Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια, Βέρα Δημητριάδη

24/07/2025

✴ Όταν η χαρά μοιάζει επικίνδυνη και η ηρεμία φέρνει ανησυχία

Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να σκέφτεται "είμαι πολύ καλά… δεν θα κρατήσει";Έχεις νιώσει ποτέ άγχος ή ανησυχία ακριβώς τη στιγμή που επιτέλους όλα φαίνονται ήρεμα;Μήπως εμφανίζονται σκέψεις για αρρώστιες, για θανάτους, για “κάτι που θα συμβεί” — χωρίς λόγο;

Αν ναι, ίσως να γνωρίζεις —έστω διαισθητικά— αυτό που πολλοί άνθρωποι βιώνουν χωρίς να το έχουν ονοματίσει:τον εσωτερικό λογαριασμό που κάποιος μέσα σου επιμένει ότι πρέπει να πληρωθεί.

💬 Ο ψίθυρος του παλιού μηχανισμού

Σαν να σου λέει κάποιος:

«Δεν μπορείς να τα έχεις όλα ήρεμα.Αν η δουλειά πάει καλά, οι σχέσεις είναι οκ, κάτι άλλο θα σου πέσει.Αν εσύ είσαι καλά, να δούμε για πόσο.Μην τολμήσεις να νιώσεις ανάλαφρος -η — γιατί θα το πληρώσεις.»

Αυτός δεν είναι απλώς φόβος. Είναι εσωτερικευμένη τιμωρία.Μια παλιά πεποίθηση, τόσο ριζωμένη, που έχει γίνει «νόμος».Και πονάει — γιατί εμφανίζεται ακριβώς τη στιγμή που αρχίζεις να αναπνέεις.

🧠 Τι συμβαίνει ψυχολογικά;

Σε ψυχολογικούς και νευροβιολογικούς όρους, αυτή η εμπειρία είναι μια μορφή τραυματικής αναβίωσης.Ο εγκέφαλος, όταν έχει περάσει επαναλαμβανόμενες φάσεις αβεβαιότητας, πόνου, ματαίωσης ή τιμωρίας ύστερα από στιγμές χαλάρωσης, μαθαίνει να συνδέει την ευφορία με επερχόμενο κίνδυνο.

Δημιουργείται η λεγόμενη αντιδραστική αγωνία (anticipatory anxiety): το άτομο δεν φοβάται το παρόν, αλλά το ενδεχόμενο κατάρρευσης της παρούσας ασφάλειας. Έτσι, όσο καλύτερα πάνε τα πράγματα, τόσο εντονότερη γίνεται η ανάγκη να “προετοιμαστεί” για την απώλεια.

➡️ Δεν αντέχει την ασφάλεια.➡️ Δεν εμπιστεύεται τη διάρκεια.➡️ Δεν πιστεύει πως η ηρεμία είναι φυσική κατάσταση — τη θεωρεί ύποπτη.

Αυτός ο μηχανισμός δεν ενεργοποιείται επειδή είσαι αδύναμος-η.Ενεργοποιείται γιατί είχες να επιβιώσεις. Και το σώμα σου προσαρμόστηκε.Μόνο που τώρα, το παλιό σύστημα συναγερμού λειτουργεί χωρίς να υπάρχει φωτιά.

👁‍🗨 Το άγχος δεν προβλέπει — αναπαράγει

Είναι σημαντικό να ειπωθεί ξεκάθαρα:

Το άγχος δεν είναι μαντικό χάρισμα.Δεν μας προστατεύει από το μέλλον.Αντιθέτως, μας εμποδίζει να βιώσουμε το παρόν.

Η εμπειρία του «τώρα είμαι καλά, άρα κάτι κακό θα συμβεί» είναι αναπαραγωγή ενός παλιού μοτίβου — όχι απόδειξη ότι κινδυνεύουμε.Είναι το ίχνος του τραύματος που δεν έχει ακόμη καθησυχαστεί.

🌀 Η αλήθεια είναι η εξής:

Δεν υπάρχει κανένας συμπαντικός νόμος που λέει ότι αν πας καλά, κάτι πρέπει να καταστραφεί.Αυτό το μοτίβο, το κουβαλάς εσύ — δεν είναι αλήθεια του κόσμου.Είναι μνήμη, τραύμα, συνήθεια.Και το σημαντικότερο:🕊️ Μπορεί σιγά-σιγά να λυθεί.

