18/04/2025
Συχνά στην θεραπεία αναφερόμαστε στα Πάθη. Γνώριμη έννοια. Ανάλογα τη στιγμή, τα βιώματα και τη διάθεσή μας έχει και άλλη χροιά. Από τη μια το Πάθος που είναι κάτι που το λατρεύουμε, μας ενθουσιάζει, μας κινητοποιεί, μας ανεβάζει. Από την άλλη το Πάθος που μας πονάει, μας κάνει να νιώθουμε μόνοι, μας ταλαιπωρεί,νιώθουμε φυλακισμένοι αιώνια με αυτό χωρίς σχέδιο διαφυγής, σαν να κουβαλάμε διαρκώς έναν Σταυρό και μας καταστρέφει. Τα προσεγγίζουμε πολλές φορές σαν δυο ξεχωριστές έννοιες, βαθιά αντικρουόμενες μεταξύ τους. Το ένα το επιζητούμε διακαώς και το άλλο θέλουμε να το κάψουμε αιώνια.
Το ένα Θεϊκό, το άλλο καταστροφικό.
Αν όμως παρατηρήσουμε πιο βαθιά θα δούμε πόσο ενιαία και πλούσια είναι αυτή η έννοια. Θα παρατηρήσουμε πως όλες τις φορές στη ζωή μας που λατρέψαμε, ενθουσιάστηκαμε, ερωτευτήκαμε, Παθιαστήκαμε χρειάστηκε και να πονέσουμε, να νιώσουμε μοναξιά, να νιώσουμε ανήμποροι μπροστά του, να βιώσουμε μια ατέλειωτη κόπωση σαν να ανεβαίνουμε έναν Γολγοθά. Συνεχόμενες εναλλαγές όλες όμως μέρος μιας διαδικασίας στην οποία επιζητάμε την Κάθαρση.
Σήμερα τελειώνει η Εβδομάδα των Παθών για την εκκλησία μας. Μια υπενθύμιση πως στη ζωή μετά τον πόνο, την προδοσία, την Σταύρωση, έρχεται πάντα η Ανάσταση.
Καλό Πάσχα σε όλους, με υγεία σε εσάς και τις οικογένειές σας.
Δύναμη και κουράγιο σε όσους αυτές τις μέρες τις περνάνε μόνοι, στη δουλειά, στο νοσοκομείο, στις φυλακές. Και μια μεγάλη αγκαλιά και μια ευχή για εκείνη την ατέλειωτη "Εβδομάδα των Παθών" που περνάνε τα αδέρφια μας στην Παλαιστίνη. Μέχρι την δική τους Ανάσταση.
Προσοχή στους δρόμους αυτές τις μέρες!
Χωρίς βεγγαλικά, σεβόμενοι τα ζώα και τη ζωή μας!
*Η πρώτη φωτογραφία είναι από τον προαύλιο χώρο στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη. Η δεύτερη είναι μια Μάνα πάνω από ένα νεκροκρέβατο στην Παλαιστίνη.