Καταθέσεις Ψυχής από τον Γρηγόρη Βασιλειάδη

16/12/2025

Όχι δεν ειναι μοναχα που μεσω απο αυτές τις παλιές, ρετρό εικόνες νοσταλγούμε οι γηραιοτεροι, τα ξέγνοιαστα παιδικά μας χρονια.

Οχι, δεν ειναι μονο που μέσω της θαλπωρής που νιώθουμε, αναπολώντας αντικείμενα της παράδοσης και του παρελθόντος, ζητάμε να συνδεθούμε με μια ηλικία που το μελλον ηταν ολο ακομα τότε μπροστά μας.

Όχι, ο λογος που δεν μας λενε τίποτα τα τσιτάτα και οι εικονες του σημερα δεν είναι μοναχα επειδη στις μνημες και τις εικονες του παρελθόντος μας στηρίζουμε την τελευταία μας ρανίδα ζωτικότητας.

Συγκινούμαστε με τις νοσταλγικές αναμνήσεις επειδή ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ το παρόν είναι αφύσικα άνυδρο απο ζωντάνια κι ελπίδα.

Επειδή σήμερα τίποτα που περίτεχνα και συστηματικά μεταμφιέζεται σε κάτι, δεν υπόσχεται ένα μέλλον.

Επειδη η εξ αντικειμένου αξιολόγηση και η υψηλή αισθητική σήμερα ειναι από δυσεύρετη εως εκλιπούσα.

Επειδή η συλλογικη μας καρδιά χτυπάει μεσα στο αίμα της παράδοσης μας, της ιστορικής μας οντολογίας, που πεταξαμε απροβλημάτιστα στον κάλαθο των αχρηστων.

Επειδή τα λογια και οι λεξεις, ο λόγος, οπως και τα μάτια, ειναι καθρέφτες της ερωτικής μανίας του ανθρώπου που κατι βασικο του λειπει, και σημερα καταντήσαμε να μην μας λείπει τίποτα, περα απο τις σημαντικές μας ελλείψεις.

Στο πρωτο μισο του 20 αιωνα ο κοσμος πονουσε απο την συλλογικη απωθημένη σκια που εκτονωθηκε σε δυο φριχτους παγκοσμιους πολέμους.

Ομως ο πονος, η πεινα και η φτώχια έγιναν λίπασμα αναγέννησης και δημιουργίας.

Στο δεύτερο μισο του 20 αιωνα, μας παρέσυραν μαζικά τα απότοκα σύνδρομα της προηγούμενης καταστροφής που μετουσιώθηκαν σε επαναστάσεις, σε αντιεξουσιαστικές τασεις, στην εναπόθεση της παγκόσμιας ελπίδας αποκατάστασης του χαους στον υλικο ευδιαμονισμο και την Θεωση του ατομικισμού και της υπερκατανάλωσης.

Εδω και καμιά 25ετια, παλεύει η κατακαημένη ανθρωπότητα να ξεχάσει καθε υγιή αίσθηση προορισμού. Και επειδη η συλλογική ψυχη ποναει και αιμορραγεί, η τεχνολογία της σερβίρει μανιωδώς υποκατάστατα. Η δαιμονική ασοφια προσπαθώντας να κρυψει τον εαυτο της, εριξε ολα της τα λεφτα στην ανάπτυξη του υπεράνθρωπου.

Λες και η υπερευφιης νοημοσύνη θα ειναι ποτέ σε θεση να καλυψει το κενό μιας ψυχης που απεγνωσμένα διψαει για ανθρωπινότητα, προορισμο και ολοκλήρωση...

