Dr Γρηγόρης Βασιλειάδης Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής

19/12/2025

«Τι κάνεις?» «Τρέχω»(αυτή είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση).

Αν μείνεις για μια ώρα χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, αισθάνεσαι ενοχές.

Αν σε δουν να μένεις έτσι για μια ώρα, χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, θα σου προτείνουν "αντικαταθλιπτικά".

Γιατί πέρα από τις δουλειές που πρέπει να κάνεις, πέρα από τα καθήκοντά σου, θα μπορούσες να αξιοποιήσεις αυτή την ώρα, διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική, κάνοντας γυμναστική -αντί να χάνεις το χρόνο σου.

Λες και η ώρα του ρεμβασμού είναι χαμένη ζωή. Λες και η υπόλοιπη ζωή, όπου όλο τρέχουμε κάτι να προλάβουμε, είναι κερδισμένη ζωή.

Ακόμα και τα παιδιά μας τα γαλουχούμε με το ιδανικό της άοκνης προσπάθειας.

Ερεθίσματα, ακόμα περισσότερα ερεθίσματα, καταιγισμός ερεθισμάτων από την κούνια, μην τυχόν και δεν ακούσει Μότσαρτ, μην τυχόν και δεν μιλήσει ως τα δύο, και περισσότερα ερεθίσματα μετά, και παιχνίδια εκπαιδευτικά και διάβασμα και μουσική προπαιδεία και εξωσχολικές δραστηριότητες και εποικοδομητικό παιχνίδι (λες και το παιχνίδι μπορεί να είναι κάτι άλλο) και dvd και τάμπλετ και κολυμβητήριο και δύο ξένες γλώσσες από νωρίς (γιατί τότε μαθαίνουν πιο εύκολα), τα παιδιά μας τρέχουν πίσω μας κι αυτά.

Τρέχουμε εμείς, τρέχουν και τα παιδιά μας.
Πρέπει πάντα να κάνεις κάτι, να μην «χάνεις τον καιρό σου», να μη σπαταλάς τον καιρό σου. Όμως αυτή η άδεια ώρα, είναι η ανάγκη του ανθρώπου.

Όταν αφήνουμε τον νου μας να αδειάσει, τότε πλησιάζουμε περισσότερο τον πυρήνα μας.

Γιατί όλα όσα μάθαμε κι όλα όσα μαθαίνουμε, όλα όσα κάνουμε και όλα όσα τρέχουμε να προλάβουμε (all that you give, all that you deal, all that you buy -beg, borrow or steal), είναι ενδύματα του νου και όταν τον νου τον βαρυφορτώνεις τότε αυτός, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, καταρρέει.

Οι ψυχικές ασθένειες είναι η πανδημία του σύγχρονου πολιτισμού.

Κατάθλιψη, ψυχαναγκασμοί, φοβίες και κυρίως άγχος.
Γιατί τρέχουμε. Τρέχουμε να προλάβουμε τη ζωή και δεν καταλαβαίνουμε ότι η ζωή έχει μείνει πίσω.

Αυτό που κυνηγάμε είναι η fata-morgana των προσδοκιών που πρέπει να έχουμε.

Γιατί πρέπει να είμαστε επιτυχημένοι, πρέπει να έχουμε περισσότερα λεφτά, πρέπει να είμαστε καλλιεργημένοι-έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι- αδύνατοι-χαρούμενοι-ευτυχισμένοι, πρέπει να έχουμε τα πιο έξυπνα παιδιά, και πρέπει να ''ξεπεράσουμε τους άλλους'', να έχουμε περισσότερα λεφτά από τους άλλους, να είμαστε πιο καλλιεργημένοι-έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι- αδύνατοι-χαρούμενοι-ευτυχισμένοι από τους άλλους…

Πρέπει να κάνουμε, πρέπει να είμαστε, πρέπει να έχουμε κάτι παραπάνω και κάτι παραπάνω και όλο τρέχουμε για να το έχουμε και όλο πασχίζουμε για να πετύχουμε αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό το μεγάλο, και τελικά έρχεται μια στιγμή όπου καταλαβαίνεις ότι έχασες εκείνο το μικρό και «λίγο παρακάτω» που είχες.

