Εστιάζην Αθ.Κουτσούκου

22/05/2025

22/10/2024

22 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Τραυλισμό!
Η Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία του καλιφορνέζου ακτιβιστή Μάικλ Σούγκαρμαν κι έκτοτε γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Οκτωβρίου. Με την πάροδο του χρόνου υιοθετήθηκε από τις παγκόσμιες οργανώσεις για τον τραυλισμό (ELSA, ISA, IFA).
Στόχος της Παγκόσμιας Ημέρας για τον Τραυλισμό (International Stuttering Awareness Day) είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού, η ενημέρωση των γονέων και των προσώπων που τραυλίζουν στις σύγχρονες απόψεις για τον τραυλισμό και τη θεραπεία του, η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των εκπαιδευτικών, των παιδιάτρων, των θεραπευτών και των λοιπών επαγγελματιών ψυχικής υγείας και κυρίως, το «άνοιγμα» της συζήτησης για ένα θέμα που πολλοί «αποφεύγουν».
Ο Τραυλισμός είναι μία από τις διαταραχές στη ροή και τη δομή του λόγου, με ψυχογενή αιτιολογία. Παρουσιάζεται ως διακοπή της χρονικής ροής του λόγου από ασυντόνιστες κινήσεις του μυικού συστήματος της αναπνοής, της παραγωγής της φωνής και της άρθρωσης του λόγου. Η διαταραχή αυτή μπορεί να συμβαίνει στην αρχή ή στο μέσο του λόγου, άλλοτε με επαναλήψεις μεμονωμένων φθόγγων, συλλαβών ή λέξεων (π.χ. μημημημητέρα-κλονικός τραυλισμός) κι άλλοτε με επίμονο κόμπιασμα, με κόλλημα σε ένα φθόγγο (π.χ. μμμμητέρα-τονικός τραυλισμός), που για να το ξεπεράσει ο τραυλός κάνει προσπάθειες με όλη του τη δύναμη.

Υπολογίζεται ότι οι πάσχοντες από τραυλισμό ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια παγκοσμίως.
https://akoutsoukou.gr/services/speech-therapy/

