04/12/2025
Ο πολυαγαπημένος μας…
https://www.facebook.com/share/p/169Ty3MKCf/?mibextid=wwXIfr
Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας.
Και σήμερα, αφήνω τον Αυγουστίνο να σας δείξει τον κόσμο όπως τον βλέπει εκείνος.
Στο μάθημα έγραψε:
«Αν είχα ένα μαγικό ραβδί, θα το ακουμπούσα στο σώμα μου.
Για να κάθομαι, να τρέχω, να παίζω… μόνος μου.
Χωρίς rollator. Χωρίς καρότσι.
Να προλαβαίνω τους φίλους μου.»
Και το γράφει τόσο απλά,
που γίνεται κόμπος στο λαιμό.
Αυτό είναι το όνειρο ενός παιδιού 9 χρονών.
Όχι να γίνει κάτι άλλο, κάτι «μαγικό».
Αλλά να ζήσει αυτό που για τα άλλα παιδιά είναι αυτονόητο.
Και μετά…στην ίδια σελίδα, έφτιαξε ένα ρομπότ.
Τον σούπερ Νικ!
Έναν προσωπικό βοηθό που τον βοηθά να κάνει όσα το σώμα του δυσκολεύεται.
Έναν μικρό σύμμαχο που του δίνει λίγη…ελευθερία.
Κι εκεί καταλαβαίνεις…
πως ο Αυγουστίνος δεν ζητάει πολλά.
Ζητάει αυτό που κάθε παιδί δικαιούται:
να είναι παιδί.
Όταν κοιτάζω τα γραπτά του,
δεν βλέπω μόνο μια ευχή.
Βλέπω την καθημερινότητα όπως τη νιώθει:
τα εμπόδια, τα «δεν γίνεται»,
αλλά και το πείσμα του να βρίσκει τρόπους.
Τη φαντασία του να φτιάχνει λύσεις
εκεί που ο κόσμος δυσκολεύει.
Την ελπίδα του να ονειρεύεται κόσμους
όπου μπορεί να κινείται όπως θέλει.
Αυτός είναι ο Αυγουστίνος.
Ένα παιδί που δεν ζητάει λύπηση.
Ζητάει χώρο.
Ζητάει προσβασιμότητα.
Ζητάει δικαιώματα.
Ζητάει μια κοινωνία
που δεν θα του δίνει μαθήματα αντοχής και ανοχής,
αλλά ευκαιρίες και σεβασμό.
Γι’ αυτό μοιράζομαι τα λόγια του σήμερα.
Γιατί αν τα διαβάσετε,
αν τα νιώσετε,
ίσως αύριο… αλλάξει κάτι.
Κάντε share.
Ας ακουστεί η φωνή του Αυγουστίνου όσο πιο μακριά γίνεται. ✨