🔄 Τι χρειάζεται για να αλλάξει;

Όχι "θετική σκέψη". Όχι πίεση να «ηρεμήσεις».Αλλά:

🔹 Να αναγνωρίζουμε το σωματικό και συναισθηματικό «σήμα κινδύνου» ως ψευδή συναγερμό.🔹 Να μάθουμε να μένουμε στη χαρά, στην καλή φάση, χωρίς να υποψιαζόμαστε την τιμωρία.🔹 Να χτίσουμε, βήμα-βήμα, τη δυνατότητα να αντέχουμε την ευτυχία χωρίς να φοβόμαστε ότι δεν μας ανήκει.

Όταν επιλέγεις να παραμείνεις στη γαλήνη,να μην εγκαταλείψεις την καλή φάση λόγω φόβου,τότε δίνεις ένα νέο σήμα στον ψυχισμό σου:

«Μπορώ να είμαι καλά… και αυτό δεν σημαίνει τίποτα κακό.»

💬 Αν νιώθεις αυτό τον φόβο όταν τα πράγματα πάνε καλά, δεν είσαι τρελός-η, ούτε έχεις προαίσθημα και πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα.Είσαι κάποιος-α που αναρρώνει από ένα παλιό σύστημα που τον κρατούσε συνεχώς σε επιφυλακή.

Και αν ακούσεις καλά, κάτω από τον ψίθυρο της τιμωρίας υπάρχει μια άλλη φωνή:

«Μου αξίζει να είμαι καλά. Δεν θα το πληρώσω. Θα το ζήσω.»

Η Βέρα Δημητριάδη, Κλινική Ψυχολόγος, Μ.Α. προσφέρει σε βάθος ατομική ψυχοθεραπεία σε ενήλικες κατά την διαχείριση συναισθηματικών & σχεσιακών δυσκολιών, αντιμετώπ...

17/07/2025

Η Πίεση της Καλοκαιρινής Καλοπέρασης: Τι Έχεις Πραγματικά Ανάγκη;

Το καλοκαίρι παρουσιάζεται συχνά ως εποχή ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης, όμως για πολλούς γίνεται περίοδος αυξημένου στρες. Το «άγχος της ευτυχίας» ενισχύεται από εικόνες ιδανικών διακοπών και κοινωνικές προσδοκίες που μπορεί να προκαλούν αισθήματα ανεπάρκειας και κοινωνικής σύγκρισης.

Για αρκετούς, το καλοκαίρι δεν σημαίνει αυτόματα ευχαρίστηση. Η υπερβολική ζέστη, η έλλειψη παρέας ή η αδιαφορία προς τη θάλασσα, μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση και δυσφορία. Αντί να πιέζεις τον εαυτό σου να ανταποκριθεί σε πρότυπα που δεν σου ταιριάζουν, αξίζει να διερωτηθείς:

Τι πραγματικά έχω ανάγκη;

Πηγαίνω στη θάλασσα δυσφορώντας, μόνο και μόνο γιατί αυτό αναμένεται να μου αρέσει;

Κανονίζω διακοπές με ανθρώπους με τους οποίους δεν συνδέομαι πραγματικά, απλά για να μην νιώθω ότι μένω «στην απ' έξω» ή για να έχω κάτι να απαντήσω όταν με ρωτούν τι έχω κανονίσει για φέτος;

Βγαίνω ενώ θα προτιμούσα να μείνω σπίτι επειδή «είναι καλοκαίρι και όλοι διασκεδάζουν»;

Νιώθω ενοχές που δεν απολαμβάνω το καλοκαίρι με τον ίδιο τρόπο που φαίνεται να το απολαμβάνουν οι άλλοι;

Δεν είσαι μόνος. Πολλοί άνθρωποι καταλήγουν να στριμώχνονται και να συμμορφώνονται με όσα συνηθίζονται ή αναμένονται. Η ψυχική ευεξία βασίζεται στην αυθεντικότητα. Αυτό το καλοκαίρι, δώσε στον εαυτό σου το δικαίωμα να ζήσει όπως πραγματικά επιθυμείς, χωρίς να ανταγωνίζεσαι εικόνες και προσδοκίες άλλων. Η αληθινή ευτυχία έρχεται μέσα από την ειλικρινή φροντίδα των δικών σου αναγκών.

