07/07/2023
Η ψυχική υγεία του καθενός είναι πολλή σημαντική υπόθεση και αποτυπώνεται πολλές φορές και στη σωματική του κατάσταση. Ένα θεμελιώδες κομμάτι του εαυτού μας είναι η οικογένεια μέσα στην οποία μεγαλώσαμε, όποια μορφή κι αν είχε αυτή-είτε με τη μαμά και τον μπαμπά, είτε με τους παππούδες μέσα στο σπίτι, είτε μονογονεϊκή, είτε... Αυτό λοιπόν που διαμορφώνετε μέσα μας, περιμένει τις ευκαιρίες να εκδηλωθεί. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα θα δείτε έναν άνδρα να αναλύει την επιτυχημένη επαγγελματική του σταδιοδρομία και να τη βασίζει τελικά στο δέσιμο που επέλεξε ο πατέρας του να έχει μαζί του.
Αφήστε τα παιδιά σας να δείξουν το χαρακτήρα τους αλλά κι εσείς οι ενήλικες ακολουθήστε αυτά που αγαπάτε και σας εκφράζουν. Ας κάνουμε τον κόσμο μας πιο χαρούμενο, δημιουργώντας ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό που αγαπούν και τους εκφράζει!!
Καλό σας Σαββατοκύριακο!!
"Η πιο συχνή ερώτηση που μου κάνουν είναι ποια είναι η ποδοσφαιρική μου φιλοσοφία. Τότε τους εξηγώ πως εγώ αγάπησα το ποδόσφαιρο στην Αυστραλία, σε μια εποχή που ήταν το 5ο-6ο πιο δημοφιλές σπορ στη χώρα. Κι όμως, επέλεξα το ποδόσφαιρο γιατί ήμασταν μετανάστες. Ήμασταν Έλληνες που δεν ξέραμε τη γλώσσα και δεν ξέραμε κανέναν άνθρωπο εκεί. Το ποδόσφαιρο ήταν μάλλον ο τρόπος του πατέρα μου για να συνδεθεί μαζί μου.
Όπως συμβαίνει σε πολλές οικογένειες, ο πατέρας μου δεν περνούσε πολύ χρόνο μαζί μας. Αναγκαζόταν να δουλεύει όλη τη μέρα, οπότε ήξερα πως όταν γυρνούσε σπίτι το βράδυ θα έτρωγε και μετά θα τον έπαιρνε αμέσως ο ύπνος στον καναπέ γιατί την επόμενη μέρα είχε πάλι να δουλέψει τόσες ώρες.
Όταν όμως υπήρχε ποδόσφαιρο όλα άλλαζαν. Αγάπησα το ποδόσφαιρο μέσα από τα ματς που βλέπαμε μαζί στον καναπέ. Το αγάπησα αρχικά γιατί ένιωθα ότι έτσι δένομαι με τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου θαύμαζε τους παίκτες και τις ομάδες που πρόσφεραν θέαμα, που προσπαθούσαν να ξεσηκώσουν τον κόσμο, που έψαχναν συνεχώς το γκολ. Τη Ρεάλ του Ντι Στέφανο, τη Λιντς του Γκρέι, την Ουγγαρία του Πούσκας, την Ολλανδία του 1974.
Κάπως έτσι όλα αυτά που βλέπαμε και όλα αυτά που θαύμαζε έγιναν μέρος μου. Έτσι φτιάχτηκε το προπονητικό στιλ μου. Δεν παίρνω ικανοποίηση από τη δημιουργία μιας αμυντικής διάταξης που καταστρέφει το παιχνίδι του αντιπάλου. Δεν με ενθουσιάζει. Ενθουσιάζομαι όταν η ομάδα μου έχει τη μπάλα, όταν προσπαθεί να σκοράρει, να ξεσηκώσει τον κόσμο.
Πριν από λίγα χρόνια ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή. Τότε συνειδητοποίησα πως αυτό που πραγματικά κάνω σε όλη μου την καριέρα είναι να φτιάχνω ομάδες που προσπαθούν να παίξουν με τρόπο που ο μπαμπάς μου θα απολάμβανε να βλέπει".
(Άγγελος Ποστέκογλου)