18/10/2024

Γράφει η Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος Αθανασία Κουτσούκου
Η φιλία στην εφηβεία είναι πρωταρχικής σημασίας για τον έφηβο. Είναι η πρώτη σοβαρή του προσπάθεια να ενταχθεί σε ένα κοινωνικό σύνολο, στο οποίο πλέον υπάρχουν κριτήρια αποδοχής και προτιμάται πια γι αυτό που είναι. Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, τα κριτήρια επιλογής φίλων, ήταν πολύ απλά. Αρκούσε :
 το να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο,
 να μοιράζονται τις ίδιες εξωσχολικές δραστηριότητες ή
 το να μένουν στην ίδια γειτονιά.
Στην εφηβεία τα κριτήρια αλλάζουν. Η επιλογή φίλων έχει να κάνει με:
 το γούστο στο ντύσιμο
 τη μουσική που προτιμούν
 τη διασφάλιση της εχεμύθειας
 το πόσο έξυπνο χιούμορ και η καλή παρέα
 και γενικότερα το να ταιριάζουν στα ενδιαφέροντα.
Άρα ο έφηβος πολύ εύκολα ταυτίζει την δημοτικότητά του με την προσωπικότητά του. Κατά συνέπεια η απόρριψη της φιλίας του ταυτίζεται με την απόρριψη αυτού που είναι. Αυτή η ποιοτική αλλαγή των κριτηρίων, είναι που κάνει τη φιλία και τη διατήρησή της, τόσο σημαντική για τους εφήβους. Για τον έφηβο, είναι πολύ δύσκολο να δεχθεί αλλά και να αντιληφθεί τους λόγους που μια τέτοια φιλία που έχει χτιστεί με τόσο κόπο, μπορεί να γκρεμιστεί.
Οι λόγοι που διαλύονται οι φιλίες στην εφηβεία, μπορεί ωστόσο να είναι δυσνόητοι και για τους ενήλικες γονείς, οι οποίοι προσπαθώντας να βοηθήσουν το έφηβο παιδί τους, συνήθως καταλήγουν σε ατάκες τύπου «μη δίνεις σημασία, σε ζηλεύει γι αυτό το κάνει», ή «εσύ είσαι πολύ καλύτερος από αυτόν», τα οποία δεν είναι και πολύ βοηθητικά.
Είναι δύο οι λάθος συμπεριφορές που μπορεί να ακολουθήσουν οι γονείς:
 Από τη μια στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν, μπορεί να εμπλακούν υπερβολικά, σε βαθμό που να θέλουν οι ίδιοι να επιλύσουν το πρόβλημα. Και αυτό συμβαίνει γιατί ακριβώς αισθάνονται αρκετά ανήμποροι και χωρίς επιχειρήματα μπροστά στη διαχείριση αυτού του μέγα προβλήματος της απόρριψης από τον/τους φίλο(υς) του παιδιού τους. Μπορεί να υποφέρουν το ίδιο ή και περισσότερο βλέποντας το παιδί τους να ταλαιπωρείται από αυτή την απόρριψη. Μια τέτοια τακτική όμως, ακυρώνει την προσωπικότητα του εφήβου και δείχνει πόσο εξαρτημένος συνεχίζει να είναι από τους γονείς του.
 Από την άλλη βέβαια, υπάρχει και η παγίδα του να απαξιώσουν ή να ειρωνευτούν την κατάσταση που βιώνει ο έφηβος. Εδώ υπάρχει το λάθος της υποτίμησης του προβλήματος που βιώνει ο έφηβος. Αυτό μπορεί να τον θυμώσει να τον κάνει να νιώσει ακόμη μεγαλύτερη μοναξιά. Σε αυτή την περίπτωση οι γονείς μπορεί είτε όντως να υποτιμούν την σημαντικότητα των φιλικών σχέσεων σε αυτή την ηλικία, είτε να το κάνουν γιατί έτσι νομίζουν πως θα «δυναμώσουν» το παιδί τους.
Η σωστή διαχείριση και βοήθεια από τους γονείς, θα μπορούσε να ήταν η εξής:
1. Αρχικά πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του παιδιού τους με την ωριμότητα που του πρέπει. Πρέπει να το ακούσουν να τους εξιστορεί τη δική του αλήθεια, χωρίς διάθεση για κριτική και παρεμβάσεις.
2. Ας μην σπεύσουν να κρίνουν και να αποδώσουν δικαιοσύνη. Δεν είναι αυτό που χρειάζεται εκείνη την στιγμή ο έφηβος, όσο απλά το να γίνει κατανοητός και το να μοιραστεί.
3. Ακόμη και αν κληθούν από το ίδιο το παιδί να συμβουλεύσουν, καλό θα ήταν να το αποφύγουν, γυρνώντας την ερώτηση προς το παιδί τους, λέγοντας για παράδειγμα : «Σημασία δεν έχει τι θα έκανα εγώ, αλλά εσύ τι πιστεύεις» ή «Πιστεύω πως θα μπορούσες να βρεις μια λύση, για σκέψου το και το συζητάμε πάλι αργότερα».
4. Τέλος και σημαντικότερο, είναι να κλείσουν την συζήτηση λέγοντας πως του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα καταφέρει να λύσει το πρόβλημα και να διαχειριστεί την κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο, υπενθυμίζοντάς του φυσικά πως είναι πάντα εκεί ανοιχτοί για οποιαδήποτε συζήτηση.
www.estiazin.gr