12/07/2025

Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής, όπου η τεχνητή νοημοσύνη δεν εμφανίζεται ως απειλή, αλλά ως εν δυνάμει σύμμαχος. Το κάλεσμα είναι σαφές — όχι για αντικατάσταση, αλλά για συμπόρευση. ChatGPT και ψυχοθεραπευτής: δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι που, αντί να συγκρουστούν, μπορούν να συναντηθούν σε μια δημιουργική συνεργασία. Εκεί όπου ο θεραπευτής φέρνει τη βαθιά ανθρώπινη παρουσία, την ενσυναίσθηση και τη σοφία της σχέσης, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να προσφέρει σταθερότητα, πρόσβαση, οργάνωση, ή ακόμα και έναν καθρέφτη για στοχασμό. Μπορεί αυτός ο απροσδόκητος συνδυασμός να λειτουργήσει; Ίσως όχι μόνο να λειτουργήσει, αλλά να εμπλουτίσει — τη θεραπεία, τον θεραπευτή, τον θεραπευόμενο;

Το κάλεσμα είναι σαφές — όχι για αντικατάσταση, αλλά για συμπόρευση. ChatGPT και ψυχοθεραπευτής: δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι που, αντί να συγκρουστούν, μπορούν να ....

11/07/2025

Σύμφωνα με τις κλασικές μελέτες των John Bowlby και Mary Ainsworth, διακρίνονται τέσσερις βασικοί τύποι προσκόλλησης, οι οποίοι θέτουν τα θεμέλια για το πώς θα βιώσουμε την ασφάλεια, την εμπιστοσύνη και την εγγύτητα στους ερωτικούς μας δεσμούς ως ενήλικες.

Η προσκόλληση περιγράφει τον συναισθηματικό δεσμό που δημιουργεί το βρέφος με τον κύριο φροντιστή του, και διαμορφώνει τον τρόπο που θα συνδεθεί συναισθηματικά κα...

08/07/2025

Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής, όπου η τεχνητή νοημοσύνη δεν εμφανίζεται ως απειλή, αλλά ως εν δυνάμει σύμμαχος. Το κάλεσμα είναι σαφές — όχι για αντικατάσταση, αλλά για συμπόρευση. ChatGPT και ψυχοθεραπευτής: δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι που, αντί να συγκρουστούν, μπορούν να συναντηθούν σε μια δημιουργική συνεργασία. Εκεί όπου ο θεραπευτής φέρνει τη βαθιά ανθρώπινη παρουσία, την ενσυναίσθηση και τη σοφία της σχέσης, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να προσφέρει σταθερότητα, πρόσβαση, οργάνωση, ή ακόμα και έναν καθρέφτη για στοχασμό. Μπορεί αυτός ο απροσδόκητος συνδυασμός να λειτουργήσει; Ίσως όχι μόνο να λειτουργήσει, αλλά να εμπλουτίσει — τη θεραπεία, τον θεραπευτή, τον θεραπευόμενο;

Κάποιοι ψυχολόγοι εκφράζουν σκεπτικισμό για τις δυνατότητες του ChatGPT, επισημαίνοντας κυρίως την τάση του να «ευχαριστεί» τον χρήστη. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την ....

02/07/2025

Ο οργανισμός σου μπορεί να ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς «μάχης ή φυγής» σαν να βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο, ακόμα όταν δεν υπάρχει απειλή. Αυτή η αντίδραση είναι η ανάμνηση ενός παλιού φόβου — όχι η κατάσταση που ζεις τώρα. Θύμισε στον εαυτό σου: είσαι ασφαλής, το σώμα σου μαθαίνει πώς να ξεχωρίζει το παρελθόν από το παρόν.

28/06/2025

Σε μια σχέση με άτομο που εκδηλώνει ναρκισσιστικές συμπεριφορές, το παιχνίδι δυνάμεων και συναισθημάτων γίνεται καθημερινό στοίχημα. Ο κεντρικος άξονας πάνω στο οποίο κινείται είναι η ναρκισσιστική τροφοδοσία (narcissistic supply)—η συνεχής ανάγκη για προσοχή, θαυμασμό και επιβεβαίωση, η ναρκισσιστική οργή (narcissistic rage), ο εκδικητικός θυμός που ξεσπάει όταν αυτή η τροφοδοσία απειλείται και η επαναφορά (Hoovering), δηλαδή η προσπάθεια, με γλυκά λόγια και συμπόνια, να επαναφέρει το άτομο στην σφαίρα επιρροής του κάθε φορά που νιώθει μοναξιά ή απώλεια ελέγχου.

