01/11/2025
🔹 «Υπάρχουν χαμόγελα που πονάνε περισσότερο απ’ ό,τι φαίνονται.»
Τον πόνο δεν θα τον αφήσω να πέσει κάτω εύκολα ..… Μαζί με την αϋπνία και την εύκολη κόπωση είναι νομίζω οι τρεις ‘χάριτες’ που απλόχερα χαρίζουν τα δικά μας νοσήματα σε όσες και όσους υποφέρουν από αυτά.
Χτες, στο ιατρείο, πέρασαν τουλάχιστον πέντε γυναίκες· η καθεμιά με το χαμόγελό της, λαμπερές, ευγενικές, με εκείνη τη λεπτή ευθυμία και την εσωτερική γαλήνη που κάνει τους άλλους να νιώθουν όμορφα. Κι όμως, είχαν έρθει γιατί πονούσαν αφόρητα, γιατί το νόσημα ήταν σε έξαρση. Γιατί το σώμα τους αντιστεκόταν ξανά, ύπουλα, αθόρυβα.
Είναι παράξενο πώς ορισμένοι απο εμάς μαθαίνουν να κουβαλούν τον πόνο τους σαν μυστικό φυλαχτό — να τον σκεπάζουν με φως, να μην τον αφήνουν να λερώσει τη μέρα. Να τους κυριεύει την νύχτα. Αυτές οι γυναίκες ξέρουν καλά τι σημαίνει να πονάς, και παρ’ όλα αυτά να σηκώνεσαι, να ντύνεσαι, να λες έναν καλό λόγο, να μη θες να βαραίνεις τον κόσμο σου ή τον δικό τους.
Όμως ο πόνος δεν εξαφανίζεται· απλώς μαθαίνει να φορά κι αυτός το χαμόγελό τους.
Και μόνο όποιος τις ζει από κοντά —όχι πάντα, ούτε πάντα σωστά— μπορεί να νιώσει τι σημαίνει αυτή η σιωπηλή αντοχή, αυτή η αξιοπρέπεια μέσα σε ένα σώμα που σε προδίδει καθημερινά.
🔹 «Ο πόνος δεν κάνει πάντα θόρυβο — μερικές φορές φορά άρωμα και χαμόγελο.»
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πόνου οπότε και αν είναι αυτή ... https://www.autoimmuneinstitute.org/articles/facts-about-chronic-pain/