Ζαχαρίας Στεφανάκης MD, Ψυχίατρος - Γνωσιακός Θεραπευτής - Ηράκλειο

14/02/2019

❤️Love is in the air🎈
Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες

07/02/2019

https://psychiatrist-311.business.site

Ψυχίατρος στην τοποθεσία Ηράκλειο

04/10/2018

03/10/2018

https://tvxs.gr/news/ygeia/i-b-ekdosi-toy-odigoy-xrisis-farmakeytikis-kannabis

Τη δεύτερη έκδοσή του δρομολογεί το βιβλίο-ορόσημο για τη φαρμακευτική κάνναβημιας και ελάχιστα μόνο αντίτυπα της Ά Έκδοσης υπάρχουν πλέον στα ράφια των βιβλιοπωλ...

01/10/2018

Ζητείται συνάδελφος Ιατρός ειδικότητας Παθολογίας ή Γενικής Ιατρικής, για συστέγαση σε ιατρείο στο κέντρο του Ρεθύμνου.
Πληροφορίες στο τηλ 6945393549.

10/06/2018

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να υποδεχθούμε στην επιστημονική μας ομάδα την εκλεκτή συνάδελφο Ανδριανή Κυρικλάκη, κλινική ψυχολόγο, με εκτεταμένη εμπειρία σε παιδιά και εφήβους. Ευχόμαστε καλή νέα αρχή!

Η Ανδριανή Κυρικλάκη αποφοίτησε με άριστα από το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 2010 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές, λαμβάνοντας τίτλο ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Leiden στην Ολλανδία. Τα τελευταία χρόνια είναι υποψήφια διδάκτωρ Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, με ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον τη μελέτη της επίδρασης των επίμονων οργανικών ρύπων και της φλεγμονής στη νευροανάπτυξη παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Επίσης, έχει λάβει θεωρητική εκπαίδευση Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας από το 2ετές μετεκπαιδευτικό σεμινάριο του Τομέα Ιατρικής και Επιστημών Συμπεριφοράς του Τμήματος Ιατρικής, Πανεπιστημίου Κρήτης.

Από το 2014 έως και σήμερα είναι επιστημονικός συνεργάτης της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου, όπου ασχολείται με τη διάγνωση, παρακολούθηση, ψυχοθεραπεία, ψυχομετρική αξιολόγηση παιδιών και εφήβων και τη συμβουλευτική γονέων, ενώ συγχρόνως ασκεί το επάγγελμα του ψυχολόγου ως ελεύθερος επαγγελματίας. Από το 2011 έως και σήμερα συμμετέχει ως ερευνήτρια στην επιδημιολογική μελέτη μητέρας-παιδιού («Μελέτη ΡΕΑ») για τη διερεύνηση της επίδρασης περιβαλλοντικών παραγόντων στη νευροανάπτυξη και στην παιδική παχυσαρκία της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης. Επίσης, από το 2013 ως το 2014 έχει απασχοληθεί ως ανάδοχος του έργου «Παροχή διαγνωστικών και παρεμβατικών υπηρεσιών σε ηλικιωμένους με Άνοια τύπου Alzheimer και Ήπια Γνωστική Έκπτωση» στα πλαίσια κλινικής μελέτης του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου πραγματοποίησε νευροψυχολογική αξιολόγηση σε πάνω από 300 άτομα-συμμετέχοντες της μελέτης. Το 2013 εργάστηκε ως ψυχολόγος στο Κέντρο Διημέρευσης και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία, «Δικαίωμα στη Ζωή».

Έχει παρουσιάσει εργασίες της σε εθνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια, και έχει δημοσιεύσει έρευνά της σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Από το 2010 ως το 2017 δίδασκε μαθήματα ψυχολογίας σε ιδιωτικό Κολλέγιο.

10/06/2018

Μιλώντας πρόσφατα με την διδάκτωρ κλινικής ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ Νάνσυ Παπαθανασίου, μου αποκάλυψε στην κουβέντα μεταξύ άλλων πως στην Ελλάδα του 2018 και ενώ η φαρμακ...

08/06/2018

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι στα ιατρεία μας είναι πλέον δυνατή η μέτρηση δείκτη νοημοσύνης σε ενηλίκους, με το πλέον έγκυρο εργαλείο WAIS-IV - σταθμισμένο για τον ελληνικό πληθυσμό.

Μπορούμε να χορηγήσουμε γνωματεύσεις για:

- Δυσλεξία Ενηλίκων
- Άδειες οδήγησης
- ΚΕΠΑ (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας) για νοητική υστέρηση,

και γενικά για οποιαδήποτε νόμιμη χρήση.

Πληροφορίες στο : 281 400 4560.

06/05/2018

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ Η ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Τα όνειρα φαίνεται πως απασχολούσαν ανέκαθεν τους ανθρώπους. Όλοι οι αρχαίοι λαοί απέδιδαν μεγάλη σημασία στα όνειρα εξασφαλίζοντας από αυτά ενδείξεις για το μέλλον και προμηνύματα.

Στην αρχαία Ελλάδα , η ερμηνεία των ονείρων διαφόρων ηρώων εξυπηρετούσε την πλοκή της αρχαίας τραγωδίας. Κατά τον Ιπποκράτη, η αξιοποίηση των ονείρων διευκόλυνε τη διάγνωση ασθενειών. Ο συγγραφέας του έργου ‘Περί Διαίτης’ αναγνωρίζει τα όνειρα ως ενδείξεις σωματικών διαταράξεων.

Σημαντική υπήρξε η συμβολή του Εφέσιου Αρτεμίδωρου στη μελέτη των ονείρων, κατά τον 2ο αιώνα μ. Χ, ο οποίος εστίασε στα προφητικά όνειρα στηριζόμενος στην αποκρυπτογράφηση των συμβόλων και στην ιδιαιτερότητα της ενός εκάστου προσωπικότητας, θεωρώντας πως η ονειροκριτική αποτελεί τεχνική που στηρίζεται στην εμπειρία.

