Το πώς έμαθα εγώ, αν η ψυχοθεραπεία είναι για εμένα προέκυψε πριν από 15 χρόνια. Άραγε με ποιες σκέψεις πορεύεται ένας αναλυτής πριν γίνει αναλυτής; Και μπορεί ένας αναλυτής να μην είναι αναλυόμενος;
Ξεκινώντας τις σπουδές μου στην Ψυχολογία το 2004, θα πω πως μάλλον δεν πίστευα πραγματικά στις δυνάμεις της. Ίσως μάλιστα να έτρεφα την φαντασίωση πως οι ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές υπάρχουν, απλά για να υπάρχουν. Με απασχολούσε όμως, χρειαζόμουν μια απάντηση, δεν γινόταν να συνεχίζω να σπουδάζω “αέρα κοπανιστό” που έλεγαν κάποιοι- και που ίσως να το πιστεύουν ακόμη- για την Ψυχολογία.
Από μηχανής θεός λοιπόν ο Γιώργος(συμφοιτητής) - ευτυχώς σε αντίθεση με την αρχαία τραγωδία εμφανίστηκε στην αρχή και όχι στο τέλος του έργου- μου είπε πως υπάρχει ένα μέρος που κάνουν ομάδες ψυχοθεραπείας. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Έτσι κάθε Τετάρτη στις 10 (αν θυμάμαι καλά) το πρωί ήμουν εκεί, Κηφισίας 90. Ανηφόριζα με τα πόδια από την Βασ. Σοφίας στο ύψος της Ξενίας όπου εδρεύει το Deree, σχεδόν έως την Πανόρμου ώστε να συναντήσω μεταξύ άλλων θεραπευομένων τους δυο θεραπευτές της ομάδας(Σταύρο & Δημήτρη). Αργότερα και σε ατομικές συνεδρίες σαν να μην είχα πειστεί εντελώς ή μήπως είχα;
Ήταν γεγονός πως είχα αναθεωρήσει ήδη από τις πρώτες συνεδρίες και πλέον περισσότερο από ποτέ ήξερα πως είχα επιλέξει σωστά τον τομέα των σπουδών. Έκτοτε ακολούθησαν πολλά χρόνια σπουδών, εκπαιδεύσεων, μετεκπαιδεύσεων, σεμιναρίων κ.α.
Ως αναλυόμενος βρίσκομαι ακόμη εκεί στην Κηφισίας στο 90 στον τέταρτο όροφο. Κοιτάζω τον Σταύρο (Χαραλαμπίδη)-θεραπευτή- και αναρωτιέμαι αν έχει μείνει κάτι άλλο ίδιο εκτός από αυτόν κι εμένα στο δωμάτιο. Όλα έχουν αλλάξει, οι συνθεραπευόμενοι, η ώρα, η μέρα, ο θεραπευτής πλέον είναι ένας, όλα άλλαξαν. Όπως άλλαξαν και τα πιστεύω μου για την ψυχοθεραπεία και την ψυχανάλυση τότε.
Πότε στην Κηφισίας λοιπόν και πότε στην οδό Βάλτου η αναζήτηση συνεχίζεται, είτε ως εποπτεία είτε ως ανάλυση και άλλοτε ως εκπαίδευση, εξάλλου η γνώση δεν σταματά ποτέ.
Μιλώντας για εκπαίδευση, αν το δούμε και Σχεσιακά Ψυχαναλυτικά, στο εδώ και το τώρα
- από το 2016- ιδιωτεύω ως Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, στην Γλυφάδα στην οδό Πανδώρας στο 28.
Πανδώρας(; ) συχνά πυκνά όλο και κάποιος θα το σχολιάσει εντός ή εκτός συνεδριών, σχετίζοντας το με το γνωστό σε όλους κουτί της Πανδώρας.
Αστειευόμενος απαντώ πως πάει ανάλογα με το κουτί του καθενός! Εξάλλου τα κουτιά κρύβουν και θησαυρούς...
Όπως λέω και πιο πάνω ένας τρόπος υπάρχει να το μάθει κανείς
Όπως αναφέρει και ο Επίκουρος στην επιστολή προς τον Μενοικέα,
“Ούτε όταν είναι κανείς νέος δεν πρέπει να αναβάλει να φιλοσοφεί, ούτε όταν είναι γέρος δεν πρέπει να θεωρεί κοπιαστικό να φιλοσοφεί. Διότι ποτέ δεν είναι ούτε πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά, για να φροντίσει την υγεία της ψυχής του. Και αυτός που λέει ότι ο καιρός για να φιλοσοφήσει δεν έχει φτάσει ακόμη ή ότι έχει περάσει ήδη, μοιάζει με εκείνον που λέει είτε ότι δεν έχει έλθει ακόμα ο καιρός για την ευδαιμονία, είτε ότι δεν υπάρχει πλέον καιρός γι’ αυτήν. Συνεπώς, πρέπει και ο νέος και ο γέρος να φιλοσοφούν, ο μεν ένας καθώς γερνάει, για να παραμένει νέος ανάμεσα στα αγαθά χάρη στα ευχάριστα γεγονότα του παρελθόντος, ο δε άλλος αν και νέος, για να μη φοβάται σαν γέρος το μέλλον. Πρέπει επομένως να στοχαζόμαστε τα πράγματα που φέρνουν την ευδαιμονία, επειδή όταν την κατέχουμε έχουμε τα πάντα, ενώ όταν αυτή λείπει, κάνουμε τα πάντα για να την αποκτήσουμε.”
Τελικά μένω να αναρωτιέμαι αν πρέπει να ευχαριστήσω τους πατέρες της φιλοσοφίας ή μήπως τους πατέρες της Ψυχολογίας, τον αναλυτή και επόπτη μου ή μήπως εκείνον τον Γιώργο τον συμφοιτητή;
Σας Ευχαριστώ Όλους
