Αμαρυλλίδα Παϊδούση Ψυχολόγος Παιδιών & Εφήβων, MSc

19/03/2025

"Ο κόσμος είναι σκ@τ@"
"Έχω άγχος για όλο αυτό που κάνουμε στο περιβάλλον"
"Έρχεται το τέλος του κόσμου. Αφού το ξέρεις, καταστρέφεται ο πλανήτης"

"Εσάς δεν σας νοιάζει, εσείς θα έχετε πεθάνει"

Λίγες μόνο από τις αγωνίες που φέρνουν τα παιδιά τα τελευταία δύο χρόνια. Το να τα καθυσηχάζουμε χωρίς επιχειρήματα και ορίζοντα δεν θα πιάσει. Τα παιδιά δεν τα ξεγελάς έτσι εύκολα.
"Η κλιματική κρίση είναι πραγματική και μεγάλη, αλλά μπορούμε να την καταλάβουμε και να την αντιμετωπίσουμε μόνο με ψυχραιμία, σε ρεαλιστική βάση (...)." Γράφει ο Θ. Γεωργακόπουλος και υπογραμμίζει πως καθώς η απειλή είναι απλωμένη στις επόμενες δεκαετίες, "έχουμε το χρόνο να προσαρμοστούμε όσο μπορούμε και να ανακαλύψουμε λύσεις που μας λείπουν ακόμα."
Τόσο για εμάς όσο και για τα παιδιά. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα, να ενημερωθούμε σωστά και με ψυχραιμία για να μπορέσουμε με τη σειρά μας να ενημερώσουμε τα παιδιά και να λάβουμε δράση.

15/03/2025

Εδώ στο Νότο ξεκίνησε η ζέστη.
Τα παιδιά και οι έφηβοι φέρνουν ολοένα και πιο συχνά φόβο για το περιβάλλον. Το δικό τους μέλλον είναι αυτό που απειλείται άμεσα και κάθε καλοκαίρι έρχεται στην επιφάνεια με μεγαλύτερη σφοδρότητα

Σε μια έρευνα που συμμετείχαν 375 ψυχοθεραπευτές στη Γερμανία (link στο πρώτο σχόλιο) ένας συντριπτικό ποσοστό των θεραπευόμενων εξέφραζαν άγχος σχετιζόμενα με την κλιματική αλλαγή. Τα τελευταία χρόνια πλήθος επιστημονικών άρθρων αφορούν στη σχέση κλιματικής αλλαγής και ψυχικής υγείας καθώς η κοινότητα εξετάζει τρόπους με τους οποίους μπορεί καλύτερα να ανταποκριθεί σε αυτό που συμβαίνει.

Συγκλίνουν, φαίνεται, στην ανάγκη να εστιάσουμε σε μια αίσθηση ελέγχου, στην κοινότητα, στο μαζί και τελικά στη δράση.
Η ανάγκη συχνά είναι να κρυφτούμε από τον υπαρξιακό τρόμο που φέρνουν τόσο οι βιωμένες εμπειρίες (άνοδος θερμοκρασίας, αύξηση πυρκαγιών κ.α.) όσο και οι πολιτικές αποφάσεις (που φαίνεται να μας οδηγούν ντουέτου στην καταστροφή βλ. νομοθεσία για τις περιοχές natura, η άρνηση της κλιματικής αλλαγής απο τον Τραμπ). Μα η λύση δεν μπορεί παρά να έρθει από εμάς.

Τα παιδιά φοβούνται.
Δεν μπορούμε παρά να σταθούμε δίπλα τους. Να αναγνωρίσουμε πως αυτό που βλέπουν όντως συμβαίνει. Να ενημερωθούμε και μαζί να βάλουμε αναχώματα, να δημιουργήσουμε νέους τρόπους, να σκεφτούμε τα πιο απίθανα σενάρια, μέχρι να βρούμε λύση.