Όταν όμως είσαι ογδόντα χρονών και κοιτάς τις φωτογραφίες της νεότητας καταλαβαίνεις ότι ήσουν πιο όμορφος/η απ” όσο πίστευες τότε.

Δεν απόλαυσες τον/την σύντροφο σου, γιατί διαρκώς γκρίνιαζε και δεν έβγαζε αρκετά λεφτά, και δεν ήταν αρκετά ρομαντικός - όμορφος - ερωτικός και γιατί δεν πρόλαβες να ασχοληθείς μαζί του, είχατε το τρέξιμο.

Αλλά στα ογδόντα, όταν πια δεν θα τον έχεις δίπλα σου, νοσταλγείς τη γκρίνια του και τα ελαττώματά του και εκείνον τον χαζό τρόπο που σου έλεγε: «Ε, ναι, σ’αγαπώ. Πάλι τα ίδια θα λέμε?»

Και στα ογδόντα σου, κοιτάς τις φωτογραφίες των παιδιών σου και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες να τα αγκαλιάσεις όσο ήθελες, δεν πρόλαβες να παίξεις μαζί τους, γιατί έπρεπε να τρέχεις και έπρεπε να τρέχουν κι εκείνα.

Κοιτάς πίσω και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες τίποτα.
Ούτε τους φίλους σου να δεις, ούτε τους γονείς σου να καταλάβεις, ούτε έρωτες να ζήσεις, ούτε να χορέψεις, ούτε να κάνεις αυτά που θεωρούσες σημαντικά όταν ήσουν παιδί.

Κι αυτό σου φαίνεται παράξενο.
Όλο έτρεχες κι όμως δεν πρόλαβες.
Γιατί έτρεχες τότε?

Για να πληρώσεις όλους τους λογαριασμούς? Μα ακόμα χρωστάς και νέοι λογαριασμοί έρχονται κάθε μέρα.

Και καταλαβαίνεις ότι έτρεχες για να επιβιώσεις.
Λυπάμαι που στο λέω, αλλά τώρα, στα ογδόντα, δεν έχεις χρόνο για τύψεις.

Πάρε μια βαθιά ανάσα και άδειασε τον νου σου. Μην τρέχεις πια. Στάσου.
Πάρε μια ανάσα.
Στάσου.

«Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων»

Πηγή Κανένας

19/12/2025

ΜΗΝ αφήνεις κανεναν να σε χρησιμοποιεί σαν καδο σκουπιδιών!
Μην το επιτρέψεις να καθορίζεσαι ως ενήλικος από τις γνώμες των αλλων!
(Οταν στους εσωτερικούς σου διαλόγους υποκύπτεις στις επικριτικές εσωτερικευμενες φωνες σου, με δικη σου συγκατάθεση καθηλώνεσαι σε παιδικές ανεπεξεργαστες θέσεις! Αντι να τις αντιμετωπισεις σχετιζόμενος μαζι τους συνειδητα, εσυ συνηχείς και βολεύεσαι στην αδράνεια που σου προσφέρουν!).

Το να εκπαιδευτεις να κινείσαι ψυχικά, ειναι η μονη σου λυση για την αντιμετώπιση της εσωτερικης σου αδράνειας!
Δημιούργησε τα ψυχικά αποθέματα που θα σε βοηθήσουν να φιλτράρεις τις προθέσεις και τα σχολια των αλλων ωστε να τα αξιοποιείς με τετοιο τροπο, που να γίνεσαι ολοένα και πιο πολύ "άγνωστος", απρόβλεπτος, ανατρεπτικός. ακόμα και προς τον εαυτο σου.

19/12/2025

Είναι πολυ πιθανο να εχεις δυνάμεις μεσα σου ακόμα ανεξιχνίαστες.
Θα τις βρεις με επιμέλεια να κρύβονται πισω από τις πλευρές σου που ονομάζεις "αδύναμες", "ανήμπορες", "κακές", "μειονεκτικές".