Παντα αναρωτιόμουν για να βρει κανεις τον δρόμο του, πόσο σημαντικο ειναι να συνειδητοποίει συνεχως πως τον χάνεις;

17/11/2025

Παρα πολυ ευχαριστω τον Σεβασμιότατο Αμφιλοχιο, την Ιερά Μητρόπολη Θήρας, Αμοργού και Νήσων, τον αγαπητο Πατερα Ιγνάτιο και τους διακονούντες αδερφους για την τιμητικη πρόσκληση να μιλησω για τις δυσκολιες της ψυχικης ενηλικίωσης!
Ηταν μια θαυμάσια ευκαιρια να μιλησω στην Σαντορίνη με τους παραβρισκόμενους στην ομιλία και να αλληλοεπιδράσουμε εγκαρδίως !
Σας ευχαριστω ολους!
Εις το επανιδείν.

10/11/2025

Ε ναι, φυσικα ηρθε και σε μενα χθες κυριακάτικα αυτοματοποιημένα ο προσωπικος αριθμος.
Ηρθε και σε σένα;
Με ρωτας τι να κανω;;
Να το αφησεις εκει αχρησιμοποίητο.
Ότι κανεις και με τα spam το κρατας στον καλαθο των αχρηστων σου.
Τίποτε αλλο!
Δεν κανεις αυτο που σου συνιστά το Mail!
Τον αφηνεις αχρησιμοποίητο!
Αν το κανουμε ολοι, τελείωσε αυτη η εγκληματική ενεργεια!
Εχουμε δύναμη αν ειμαστε πολλοι!
Δεν το βλέπεις;
Προσωπικο αριθμο ειχαν μονο οι κρατούμενοι, οι εγκλειστοι στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα γκουλαγκ στην πρωην σοβιετική ενωση.
Οι καταδικασμένοι απο τα δικτατορικά καθεστωτα και οι κρατουμενοι δεν ειχαν ονόματα!
Ειχαν μονο προσωπικο αριθμο!
Τι δεν καταλαβαινεις!!!;;;;

03/11/2025

Το επιθετικο μαρκετινγκ παντα στηριζεται σε απλη λογικη και ατράνταχτά επιχειρήματα

31/10/2025

31/10/2025

Κάνε προσευχή για κείνον που χάνει μια μάχη, και δεν συνεχίζει…

Λέει μεσα του: "Τάχα ποιο να ναι το νοημα του αγωνα;"

Καθε φορα που πονας για λογαριασμο κάποιου αλλου, να ξέρεις πως συναντάς εν αληθεία και συμπονάς τον πιο μύχιο, βαθύ σου εαυτο.

Καθε φορά που κλαις για καποιον που δυσκολευεται και ποναει, εστω και για λιγο, απελευθερωνεσαι απο τον πιο αδιστακτο σου δυναστη: τον πιο εγωκεντρικο σου εαυτο.

Καθε φορά που σκίζεται λιγακι η καρδια σου, εστω και περιστασιακά, για καποιον αλλον, ανοιγεις την πορτα της ψυχης σου στον ιδιο τον Χριστό.

Του επιτρέπεις να σε συναντήσει.

Κι οταν συναντιέστε οι δυο σας, γινεσαι Ενα.

Η ψυχη σου και η ανθρωπότητα, μεσα σε μια κουκκίδα του χρονου, θεραπεύεται, ξαποστενει, ξαναστέκει στα ποδια της.

16/10/2025

"Ψυχολόγοι" στον Καναδά και η αρμόδια υπηρεσία ανηλίκων έκριναν πως είναι σωστό ένα μικρό κοριτσάκι να υιοθετηθεί από 3 ομοφυλόφιλους άνδρες που είναι σε μεταξύ τους σχέση!

Η woke ατζέντα στην χειρότερη έκδοση της! Σύντομα και εδώ!
......................

Η ναρκισσιτική δομή της κοινωνιας μας, εχει εδω και λιγα χρόνια μεταβληθει σε μετα-ναρκισσιστικη.

Το φαινομενο του ναρκισσισμού προϋποθέτει την ψυχικη ικανοτητα της επένδυσης της λίμπιντο σε ενα εσωτερικευμενο αντικείμενο.