Σε μια σχέση με άτομο που εκδηλώνει ναρκισσιστικές συμπεριφορές, το παιχνίδι δυνάμεων και συναισθημάτων γίνεται καθημερινό στοίχημα. Ο κεντρικος άξονας πάνω στο ο...

27/06/2025

Η χειραγώγηση κι η χειριστικότητα είναι αληθινό φαινόμενο που μπορεί να σε παγιδεύσει ψυχολογικά. Όμως, μην την αναζητάς παντού: πρώτα επιβεβαίωσε μοτίβα, συνέπεια και πρόθεση. Με ψυχραιμία, όρια και εξωτερική στήριξη, μπορείς να ξεχωρίσεις την υγιή πειθώ από τον ύπουλο χειρισμό—και να προστατεύσεις την ψυχική σου ισορροπία.

Να θυμάσαι: η καλύτερη άμυνα είναι η σαφής κατανόηση—και δεν είναι κακό να ξεχωρίζεις τη λογική πειθώ από την κακοπροαίρετη χειραγώγηση.

Κλειδί: Η χειραγώγηση εμφανίζεται συστηματικά, με μοτίβο, με στόχευση ψυχολογικής εξουσίας και επαναλαμβανόμενη κατάχρηση. Η σωστή διάγνωση της συμπεριφοράς – όχι η υπερευαισθησία – σε προστατεύει από ψυχολογική κόπωση. Νοιάσου για τα όριά σου και ενδυνάμωσέ τα καθημερινά!

Η χειραγώγηση (manipulation) και η χειριστικότητα (manipulativeness) είναι διακριτές, αλλά συνήθως αλληλένδετες συμπεριφορές όπου κάποιος προσπαθεί να ελέγξει ή να επηρεάσει του...

26/06/2025

Τα όρια είναι το «πλαίσιο» μέσα στο οποίο αναπτύσσονται υγιείς, αμοιβαίες σχέσεις. Όταν γνωρίζουμε τι επιτρέπουμε, τι αρνούμαστε και τι προσδοκούμε, μπορούμε να συνδεθούμε πιο βαθιά — χωρίς φόβο εκμετάλλευσης ή αφανισμού του εαυτού μας.

Τα όρια είναι το «πλαίσιο» μέσα στο οποίο αναπτύσσονται υγιείς, αμοιβαίες σχέσεις. Όταν γνωρίζουμε τι επιτρέπουμε, τι αρνούμαστε και τι προσδοκούμε, μπορούμε να συ....

23/06/2025

Συχνά αντιμετωπίζω θεραπευόμενους που μου μεταφέρουν την κριτική των οικείων τους ότι «η ψυχοθεραπεία σε κάνει παρτάκια», εγωιστή ή εγωκεντρικό και φθείρει τις σχέσεις. Κατανοώ πόσο επώδυνο μπορεί να είναι να ακούς ένα τόσο ισχυρό παράπονο από ανθρώπους που αγαπάς – μοιάζει σαν να σε κατηγορούν ότι γίνεσαι χειρότερος, κι όχι καλύτερος.

Καταρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας:

1. Αυτογνωσία vs. Ναρκισσισμός

Η ψυχοθεραπεία επιδιώκει να σε βοηθήσει να γνωρίσεις βαθύτερα τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου.

Αυτή η εστίαση στον εαυτό δεν είναι εγωιστική, αλλά αντίθετα σε απελευθερώνει από μη συνειδητές δυναμικές – θυμό, ενοχές, φόβο απόρριψης – που σε κρατούσαν μακριά από πραγματική σύνδεση με τους άλλους.

Είναι φυσικό κάποιοι να παρερμηνεύσουν αυτή την εσωτερική εξερεύνηση ως «ματαιοδοξία», αλλά στην ουσία μιλάμε για κτήση εργαλειών για υγιείς σχέσεις.

2. Οριοθέτηση vs. Ψυχρότητα

Όταν μαθαίνουμε να βάζουμε όρια, κάποιοι γύρω μας μπορεί να νιώθουν ανασφάλεια ή απόρριψη.

Όμως, τα υγιή όρια δεν απομακρύνουν· αντιθέτως, προστατεύουν την αληθινή οικειότητα.