28/10/2024

Αναδημοσιευση από Βιβλιοπωλείο Μικρό Καράβι - Mikro Karavi Bookstore

Φίλοι μου, θυμηθείτε: ο Αδόλφος Χίτλερ δεν έπεσε απ’ το διάστημα. Ούτε ήταν ένας και μόνος. Ήταν το διαμόρφωμα δεκάδων χιλιάδων αφανών χιτλερίσκων στη Γερμανία και την Αυστρία. Και όχι μόνο εκεί. Χιτλερίσκων διάσπαρτων σε μεγάλες και μικρές πόλεις, σε χώρους εργασίας, σε γειτονιές, σε συντροφιές, σε οικογένειες.

Και ο ναζισμός δεν ήταν ιδέα ενός και μόνου διεστραμμένου εγκεφάλου. Ήταν η συμπύκνωση της νοσηρής πολιτικής αντίληψης εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, φορέων του μικροβίου του ρατσισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, της τελικής λύσης όλων των προβλημάτων με τη βία, τη φωτιά και το τσεκούρι.

Ο ναζισμός δεν άρχισε με τον Χίτλερ, γι’ αυτό και δεν τον πήρε μαζί του, δεν εμφανίστηκε μόνο στη Γερμανία, γι’ αυτό και δεν επανεμφανίζεται μόνο εκεί. Αλλά παντού όπου ουσιαστικά κοινωνικά προβλήματα τον τρέφουν. Και ο κίνδυνος τώρα δεν είναι η εμφάνιση ενός νέου Χίτλερ και η σπορά ενός άλλου μεγάλου πολέμου. Ο κίνδυνος είναι η αδιαφορία για τα αίτια που αναγεννούν τον ναζισμό και εν συνεχεία η απάθεια και η ανοχή για ένα φαινόμενο που μπορεί να εξελιχθεί σε μαζική διανοητική μόλυνση.

Οι μεγάλοι πόλεμοι δεν αρχίζουν στα πεδία των μαχών, ούτε οι ολέθριες πολιτικές ιδεολογίες ξεκινούν από μαζικές συγκεντρώσεις. Αρχίζουν ανύποπτα στους χώρους της καθημερινής μας ζωής, ξεκινούν ακόμη και μέσα απ’ το ίδιο μας το σπίτι. Εκεί φωλιάζουν όλα. Γι’ αυτό μόνο με την πίστη σε μια καθημερινή ζωή, που να μας χωράει όλους, απροκατάληπτη και δίκαιη προς όλους μπορούμε έστω και καθυστερημένα να πετύχουμε αυτό που τόσο προσδοκούσαμε τον Μάιο του 1945: ένα πραγματικό "ποτέ πια".

| Ιάκωβος Καμπανέλλης | κείμενο που έγραψε το 1993 και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η Αυγή λίγο μετά τον θάνατό του, τον Απρίλιο του 2011 |

| Φωτογραφία: Βούλα Παπαϊωάννου, Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη,
θεραπεία κρυοπαγημάτων σε νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, Αθήνα, άνοιξη 1941 |

09/09/2024

room
ready

31/08/2024

Γιατί η ζωή μας δεν θα είναι ένα συνεχές απο υπέροχες, σημαντικές, γεμάτες νόημα στιγμές που θα μας συγκλονίζουν.
Η ζωή θα είναι συχνά απλή, ήρεμη και βαρετή ακόμα. Μπουγάδες, πιάτα, μέτριοι καραβίσιοι, αναμονή σε γραφεία, στάσεις και ουρές.
Κι αν και ελπίζω πως το καλοκαίρι σας ήταν γεμάτο από υπέροχες, αξέχαστες εμπειρίες ... είναι σίγουρα εντάξει αν δεν έμοιαζε τελικά με απόσπασμα από μυθιστόρημα.
Καλή και ομαλή επιστροφή 🍃🪷

03/08/2024

29/07/2024

"Ρυθμισμένο" δεν σημαίνει ένα παιδί ήρεμο αλλά ένα παιδί -ή ενήλικας εδώ που τα λέμε- του οποίου τα επίπεδα ενέργειας αντιστοιχούν στη δραστηριότητα.
Καμία φορά χρειάζεται να ταιριάξει η δραστηριότητα το επίπεδο ενέργειας του παιδιού και άρα χρειάζεται να προσαρμστούμε εμείς και το περιβάλλον. Κάποιες άλλες χρειάζεται να δοθεί η ευκαιρία και τα εργαλεία στο παιδί να ρυθμιστεί για να ανταποκριθεί στη δραστηριότητα που συμμετέχει.
Ρυθμισμένη ίσως σημαίνει έτοιμη να συντονιστεί λοιπόν κι όχι απαραίτητα ζεν...