Στο μεταναρκισσισμό αποσυντίθεται η ικανότητα ψυχικης επένδυσης, εξιδανικεύεται ο αυτοεγκλεισμός σε εναν αδιέξοδο εαυτο, δίνοντας σταδιακά της σειρα της σε κανονικόμορφες ψυχωτικές οργανώσεις που τεινουν να νομιμοποιηθούν, και να μαζικοποιηθούν, μεσω της επιβεβλημένης "πολιτικά ορθης" παγκόσμιας νοοτροπίας.

Μιας ιδεολογίας που -με το πρόσχημα την υπεράσπιση των μειονοτήτων- νεοφασιστικά απαγορεύει την ώσμωση των υποκειμενικών διαφορετικοτήτων, δηλαδη καθηλώνει ατομα και κοινωνίες σε ψυχωτικού τύπου σχασεις άσπρου - μαύρου, οπου το μαύρο του σημερα θεσμοθετείται δικαιωματικά ως άσπρο, ακυρώνοντας τις ενδιάμεσες αποχρώσεις.

Με πιο απλα λογια.
Η τρελλα παει σύννεφο.
Η λογικη απεθανε.
Ζητω η παρανοια.
ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

15/10/2025

Η δικτατορία της επιβεβλημένης, προσδοκώμενης "χαράς", η πιο αδυσώπητη και συγκεκαλυμμένη κακοποίηση ...
Όχι! Δεν χρειάζεται να είσαι κάπως, χαρούμενος, να γελάς, να σκέφτεσαι κάτι "θετικό", κι άλλες ... μπούρδες για να είσαι μια χαρά!...
Μπορείς να είσαι τώρα, και να δείχνεις, θλιμμένος, θυμωμένος, στενοχωρημένος, φοβισμένος, απογοητευμένος και να είναι αυτό... μια χαρά!
Αρκεί να είσαι συντονισμένος με τα πραγματικά σου συναισθήματα, όποια κι αν είναι αυτά!
Έμαθες τόσα χρόνια να ψάχνεις τόσο επίμονα την αμοιβή της επιδοκιμασίας των σημαντικών σου άλλων -κι αργότερα των άλλων, αδιακρίτως...- τόσο αυτόματα, συστηματικά και σταθερά, που σήμερα τα χεις πια πλήρως μπερδεμένα μέσα σου...
Δεν ξέρεις πια εάν τώρα είναι η δική σου ανάγκη να είσαι κάπως, ή σύμβουλος στο παρόν σου είναι η καταναγκαστική σου επιθυμία να είσαι κάπως, για να είναι "χαρούμενοι" οι άλλοι που σε βλέπουν έτσι...
Αν αυτό το συνειδητοποιήσει έστω και σήμερα, δεν είναι αργά!
Κι ας λες από μέσα σου: Τόσος χρόνος χαμένος...
Τόση ενέργεια σπαταλημένη σε προβολές και φαντασιώσεις μεγαλείου... Κι ας έχεις δίκιο που το λες...

15/10/2025

Είναι απίστευτο αλλα αληθινο…
Συμβαίνει τα τελευταία τουλάχιστον δεκα χρόνια, αδιαλείπτως.

Κι εδώ μου γραφουν μηνύματα ή σχολια σε αναρτήσεις μου οι άνθρωποι, αλλα και στις ομλιες μου κάνουν πολύ συχνα ερωτήματα, μεσα απ τα οποια ζητάνε να τους δωσω αμεσα λυσεις σε πολύ εξατομικευμένα, διαπροσωπικά τους προβλήματα.

Δηλαδή εχουν την προσδοκία από έναν άγνωστο τους, εμενα (άγνωστος αφου δεν με εχουν γνωρίσει προσωπικά παρα μονο απ τα γραπτά ή τα βιντεο μου) να ξερω τις απαντήσεις στα θεματα που τους απασχολούν χρονια, να τους τις πω, ή να τους τις γράψω μεσα από ένα μήνυμα, και τα προβλήματα τους ετσι θα λαβουν τελος.