Τα όνειρα λαμβάνουν πλέον το χαρακτήρα επιστημονικής μελέτης- στα πλαίσια του Δυτικού πολιτισμού –στις αρχές του 20ου αιώνα με το έργο «ερμηνεία των ονείρων» του Freud κατά τον οποίο αποτελούν ένα έμμεσο τρόπο εκπλήρωσης των επιθυμιών, κυρίως των σεξουαλικών αλλά και εκείνων των απαγορευμένων από ηθικούς κώδικες.

Συνιστούν τη βασιλική οδό προς τη γνώση του ασυνειδήτου και όχι την πρόγνωση του μέλλοντος, η δε «συμβολοποίηση» στο όνειρο διαφυλάσσει τον ύπνο. Η μέθοδος του ελεύθερου συνειρμού, όπου η ονειρική ιστορία καταγράφεται αυθόρμητα κομμάτι-κομμάτι, βοηθάει τον αναλυόμενο να φέρει όλες τις απωθημένες επιθυμίες στην επιφάνεια.

Κατά τον Young τα όνειρα μιλούν τη συμβολική γλώσσα των εικόνων και των μεταφορών, μια γλώσσα που συνιστά φυσική έκφραση του ασυνείδητου.

Στο πλαίσιο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας το όνειρο αποτελεί κομμάτι της συνολικής ύπαρξης του ανθρώπου το οποίο έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει αποκαλυπτικά και να διαφωτίσει τις στάσεις που διαμορφώνουμε απέναντι στα διάφορα ζητήματα καθώς δεν μεταφέρει ασυνείδητα, συμβολικά μηνύματα αλλά μηνύματα σαφή.

Κατά τη Dasein analyse με δεδομένη ασφαλώς την απόρριψη του ασυνειδήτου, η προφανής έννοια του ονείρου δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα ίδια τα προφανή φαινόμενα.

Ο ονειρευόμενος είναι μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή ύπαρξη, η οποία έχει τη δυνατότητα να αντλήσει μηνύματα για την ίδια του τη ζωή του μέσα από το όνειρο. Ο ίδιος, ενδιαφέρεται για το έκδηλο περιεχόμενο απορρίπτοντας την ψυχαναλυτική προσέγγιση του ονείρου και την ερμηνεία των συμβόλων, θεωρώντας πως δεν σχετίζεται με την εκπλήρωση επιθυμιών ούτε και με λανθάνουσες ή ασυνείδητες λειτουργίες.

Τα όνειρα αποτελούν ένα δυνατό εργαλείο διερεύνησης των θεμάτων του θεραπευόμενου και της προσωπικής του ιστορίας η οποία εκφράζεται εκ νέου μέσα από μια σειρά οπτικοποιημένων εικόνων.

Το όνειρο δίνει την αίσθηση του εαυτού του ονειρευόμενου και αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης αυτού του εαυτού, οπότε και ως τέτοιον πρέπει να του αποδίδεται ο ανάλογος σεβασμός, χωρίς την πρόθεση μιας βίαιης αποκωδικοποιήσεώς του.

Το όνειρο αποτελεί έκφραση της συσσωρευμένης μέσα στο χρόνο σοφίας κάθε ατόμου.

Τα όνειρα δείχνουν να μεταφέρουν μηνύματα από τα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού, που συνομιλούν με τα υπαρξιακά δεδομένα της ζωής και η αναζήτηση αυτών των αγωνιών της ύπαρξης προκύπτει μέσα από την αξιοποίηση των στοιχείων του ονείρου.

Εξαιρετικής σημασίας είναι τα όνειρα των αρχικών σταδίων της ψυχοθεραπείας δεδομένου ότι αυτά προφανώς αφορούν στη διαπραγμάτευση της δέσμευσης στη θεραπευτική πορείας.

Η αξιοποίηση του ονείρου θα πρέπει να καθορίζεται κάθε φορά από το συγκεκριμένο στάδιο της θεραπείας και υπό το πρίσμα των διαφορετικών θεραπευτικών στόχων στο βαθμό, που αυτοί χρήζουν επαναπροσδιορισμού.

Το όνειρο αποτελεί μια αυτοβιογραφική αφήγηση με στόχο τη νοηματοδότηση της εμπειρίας, συμβάλλει τα μέγιστα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Πηγή: thessalonikiartsandculture.gr

Δημήτρης Συμεωνίδης Δημήτρης Συμεωνίδης 2 ημέρες ago Το πιο σύντομο άρθρο για τη ζωή μας, από τον Coelho ‘Οταν βλέπεις συνέχεια τα ίδια πρόσωπα, στο τέλος καταλήγουν να ....

30/04/2018

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΑΓΧΟΥΣ

Όλοι ερχόμαστε κατά καιρούς αντιμέτωποι με το άγχος λόγω μεγάλων αλλαγών που μπορεί να συμβαίνουν στη ζωή μας και που μας ασκούν έντονες ψυχολογικές πιέσεις.

Μια μετακόμιση, μια οικονομική δυσκολία ή μια αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος είναι μερικές μόνο περιστάσεις που μπορεί να πυροδοτήσουν το αίσθημα του άγχους.

Ωστόσο, μιλάμε πλέον για αγχώδη διαταραχή και όχι για απλό παροδικό άγχος όταν τα συμπτώματα που βιώνουμε είναι πιο σοβαρά από την ίδια την κατάσταση που τα προκάλεσε και όταν αρχίζουν να διαταράσσουν την καθημερινότητά μας.