Είναι πιθανο να νιώθεις πως δεν μπορείς να προχωρήσεις επειδή εχεις πολυ κουραστεί.
Για να δεις ποσο εχεις κουραστεί, βαλε κενα στην ζωη σου. Επειδη τα κενα θα σε φέρουν αντιμετωπο με τα αδιεξοδα που συνεχως αποφεύγεις.

19/12/2025

«Η τραγωδία των γηρατειών δεν είναι ότι κάποιος είναι γέρος, αλλά ότι είναι νέος.

Μέσα σε αυτό το γερασμένο σώμα είναι μια καρδιά ακόμα τόσο περίεργη, ακόμα τόσο πεινασμένη, ακόμα γεμάτη λαχτάρα όσο ήταν στη νιότη.

Κάθομαι στο παράθυρο και παρακολουθώ τον κόσμο να περνάει, νιώθοντας σαν ξένος σε μια ξένη χώρα, ανίκανος να σχετιστώ με τον έξω κόσμο, κι όμως μέσα μου, καίει η ίδια φωτιά που κάποτε πίστευε ότι θα μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο.

Και η πραγματική τραγωδία είναι ότι ο κόσμος παραμένει ακόμα, τόσο μακρινός και άπιαστος, ένα μέρος που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω».

Αλμπέρ Καμύ, «Η πτώση»

19/12/2025

Στο κατώφλι της κατάντιας, λες, δεν πειραζει που δεν θα γευτω την αγαπη ολόκληρη.
Στο κατώφλι της πενίας, λες, δεν πειράζει που αξίζω λιγα και ανέραστα.
Στο κατώφλι της φτώχιας, λες, αρκει που ζήσαμε τουλάχιστον κάποιες χαρούμενες στιγμές.

Δεν πειραζει που δεν γνώρισα την σχέση μας εως το τελος, αν και την ονειρεύτηκα.
Μου αρκεί που εχω στην ατζέντα μου μοναχα κάποιες ωραίες αναμνήσεις.

Στο κατώφλι της αλήθειας, λες, δοξα τω Θεω πάντων ένεκεν.

18/12/2025

Αυτά τα Χριστούγεννα, χάρισε κάτι που ΜΕΝΕΙ.
Γιατί κάποια δώρα δεν ανοίγονται. Σε ανοίγουν.

Υπάρχουν βιβλία που διαβάζονται
και υπάρχουν βιβλία που σε συναντούν.

Τέσσερα βιβλία που μιλούν για τον φόβο,
τη σχέση με τον εαυτό και τον Άλλον,
το νόημα της ζωής και την αλήθεια που αποφεύγουμε… μέχρι να είμαστε έτοιμοι.

📘 Να τολμήσεις να φοβηθείς.
📕 Να ζήσεις μια ζωή με ουσία.
📗 Να δεις τον εαυτό σου χωρίς φίλτρα.
📙 Να αναρωτηθείς: πόσο αντέχεις την αλήθεια;

Αυτά τα Χριστούγεννα, χάρισε ένα βιβλίο
που μπορεί να γίνει αρχή αλλαγής.

👉 Ανακάλυψέ τα εδώ: https://rb.gy/wteczx

Αυτά τα Χριστούγεννα, χάρισε νόημα.
Γιατί το πιο γενναίο δώρο… είναι η αλήθεια.