15/10/2024

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: Μήνας ευαισθητοποίησης για την Επιλεκτική Αλαλία
Ο όρος επιλεκτική αλαλία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό παιδοψυχίατρο Moritz Tramer το 1934 γιατί θεώρησε ότι τα παιδιά επέλεγαν συνειδητά πότε θα μιλούσαν και πότε όχι. Σύμφωνα με το DSM-5 του American Psychiatry Association (2013), η επιλεκτική αλαλία ορίζεται ως «μια παιδική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από την αποτυχία του παιδιού να μιλήσει σε κάποιες κοινωνικές περιστάσεις.»
Συνήθως τα παιδιά αυτά μιλούν στο σπίτι τους, όταν δεν είναι κανένας άλλος παρόν και σε μέλη της οικογένειας ή γενικά σε άτομα που έχουν αρκετή οικειότητα. Εκεί που αντιμετωπίζουν με τη μεγαλύτερη δυσκολία είναι στο σχολείο, όπου περιβάλλονται από άγνωστα άτομα ή σε κάποια κοινωνική εκδήλωση ή ακόμα και σε μία απλή βόλτα. Άλλες φορές μπορεί να μη μιλάνε σε κάποια μέλη της οικογένειας μέσα στο σπίτι και σπανιότερα, μπορεί ένα παιδί να μιλάει στο σχολείο αλλά όχι στο σπίτι.
Τα άτομα με τη διαταραχή αυτή, βιώνουν υπερβολικό άγχος στις κοινωνικές καταστάσεις, που καλούνται να επικοινωνήσουν και να αλληλεπιδράσουν με άλλους ανθρώπους και συχνά όταν κάποιος τους απευθύνει το λόγο ή τα πλησιάζει, δείχνουν τρομαγμένα, με παγωμένο βλέμμα, ανέκφραστα, με περιορισμένη βλεμματική επαφή, μένουν ακίνητα ή τρέμουν. Αυτό έχει ως συνέπεια να χρησιμοποιούν μη λεκτικό τρόπο, όπως χειρονομίες, νεύματα ή κλίσεις κεφαλιού, για να εκφράσουν τις επιθυμίες τους. Ακόμη, μπορεί να σπρώχνουν ή να τραβούν τα άτομα των οποίων θέλουν να τραβήξουν την προσοχή, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιούν μονοσύλλαβες λέξεις, σύντομες φράσεις ή φράσεις που χαρακτηρίζονται από αλλοιωμένη φωνή.
Παράγοντες που μπορεί να πυροδοτήσουν την εμφάνιση της επιλεκτικής αλαλίας είναι πολλοί και ο συνδυασμός αυτών συμβάλλει στην εμφάνιση της. Μπορεί να είναι κάποιο τραυματικό γεγονός(απώλεια συγγενικού προσώπου, διαζύγιο γονέων, bulling κ.α.), υπερβολικό άγχος, ύπαρξη δυσκολίας στην ομιλία ή στον λόγο, κληρονομικότητα (ιστορικό επιλεκτικής αλαλίας στην οικογένεια, ντροπαλότητα), δυσλειτουργικά μοντέλα επικοινωνίας στο σπίτι, κοινωνική απομόνωση, μέλη μειονότητας.
Κλείνοντας, να σημειωθεί πως τα μοτίβα επικοινωνίας και οι παράγοντες μπορεί να ποικίλουν και να διαφέρουν από παιδί σε παιδί. Για αυτό χρειάζεται η αξιολόγηση και η παρέμβαση να είναι εξατομικευμένες, σύμφωνα με το ιστορικό και τις ανάγκες του κάθε παιδιού. Επίσης, δεν θα πρέπει να δίνεται έμφαση στο πότε και πως θα κάνουμε το παιδί να μιλήσει, διότι έτσι το μόνο που θα επιτύχουμε είναι να αυξήσουμε το άγχος του. Σύνηθες στόχοι της παρέμβασης είναι η μείωση του άγχους, η ενίσχυση της αυτοεικόνας, της κοινωνικής αυτοπεποίθησης και επικοινωνίας, μέσα από διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις που θα επιτύχουμε σταδιακά την ανάπτυξη των απαραίτητων αντισταθμιστικών ικανοτήτων και το παιδί θα οδηγηθεί από μη λεκτικές, σε λεκτικές αντιδράσεις.
γράφει η Χριστίνα Θεοδωρίδου ,Λογοθεραπεύτρια στο Κέντρο Ψυχοθεραπείας & Ειδικής Αγωγής ΕστιάΖην Αθ. Κουτσούκου
https://akoutsoukou.gr/services/speech-therapy/

