωρεί μετά από λίγες ημέρες μετά τον τοκετό.

Η τεράστια πλειοψηφία των μωρών που γεννιούνται με υποβοηθούμενο κολπικό τοκετό δεν εμφανίζουν κανένα πρόβλημα μακροπρόθεσμα.
* Σικία (βεντούζα): Μπορεί να προκαλέσει ένα σημάδι στο κεφάλι του μωρού το οποίο συνήθως υποχωρεί σε 24-48 ώρες. Ενδέχεται όμως να προκαλέσει ένα μικρό αιμάτωμα, γνωστό ως κεφαλαιμάτωμα, το οποίο συμβαίνει σε 1 με 12 στα 100 μωρά και υποχωρεί με το πέρασμα του χρόνου, ενώ σπανίως δημιουργεί πρόβλημα.
* Εμβρυουλκοί: Τα σημάδια στο πρόσωπο του μωρού είναι πολύ συχνά. Συνήθως είναι μικρά και εξαφανίζονται σε 24-48 ώρες. Μικρές εκδορές μπορεί επίσης να υπάρχουν (10%) οι οποίες όμως επουλώνονται ταχύτατα.

01/08/2024

Τι είναι ουσιαστικά η παχυσαρκία;
Παχυσαρκία είναι η παθολογικά αυξημένη εναπόθεση λίπους στις λιπαποθήκες του σώματος, η οποία συνεπάγεται και την αύξηση του βάρους. Σε φυσιολογικά επίπεδα το λίπος αποτελεί το 15- 20% του σωματικού βάρους για τον άνδρα και το 20- 25% για τη γυναίκα, ενώ στην παχυσαρκία τα ποσοστά ξεπερνούν τα παραπάνω.
Ο προσδιορισμός της παχυσαρκίας γίνεται μέσω του Δείκτη Μάζας Σώματος, δηλαδή:
Δείκτης Μάζας Σώματος = Σωματικό Βάρος (σε κιλά) /Ύψος2. (σε μέτρα)
Κανονικό βάρος για τους άνδρες 19,5 - 24,9.
Κανονικό βάρος για τη γυναίκα 18,5 - 23,5
Η παχυσαρκία επηρεάζει αρνητικά τη γονιμότητα;
Όλες οι σύγχρονες μελέτες συνδέουν το υπερβολικό βάρος με την υπογονιμότητα και στα δύο φύλα. Ακόμα και η μη νοσογόνος παχυσαρκία προκαλεί επιπλοκές στο γυναικείο ορμονικό σύστημα και διαταραχές στην έμμηνο ρύση. Στον άνδρα που θεωρείται υπέρβαρος, συχνά παρατηρείται μειωμένη κινητικότητα και χαμηλός όγκος των σπερματοζωαρίων.
Πώς η παχυσαρκία επηρεάζει τη γονιμότητα της γυναίκας;
Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής (ASRM), το τουλάχιστον 6% των κρουσμάτων πρωτοπαθούς υπογονιμότητας οφείλονται στην παχυσαρκία της γυναίκας.
Αυτό συμβαίνει γιατί στο σώμα της γυναίκας υπάρχουν δύο όργανα που παράγουν οιστρογόνα: οι ωοθήκες και τα επινεφρίδια.
Στις ωοθήκες παράγονται τα οιστρογόνα με κυκλικό τρόπο στη διάρκεια των 28 ημερών του κύκλου.
Στα επινεφρίδια παράγεται μία ορμόνη που λέγεται ανδροστενεδιόνη η οποία μετατρέπεται σε ένα οιστρογόνο που λέγεται οιστρόνη. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται στα λιποκύτταρα και όσο περισσότερο είναι το σωματικό λίπος τόσο μεγαλύτερη και η παραγωγή αυτού του οιστρογόνου.
Κατά συνέπεια, στις παχύσαρκες γυναίκες υπάρχει αυξημένη παραγωγή οιστρόνης, η οποία επηρεάζει το φυσιολογικό κύκλο παραγωγής οιστρογόνων από την ωοθήκη με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ωορρηξία και να προκαλείται υπογονιμότητα ή ακόμα και στειρότητα.
Για να γίνει απόλυτα κατανοητό θα πρέπει να αναλογιστούμε τις πιθανότητες που έχει μία γυναίκα που λαμβάνει αντισυλληπτικά χάπια να μείνει έγκυος.