Σημάδια και συμπτώματα

Οι αγχώδεις διαταραχές συνοδεύονται από σημαντική δυσφορία και αναστάτωσης της προσωπικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής, ωστόσο με την κατάλληλη βοήθεια είναι δυνατό να τεθούν υπό έλεγχο. Η σωστή διάγνωση της αγχώδους διαταραχής είναι το πρώτο και βασικότερο βήμα για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της.

Παρακάτω θα δείτε δέκα κοινά σημάδια και συμπτώματα που χαρακτηρίζουν τις αγχώδεις διαταραχές.1. Υπερβολική ανησυχία

Είναι λογικό να ανησυχούμε όταν ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αντιμετωπίζει μια ασθένεια ή όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη οικονομική δυσκολία. Ωστόσο, στην περίπτωση αγχώδους διαταραχής οι ανησυχίες είναι δυσανάλογες προς τις αιτίες που τις προκαλούν και πολλές φορές κάνουν την εμφάνισή τους ακόμη και σε απλές καθημερινές καταστάσεις που δεν φορτίζουν τον μέσο άνθρωπο.

Για να θεωρηθεί σύμπτωμα της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής (generalised anxiety disorder - GAD), η έντονη ανησυχία πρέπει να εμφανίζεται τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας για τουλάχιστον έξι μήνες και το άτομο να δυσκολεύεται να τη διαχειριστεί. Επίσης, η ανησυχία που χαρακτηρίζει τη ΓΑΔ οδηγεί συχνά σε αδυναμία συγκέντρωσης και ολοκλήρωσης των καθημερινών υποχρεώσεων.

2. Μόνιμη εγρήγορση

Το άγχος έχει σαν αποτέλεσμα να διεγείρεται υπερβολικά τμήμα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Σωματικές εκδηλώσεις της επίδρασης αυτής είναι οι γρήγοροι παλμοί της καρδιάς, η έντονη εφίδρωση (κυρίως στις παλάμες), το τρέμουλο των χεριών και η ξηροστομία. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο εγκέφαλος μπαίνει σε κατάσταση επιφυλακής και προετοιμάζει το σώμα να ανταποκριθεί σε μια επερχόμενη απειλή.

Αυτή η εγρήγορση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε πραγματικές καταστάσεις κινδύνου, ωστόσο δεν ωφελεί και μάλιστα είναι επιβλαβής όταν αποτελεί μέρος της καθημερινής ρουτίνας.

3. Αεικινησία

Η αδιάκοπη και νευρική κίνηση είναι ένδειξη αγχώδους διαταραχής κυρίως στα παιδιά και στους εφήβους. Τα άτομα που το βιώνουν το περιγράφουν σαν μια αίσθηση ότι βρίσκονται μόνιμα «στην τσίτα» ή νιώθουν ότι δεν μπορούν να παραμείνουν στην ίδια θέση για πολλή ώρα.

Μελέτη στην επιθεώρηση Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (JAACAP) που αφορούσε 128 παιδιά με αγχώδη διαταραχή υπέδειξε ότι σε ποσοστό 74% η αεικινησία ήταν ένα από τα βασικά συμπτώματα της διαταραχής.

4. Κόπωση

Μία ακόμη πιθανή ένδειξη αγχώδους διαταραχής είναι το αίσθημα κόπωσης ακόμη και μετά από σύντομης διάρκειας ή ήπιας έντασης δραστηριότητες. Θεωρείται μάλιστα παράδοξη, καθώς το άγχος συνήθως ταυτίζεται με την υπερκινητικότητα και τη νευρικότητα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η κόπωση εμφανίζεται μετά από μια κρίση άγχους, ενώ άλλες φορές είναι χρόνια.

5. Δυσκολία συγκέντρωσης

Μελέτη στην επιθεώρηση Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (JAACAP) σε 157 παιδιά με αγχώδη διαταραχή υπέδειξε ότι πάνω από δύο στα τρία αντιμετώπιζαν δυσκολία συγκέντρωσης. Μια άλλη μελέτη στην επιθεώρηση Journal of Anxiety Disorders, αυτή τη φορά σε ενήλικες με αγχώδη διαταραχή, έδειξε ότι σχεδόν το 90% αντιμετώπιζαν δυσκολία συγκέντρωσης. Μάλιστα, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, όσο πιο σοβαρή ήταν η διαταραχή τόσο μεγαλύτερη ήταν η δυσκολία συγκέντρωσης.

Το άγχος μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία της λειτουργικής (ενεργής) μνήμης, της μνήμης που είναι υπεύθυνη για την βραχυπρόθεσμη απομνημόνευση. Αυτό πιθανώς εξηγεί την πτώση των επιδόσεων που παρατηρείται σε περιόδους έντονου άγχους.

6. Ευερεθιστότητα

Τα περισσότερα άτομα με αγχώδη διαταραχή παρουσιάζουν επίσης έντονη ευερεθιστότητα.

Πρόσφατη μελέτη σε δείγμα 6.000 ενηλίκων, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση The Journal of Nervous and Mental Disease, έδειξε ότι πάνω από το 90% των ανθρώπων με ΓΑΔ εκδηλώνουν ευερεθιστότητα κατά τις περιόδους που βιώνουν έντονο άγχος.

7. Δυσκολίες στον ύπνο

Οι διαταραχές του ύπνου συνδέονται στενά με τις αγχώδεις διαταραχές. Οι διακοπές του ύπνου μέσα στη νύχτα και η αϋπνία είναι τα δύο προβλήματα που βιώνουν συχνότερα τα άτομα με άγχος.

Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη στην επιθεώρηση Journal of Abnormal Child Psychology, οι διαταραχές του ύπνου στην παιδική ηλικία μπορεί να «προβλέψουν» την εκδήλωση του άγχους στη μετέπειτα ζωή. Από τα 1.000 παιδιά που παρακολουθήθηκαν στο πλαίσιο της μελέτης, όσα αντιμετώπιζαν πρόβλημα αϋπνίας ήταν 60% πιο πιθανό να εκδηλώσουν αγχώδη διαταραχή μέχρι την ηλικία των 26 ετών.