09/10/2024

Διαταραχές σίτισης.
Γράφει η Χριστίνα Θεοδωρίδου-Λογοθεραπεύτρια στο Κέντρο Ψυχοθεραπείας & Ειδικής Αγωγής ΕστιάΖην Αθ. Κουτσούκου
Ποια είναι τα αίτια και τα συμπτώματα ; Πως γίνεται η διάγνωση και η θεραπεία;

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και αυξάνονται τα ερωτήματα και οι ανησυχίες των γονέων σχετικά με την σίτιση των παιδιών. Συχνά ακούμε να λένε «το παιδί μου με δυσκολεύει στο φαγητό», «ότι και αν έχω μαγειρέψει δεν τρώει» ή τρώει μόνο αλεσμένα (σε μεγάλη ηλικία) ή μόνο μία ομάδα φαγητών π.χ μόνο μακαρόνια ή μόνο πατάτες και «εγώ το πιέζω για να φάει και πετάει το φαγητό κάτω» . Ακόμη μια φράση που ακούνε οι γονείς από φίλους είναι «Άστο να πεινάσει και θα φάει». Αυτό έχει ως συνέπεια, η διαδικασία του φαγητού να είναι μία αρνητική εμπειρία και για το παιδί αλλά και για τους γονείς – φροντιστές.
‘Έχουμε αναρωτηθεί όμως, μήπως το παιδί δεν τρώει γιατί μπορεί να παρουσιάζει διαταραχές σίτισης;
Σε αυτό λοιπόν, θα μας βοηθήσει μία επίσκεψη σε έναν καταρτισμένο λογοθεραπευτή, όπου θα αξιολογήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και ανάλογα με το αν υπάρχει δυσκολία ή όχι, θα ετοιμάσει ένα εξειδικευμένο θεραπευτικό πλάνο, σύμφωνα με τις ανάγκες του εκάστοτε παιδιού.
Ας απαντήσουμε λοιπόν, τι είναι οι διαταραχές σίτισης;
Οι διαταραχές σίτισης(δυσφαγία) αναφέρονται στη δυσκολία που εμφανίζεται σε κάθε στάδιο της φυσικής διαδικασίας, από την αποδοχή τροφής και υγρών στο στόμα έως την είσοδό τους στο γαστρεντερικό σύστημα.
Η διάγνωση της διαταραχής σίτισης προβάλει όταν ένα παιδί δεν μπορεί ή αρνείται να καταναλώσει επαρκή ποσότητα ή ποικιλία τροφών για να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες. Οι εκτιμήσεις για προβλήματα σίτισης κυμαίνονται από 25-45% σε παιδιά με φυσιολογική ψυχοκινητική ανάπτυξη και φτάνουν έως και στο 85% στα παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές (π.χ. αυτιστικό φάσμα).
Αίτια: Υπάρχουν πολλά πιθανά αίτια για τα προβλήματα σίτισης και κατάποσης, όπως:
• Είναι πρόωρο ή έχει χαμηλό βάρος γέννησης
• καρδιακή ασθένεια
• Σχιστίες
• Διαταραχές του νευρικού συστήματος, όπως η εγκεφαλική παράλυση
• Αναπνευστικά προβλήματα, όπως άσθμα ή άλλες ασθένειες
• Αυτισμός
• Μυϊκή αδυναμία στο πρόσωπο και στο λαιμό
• Φάρμακα που προκαλούν υπνηλία ή μειώνουν την όρεξη
• Αισθητηριακά ζητήματα
• Προβλήματα συμπεριφοράς

