31/07/2025
Υπάρχει μια ηλικία που δεν γυρίζει πίσω, κι όμως ζει ακόμα μέσα μας. Είναι τα παιδικά μας χρόνια. Έφυγαν, λέμε. Κι όμως… δεν φεύγουν στ’ αλήθεια. Ζουν μέσα στα βλέμματα, στις στιγμές που μας ξεφεύγει μια παλιά λέξη που την έλεγε η γιαγιά, σε μια παιδική μουσική που ακούμε τυχαία και μας κόβει την ανάσα.
Δεν είναι φυγή να στρέφεσαι πίσω. Είναι ανάγκη. Γιατί η παιδικότητα δεν είναι αφέλεια, είναι δύναμη. Είναι η υπενθύμιση ότι κάποτε πιστεύαμε στο καλό χωρίς δεύτερες σκέψεις. Όσοι κρατούν ζωντανό κάτι από το παιδί που υπήρξαν, έχουν μια μυστική αντοχή. Μια καρδιά πιο μαλακή και μια ψυχή πιο φωτεινή. Και κάπως έτσι, πατώντας γερά στο τότε, αντέχουν το τώρα. Γιατί αυτό το παιδί μέσα μας… μας κρατάει όρθιους.