8. Κρίσεις πανικού

Η διαταραχή πανικού είναι ένα συχνό είδος αγχώδους διαταραχής που χαρακτηρίζεται από τις γνωστές κρίσεις πανικού.

Μια κρίση πανικού χαρακτηρίζεται από ένα ακατανίκητο αίσθημα φόβου και συνοδεύεται από ποικίλες σωματικές εκδηλώσεις όπως η ταχυπαλμία, η έντονη εφίδρωση, το τρέμουλο, η δύσπνοια, το σφίξιμο στο στήθος, η ναυτία κ.ά.

Υπολογίζεται ότι ποσοστό 22% των Αμερικανών θα εκδηλώσει κρίση πανικού κάποια στιγμή στη ζωή του, ωστόσο μόνο το 3% εξ αυτών εκδηλώνει κρίσεις πανικού τόσο συχνά ώστε να πληροί τα κριτήρια της διαταραχής πανικού.

9. Κοινωνική απομόνωση

Τα άτομα που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές τείνουν να αποφεύγουν τις κοινωνικές εκδηλώσεις, ανησυχούν για την κριτική που τυχόν θα τους ασκήσουν οι άλλοι, φοβούνται μήπως ντροπιαστούν μπροστά σε τρίτους και αποφεύγουν την πολυκοσμία λόγω του άγχους τους.

Αυτό το είδος κοινωνικού άγχους, όπως ονομάζεται, υπολογίζεται ότι απαντάται σε ποσοστό περίπου 12% των ενηλίκων στις ΗΠΑ.

10. Φοβίες

Ο ακραίος φόβος απέναντι σε πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις (π.χ. αράχνες, μικροί χώροι) χαρακτηρίζεται ως φοβία και αποτελεί τυπική ένδειξη της αγχώδους διαταραχής.

Οι φοβίες συνήθως κάνουν την εμφάνισή τους σε μικρή ηλικία (παιδική, εφηβική) και είναι τόσο έντονες ώστε εμποδίζουν το άτομο να λειτουργήσει φυσιολογικά στην καθημερινότητά του.

12/04/2018

ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ

Τα ποσοστά του άγχους και της κατάθλιψης μεταξύ των μεταπτυχιακών (master's) και των διδακτορικών φοιτητών (PhD) διεθνώς είναι τουλάχιστον έξι φορές μεγαλύτερα από ό,τι στο γενικό πληθυσμό. Τέσσερις στους δέκα αισθάνονται μικρότερη ή μεγαλύτερη ψυχική πίεση, σύμφωνα με μια νέα διεθνή έρευνα.

Οι δειγματοληπτικές απαντήσεις 2.279 φοιτητών 234 πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων σε 26 χώρες (90% υποψήφιοι για PhD και 10% για master's) αποκαλύπτουν ότι το 41% αισθάνονται μέτριο έως σοβαρό άγχος, ενώ το 39% έχουν συμπτώματα μέτριας έως σοβαρής κατάθλιψης, έναντι ποσοστού περίπου 6% στο γενικό πληθυσμό.

Τα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης είναι μεγαλύτερα στις νέες από ό,τι στους νέους: 43% και 41% αντίστοιχα έναντι 34% και 35%.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οι ερευνητές, με επικεφαλής τη νευροεπιστήμονα Τερέζα Έβανς του Κέντρου Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Σαν Αντόνιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοτεχνολογίας "Nature Biotechnology", σύμφωνα με το "Nature", έκαναν λόγο για ανησυχητικά ευρήματα που αναδεικνύουν τη σοβαρότητα του προβλήματος και την παγκόσμια διάστασή του.

Όπως είπε η Έβανς, τα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο πρέπει να πάρουν πιο σοβαρά το ζήτημα και να παρέχουν στους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές εκπαίδευση και υποστήριξη που θα τους βοηθήσει να διαχειρισθούν το στρες τους, το οποίο σε ένα βαθμό οφείλεται στη δυσκολία τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των σπουδών τους, λόγω περιορισμένου διαθέσιμου χρόνου.

Οι περισσότεροι μεταπτυχιακοί φοιτητές (το 55%) δήλωσαν ότι δεν μπορούν να πετύχουν μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην εργασία τους (σπουδές) και στην προσωπική ζωή τους.

Μια παλαιότερη μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ το 2014 είχε επίσης βρει ότι το 43% έως 46% των μεταπτυχιακών φοιτητών ειδικότερα στις βιοεπιστήμες νιώθουν κατάθλιψη.

tvxs.gr

21/03/2018

Υπηρεσίες ψυχικής υγείας στην εργασία. Πάνω από 60% των επιχειρήσεων στη Σουηδία, χρησιμοποιεί υπηρεσίες ψυχικής υγείας στους χώρους εργασίας. Μαντέψτε ποια χώρα έχει κάτω από 5% στον αντίστοιχο δείκτη!

➡️ https://goo.gl/zT1LMY

08/03/2018

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΝΟΣ ΜΙΑΣ "ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ" ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Οι κατά φαντασίαν ασθενείς υπάρχουν. Αυτό είναι κάτι που ξέρετε. Αυτό που πιθανότατα δεν ξέρατε είναι ότι υποφέρουν πραγματικά. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα μπορούν να μεταφερθούν στο σώμα με μυστήριους τρόπους και είναι εξίσου επίπονα με οποιαδήποτε φυσική ασθένεια.