#ΧριστουγεννιάτικοΔώρο #ΠροσωπικήΑνάπτυξη #Ψυχοθεραπεία
#Αλήθεια

17/12/2025

Αγάπησε τον εαυτό σου!💖
Επικοινώνησε με το εσωτερικό σου παιδί!
…………………………………
Γρηγόρης Βασιλειάδης, M.Sc. Ph.D.
Διδάκτωρ Ψυχολογίας - Συστημικός Υπαρξιακός Ψυχοθεραπευτής
Ατομική ψυχοθεραπεία
Θεραπεία Ζεύγους
Ομαδική ψυχοθεραπεία
Διαλέξεις/ Παρουσιάσεις

#Αυτοαγάπη #Ψυχολογία #ΕσωτερικήΕιρήνη

17/12/2025

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στα κοινωνικα δίκτυα μου γράφουν το παρακάτω σχόλιο…:
«…αισθάνομαι ότι σας οφείλω ένα ευχαριστώ για αυτα που διαβαζω στα βιβλια σας! Τα περισσότερα που διαβαζω σε αυτα νομίζω ότι μου απευθύνονται προσωπικά…»...........................................................................
Η αλήθεια είναι ότι μέσα απ’ τα βιβλια μου ζητώ να καθρεφτίσω την εσωτερική μου αλήθεια, όπως αυτή σχηματοποιήθηκε μέσα στα χρόνια, στις δημιουργικές συναντήσεις μου με τις σκιώδεις μου πλευρές και την αυτογνωστική τους επεξεργασία.
Κάθε λεκτικοποίηση μια τέτοιας «συνάντησης» ανακαλεί εν μέρει την ψυχική ενέργεια που εκλύθηκε την στιγμή του βιώματός της.
Θέλει να την αναπαράγει και να την διευρύνει.
Γι αυτό είναι πολύ σημαντική και για μένα…

Πραγματικά σας ευχαριστω που συχνά μοιράζεστε στα σχολια της σελιδας μου στο YouTube και στο Fb το πως βιώνετε την μελετη των βιβλίων μου.

(Μπορείτε να δειτε και να αγοράσετε ολα τα βιβλία μου απο το Link που θα βρείτε παρακάτω στο 1ο σχόλιο)

17/12/2025

Γινεται να περάσει κανεις Χριστούγεννα χωρις... Χριστο;
Κι ομως γινεται...
Αν θες, δες το βιντεο στο link στο 1ο σχολιο παρακάτω.

17/12/2025

Δεν υπάρχει στην εποχή μας χειρότερη αμαρτία από το να αρνούμαστε να δείξουμε κατανόηση:
ακριβώς επειδή στην εποχή μας η αγάπη είναι αδύνατον να διαχωριστεί από την κατανόηση. Η ευαγγελική προτροπή «να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» πρέπει να συμπληρωθεί με το «να κατανοείς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».
Διαφορετικά η αγάπη είναι κάτι καθαρά μυστικιστικό και απάνθρωπο.

Pier Paolo Pasolini

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Φωτογραφία: Cecilia Mangini

17/12/2025

17/12/2025

Έρχονται τα Χριστούγεννα κι εγώ μένω αυτοεξόριστος.
Τα λίγα λαμπάκια, οι ψεύτικοι αγιοβασίληδες, οι κραυγές των διαφημίσεων εντείνουν την μοναξιά μου.
Που ναι ο Χριστός που μου υποσχέθηκες;
Κανείς δεν τον θέλει, ούτε μιλάει γι αυτόν. Το κάνει ίσως μόνο εθιμοτυπικά. Έτσι είθισται..
Και το μωρό μέσα μου κλαίει απαρηγόρητο: «Που ναι η φάτνη που μου υποσχέθηκες;;;;… Εγώ βλέπω μόνο ψευτομάγους, και ψευτο δώρα».
«Εσύ λείπεις απ’ την φάτνη» του λέω «όχι η φάτνη από σένα…».
«Μείνε απαρηγόρητο στο σκοτάδι της αγωνίας σου κι άφησε τον πόθο σου να γιγαντωθεί. Να ο σίγουρος δρόμος για την φάτνη!».
Εσύ όμως, κλαίγοντας, βγαίνεις στον πολύφωτο δρόμο, κοιτάς στα μαγαζιά τις βιτρίνες, θαμπώνεσαι για λίγο με τα ψευτο χαμόγελα και την επιβεβλημένη χαρά. Πας να ξεχαστείς. Όμως έτσι ξέχασες την φάτνη…
Ξέχασες κι Εσένα…