19/08/2025
Απάντηση στο νταηλίκι του Υπουργού Υγείας,
Άδωνη Γεωργιάδη. Ο Υπουργός Υγείας είπε στις 22/7/2024 για τους γιατρούς του δημόσιου συστήματος υγείας της χώρας:
"Το Κράτος τους σπούδασε, τσάμπα!!
Το Κράτος τους έδωσε το δικαίωμα να συνταγογραφούν, τσάμπα!! Το Κράτος τους δίνει το δικαίωμα να γράφουν εξετάσεις στους ασθενείς τους, τσάμπα"!!
Ο Γιάννης Νάσιος- Χειρουργός ΩΡΛ. Μέλος του ΔΣ του ΙΣΑ (Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών) του απάντησε:
Δυο λόγια, για να μπαίνουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση:
Τσάμπα, δεν σπούδασε κανείς, κανέναν!
Τσάμπα δεν σπούδασε κανένας στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Τον σπούδασαν οι φόροι των γονιών του και των παππούδων του.
Τσάμπα δεν έβγαλε κανείς τα μάτια του, διαβάζοντας νυχθημερόν, για να βρεθεί κάποιος περαστικός από μια Κρατική θέση , ώστε να τον προσβάλλει, χωρίς αυτός προηγουμένως να έχει πράξει το καθήκον που του ορίζει η κρατική του θέση.
Η συνταγογράφηση λοιπόν...
Η συνταγογράφηση, ΔΕΝ είναι γραμματειακή δουλειά. Η συνταγογράφηση, ΔΕΝ είναι ένα ραβασάκι.
Η συνταγογράφηση, είναι το αποτέλεσμα της κλινικής εξέτασης, που οδηγεί σε διάγνωση. Απότοκο της διάγνωσης, είναι η συνταγογράφηση.
Τί σημαίνει κλινική εξέταση, σε απλά ελληνικά; Σημαίνει ο έλεγχος της υγείας ενός ανθρώπου, που είτε ασθενεί, είτε κάνει έναν έλεγχο της υγείας του, προληπτικό ή διερευνητικό.
Ποιός διενεργεί αυτή την εξέταση;
Την εξέταση αυτή την κάνει ένας τύπος, που έβγαλε τα μάτια του για 6 χρόνια πάνω σε 60 τόμους βιβλία. Αφού έβγαλε τα μάτια του για 6 χρόνια, έκανε για άλλα 1-2 χρόνια σε ειδικές αποστολές της άγονης (συνήθως) επαρχίας της Ελλάδας, το Αγροτικό του.
Μόνο του όπλο (τις 90 στις 100 φορές) ήταν τα μάτια του, τα χέρια του, άντε και ένα στηθοσκόπιο.
▪︎ Χωρίς καμιά τεχνολογική υποστήριξη...
▪︎ Χωρίς νοσηλευτή δίπλα του...
▪︎ Πολλές φορές μόνο με έναν οδηγό ασθενοφόρου να εκτελεί χρέη βοηθού.
Είτε στο τροχαίο ατύχημα, 3 το πρωΐ στον σκοτεινό ορεινό επαρχιακό δρόμο, με τα φώτα του ασθενοφόρου να φωτίζουν το χαντάκι, για να βρει φλέβα για τον ορό...
Είτε στον πυροβολισμό εξ επαφής, με δίκανο, γιατί δυο αδέρφια θυμήθηκαν να λύσουν τις οικογενειακές τους διαφορές στα περιουσιακά τους...
Είτε στο έμφραγμα του μυοκαρδίου της γιαγιάς που είχε τον τοπικό φούρνο...
Είτε στην έκρηξη δυναμίτη στα χέρια του ψαρά, από παράνομο ψάρεμα...
Είτε στην ανάσυρση πνιγμένου ηλικιωμένου, μεσοπέλαγα, ανεβασμένος σε ένα ψαροκάικο με τα χειρουργικά ρούχα και μια τριχιά, για να καταφέρει να πιάσει το άψυχο κορμί.
Αυτός λοιπόν ο τύπος, μετά από όλα αυτά και άλλα πολλά, έμεινε άνεργος και ανασφάλιστος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Βλέπεις η αναμονή για την έναρξη Ειδικότητας ήταν μακρά.
Όταν άρχισε την Ειδικότητα, ο τυπάκος αυτός, έκανε τη λάντζα του Νοσοκομείου. Ανεβοκατέβαινε 6 ορόφους με τις σκάλες, φορτωμένος φακέλους, χαρτούρα και το άγχος του νεοφερμένου.
Μαζί, κουβαλούσε νέους τόμους βιβλίων. Αυτούς της Ειδικότητάς του.
Όταν ψιλοπροσαρμόστηκε, τον πέταξαν στα βαθιά, χωρίς προειδοποίηση: στο Τμήμα Επειγόντων!