Όταν καταπνίγουμε τα συναισθήματά μας, αυτά βρίσκουν μια άλλη διέξοδο για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, μέσω σωματικών ενοχλήσεων τις οποίες δύσκολα θα αγνοήσουμε. Πίσω από τα περισσότερα «ψυχο­σωμα­τικά συμπτώματα» κρύβεται συνήθως παρατεταμένο, χρόνιο στρες.
Πως μπορεί να πει κάποιος σε έναν ασθενή ότι η παράλυση, η τύφλωση ή οι επιληπτικές κρίσεις βρίσκονται στο μυαλό του; Η γιατρός Suzanne O’ Sullivan εξηγεί στο BBC, ότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη κατάσταση, κατά την οποία το άτομο υποφέρει πραγματικά.

Όταν η Suzanne O'Sullivan τελείωσε τις σπουδές της στην ιατρική στο Δουβλίνο ήρθε αντιμέτωπη με ένα πολύ περίεργο ιατρικό περιστατικό, αυτό της Ιβόν Η Ιβόν, όπως της είπαν, τακτοποιούσε τα ράφια στο σουπερμάρκετ που δούλευε, όταν ένας συνάδελφος της την ψέκασε καταλάθος με καθαριστικό στο πρόσωπο. Προσπάθησε να πλύνει τα μάτια της, να φύγει από τη δουλειά και να κοιμηθεί νωρίς, ελπίζοντας ότι θα αισθανόταν καλύτερα την επόμενη μέρα. Αλλά όταν ξύπνησε, τα έβλεπε όλα θολά και με δυσκολία μπορούσε να διακρίνει την ώρα στο ρολόι. Την επόμενη μέρα η κατάσταση επιδεινώθηκε και δε μπορούσε να ξεχωρίσει τη νύχτα και τη μέρα, το σκοτάδι και το φως.

Μετά από έξι μήνες συνεχών εξετάσεων, οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν κανένα πρόβλημα με τα μάτια της. Τελικά εισήχθη στη μονάδα νευρολογίας όπου δούλευε η O'Sullivan. Κατά τη διάρκεια των τεστ, τα μάτια της Ιβόν φαίνονταν να ανταποκρίνονται στο περιβάλλον της, αλλά εκείνη συνέχισε να ισχυρίζεται ότι δεν έβλεπε τίποτα.

Οι περισσότεροι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υποκρίνεται. Αλλά και η ίδια η O'Sullivan δεν πείστηκε τότε. Τώρα όμως έχει αλλάξει άποψη καθώς ειδικεύεται στις ψυχοσωματικές ασθένειες σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Έρχεται συχνά αντιμέτωπη με ανθρώπους που έχουν παραλύσει από τη μέση και κάτω ή ανθρώπους που παθαίνουν κράμπες στα δάχτυλα και στα πόδια. Όμως στην πραγματικότητα όταν τους εξετάζουν οι γιατροί δε βρίσκουν κάποιο ιατρικό αίτιο, που σημαίνει ότι το πρόβλημα προέρχεται από το μυαλό και όχι από το σώμα. Συνεπώς, είναι πολύ πιθανό η Ιβόν να μην καταλαβαίνει τι της συμβαίνει ακριβώς και με κάποιο τρόπο το ασυνείδητο μέρος του μυαλού της απορρίπτει τις πληροφορίες προτού το συνειδητοποιήσει.

Αν και η O'Sullivan είχε δει ασθενείς όπως η Ιβόν από την αρχή της καριέρας της, το ενδιαφέρον εντάθηκε μόλις άρχισε να ειδικεύεται στην επιληψία. Οι ασθενείς συχνά έρχονταν σε αυτήν υποφέροντας από επιληπτικές κρίσεις, ενώ όταν έμπαιναν στο νοσοκομείο για τις κατάλληλες νευρολογικές εξετάσεις, δεν παρουσίαζαν καμία από τις εγκεφαλικές επιδράσεις της επιληψίας, αλλά αντίθετα ήταν «ψυχογενείς».

Στα συνέδρια λίγοι είναι αυτοί που ασχολούνται με τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, που σημαίνει ότι οι περισσότεροι ασθενείς καταλήγουν να αισθάνονται «προσβεβλημένοι» από τη διάγνωση. «Η πρώτη τους αντίδραση είναι ‘νομίζετε ότι το κάνω με σκοπό’ ή ‘νομίζετε ότι δεν είναι πραγματικό και θα μπορούσα να το σταματήσω αν ήθελα’», λέει η O’Sullivan. Ο οργανισμός είναι πολύ εύκολο να βρει τρόπους και να μεταφέρει τα συναισθήματα αυτά στο σώμα. Σκεφτείτε απλά πόσο κουρασμένοι και ζαλισμένοι νιώθετε όταν είστε λυπημένοι και απογοητευμένοι για κάτι.

Στην πραγματικότητα, περίπου το 30% των επισκεπτών του οικογενειακού γιατρού και το 50% του γυναικολόγου παρουσιάζουν συμπτώματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν επιστημονικά, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να είναι ψυχοσωματικά. Η διαφορά είναι ότι για τους περισσότερους από εμάς τα συμπτώματα περνούν και μπορούμε να επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή, αλλά για τους ασθενείς της O'Sullivan είναι χρόνια και μπορεί να διαρκούν ακόμα και μια ζωή. Η ψυχολογική προέλευση της «νόσου» δεν καθιστά την τύφλωση, την κόπωση, τις επιληπτικές κρίσεις ή την παράλυση λιγότερο επικίνδυνη. «Πρόκειται για άτομα με ειδικές ανάγκες που βρίσκονται ίσως σε χειρότερη θέση από αυτά που νοσούν πραγματικά», τόνισε η O’Sullivan.

Η Καμίλα είχε διαγνωστεί με επιληψία πριν η O'Sullivan καταφέρει να δει ότι ήταν ψυχογενής. Περιγράφει πόσο ταπεινωτικές ήταν οι επιληπτικές κρίσεις, καθώς οι άνθρωποι προσπαθούσαν να σταματήσουν το τρέμουλο πάντα με τους λάθος τρόπους, πιέζοντας τα χέρια και τα πόδια της στο έδαφος, ενώ πολλοί την βιντεοσκοπούν και γελούν. Όσο περισσότερα γνωρίζει κανείς για αυτούς τους ασθενείς, τόσο πιο δύσκολο είναι να πιστέψει ότι κάποιος θα εκτίθεται σκόπιμα σε αυτή την ταπείνωση.