Σημάδια και συμπτώματα; Ένα παιδί μπορεί να έχει πρόβλημα σίτισης, εάν:

• Κλαίει ή κοκκινίζει όταν τρώει
• Το παίρνει ο ύπνος όταν τρώει
• Έχει προβλήματα με το θηλασμό
• Έχει πρόβλημα να συντονίζει την αναπνοή του ενώ τρώει και πίνει
• Αρνείται να φάει ή να πιει
• Τρώει μόνο ορισμένες υφές, όπως μαλακό φαγητό ή τραγανά τρόφιμα
• Χρειάζεται πολύ χρόνος για να φάει
• Έχει προβλήματα με τη μάσηση
• Βήχει ή προκαλείται αντανακλαστικό εξεμέσεως κατά τη διάρκεια των γευμάτων
• Έχει σιελόρροια
• Έχει μια οδυνηρή, χυδαία ή φουσκωτή φωνή κατά τη διάρκεια ή μετά τα γεύματα
• Δεν κερδίζει βάρος

Κλείνοντας, να τονίσουμε πως οι γονείς ή οι φροντιστές παίζουν καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία του παιδιού για αυτό θα πρέπει να είναι συνεπείς στα ραντεβού, να έχουν συνεργασία με τους θεραπευτές, ακολουθώντας τις προτάσεις τους όταν το παιδί είναι στο σπίτι ή στο σχολείο και να μιλούν με τους δασκάλους και με άλλα μέλη της οικογένειας, σχετικά με τις διαταραχές σίτισης και τι μπορούν να κάνουν ώστε να βοηθήσουν.
https://akoutsoukou.gr/services/speech-therapy/

18/09/2024

ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΦΗΒΩΝ
Σε αυτή την ηλικία παρουσιάζονται προβλήματα κυρίως επικοινωνίας με τους γονείς, πολλές συγκρούσεις και απογοητεύσεις. Ο έφηβος βιώνει πάρα πολλές αλλαγές τόσο στο σώμα του, όσο και στην ψυχολογία του. Σε αυτήν την τόσο κρίσιμη στιγμή είναι που καλείται να διαπραγματευτεί θέματα προσωπικότητας και σχέσεων με την οικογένεια, φίλους και φυσικά με το άλλο φύλο. Οι βιωματικές αυτές ομάδες έχουν σαν στόχο να φωτίσουν αυτές τις ανάγκες και τις αλλαγές που βιώνει ο έφηβος. Βοηθούν τον ίδιο να τις αναγνωρίσει, να τις εκφράζει να καταλάβει πως είναι μια φάση που διανύει και πως πρέπει να βρει έναν τρόπο να μπορεί να επικοινωνεί ό,τι νιώθει.
ΕΓΓΡΑΦΕΣ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 27210 21423

16/09/2024

Βιωματικές ομάδες παιδιών και εφήβων ενίσχυσης συναισθηματικής νοημοσύνης και κοινωνικών δεξιοτήτων.
Στόχος των ομάδων είναι η θετική εξέλιξη των παιδιών σε γνωστικό, συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο.
Συγκεκριμένα, στοχεύουν:
- Στην ανάλυση της συμπεριφοράς, έτσι ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν νέους τρόπους σκέψης και αντιμετώπισης των καθημερινών καταστάσεων που βιώνουν.
- Στην πρόληψη, βοηθώντας τα παιδιά να αποκτήσουν συναισθηματικές και κοινωνικές δεξιότητες για να αντεπεξέρχονται σε μελλοντικές προκλήσεις.
- Στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους και την ανάπτυξη των επικοινωνιακών τους δεξιοτήτων
- Στην αναγνώριση, έκφραση και διαχείριση των συναισθημάτων.
Οι εγγραφές ξεκίνησαν!
Πληροφορίες: 27210 21423, www.estiazin.gr Γιατράκου 1Α Καλαμάτα