Η ψευτο-οικειότητα χωρίς σεβασμό ορίων συχνά γέννα εκρήξεις θυμού, εκμετάλλευση ή εξαντλητική «προσφορά» που κρύβει ενοχές και άγχος.

3. Αυτοφροντίδα vs. Εγωισμός

Ένας από τους πυλώνες της θεραπείας είναι η φροντίδα του εαυτού – σωματικά, συναισθηματικά, πνευματικά.

Επειδή μάθαμε να βάζουμε τρίτους πάνω από εμάς, όταν αρχίζουμε να φροντίζουμε τις δικές μας ανάγκες αισθανόμαστε «ένοχοι».

Η αληθινή αγάπη προς τους άλλους δεν απαιτεί να θυσιάζεις διαρκώς το δικό σου ψυχικό χώρο· όσο φροντίζεις εσύ, τόσο καλύτερα μπορείς να φροντίσεις και τους γύρω σου.

4. Αλλαγή δυναμικών vs. Σύνδεση

Οι συμπεριφορές που εξυπηρετούσαν παλιά σχέδια (π.χ. να είμαι πάντα αρεστός/ή, να αποφεύγω συγκρούσεις) ενδέχεται να καταπατούν τις προσωπικές σου ανάγκες.

Όταν μεταμορφώνεις αυτές τις παλιές συμπεριφορές, οι άλλοι μπορεί να νιώσουν ότι «χάνουν» τον γνώριμο ρόλο τους (ο «σωτήρας», ο «θύτης», ο «εξαρτώμενος»).

Η αντίσταση των οικείων είναι ένδειξη ότι οι δυναμικές αλλάζουν – και αυτό είναι το ζητούμενο: σχέσεις αυθεντικές, με αληθινό σεβασμό και αμοιβαιότητα.

Τι μπορείς να κάνεις αν ακούς τέτοιες παρατηρήσεις;

Ενημέρωσε με ειλικρίνεια
Μίλησε στον/στην σύντροφο ή στο φίλο/φιλη σου για το τι βιώνεις στη θεραπεία. Πες τους ότι η διαδικασία σε βοηθάει να γίνεις πιο παρών/παρούσα, πιο αληθινός/αληθινή.

Πρότρεψέ τους να μάθουν
Πρότεινέ τους να διαβάσουν μαζί σου ένα άρθρο ή ένα βιβλίο για την ψυχοθεραπεία ή έστω να έρθουν σε μια συνεδρία. Μερικές φορές η προσωπική εμπειρία ξεπερνά κάθε εξήγηση.

Διατήρησε τη συνέπεια
Όταν οι αλλαγές σου αποδειχτούν σε βάθος χρόνου – καλύτερη επικοινωνία, λιγότερο στρες, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση – οι άλλοι θα δουν τα αποτελέσματα και θα αλλάξουν άποψη.

Σεβάσου την αντίδρασή τους
Η κάθε αλλαγή απαιτεί χρόνο. Πρόσφερε κατανόηση στην ανασφάλεια που πιθανόν νιώθουν αυτοί που δεν σε αναγνωρίζουν ακόμα.

Συνοψίζοντας, η ψυχοθεραπεία δεν σε κάνει «παρτάκια» ή «εγωκεντρικό»· σου δίνει εργαλεία για να αγαπάς τον εαυτό σου χωρίς απώλεια της σύνδεσης με τους άλλους. Όταν φροντίζεσαι εσύ, φροντίζεις και τον δεσμό σου με τους γύρω – και αυτό είναι το δώρο που κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει.

14/06/2025

Σε κάθε νεογέννητο, ο εγκέφαλος «τρέχει» μπροστά από το σώμα. Βιολογικά, τα νευρωνικά δίκτυα που επεξεργάζονται αισθητηριακά ερεθίσματα, γλώσσα και κίνηση ωριμάζουν με ταχύ ρυθμό ήδη από την πρώτη στιγμή της γέννησης· όμως οι μύες, οι συνάψεις στο περιφερικό νευρικό σύστημα και οι νευρομυϊκές συνδέσεις χρειάζονται εβδομάδες και μήνες για να «πιάσουν» το ίδιο επίπεδο λειτουργικότητας. Το αποτέλεσμα είναι ένας εγκέφαλος υψηλών απαιτήσεων, εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει· μια βιολογική ανισορροπία που γεννά επανειλημμένες ματαιώσεις.