Σήμερα υπάρχουν πολλές έρευνα σχετικά με τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης ψυχοσωματικών ασθενειών, αλλά η O'Sullivan συνήθως παραπέμπει τους ασθενείς της σε ψυχίατρους ή ψυχοθεραπευτές, ώστε να ξεπεράσουν το στρες ή το τραύμα που τους οδηγεί στην ασθένεια. Και σε πολλές περιπτώσεις το πρόβλημα μπορεί να λυθεί. Η Καμίλ για παράδειγμα συνειδητοποίησε ότι οι επιληπτικές κρίσεις της μπορεί να έχουν συνδεθεί με το θάνατο του μικρού της γιου και αυτό τη βοήθησε να ανακάμψει με τον καιρό.

Οι ασθενείς με παράλυση ή μυϊκούς σπασμούς μπορούν επίσης να ανταποκριθούν καλά στη φυσιοθεραπεία. «Πρέπει να μάθουν πώς να χρησιμοποιήσουν και πάλι τα πόδια τους και εμείς οφείλουμε να τους παρέχουμε συνεχή υποστήριξη», λέει η O'Sullivan. Είναι συχνά ένας δύσκολος αγώνας, ιδιαίτερα στους επιληπτικούς η υποτροπή είναι κοινή.

Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες της O'Sullivan είναι το ποσοστό της λανθασμένης διάγνωσης, καθώς υπάρχουν γιατροί που παραβλέπουν την ψυχολογική προέλευση αυτών των ασθενειών και συνταγογραφούν λάθος φάρμακα ή ακόμα προχωρούν σε επικίνδυνες χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτό προκύπτει κυρίως από την άγνοια των γιατρών, που υποθέτουν ότι είναι πολύ σπάνιο να κρύβεται μια ψυχολογική αιτία πίσω από τα ύπουλα συμπτώματα.

«Οι άνθρωποι που με επιληψία για παράδειγμα παίρνουν μια πολύ τοξική φαρμακευτική αγωγή για τουλάχιστον δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κατάσταση έχει γίνει μέρος της ζωής των ασθενών, αφού έχουν ενημερώσει το εργασιακό και φιλικό περιβάλλον με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθούν τη νέα διάγνωση. Το άτομο υιοθετεί τη γνώμη του γιατρού, του χορηγείται μια θεραπεία που δε χρειάζεται και παράλληλα δεν προχωρά στην μόνη θεραπεία που θα τον βοηθήσει, την ψυχοθεραπεία».

Ίσως εμπνευσμένη από την συνάντηση με την Ιβόν στην αρχή της καριέρας της, θα ήθελε να αυξήσει την ευαισθητοποίηση για τις ψυχοσωματικές ασθένειες στα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης ενός γιατρού. «Η αίσθηση μου είναι ότι πρέπει να ξεκινήσει από την ιατρική σχολή. Πρέπει να έχω συναντήσει αυτούς τους ασθενείς χιλιάδες φορές, αλλά δεν έχω καμία ανάμνηση να μου διδάσκουν πώς θα τους βοηθήσω». Προς το παρόν, ελπίζει ότι το βιβλίο που έγραψε να φέρει το θέμα ξανά στο προσκήνιο.

07/03/2018

Turn worry on its head.

31/01/2018

ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ #ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η #κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει σοβαρά συμπτώματα που επηρεάζουν το πώς αισθάνεστε, σκέφτεστε και χειρίζεστε καθημερινές δραστηριότητες, όπως ο ύπνος, το φαγητό και η εργασία.

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ περίπου ένας στους δέκα ανθρώπους παθαίνει κατάθλιψη κάποια στιγμή της ζωής του. Ωστόσο υπάρχει πολύ κόσμος που έχει κατάθλιψη και δεν το γνωρίζει. Τα συμπτώματα της κατάθλιψης μπορεί να κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά και να διαφέρουν από άτομο σε άτομο.

Η κατάθλιψη συχνά προκαλείται από ψυχοπιεστικά γεγονότα ή μπορεί να είναι ιδιοπαθής (εμφάνιση χωρίς προφανές αίτιο). Εδώ σας παρουσιάζουμε επτά ήπια συμπτώματα που δεν πρέπει να αγνοήσετε, τόσο στον εαυτό σας, όσο και σε κάποιο κοντινό σας πρόσωπο, αφού πρόκειται για «προπομπούς» κατάθλιψης σύμφωνα με το psychologytoday.

1. Ευερεθιστότητα

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η κατάθλιψη φέρνει μόνο πόνο και #θλίψη. Μερικές φορές, οι άνθρωποι εκδηλώνουν την κατάθλιψη με θυμό και ευερεθιστότητα, αντί για απελπισία και δυστυχία. Αν έχετε παρατηρήσει αυξημένη ευερεθιστότητα, μην το αγνοήσετε. Μην αποδίδετε την οξυθυμία σας στο στρες της δουλειάς ή σε κάτι ευκαιριακό που συνέβη. Αναλογιστείτε καλά το ενδεχόμενο να πρόκειται για σημάδι κατάθλιψης, ειδικά αν συνεχίζεται για πολύ καιρό.

2. Δυσκολίες στον ύπνο

Σίγουρα η περιστασιακή δυσκολία να κοιμηθείτε δεν σημαίνει ότι έχετε κατάθλιψη! Αλλά αν πρόκειται για ένα επίμονο πρόβλημα, αν έχετε συχνές αϋπνίες, τότε είναι πιθανό να είστε καταθλιπτικοί. Εκτός από δυσκολία να αποκοιμηθείτε, μπορεί να έχετε δυσκολία και για να παραμείνετε κοιμισμένοι, παρά το γεγονός ότι είστε κουρασμένοι.