26/07/2024

🌀Οι έμφυλες διακρίσεις και ανισότητες εντοπίζονται σε πληθώρα πρακτικών εντός της εκπαιδευτικής κοινότητας και επηρεάζουν καθοριστικά την εξέλιξη μαθητριών και μαθητών.

Η στρατηγική ενσωμάτωσης της οπτικής του φύλου στην εκπαίδευση αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να διασφαλιστεί ότι οι ανάγκες όλων των μαθητ(ρι)ιών λαμβάνονται υπόψη με ισότιμο τρόπο, ανεξαρτήτως φύλου.

Στο policy brief 💡«Συμπερίληψη της οπτικής του φύλου στην παιδαγωγική διαδικασία» 💡που εκπόνησε το Κέντρο #Διοτίμα, καταγράφονται συνοπτικά: οι υφιστάμενες έμφυλες διακρίσεις, το θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο για την ισότητα των φύλων στην εκπαίδευση σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, οι παιδαγωγικές μέθοδοι που στέκονται κριτικά απέναντι στα έμφυλα στερεότυπα, και προτάσεις για μια εκπαιδευτική πολιτική ευαίσθητη ως προς το φύλο με τη διαμόρφωση αντίστοιχων παιδαγωγικών πρακτικών και περιεχομένου και την ενίσχυση του ρόλου των εκπαιδευτικών.

📙 Κατέβασε το στο πρώτο σχόλιο.

#ισότητα

@ακόλουθοι

24/06/2024

κάτι... καλοκαιρινό μετά από καιρό

23/12/2023

Η τρυφερότητα είναι η πιο σεμνή μορφή αγάπης. Είναι το είδος της αγάπης που δεν εμφανίζεται στις γραφές ή στα Ευαγγέλια, αυτή η αγάπη στην οποία δεν ομνύει κανείς, τα λόγια της οποίας κανείς δεν παραθέτει. Δεν έχει ειδικά εμβλήματα ή σύμβολα, δεν οδηγεί στο έγκλημα ούτε προκαλεί φθόνο.

Εμφανίζεται όταν παρατηρούμε προσεκτικά από κοντά μια άλλη ύπαρξη, κάτι που δεν είναι ο "εαυτός" μας.

Η τρυφερότητα είναι αυθόρμητη και ανιδιοτελής: πάει πολύ παραπέρα από την όμοιά της ενσυναίσθηση. Αντιθέτως, πρόκειται για τη συνειδητή, αν και ίσως λιγάκι μελαγχολική, κοινή μοιρασιά της μοίρας.

Η τρυφερότητα είναι η βαθιά συναισθηματική έγνοια για μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, για την ευθραυστότητά της, για τη μοναδική φύση της και για την έλλειψη ανοσίας της στα βάσανα και στις επιδράσεις του χρόνου.

Η τρυφερότητα αντιλαμβάνεται τους δεσμούς που μας ενώνουν, τις ομοιότητες και την ταύτισή μας. Είναι μια μορφή θέασης που δείχνει τον κόσμο ζωντανό, διασυνδεδεμένο, συνεργαζόμενο και εξαρτώμενο από τον εαυτό του.

| Olga Tocarczuk | Απόσπασμα από τη διάλεξή της με τίτλο "Ο τρυφερός αφηγητής" στο πλαίσιο της βράβευσής της με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2018 • Περιλαμβάνεται ως επίμετρο στο μυθιστόρημά της "Πλάνητες" | μτφρ.: Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου | εκδόσεις Καστανιώτη |

| Illustration: Anita Jeram, Magical Christmas |

16/12/2023

Σάββατα 2 πριν το 2024
Με γκλίτερ, ψιλόβροχο, ευχές και μαγικά φίλτρα
Φροντίζοντας λίγο το μέσα, λίγο το μέλλον και κάνοντας χώρο για ο,τι πέρασε 🎊💕