Στην Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία ο Ψυχολόγος δεν παρουσιάζεται ως εξειδικευμένος γνώστης, αλλά είναι εκείνος που δέχεται να συνάψει μία ισότιμη σχέση με τον θεραπευόμενο του η οποία διέπεται από σεβασμό, ενδιαφέρον και αποδοχή.
Χωρίς να ερμηνεύει αλλά και χωρίς να καθοδηγεί ο Προσωποκεντρικός θεραπευτής αποδέχεται, συντροφεύει και εμπιστεύεται (διατελεί εν πίστη) τον θεραπευόμενο του στους νοητ
ικούς ή συναισθηματικούς προβληματισμούς και περιπλανήσεις. Δεν αναλαμβάνει ως ειδικός να επιλύσει τα προβλήματά του ως πιο έμπειρος ή δυνατός ή ως αυθεντία να τον καθοδηγήσει σε έναν, κατά τη γνώμη του, πιο ικανοποιητικό τρόπο ζωής.
Ο Προσωποκεντρικός Ψυχολόγος συμβάλει και προσπαθεί να δημιουργήσει μια ουσιαστική σχέση με τον θεραπευόμενό του και να επικοινωνήσει μαζί του σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Καλείται να συμπορευτεί μαζί του. Τον στηρίζει στην προσπάθειά του να αναγνωρίσει πρώτα και, στη συνέχεια, να νοηματοδοτήσει βιώματα, σκέψεις ή αισθήματά του στα οποία μόνο εκείνος έχει πρόσβαση. Τότε μόνο, πρεσβεύει η Προσωποκεντρική Προσέγγιση, ο θεραπευόμενος θα μπορέσει να τα μορφοποιήσει, να τα διεργαστεί και να τα διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά για τον ίδιο και το περιβάλλον του.
Η ευθύνη, η πορεία είναι τελικά θέματα του θεραπευόμενου. Ο Ψυχολόγος από τη μεριά του καλείται να ανταποκριθεί και να προσφέρει τον εαυτό του σε μία μοναδική και απαιτητική σχέση.
Του ζητείται η αυθεντική, ολιστική και καθάρια παρουσία του, απαλλαγμένη από δικές του σκέψεις, κρίσεις ή συναισθήματα. Παράλληλα, καλείται να αναπτύξει βαθιά κατανόηση και αποδοχή χωρίς αξιολογήσεις του τρόπου που δρα, σκέπτεται και αισθάνεται ο θεραπευόμενος του. Απαιτείται λοιπόν ουσιαστική πειθαρχία εκ μέρους του, διότι παρόλο που μπορεί να αναγνωρίζει, δεν πρέπει να αφήνει τις προσωπικές του αξίες, επιθυμίες και απόψεις να επηρεάζουν ή να κατευθύνουν τον άνθρωπο που ζητάει τη βοήθειά του.
Η πιο σημαντική και μοναδική προσφορά του Ψυχολόγου είναι ο Εαυτός του και αυτόν καλείται να καλλιεργήσει στην εκπαίδευσή του πρώτα και σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής, ενεργοποιώντας και αναπτύσσοντας τις διανοητικές και συναισθηματικές του δυνατότητες.
