18/06/2025
Τελικά όλα για κάποιο λόγο γίνονται, ακόμα κι αυτά που δεν γίνονται...
Ξέρω ξέρω, το έχεις ακούσει τόσες πολλές φορές που έχει καταντήσει κουραστικό κι ίσως ενοχλητικό κι εκνευριστικό.
Τις προάλλες σε μια συζήτηση όπου είχα με έναν μου φίλο, μου μοιράστηκε μια προσωπική του εμπειρία.
Προσπαθούσε εναγωνιωδώς μαζί με την σύντροφό του να αποκτήσουν παιδί αλλά δεν τα κατάφερναν. Η τελευταία τους προσπάθεια τερματίστηκε έπειτα από αποβολή όπου είχε η σύντροφός του. Όπως ήταν αναμενόμενο είχαν κατακλυστεί από συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και απαισιοδοξίας.
Έπειτα από πολλές άκαρπες προσπάθειες, κατέφυγαν στη λύση της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Κατά την διάρκεια διαφόρων εξετάσεων οι οποίες είναι απαραίτητες διεγνώσθει ότι ο φίλος μου είχε έναν όγκο ο οποίος επειδή ήταν σε πρώιμο στάδιο ήταν αντιμετωπίσιμος.
Όπως του ανέφερε κι ο γιατρός ήταν τυχερός γιατί η ασθένεια αυτή είναι ύπουλη εννοώντας ότι δεν υπάρχει κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα ή ενόχληση παρά μόνο όταν ο όγκος έχει προχωρήσει αρκετά.
Κάπως έτσι, αν δεν είχαν αποβολή, δεν θα κατέφευγαν στην επιλογή της εξωσωματικής κι ο φίλος μου δεν θα εντόπιζε νωρίς το πρόβλημα υγείας και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα ζούσε σήμερα!
Λόγω περιορισμένης αντίληψης και λόγω επίσης του γεγονότος ότι δεν δίνουμε χρόνο, βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα θεωρώντας πολλές φορές ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι "άδικο", "κακό" κι "άσχημο". Ότι κάποιος μας τιμωρεί κι ότι άλλο σκέφτεται ο καθένας μας σε ανάλογες περιπτώσεις.
Να θυμάσαι!
"Όλα γίνονται τελικώς για κάποιο λόγο κι όλα μας φανερώνονται την στιγμή όπου είμαστε έτοιμοι να τα δούμε και να τα αποδεχτούμε."