Επίσης, οι γυναίκες με αυξημένο δείκτη μάζας σώματος έχουν αυξημένο κίνδυνο για υπέρταση και θρομβωτικά επεισόδια που με τη σειρά τους καθιστούν μία κύηση υψηλού κινδύνου.
Πώς η παχυσαρκία επηρεάζει τη γονιμότητα του άνδρα;
Στους άνδρες η παχυσαρκία σχετίζεται με αλλαγές στα επίπεδα της τεστοστερόνης καθώς και άλλων ορμονών που παίζουν σημαντικό ρόλο στην αναπαραγωγή, ενώ ενδέχεται να προκαλεί στυτικές δυσλειτουργίες.
Σύμφωνα με μελέτες, οι παχύσαρκοι άνδρες έχουν χαμηλότερα επίπεδα ολικής τεστοστερόνης στο αίμα τους καθώς και χαμηλότερα επίπεδα των γοναδοτροπινών LH και FSH που είναι απαραίτητες για την αναπαραγωγή. Τα χαμηλά επίπεδα των γοναδοτροπινών είναι ενδεικτικά υπογοναδισμού, κατάσταση στην οποία οι όρχεις δεν λειτουργούν φυσιολογικά.
Επίσης, η παχυσαρκία συνδέεται με αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων και μείωση της ελεύθερης τεστοστερόνης.
Η παχυσαρκία επηρεάζει σημαντικά και το σπέρμα ως προς την κινητικότητα, την ποσότητα και τη μορφολογία. Αρκετές μελέτες αποδεικνύουν ότι η κινητικότητα του σπέρματος αναστέλλεται στους παχύσαρκους άνδρες και ειδικότερα σε αυτούς με κοιλιακή παχυσαρκία.
Πώς επηρεάζει η παχυσαρκία την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή;
Στις υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες, παράγονται λιγότερα ωοθυλάκια σε κύκλους IVF (in vitro fertilization), υπάρχει ελαττωμένη απάντηση στην εξωγενή (φαρμακευτική) διέγερση των ωοθηκών, οπότε έχουν χαμηλή πιθανότητα εγκυμοσύνης αλλά και αυξημένες αποβολές πρώτου τριμήν
Αντιμετώπιση
Η απώλεια βάρους βελτιώνει την ωοθυλακική λειτουργία και τη πιθανότητα σύλληψης.
Παρόλο που είναι εμφανής η αρνητική επίδραση της παχυσαρκίας στη γονιμότητα, μελέτες δείχνουν ότι ακόμα και μία απώλεια του σωματικού βάρους 5-10% σε συνδυασμό με άσκηση, βελτιώνουν τον κύκλο της γυναίκας και αυξάνουν την πιθανότητα για εγκυμοσύνη. Η ωοθυλακική λειτουργία επανέρχεται στην πλειοψηφία των γυναικών ενώ η πιθανότητα εγκυμοσύνης αυξάνεται κατά 30-40% μετά από ένα χρόνο.
Στους άνδρες, η απώλεια βάρους φαίνεται να έχει σημαντικό αποτέλεσμα στην αύξηση του όγκου του σπέρματος, στη συγκέντρωση και στην κινητικότητα των σπερματοζωαρίων.
Οι γυναικολόγοι αναπαραγωγής πρέπει να εξηγήσουν στο ζευγάρι ότι είναι σημαντικό να μπουν σε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους και ότι η παχυσαρκία αποτελεί πάνω απ’ όλα νόσος με σοβαρές συνέπειες στη γονιμότητα και όχι μόνο.
Μέσα από συλλογική προσπάθεια ενδεχομένως με την βοήθεια και άλλων ειδικοτήτων (ενδοκρινολόγου, διαιτολόγου) το ζευγάρι θα καταφέρει να αποκτήσει ένα υγιές παιδί και να ακολουθήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής.

από iaso.gr