Αυτές οι πρώιμες ματαιώσεις —το χεράκι που θέλει να φτάσει το στόμα αλλά αποτυγχάνει, η προσπάθεια να μιμηθεί ήχο που δεν βγαίνει— έχουν καθοριστική ψυχολογική βαρύτητα. Κάθε μη επιτυχία εγγράφεται ως αίσθημα ανημπόριας: «θέλω· όμως δεν μπορώ». Αν στην κρίσιμη στιγμή η συναισθηματική διαθεσιμότητα του φροντιστή ανταποκριθεί με τρυφερότητα, αναγνώριση και υποστήριξη, η ματαίωση αποκτά νόημα ως βήμα μάθησης· το βρέφος αναπτύσσει έρεισμα έμπιστης σχέσης και μαθαίνει ότι, παρότι δεν τα καταφέρνει μόνο του, δεν είναι μόνο του. Κάθε νέα επιτυχία, όσο μικρή, θεμελιώνει σιγά-σιγά την αυτο-αποτελεσματικότητα: «μπορώ, αρκεί να ζητήσω βοήθεια».

Όταν όμως οι ανάγκες αγνοούνται ή η ανταπόκριση είναι ασυνεπής, οι βιολογικές ματαιώσεις εσωτερικεύονται ως τραύμα. Το βρέφος «μαθαίνει» ότι το σώμα του είναι εχθρικό προς τη βούλησή του∙ ότι ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται στο αίτημά του για ανακούφιση. Η επαναλαμβανόμενη εμπειρία αβοηθησίας εδραιώνει μέσα του την πεποίθηση «δεν αξίζω υποστήριξη» ή «δεν έχω τον έλεγχο». Στην ενήλικη ζωή, αυτή η βαθιά ριζωμένη αίσθηση μπορεί να εκδηλωθεί είτε ως παθητικότητα —απόσυρση μπροστά σε νέα εγχειρήματα— είτε ως υπερβολικός έλεγχος —μια συνεχής προσπάθεια να προβλέπει και να διαχειρίζεται κάθε λεπτομέρεια, για να μην ξαναζήσει την πίκρα της αδυναμίας.

Βιολογικά, ο εγκέφαλος διατηρεί αυτή την «προκλητική» ανισορροπία: κάθε νευρική εξέλιξη τραβάει το σώμα προς ένα νέο επίπεδο δεξιοτήτων, ενώ κάθε καθυστέρηση στο νευρομυϊκό συντονισμό σηματοδοτεί μια νέα ματαίωση. Ψυχολογικά, η επανειλημμένη εμπειρία «εγώ-θέλω–αλλά–δεν–μπορώ» γίνεται μοντέλο εσωτερικής πραγματικότητας· είτε μετασχηματίζεται σε ανθεκτικότητα μέσω συναισθηματικής ασφάλειας και σταδιακής αυτονομίας, είτε εδραιώνεται ως τραύμα που διαμορφώνει σχέσεις προσκόλλησης γεμάτες άγχος ή απόσταση.

Το κρίσιμο σημείο είναι η ποιότητα της πρώτης σχέσης φροντίδας. Όταν η τρυφερότητα, η συνέπεια και η αναγνώριση συνοδεύουν κάθε πρώτη ματαίωση, χτίζουμε ενήλικες που δεν φοβούνται τη ματαίωση, αναζητούν βοήθεια χωρίς δισταγμό και μετατρέπουν τον εγκλωβισμό σε κινητήριο δύναμη προς την πρόοδο. Αντίθετα, όπου η αβοηθησία γίνεται θεμέλιο, οι πληγές ανοίγουν ξανά σε κάθε νέα ασυγχρονία νου–σώματος, υπενθυμίζοντας το παιδικό «δεν μπόρεσα» —κι έτσι η βιολογική ανημπόρια αποκτά ψυχολογικό αίτιο δια βίου.

14/06/2025

Οι ψυχολογικές άμυνες μας κρατούν όρθιους σε δύσκολες στιγμές αλλά όταν γίνονται τοίχος ανάμεσα σε εσένα και την αλήθεια σου ή τους ανθρώπους, ήρθε η ώρα να τις εξετάσουμε. 🤔💬
Κάνε το πρώτο βήμα για να καταλάβεις πώς λειτουργούν και πώς σε περιορίζουν 🫶