Άλλοι άνθρωποι με κατάθλιψη κοιμούνται πάρα πολύ, δυσκολεύονται να ξυπνήσουν το πρωί και κοιμούνται και κατά τη διάρκεια της μέρας. Εάν οι συνήθειες του ύπνου σας έχουν αλλάξει, είναι σημαντικό να αντιμετωπίσετε τις πιθανές υποκείμενες αιτίες.

3. Πόνοι στο σώμα

Υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στο σώμα και τον εγκέφαλο. Όταν έχετε προβλήματα ψυχικής υγείας, είναι πιθανό να βιώσετε και σωματικά προβλήματα. Πολλοί άνθρωποι υποτιμούν την σημασία ενός “ανεξήγητου” ή “απρόκλητου” πόνου στο σώμα και τον αποδίδουν στην φυσιολογική διαδικασία γήρανσης. Αλλά οι συχνοί πόνοι στο σώμα μπορεί να είναι σημάδια κατάθλιψης.

4. Μειωμένη ενέργεια

Η κατάθλιψη μπορεί να “απορροφήσει” την ενέργειά σας και να σας κάνει να αισθάνεστε ληθαργικοί και κουρασμένοι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Πολλοί άνθρωποι το αγνοούν και αυτό το σύμπτωμα και λένε στον εαυτό τους ότι απλά τους “λείπει ύπνος”. Ωστόσο της περσότερες φορές είναι σημάδι κατάθλιψης.

5. Ενοχές

Δεν είναι φυσιολογικό να κατηγορείτε αδικαιολόγητα τον εαυτό σας για διάφορα γεγονότα, στα οποία επί της ουσίας δεν φέρετε καμία ευθύνη. Εάν αισθάνεστε ενοχές για τα πάντα, μπορεί να βιώνετε τα πρώτα συμπτώματα στην κατάθλιψη. Πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη νιώθουν επίσης ότι είναι άχρηστοι στον κόσμο γύρω τους.

Δώστε έμφαση στον εσωτερικό σας μονόλογο. Αν είστε υπερβολικά σκληροί και κατακρίνετε τον εαυτό σας, ίσως έχετε κατάθλιψη. Αδικαιολόγητα κατηγορώντας τον εαυτό σας για τα γεγονότα στη ζωή σας δεν είναι υγιής. Εάν αισθάνεστε ένοχοι για τα πάντα, από το διαζύγιό σας σε όλη την πορεία πίσω σε έναν αγώνα που πήρατε ως παιδί, μπορεί να είναι κατάθλιψη.

6. Απερισκεψία

Οι άνθρωποι που μοιάζουν να διασκεδάζουν ασταμάτητα, ή να αναζητούν διαρκώς την έξαψη και την συγκίνηση, συχνά υποφέρουν μέσα τους. Τα τυχερά παιχνίδια, η επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά και η κατάχρηση ουσιών μπορεί όλα να είναι προσπάθειες να καλύψουν δυσάρεστα συναισθήματα. Αν εσείς, ή κάποιος κοντά σας, έχει αρχίσει να επιδίδεται σε τέτοιες συμπεριφορές τον τελευταίο καιρό, αυτό θα μπορούσε να είναι σημάδι ότι παλεύει να αντεπεξέλθει σε μια εσωτερική αναταραχή.

7. Προβλήματα συγκέντρωσης

Αν αδυνατείτε να παραμείνετε εστιασμένοι και συγκεντρωμένοι σε μία δραστηριότητα, τότε ίσως έχετε κατάθλιψη. Οι άνθρωποι με κατάθλιψη είναι συχνά αφηρημένοι και μοιάζουν να «χάνουν διαρκώς» καθημερινά αντικείμενα, όπως τα κλειδιά ή τα χαρτιά τους.

Παρά το γεγονός ότι στον σημερινό ψηφιακό κόσμο, ολοένα και περισσότεροι από εμάς αισθάνονται να αποσπάται διαρκώς η προσοχή τους, τα χρόνια προβλήματα συγκέντρωσης μπορεί επίσης να προέρχονται από διαταραχές της διάθεσης. Αν έχετε παρατηρήσει μια μείωση στην παραγωγικότητά σας, ή αν έχετε δυσκολία να μείνετε συγκεντρωμένοι στο καθήκον, αναλογιστείτε την πιθανότητα να έχετε κατάθλιψη.

Αντιμετώπιση

Εάν πιστεύετε ότι μπορεί να υποφέρετε από κατάθλιψη, μιλήστε σε κάποιον ειδικό. Η κατάθλιψη θεραπεύεται με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ή την #ψυχοθεραπεία, ενώ ο συνδυασμός και των δύο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων.

24/01/2018

Νέες ελπίδες στη μάχη κατά του Αλτσχάιμερ

Μια νέα επιστημονική έρευνα έδειξε, ότι ένα φάρμακο που αναπτύχθηκε αρχικά για τη θεραπεία του διαβήτη αναστέλλει σημαντικά την απώλεια μνήμης και τον εκφυλισμό του εγκεφάλου σε ποντίκια με την εκδοχή της ασθένειας Alzheimer στα τρωκτικά. Εάν το ίδιο αποτέλσμα διαπιστωθεί και στον άνθρωπο, το φάρμακο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για τη νόσο του Alzheimer και άλλων ασθενειών που σχετίζονται με τη μνήμη.

