13/09/2025
꧁Ο ρόλος του πατέρα: η αόρατη γέφυρα στην ψυχή του παιδιού
Ο πατέρας, σε κάθε πολιτισμό και κάθε εποχή, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια φιγούρα που προσφέρει οικονομική στήριξη ή κοινωνική ταυτότητα. Στο ψυχικό τοπίο του παιδιού, ο πατέρας είναι η γέφυρα ανάμεσα στον εσωτερικό, κλειστό κόσμο της μητέρας και την ανοιχτή, απαιτητική πραγματικότητα της κοινωνίας.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής, η μητέρα (ή το πρωταρχικό πρόσωπο φροντίδας) αποτελεί το κέντρο του κόσμου του παιδιού. Ο πατέρας εισάγει τη διάσταση του "τρίτου" – ενός προσώπου που φέρνει νόημα, όρια και διαφορετική μορφή αγάπης. Μέσα από τη σχέση μαζί του, το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να αγαπιέται και εκτός της αποκλειστικής συγχώνευσης με τη μητέρα. Ο πατέρας λειτουργεί έτσι ως διαμεσολαβητής που ανοίγει το παιδί προς τον έξω κόσμο.
Όταν ο πατέρας είναι παρών:
༆Προσφέρει αίσθηση ασφάλειας μέσα από σταθερά όρια.
༆Λειτουργεί ως πρότυπο ταυτότητας – όχι μόνο για τα αγόρια, αλλά και για τα κορίτσια που μαθαίνουν τι να περιμένουν και τι να αξιώνουν από τις μελλοντικές τους σχέσεις.
༆Ενισχύει την αυτοπεποίθηση του παιδιού μέσα από την αναγνώριση και την ενθάρρυνση.
Όταν ο πατέρας αποσύρεται:
༆Η απουσία του – είτε σωματική είτε συναισθηματική – αφήνει κενά που συχνά γεμίζουν με ανασφάλεια, αστάθεια, δυσκολία στη θέσπιση ορίων και στις σχέσεις εξουσίας. Το παιδί, εκτεθειμένο μόνο στην επιρροή της μητέρας, μπορεί να βιώσει έναν υπερβολικά κλειστό και ασφυκτικό δεσμό ή να αναλάβει ρόλους που δεν του αναλογούν (parentification).
Συμπερασματικά, η παρουσία του πατέρα δεν είναι "πολυτέλεια". Είναι θεμελιώδης ανάγκη για μια ισορροπημένη ψυχική ανάπτυξη. Ένας πατέρας που αγαπά, θέτει όρια και είναι συναισθηματικά διαθέσιμος, γίνεται εσωτερικό στήριγμα για το παιδί σε όλη του τη ζωή.