Εκεί, πάλεψε αρχικά με το άγχος της σειρήνας των ασθενοφόρων που έφταναν και τα λάστιχα που στρίγκλιζαν στο φρενάρισμα.
Τί περιστατικό να ήταν;
Θα τα κατάφερνε;
Αν όχι;
Δεν προλάβαινε να το σκεφτεί. Σε δευτερόλεπτα, έπρεπε να ψάξει για ζωτικά σημεία. Για ανοιχτά τραύματα. Για αιμορραγίες. Έπρεπε να βάλει σε σειρά όσα είχε διαβάσει. Αλλά τίποτε από αυτά, δεν μιλούσε για αυτές τις στιγμές. Η πραγματικότητα ήταν γεμάτη αίμα, χτυποκάρδι, αγωνία, φωνές.
Με τα χρόνια, συνήθισε. Έμαθε να συνδυάζει γνώσεις, άγχος, εμπειρία. Έμαθε να εμπιστεύεται τους πολύτιμους συνεργάτες του, τους νοσηλευτές. Όπως και τους συναδέλφους του από τις άλλες ειδικότητες.
Μαζί κι αυτοί στην ίδια αγωνία.
Έμαθε μαζί τους, να ακούει μετά από 24 ώρες συνεχόμενης εφημερίας τα:
- "τι θα γίνει, περιμένουμε 2 ώρες!!!"
- " εγώ σε πληρώνω, ρε!!!"
- "γιατρέ θα ζήσει???"
- "σε ευχαριστώ γιατρέ!"
Έμαθε να λέει, ανάμεσα στα 140 περιστατικά που αντιμετώπισε σε ένα 24ωρο:
- "όλα καλά θα πάνε. Είναι καλά τα αποτελέσματα"
- "θα πονέσεις λίγο, αλλά είναι για καλό"
- "Κυρία μου λυπάμαι, ο σύζυγος σας, ο γιος σας..."
- "κύριε, η γυναίκα σας τα κατάφερε! Ηρεμήστε..."
Και πέρασαν άλλα 6-7 χρόνια, έτσι. Νύχτα -μέρα. Με τις μορφές των ασθενών να έχουν μείνει αποτυπωμένες στο μυαλό και στην ψυχή του. Κακές και καλές στιγμές, που πήρε για πάντα μαζί του, φορτίο για μια ζωή ολόκληρη.
Αυτός λοιπόν ο περίεργος τύπος, λέγεται γιατρός.
Αυτός που, αφού πέρασε μέσα από όλα αυτά, για 15 χρόνια, απέκτησε το δικαίωμα να είναι ο απόλυτα υπεύθυνος ΚΑΙ στο να συνταγογραφεί!
Να συνταγογραφεί φαρμακευτικές αγωγές, εργαστηριακές εξετάσεις, εμβολιασμούς.
Γιατί;
Διότι εκπαιδεύτηκε να αναγνωρίζει την πάθηση, τις ενδείξεις των φαρμακευτικών ουσιών, τις αντενδείξεις, τις παρενέργειες.
Έμαθε, με λίγα λόγια, να οφελεί και να μη βλάπτει.
Οπότε εκφράσεις όπως:
- "Έλα μωρέ, μια εξέταση γράφει. Σιγά!"
- "Θα τους κόψω την συνταγογράφηση στον ΕΟΠΥΥ"
κακό θα κάνουν στους ίδιους του ασφαλισμένους.
Εκφράσεις, όπως αυτή του Υπουργού Υγείας, που ουσιαστικά μιλούν για τζαμπατζηδες, μόνο άγνοια μπορεί να δείχνουν. Άγνοια κινδύνου και ευθύνης.
Όπως άγνοια κινδύνου και ευθύνης, είναι το να πετάς έναν 60χρονο γιατρό στα Επείγοντα ενός Νοσοκομείου του οποίου τον τρόπο λειτουργείας ΔΕΝ γνωρίζει.
Κύριοι της Κυβέρνησης και της κάθε Κυβέρνησης, πράξτε αυτό για το οποίο σας εξέλεξε ο ελληνικός λαός:
Να εργάζεστε για να δίνετε ΛΥΣΕΙΣ στην Κοινωνία και την Δημόσια Υγεία.
Τα νταηλίκια, δείχνουν μικρότητα, για να μην πω και ανικανότητα.
Οι βροντές τρομάζουν τα παιδιά και οι απειλές τους ανόητους, έλεγε ο Σωκράτης.
Καταλαβαίνει ο κοινός νους εύκολα τι εννοώ.
Τα προσωπικά, πολιτικά, οικονομικά ή άλλα οφέλη, πρέπει να μένουν μακριά όταν μιλούμε για Δημόσια Υγεία.
___
Γιάννης Νάσιος. Χειρουργός ΩΡΛ. Μέλος του ΔΣ του ΙΣΑ (Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών).