Δηλαδή, πιο απλα, πιστεύουν ότι στα πιο σημαντικά της ζωής προβλήματα αρκει μια απάντηση με γραπτό μήνυμα από κάποιον ειδικο.

Ότι δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια από μέρους τους. Καμια επένδυση στην δημιουργία σχέσης. Δεν είναι απαραίτητος ο χρονος για να επωασθεί η ψυχικη ωριμότητα κι ετοιμότητα για να βγεις από μια αδιέξοδη κατάσταση.

Δεν είναι ρητορική η ερώτηση μου:
Είμαστε μαζικά τόσο ανόητοι;
Ή απλα βαριόμαστε να σκεφτούμε; Με τον ιδιο τρόπο που βαριόμαστε να ζήσουμε;

Και οι δυο αυτές υποθέσεις με στεναχωρούν πολύ.

Άνθρωποι, άνθρωποι, μα που είναι οι άνθρωποι!;;;

Άνθρωποι για να συνεννοηθώ;;;!

07/10/2025

Αν δεν γονατίσεις οικειοθελώς, θα το κάνεις από ανάγκη.

Είναι ίσως η πιο γενναιόδωρη προς εσένα χειρονομία να γονατίσεις και να σκύψεις το κεφάλι.

Nα αναγνωρίσεις την ήττα του αυτάρκους σου φρονήματος σου, και να αφήσεις την προσευχή του Χριστου να διενεργηθεί μέσα στην ψυχή σου.

Κάθε καλό στην ζωή σου, κάθε λύση ακόμα και στο πιο σκοτεινό σου πρόβλημα θα ξημερώσει εκείνο το χάραμα που ακολούθησε μια νύχτα ειλικρινούς γονυκλισίας και αυτοπαράδοσης.

02/09/2025

Στίς τρείς ημέρες μεταξύ τού θανάτου καί τού ενταφιασμού του, τό σώμα τού π. Σεραφείμ δέν υπέστη ούτε ακαμψία, ούτε αποσυντέθηκε στό ελάχιστο, ακόμη καί μέ τή θερινή θερμοκρασία. Δέν υπήρχε καμιά νεκρική ωχρότητα πάνω του..
Στην πραγματικότητα, το χρώμα του ήταν κυριολεκτικά χρυσωπό. Το δέρμα του παρέμεινε μαλακό και το σώμα του φάνηκε να είναι, όπως είπε ένας προσκυνητής της μονής, '' σαν ένα παιδί που κοιμάται ''.
Καθώς κειτόταν στο απλό ξύλινο φέρετρό του στην εκκλησία, το πρόσωπο του π. Σεραφείμ ακτινοβολούσε. Τόσο παρήγορη ήταν η ευγενής έκφραση της ειρήνης και ευδαιμονίας του, που οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να το καλύψουν με τον παραδοσιακό μοναστικό τρόπο...
Κοίταζε σαν να ήταν ζωντανός - νεώτερος από ό,τι ήταν πριν από την ασθένειά του. Η θέα του πιστοποιούσε έναν θρίαμβο πάνω στον θάνατο, και οι πολυάριθμοι άνθρωποι προσπαθούσαν να περάσουν πολύ ώρα προσευχής πάνω από το φέρετρό του.
Τα μικρά παιδιά μετά βίας τα έπαιρναν μακριά από το φέρετρο, τέτοια ήταν η ατμόσφαιρα της αγάπης και της ηρεμίας που περιέβαλε το σώμα του...

Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Δαμασκηνού: ''π. Σεραφείμ Ρόουζ - Η ζωή και τα έργα του'', τόμος Γ' Εκδόσεις ''Μυριόβιβλος''.

Η μνήμη του τιμάται στις 2 Σεπτεμβρίου.