Μαρία Μαλέγκου M.Sc. Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος

24/11/2025

Καλημέρα και καλή εβδομάδα

24/11/2025

Ένα παιδί έξι χρονών δεν είναι πολίτης υπό δοκιμασία, δεν είναι ύποπτος που οφείλει να απολογείται κάθε φορά που γελάει δυνατά, που κινείται με ορμή, που ρωτά με λαχτάρα. Είναι μια ύπαρξη που βρίσκεται στο πιο εύθραυστο, φωτεινό και θεμελιώδες στάδιο της ανάπτυξής της. Κι όμως, αυτό το παιδί στοχοποιήθηκε, καταγγέλθηκε από ενήλικα, από παιδαγωγό μάλιστα, επειδή τόλμησε να είναι αυτό που ορίζει η ίδια η ηλικία του, αυθόρμητο.

Ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων, αλλά κυρίως ως άνθρωπος που έχει βρεθεί αμέτρητες φορές μέσα σε σχολεία, βλέπω κάτι που με ανησυχεί βαθιά. Η κοινωνία μας ζητά από τα παιδιά να μεγαλώσουν βίαια γρήγορα, να μοιάσουν σε ενήλικες πριν καν μάθουν να δένουν τα κορδόνια τους, να υπακούν χωρίς να εξερευνούν, να σιωπούν αντί να αναρωτιούνται. Κι όταν ένα παιδί δεν χωρά στη μικρή, βολική εικόνα που φτιάχνουμε γι’ αυτό, βαφτίζεται πρόβλημα.

Η αυθορμησία δεν είναι πρόβλημα, είναι απόδειξη ότι ο ψυχικός μηχανισμός του παιδιού λειτουργεί σωστά. Ότι δεν φοβάται να εκφραστεί, ότι εμπιστεύεται τον κόσμο γύρω του. Το να καταγγείλεις ένα παιδί για αυτό, αγγίζει τα όρια της παιδαγωγικής εκτροπής. Γιατί δείχνει πως ο ενήλικας δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τη δική του αδυναμία, τη δική του ακαμψία, τη δική του ανάγκη για έλεγχο.

Τα παιδιά δεν χρειάζονται ετικέτες, χρειάζονται ενήλικες με ψυχραιμία και γνώση. Χρειάζονται παιδαγωγούς που ξέρουν να ακούνε πριν μιλήσουν, που μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα σε επικίνδυνη συμπεριφορά και σε παιδικό αυθορμητισμό. Η εκπαίδευση δεν είναι χώρος πειθαρχίας, είναι χώρος αναπνοής.

Και κάτι ακόμη, πιο ουσιαστικό. Η στοχοποίηση ενός παιδιού σε τόσο μικρή ηλικία δεν μένει χωρίς συνέπειες. Χτίζει ενοχές, ντροπή, αυτολογοκρισία. Σπέρνει τον φόβο μήπως «είμαι λάθος». Κι αυτό είναι ό,τι πιο βαρύ μπορεί να κουβαλήσει ένας μικρός άνθρωπος.

Όταν ένας ενήλικας αποτυγχάνει να προστατεύσει την παιδικότητα, δεν ευθύνεται το παιδί. Ευθύνες έχει ο ίδιος, ο θεσμός που τον στηρίζει, η κουλτούρα που επιτρέπει τέτοια φαινόμενα. Η υπεράσπιση ενός παιδιού δεν είναι επιλογή, είναι χρέος. Γιατί σε έναν κόσμο όπου οι μεγάλοι ξεχνούν να θυμηθούν πώς είναι να είσαι έξι χρονών, οφείλουμε να στεκόμαστε απέναντι σε κάθε μορφή άδικης αντιμετώπισης.

Τα παιδιά δεν χρειάζονται καταγγελίες, χρειάζονται καθοδήγηση. Δεν χρειάζονται επιπλήξεις για την αλήθεια του χαρακτήρα τους, χρειάζονται χώρο να την αναπτύξουν. Το αυθόρμητο παιδί σήμερα είναι ο αυριανός ενήλικας που θα τολμήσει να δημιουργήσει, να πρωτοπορήσει, να μιλήσει. Κι αν το φιμώσουμε στα έξι, θα το έχουμε χάσει στα δεκαέξι.

Η παιδαγωγική είναι υπόθεση ανθρωπιάς. Όποιος δεν αντέχει τον αυθορμητισμό ενός παιδιού, ας αναρωτηθεί μήπως αυτό που δεν αντέχει είναι η δική του ανωριμότητα. Γιατί εκείνο το παιδί δεν έκανε τίποτα άλλο από το φυσικό, να ζήσει. Κι αυτό, ποτέ, δεν πρέπει να θεωρείται παράπτωμα.

Αυτό το περιστατικό δεν πρέπει να ξεχαστεί, πρέπει να μας αφυπνίσει. Ο σεβασμός στην παιδικότητα είναι ο καθρέφτης μιας κοινωνίας. Κι ο δικός μας χρειάζεται καθάρισμα.

Παναγιώτης Δημητρόπουλος
Συγγραφεας - Πολιτισμολόγος.

23/11/2025

Τα πάντα με μέτρο….

21/11/2025

Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ: "Φίλος μου δεν είναι αυτός που πιστεύει στις ίδιες λύσεις με μένα, αλλά αυτός που είναι σωστός άνθρωπος. Η καλοσύνη είναι μίμηση Θεού" - Περισσότερα στο 1ο σχόλιο

21/11/2025

17/11/2025

Αχ!

13/11/2025

Δώστε καλό και θα λάβετε καλό!!!! Δεν κοστίζει αλλά αξίζει!!!🩵🩵🩵🩵🩵