Στην έρευνα, που δημοσιεύθηκε online αυτή την εβδομάδα στο Brain Research, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ στην Αγγλία, χρησιμοποίησαν εργαστηριακά ποντίκια για να ελέγξουν πόσο αποτελεσματικό ήταν ένα φάρμακο διαβήτη γνωστό ως τριπλός υποδοχέας για τη θεραπεία της νόσου του Alzheimer. Τα υπό μελέτη ποντίκια δημιουργήθηκαν ειδικά για να παράξουν ορισμένα γονίδια που σχετίζονται με τη νόσο του Alzheimer στους ανθρώπους.

Οι ερευνητές περίμεναν τα ποντίκια να μεγαλώσουν ηλικιακά προτού τους δώσουν το φάρμακο, δίνοντας έτσι στην ασθένειά τους κάποιο χρόνο να αναπτυχθεί και να βλάψει τον εγκέφαλό τους. Αφού τους χορηγήθηκε το φάρμακο, τα ζώα δοκιμάστηκαν σε έναν λαβύρινθο σχεδιασμένο για να μετρήσει την μνήμη τους.

Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι μετά την χορήγηση του φαρμάκου, ηλικιωμένα ποντίκια που είχαν ήδη σημάδια μιας εκδοχής της ασθένειας Alzheimer στα τρωκτικά, εμφάνισαν βελτιωμένες δεξιότητες μάθησης και μνήμης. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν επίσης σε βιολογικό επίπεδο, αφού αυτά τα ποντίκια εμφάνισαν μειωμένες ποσότητες συσσώρευσης πλάκας στον εγκέφαλο, ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της νόσου του Alzheimer. Επιπλέον, αυτοί οι ποντικοί είχαν μειωμένα επίπεδα χρόνιας φλεγμονής στους εγκεφάλους τους, συνολικά βραδύτερους ρυθμούς απώλειας νευρικών κυττάρων και αυξημένη προστασία των εγκεφαλικών κυττάρων.

Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι το φάρμακο για το διαβήτη «υπόσχεται σαφώς ότι θα εξελιχθεί σε μια νέα θεραπεία για χρόνιες νευροεκφυλιστικές διαταραχές, όπως η νόσος του Alzheimer», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, Christian Holscher, του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ.

‘Εχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που ένα νέο φάρμακο για το Αλτσχάιμερ εμφανίστηκε στην αγορά. Ονομάζεται φάρμακο τριπλού υποδοχέα και σύμφωνα με τη μελέτη συνδυάζει GLP-1, GIP και Glucagon, τρία μόρια γνωστά ως «αυξητικοί παράγοντες». GLP-1 (Glucagon-Like Peptide-1) και GIP (Gastric Inhibitory Polypeptide) είναι δύο πεπτίδια, που ονομάζονται ινκτρετίνες. Εκκρίνονται από το έντερο και σχετίζονται άμεσα με μεταβολισμό της γλυκόζης. Από την άλλη, η Glucagon (γλουκαγόνη) είναι μαζί με την ινσουλίνη, οι δύο βασικές ορμόνες, που είναι υπεύθυνες για την ομοιοστασία της γλυκόζης. Η ισορροπία μεταξύ ινσουλίνης και γλυκαγόνης προσδιορίζει κάθε στιγμή το γλυκαιμικό προφίλ του οργανισμού.

Οι εν λόγω αυξητικοί παράγοντες αυτού του φαρμάκου επηρέασαν ειδικά την ανάπτυξη στους εγκεφάλους των ποντικών και αυτό είναι σημαντικό καθώς οι εγκέφαλοι των ασθενών με Alzheimer εμφανίζονται να παρουσιάζουν αυξητική δυσλειτουργία, σύμφωνα με την μελέτη. Αυτή η βλάβη αναγκάζει τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου να χάσουν αργά τη λειτουργία τους, οδηγώντας, τελικά, σε μερικά από τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της νόσου του Alzheimer. Ωστόσο, στα ποντίκια της μελέτης, το φάρμακο του διαβήτη εμπόδισε και μάλιστα ανέτρεψε αυτήν την εξασθένηση της ανάπτυξης του εγκεφάλου.

Η σχέση μεταξύ του διαβήτη και του Alzheimer δεν είναι τόσο περίεργη όσο, ίσως, νομίζουμε. Η ινσουλίνη, η ορμόνη με την οποία έχουν πρόβλημα οι ασθενείς με διαβήτη, είναι στην πραγματικότητα ένας τύπος αυξητικού παράγοντα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα φάρμακο τριπλού υποδοχέα σχεδιάστηκε αρχικά για τη θεραπεία του διαβήτη. Επιπλέον, οι ασθενείς με διαβήτη είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν νόσο του Alzheimer, ανέφερε η Ένωση Alzheimer.

Σήμερα πάνω από 26 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από Alzheimer παγκοσμίως και εκφράζονται φόβοι πως ο αριθμός αυτός θα μπορούσε ακόμη και να τετραπλασιαστεί έως το 2050.

Στην Ελλάδα...

Τον περασμένο Σεπτέμβριο η Eταιρεία Alzheimer Αθηνών παρουσίασε στοιχεία για την ασθένεια στην Ελλάδα. Υπάρχουν σήμερα 200.000 άτομα με Άνοια. Πάνω από τις μισές περιπτώσεις οφείλεται στο Alzheimer. Σύμφωνα με τα ευρήματα σχετικής μελέτης, η συχνότητα της άνοιας στην Ελλάδα εμφανίζεται χαμηλότερη κατά 4,6% σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η συχνότητα της ήπιας νοητικής διαταραχής κατά 11,8% χαμηλότερη. Παράλληλα φαίνεται ότι η μεσογειακή διατροφή συσχετίζεται με καλύτερες νοητικές επιδόσεις και χαμηλότερα ποσοστά άνοιας στα άτομα τρίτης ηλικίας. Ωστόσο, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, στη χώρα μας 1 στους 5 άνω των 70 ετών και 1 στους 3 άνω άνω των 85 ετών θα εμφανίσουν Αλτσχάιμερ.